Sir Brinsley le Poer-Trench - Operacja Ziemia.pdf - Różne(1) - insideCOREi3

Operacja Ziemia

Sir Brinsley le Poer-Trench (Lord of Clancarty)

Tytuł oryginału: Operation Earth

Przekład z j. angielskiego i konsultacja: Robert K. Leśniakiewicz ©

(KKK-84, CBUFOiZA-Beskidy)

Redakcja: Lucjan Znicz-Sawicki ©

(KKK-1), Bronisław Rzepecki ©

(KKK-63, GBNOL Kraków, CBUFOiZA-Centrala)

Wydanie I, Londyn 1976

Na prawach rękopisu!

Świnoujście - Jordanów 1985 - 2004

Spis treści:

Wstęp: Życie na Ziemi z punktu widzenia wyimaginowanego obserwatora z przestrzeni

kosmicznej

Rozdział I: Wszyscy jesteśmy Kosmitami

Rozdział II: Genetyczne ogniwo

Rozdział III: Potwór Herezji

Rozdział IV: Ponownie zamknięte drzwi

Rozdział V: Talerzowa mozaika

Rozdział VI: Niewidzialne światy

Rozdział VII: Przypadki materializacji

Rozdział VIII: Blokady pamięci

Rozdział IX: MiB: Ludzie w Czerni

Rozdział X: Pytanie za 64.000 dolarów

Rozdział XI: Bliżej niż myślimy

Rozdział XII: Obcy w naszym otoczeniu

Rozdział XIII: Nadchodzące zmiany

Rozdział XIV: Co wydarzyło się wcześniej?

Rozdział XV: Przepisy BHP przy CE

Rozdział XVI: Prawdziwi Kosmici

Rozdział XVII: MiW: Ludzie w Bieli

Rozdział XVIII: Rewolucja młodości

Rozdział XIX: Pomost

Rozdział XX: Odniesienia

Rozdział XXI: Łączność

Rozdział XXII: Droga do gwiazd

Rozdział XXIII: Król Jacquerii

Rozdział XXIV: Operacja „Ziemia”

Dodatek: Relacja adm. Byrda z Antarktydy

Od tłumacza

Wstęp

Życie na Ziemi z punktu widzenia wyimaginowanego

obserwatora z przestrzeni kosmicznej

Wy wszyscy na tej planecie jesteście szaleni. Każda osoba, którą spotykacie na ulicy jest

zwariowana! – to mocne stwierdzenie, ale prawdziwe. Większość z Was żyje własnymi emocjami.

W wielu okolicznościach reagujecie emocjonalnie, często bez zastanowienia. Emocja jest u was

czymś nadmiernie używanym. Każdy człowiek powinien się emocjonować, ale nie po to, by

niszczyć zdrowie psychiczne u innych. Od wczesnego dzieciństwa Wasi ludzie są poddawani

swoistemu praniu mózgów, odmóżdżeniu i uwarunkowywaniu przez cały system sposobów

wychowania. Każde Wasze dziecko jest postawione przed faktem przejścia przez całą serię

egzaminów. Na Waszej zachodniej półkuli został ukuty termin szczurze wyścigi – będący

synonimem obłędnej pogoni za pieniądzem. Całe rodziny nabyły obsesji na punkcie symboli statusu

materialnego i często używają Waszego śmiesznego powiedzonka: Miejmy się lepiej, niż

Johnsonowie... – tak, że często wydaje wam się, że świat się kończy, kiedy Wasze dziecko obleje

egzamin, a dziecko sąsiadów zda pomyślnie. Macie obłędny system nauczania. Powinniście

skończyć wreszcie z egzaminami i współzawodnictwem – i to raz na zawsze, bo to pochłania całą

Waszą aktywność życiową, nie tylko w nauczaniu, ale we wszystkim – nawet w sporcie. Wszystko

w waszym życiu jest walką. Nawet Kosmos chcecie zdobyć!...

Każdy z Was posiada uśpione możliwości, które powinny być rozwijane od wczesnego

dzieciństwa. Pozwalacie Waszej młodzieży róść i żyć harmonijnym życiem, twórczym i aktywnym,

a będzie ona zdrowa psychicznie i fizycznie. Wszystko wymaga zmian. Jest czymś

niezrozumiałym, że część ludzi pławi się w luksusie materialnym, a część w jego zaprzeczeniu.

Wasze religie miały być ostoją Waszego rozwoju duchowego, ale historia Waszego gatunku

wskazuje, jak wiele wojen i nienawiści zostało przez nie spowodowane. Nawet teraz, zaczynając

nową wojnę, kapłani obu walczących stron modlą się do tego samego Boga, by błogosławił ich

kraje i jednocześnie eksterminował przeciwne. Zresztą ustanowiliście absolutny rekord w Galaktyce

pod względem okrucieństwa w stosunku do swego gatunku, Waszych dzieci i Mniejszych Braci –

zwierząt, które wraz z Wami żyją na Waszej planecie. Pod tym względem zwierzęta są o wiele

wyżej ewolucyjnie od Was – one walczą tylko o przetrwanie, ale nie w obrębie własnego gatunku,

jak to czynią tzw. istoty rozumne...

W różnych okresach Waszej historii przybywaliśmy na Waszą planetę i zostawiliśmy kilku

naszych z Wami, a to w celu asystowania Wam w zbliżaniu się do etapu Człowieka Galaktycznego

– Homo sapiens galacticus – pozostało po nas wiele śladów, możecie je znaleźć w Indiach,

Babilonii, Egipcie, Peru, Meksyku, Chinach, Tybecie. [...][1]

Pracujecie posługując się zaledwie częścią Waszych umysłowych możliwości. Używacie tylko

pięciu metod percepcji otoczenia podczas, kiedy inne pozostają w uśpieniu – podobnie, jak

nieużywane mięśnie pozostają w permanentnej atrofii. Wielu z was mogłoby być telepatami,

jasnowidzami, telekinetykami, itd. itp. – gdyby nie to, że żyjecie w najbardziej głupio

zorganizowanym świecie, ograniczonym restrykcjami i ogranicznikami pseudo-moralnymi, zdani

na normalne pięć zmysłów: wzrok, słuch, węch, dotyk i smak. [...]

I pomimo tego, co tu powiedziałem na Wasz temat, mocno wierzę w to, że Ziemia będzie mogła

zająć miejsce jako pełnoprawny członek Galaktycznej Wspólnoty Istot Rozumnych, której

członkowie będą mogli odwiedzać siebie nawzajem.

A jak na razie, to nie życzymy sobie mieszania się w nasze sprawy. Już dawno przybyliśmy do

Was – patrzymy na Was i obserwujemy. Czekamy od długiego czasu z niewyczerpanym zapasem

cierpliwości – a czasu mamy wiele – całą Wieczność. My możemy czekać – Wy nie bardzo... Wasz

świat ma naruszoną równowagę, której zachwianie zbliża do Was apokaliptyczny Dzień Sądu

Ostatecznego.

Jednak szczerze mówiąc, nie musi się to stać. Wystarczy zmienić tylko pewne zaskorupiałe

zasady, bo czasu mało, a działania są potrzebne – wręcz niezbędne. Wybór należy tylko do W a s ...

Rozdział I

Wszyscy jesteśmy Kosmitami

Każdy z nas, mieszkańców planety Ziemia jest Kosmitą. Mieszkamy na małej, nieznacznej

skałce, okrążającej trzeciorzędne słoneczko, które wygląda jak miliony innych gwiazd w naszej

Galaktyce[2] Drogi Mlecznej. A nasza Galaktyka jest jedną z milionów we Wszechświecie.

Nasz naturalny statek kosmiczny zwany Ziemią porusza się po dość regularnej orbicie z

prędkością ok. 30 km/s – tak, że możemy o sobie mówić Ludzie Przestrzeni Kosmicznej. To jest

oczywiste, ale ilu z nas sobie zdaje z tego sprawę? Gdybyśmy wcześniej o tym myśleli, to sądzę, że

rozszerzyłby się nasz punkt widzenia do wymiaru być może kosmicznego ponad naszymi

przyziemnymi sprawami...

Amerykański astronom – dr Harlow Shapley, dyrektor Obserwatorium Radioastronomicznego w

Jodrell Bank – sir Bernard Lovell oraz były profesor katedry astronomii Uniwersytetu w Cambridge

sir Fred Hoyle zgodnie orzekli, że w Galaktyce istnieją miliony zamieszkałych planet. A kto wie,

czy nie są one powiązane ze sobą kontaktami interpersonalnymi i to o charakterze permanentnym?

W tej pracy będziemy rozważać hipotezę o pozaziemskim, czy nawet pozakontinualnym

pochodzeniu UFO – Niezidentyfikowanych Obiektów Latających[3], a także pewnych incydentów

z ich udziałem. Jestem pewien, że w jakiś dzień nawiążemy łączność z inteligentnymi Istotami z

naszego Universum.

Dnia 21 lipca 1969 roku, o godzinie 03:56 GMT, amerykański astronauta Neil Armstrong stanął

na Księżycu, a w chwilę później Edwin „Buzz” Aldrin. Armstrong powiedział wtedy: To mały krok

człowieka, ale wielki krok Ludzkości! Ludzkości w swym rozwoju...

Rozdział II

Genetyczne ogniwo

Mamy także inny powód do nazwania siebie Ludźmi Kosmosu. W księdze The Stanzas of Dzyan

mówi się, że miliony lat temu promieniujące światłem Istoty wylądowały na Ziemi swym lśniącym

statkiem kosmicznym.[4] Podobnie święta księga Indian Quiche-Maya[5] Popol-Vuh mówi o kilku

próbach stworzenia ludzi przez bogów.[6] Także wydarzenia opisane w pierwszej księdze „Starego

Testamentu” – Genezis [7] – nawiązuje do tego, co miało miejsce około 4.000.000 lat temu, gdy po

Ziemi hasały sobie małpoludy, których móżdżkach nie zaświtała jeszcze iskierka Rozumu. To, co

opisano w Genezis wydarzyło się wcześniej, nim człowiek stał się istotą myślącą.[8]

W swej wcześniejszej książce opisuję, jak bogowie wyprodukowali i to z sukcesem, w drodze

fizyczno-chemicznej interwencji w zwierzęcy organizm Praczłowieka, istoty stworzone w celu

pilnowania ich ogrodu Eden.[9] Istoty te wyprowadzono potem z Raju, a to dlatego, że nadmiernie

się rozwinęły i zaczęły przypominać prawdziwego człowieka (czytaj: bogów) w oczach

Jehowy[10]:

„Po czym Bóg rzekł: »Oto człowiek stał się taki, jak My: zna Dobro i Zło. Niechaj teraz nie

wyciągnie przypadkiem ręki, aby zerwać także owoc z drzewa życia, zjeść go i żyć na wieki«”. Rdz

3,22

Tak też humanoid nowego typu, który dzięki eksperymentom bogów posiadł Rozum został

osadzony na Ziemi – skąd został wzięty.

Powyższa spekulacja myślowa zakładająca fizyko-chemiczną istot wyższych w organizmy

gatunku Homo może wyjaśnić nagłe pojawienie się na Ziemi człowieka z Cro-Magnon, co nastąpiło

około 60-80 tys. lat temu. Był on ewolucyjnie bardziej zaawansowany, niż człowiek Neandertalski i

stworzył on nową kulturę, mając do dyspozycji lepszy mózg i organizm bardziej dostosowany do

otoczenia, niż wcześniejsze typy ludzkie.

Bogowie powracali czasem na Ziemię i mieszali się z tutejszą, wyrzuconą z Raju, ludnością – co

znajduje odzwierciedlenie w mitach i religiach Chińczyków, Japończyków, Indian, Hindusów,

Egipcjan, Greków, Skandynawów i Etrusków. Mieszanie się za sobą tych dwóch gwiezdnych ras

tak opisano w „Księdze Rodzaju”:

„A kiedy ludzie zaczęli mnożyć się na Ziemi, rodziły im się córki. Synowie Boga widząc, że

córki człowiecze są piękne, brali je za żony, wszystkie, jakie im się podobały”. Rdz 6,1-2

Wygląda na to, że od tysięcy lat Kosmici mieszają się z istotami rozumnymi, zamieszkałymi na

naszej planecie. Najsłynniejszym przypadkiem jest opublikowany na łamach Flying Saucers

Review incydent z młodym brazylijskim farmerem Antonio Villas-Boasem. Historię tę wałkowano

w wielu numerach FSR , tak że ograniczę się tutaj do krótkiego streszczenia.[11]

Antonio Villas-Boas w czasie incydentu miał 23 lata. Mieszkał wtedy wraz z rodziną na farmie

w pobliżu São Francisco de Sallas, w stanie Minas Gerais, na pograniczu ze stanem São Paulo w

Brazylii. Historia ta zaczyna się nocą, dnia 5 października 1957 roku. Antonio zauważył jaśniejące

srebrzystym blaskiem światło, które opadało w dół, ku jego farmie. Początkowo obserwował je

sam, a potem wraz z bratem przez okno sypialni.

Następny incydent miał miejsce w nocy, 14 października, pomiędzy godzinami 21:30 a 22:00,

kiedy Antonio wraz z ojcem orał pole. Nagle zauważyli oni bardzo jasne światło poruszające się

wzdłuż pola.

15 października, Antonio orał pole samotnie. Dokładnie o godzinie 01:00 ujrzał on jasną

„gwiazdę” na niebie, która rosła zbliżając się w jego kierunku. Zanim zdecydował się cokolwiek

zrobić, NOL zawisł nad nim na wysokości około 50 m i oświetlił go silnym strumieniem światła. W

chwile później NOL wylądował na ziemi, uprzednio wypuszczając trzy metalowe podpory. Antonio

wyskoczył z traktora, w którym przestał pracować silnik, i usiłował uciec z miejsca zdarzenia.

Został on jednak ujęty przez pasażerów NOL-a i dostarczony na jego pokład. Tam go rozebrano do

naga i namaszczono jakimś smarowidłem, które jednak nie przypominało oliwy, oleju czy

jakiegokolwiek tłuszczu. Potem pobrano mu próbki krwi z obu stron podbródka. Następnie

pozostawiono go w pomieszczeniu bez żadnego umeblowania, poza czymś, co wyglądało jak

kozetka. Antonio usiadł na niej stwierdzając, że jest ona całkiem miękka. W pewnym momencie

poczuł dziwny, mdlący zapach, który spowodował dym wydostający się z małych, metalowych

rurek w ścianie. Zapach stał się nie do zniesienia i Antonio dostał torsji. Po pewnym –

prawdopodobnie dość długim czasie – do pokoju weszła kobieta, co jak zauważył Antonio z lekkim

zaszokowaniem – również zupełnie naga. Jej włosy były jasne, niemal białe, a oczy niebieskie.

Twarz z wystającymi kośćmi policzkowymi i wąskie wargi. Pomimo pięknej budowy ciała, Antonio

zauważył, że na plecach i ramionach miała piegi. Kobieta podnieciła go i odbyli stosunek płciowy.

Gdy było już po wszystkim, kobieta wyszła z pomieszczenia, a istota zwróciła mu jego ubranie.

Później pokazano mu wnętrze statku i wypuszczono na pole, a NOL odleciał w niebo.

O godzinie 05:30, Antonio uruchomił traktor i ze zdumieniem stwierdził, że silnik pracuje

normalnie, jednocześnie zorientował się, że przebywał we wnętrzu NOL-a 4,5 godziny.

W 4 lata później, nocą dnia 6 października 1961 roku, młody Irlandczyk Eugene Browne wracał

pieszo do domu z klubu jazzowego w Belfaście.[12] Kiedy znalazł się na przedmieściu, zauważył

NOL-a, który przemieszczał się w jego kierunku. Naraz z NOL-a wystrzelił promień żółtego

światła, który przybierając na sile przez 5 minut tańczył wokół Eugene’a, który z kolei poczuł

wzbierające uczucie ociężałości i w końcu stracił przytomność. Kiedy ją odzyskał stwierdził, że

leży na czymś w rodzaju stołu, w dziwnym pomieszczeniu, w którym nie było okien. Z podłogi

wydobywało się niebieskie światło, które odbijało się od ścian. Próba podniesienia się ze stołu

spełzła na niczym, bowiem Eugene’a unieruchomiono poprzez przymocowanie go metalowymi

taśmami umocowującymi jego w pasie i biegnącymi do kwadratowego aparatu ponad nim. Podobna

taśma trzymała jego głowę.

W chwilę później zauważył czterech mężczyzn i dziewczynę stojących obok niego. Wydawali

się być przyjaźnie usposobieni. Otaczała ich niebieska poświata. Najwyższy mężczyzna podszedł

do Eugene’a. Miał on około 180 cm wzrostu i był ubrany w jednoczęściowy kombinezon.

Uwalniając Eugene’a powiedział: „Masz tu coś do zrobienia”, podniósł go za ramiona i

podprowadził do dziewczyny. Miała długie, jasne włosy, niebieskie oczy, wystające kości

policzkowe i bardzo cienkie wargi. Jej skóra była bardzo gładka i piegowata. Ubrana była w taki

sam kombinezon, jak reszta załogi. Eugene rychło zorientował się, że chce ona z nim odbyć

stosunek seksualny. Początkowo odmówił, ale w końcu uległ.

Eugene stwierdził, że wszyscy byli bardzo grzeczni i przyjacielsko nastawieni do niego.

Dziewczyna powiedziała mu, że przybyli z innej galaktyki. A później znowu położono go na stole i

założono taśmy na głowę i w talii, a potem powiedziano mu: „To nie było nasze ostatnie spotkanie,

jeszcze się zobaczymy”. Przy pomocy żółtego promienia pozbawiono go przytomności. Obudził się

leżąc w polu, około 1,6 km od miejsca porwania. Leżąc rozejrzał się i zobaczył statek Kosmitów,

który stał na trzech „nogach”. W pewnym momencie podpory zaczęły cofać się w głąb kadłuba

NOL-a i nagle wystartował on z przeraźliwym gwizdem i zamienił się rychło z świetlny punkt na

nocnym niebie.

Jest jeszcze jeden punkt do wyjaśnienia, otóż dziewczyna powiedziała Eugene’owi, że Oni

potrzebują nasienia, bowiem prowadzą ogólnoświatowy eksperyment.

Należy tutaj zauważyć, że obaj mężczyźni – Villas-Boas i Browne są zdrowymi, młodymi

ludźmi. Niechętnie zwierzali się ze swych przeżyć. Ciekawe, ile podobnych incydentów wydarzyło

się w ostatnich latach? To jednak pozostanie tajemnicą, podobnie jak odpowiedź na pytanie: do

czego Im jest potrzebna sperma w naszych czasach?

Należy jeszcze wziąć pod uwagę jeszcze jeden aspekt, otóż pomimo dobrego traktowania obu

mężczyzn przez załogi NOL-i, obaj zostali zmuszeni do wejścia na ich pokład, poddani badaniom

wbrew swej woli, co niestety nie wpływa dodatnio na ziemskie nastawienie do kontaktów z Nimi.

Istnieją także pewne różnice pomiędzy Nimi – Kosmitami przybywającymi z innego świata. Są to

pewne detale wymagające usilnej pracy myślowej i ostrożnego wnioskowania. Jednakże przyloty

NOL-i powodują to, że w ogóle dostrzegamy inne problemy, bardziej konstruktywne, niż nasze

przyziemne sprawy w tym Wieku Prania Mózgów.

Rozdział III

Potwór herezji

Gwiazda α Ursa Minor , albo Gwiazda Polarna – Polaris – znajdująca się w ogonie Małej

Niedźwiedzicy albo Małego Wozu, jest dobrze znana nawigatorom. Jednak nie zawsze była ona

Gwiazdą Biegunową naszego świata. Związane to jest z precesją osi ziemskiej, której cykl trwa

26.800 lat. Około 4.500 lat temu, Gwiazdą Biegunową była α Draconis czyli Thuban w konstelacji

Smoka – Draco , która pełniła tę funkcję przez około 30.000 lat. Obecnie Smok składa się ze

słabiutkich gwiazdek o jasności rzędu +3...+4 m , ale gdy Thuban był Gwiazdą Biegunową, to cały

gwiazdozbiór był zapewne bardziej wyrazisty i z tego też względu kojarzył się ludziom z

północnym kierunkiem geograficznym i północą w ogóle.[13]

Starożytni wierzyli w to, że ich bogowie przybywali właśnie z północy i byli znani jako Smoki

czy Wężowi Ludzie, a to dlatego, że przybywali od strony konstelacji Smoka, a ich statki latające

Sir Brinsley le Poer-Trench - Operacja Ziemia.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: