Kornbluth Cyril - Intruzi.pdf - Kornbluth C M - uniwers1_u1

Kornbluth Cyril Mary

Cyril Mary Kornbluth , (ur. 23 lipca 1923 , zm. 21

marca 1958 ) – amerykański pisarz science fiction .

UŜywał pseudonimów Cecil Corwin, S.D. Gottesman,

Edward J. Bellin, Kenneth Falconer, Walter C. Davies,

Simon Eisner, Jordan Park, Ivar Towers.

Urodził się w Nowym Jorku , mieszkał w Chicago . W

czasie II wojny światowej słuŜył w armii amerykańskiej

w Europie , został odznaczony brązową gwiazdą za udział

w walkach podczas ofensywy w Ardenach .

Kornbluth zaczął pisać w wieku piętnastu lat. Debiutował

w kwietniu 1940 w piśmie Astonishing opowiadaniem

Stepsons of Mars (ukazało się pod tytułem Ivar Tower ),

napisanym wspólnie z Richardem Wilsonem . Natomiast

pierwszym opublikowanym samodzielnym

opowiadaniem było King Cole of Pluto , które ukazało się

w maju 1940 w Super Science Stories . Jego opowiadanie

Czarna walizeczka otwiera pierwszy polski zbiór

opowiadań anglo-amerykańskich Rakietowe szlaki .

Często pisywał wspólnie z innymi autorami. Najczęściej

z Ŝoną, Judith Merril , pod pseudonimem Cyril Judd , a

takŜe z Frederikiem Pohlem . Właśnie z Pohlem napisał

swą najsłynniejszą powieść Handlarze kosmosem ( The

Space Merchants 1952 ).

Kornbluth zmarł w wieku 34 lat na atak serca .

Intruzi

Reev Markon, szef Kontynentalnego Zarządu Pogody, na dźwięk przywoływacza cisnął

charakterystycznym dla niego, wyszukanym przekleństwem:

- Do stu zapluskwionych świętości!

Wyłączył sygnał i przybliŜył miniaturowe urządzenie do twarzy.

- Co pan mówił, szefie?

Poznał lękliwy głos swego asystenta, Morona Slobba.

- To nie było do ciebie, Slobb - mruknął. - Słucham. Co jest tak niemoŜebnie pilnego, Ŝe

musiałeś przerwać mi tych kilka marnych godzin odpoczynku, na które mogłem sobie wreszcie

pozwolić?

- Mamy intruzów - oznajmił Moron grobowym głosem.

- Skretynieć tylko z tymi chamopartołami! - warknął Markon. - JuŜ ja im pointruŜę!

Omiótł marsowym spojrzeniem swoją pracownię, w której miał nadzieję znaleźć trochę

wytchnienia pod koniec miesiąca; zamierzał odciąć się od całego świata i pomajsterkować trochę,

wypróbować nową strugarkę betatronową i podłączyć wreszcie przenośny reaktor termojądrowy

do transmutrona.

- JuŜ ja im pointruŜę! - warknął głośniej, wchodząc do kabiny transmitera.

Dokoła rozległy się kobiece krzyki.

- Wybaczcie, drogie panie! - zawołał. - To najprawdziwsza... absolutna..

Któraś z kobiet cisnęła w niego stołkiem. Zmełł w ustach resztę wyjaśnień i wskoczył do

transmitera. Czuł, Ŝe podbite oko zaczyna juŜ puchnąć. Zerknął drugim na tablicę rozdzielczą:

kabina była ustawiona na klub aerobiku, do którego uczęszczała jego Ŝona. Jak zawsze, nikomu

się nie chciało przeprogramować po sobie urządzenia.

- Trąby rozwalistopyskie - mruknął, ustawiając numer adresowy swojego biura.

Wyszedł z kabiny. Moron Slobb taktownie odwrócił spojrzenie na widok jego podbitego oka.

- Cieszę się, Ŝe pan wrócił, szefie - bąknął. - Ktoś chytrym sposobem zdołał wysłać sygnał

trakcyjny z rejonu pustyni Mojave i ściąga chmury deszczowe przeznaczone dla doliny Limo

Gran... to znaczy Rio Grande.

Reev Markon spojrzał na niego spode łba, lecz tylko zgrzytnął zębami.

- Przeprowadź triangulację - polecił - i zaprogramuj transmiter unilateralny. Wyskoczymy

prosto na nich i schwytamy ptaszków na gorącym uczynku.

Przeszedł do swojego gabinetu i zaprogramował dokładne obliczenia parametrów. Odpowiednio

skupiony sygnał zbierający, choćby i z amatorskiej aparatury, mógł dziennie ściągnąć na ziemię

nawet pół metra wody na kaŜdy hektar zasiewów. Dolina Rio Grande miała absolutne

pierwszeństwo, trzeba tam było przesłać w ciągu sezonu wegetacyjnego dziesięć metrów opadów

na hektar, a przy silnej operacji słonecznej nawet więcej. KomPlan zadecydował, Ŝe tam będzie

główny rejon uprawy cytrusów, dostarczający owoców na cały kontynent. W tym roku najniŜszy

przydział opadów otrzymało zagłębie uprawy rzepy w Idaho. Wolno im było dowolnie ściągać

chmury deszczowe z Idaho nad Rio Grande, a gdyby tych było za mało, mogli nawet rozpuścić

czapy lodowe w parku rekreacyjnym Aspen - tym bardziej, Ŝe trzech członków KomPlanu

wróciło z tamtejszej szkółki narciarskiej w gipsie: jeden złamał nogę, drugi miał pękniętą

miednicę, a trzeci aŜ siedem Ŝeber... Slobb zajrzał do gabinetu.

- Szefie, ustawiliśmy juŜ wszystkie parametry.

- Robimy zwiad fotograficzny - zarządził Reev Markon. - Nie pozwolę się tym frajerom złapać

w jakąś pułapkę.

Obserwował, jak w transmiterze umieszczono aparat fotograficzny i wysłano na ułamek sekundy.

Na zdjęciu ujrzeli prowizoryczny generator sygnałów zbierających, a obok niego stało trzech

wieśniaków w melonikach i szkockich spódnicach. Wyglądało na to, Ŝe nie zauwaŜyli aparatu

fotograficznego, który pojawił się tam na krótką chwilę. Nie byli takŜe uzbrojeni.

- Ruszamy - rozkazał Reev Markon spokojnym, rzeczowym tonem. - Slobb, weź dwa karabiny z

ładunkami paraliŜującymi.

W ciągu minuty dostarczono im strzelby z magazynu. Markon i Slobb weszli do transmitera z

bronią gotową do strzału. Trzej rolnicy popatrzyli na nich z otwartymi ustami.

- Jesteście aresztowani pod zarzutem intruŜenia - oznajmił Markon. - Proszę nie...

Ale wieśniacy błyskawicznie się opanowali i przystąpili do akcji. Jeden zaczął kopać generator,

chcąc zniszczyć dowód rzeczowy. Drugi zamachnął się potęŜnym sierpowym w Slobba, a ten

dzielnie przyjął cios na szczękę. Reev Markon zamknął oczy i pociągnął za spust karabinu, kiedy

zaś je otworzył, trzej chłopi i jego asystent leŜeli bez czucia na ziemi. Nieźle się zasapał,

przeciągając wszystkich przez niewidoczny otwór transmitera unilate-ralnego. Na końcu

przepchnął generator, będący waŜnym dowodem rzeczowym przestępstwa, wreszcie przeszedł

sam i znalazł się w biurze Kontynentalnego Zarządu Pogody.

Kiedy wieśniacy odzyskali przytomność, próbował wyciągnąć od nich zeznania, ale niczego się

nie dowiedział.

- Czy nie rozumiecie - zapytał w końcu kwaśno - Ŝe istnieje właściwa droga urzędowa, którą

powinniście nadsyłać swoje podania o zwiększenie opadów, zmiany ciśnienia czy teŜ większe

nasłonecznienie? Czy nie rozumiecie, Ŝe poprzez swoją działalność wywrotową doprowadzacie

do krachu gospodarkę całego kontynentu?

Ale tamci uparcie milczeli; siedzieli ze spuszczonymi głowami i tylko bąknęli coś o uprawach

szpinaku, które potrzebują duŜo więcej wody, niŜ to oceniają przeklęci biurokraci.

- Zabierz ich - - polecił Reev Markon asystentowi. Slobb wyprowadził aresztowanych z gabinetu,

lecz zaraz wrócił z kolejną alarmującą wiadomością.

- Szefie, na Long Island ktoś bez pozwolenia kondensuje chmury...

- Do stu łajdackich rzezimieszków! - ryknął Markon.

- Dwa wypadki naraz! Zamknął oczy i na krótko odchylił głowę do tyłu. - Niech to kule biją,

Slobb! - rzekł spokojnie. - Nie sądzisz, Ŝe ludzie mogliby zareagować normalnie i powiadomić

nas, jeśli uwaŜają, Ŝe decyzje KomPlanu są dla nich krzywdzące? Nie sądzisz, Ŝe byłoby to o

wiele lepsze od tych prymitywnych metod ingerowania w naszą pracę?

Slobb tylko potulnie kiwał głową. Reev Markon zacytował wreszcie powiedzenie, które juŜ od

dawna krąŜyło w ich biurze:

- Problem polega na tym, Ŝe wszyscy chcą sterować pogodą, a nikt nie ma ochoty o niej

rozmawiać!

PrzełoŜył: Andrzej Leszczyński

scan by LuCK 18:43 2003-03-24

Kornbluth Cyril - Intruzi.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: