Naoko Takuchi - czyli twórczyni pięknej wojowniczkiŻycie Naoko Takeuchi rozpoczęło się 15 marca 1967 r. (w czyli w znaku Ryb i podczas roku Owcy), w Kofu (Japonia). Rodzice Naoko nazywają się Kenji i Ikuko, a młodszy brat Shingo (dziwne, skądś kojarzę te imiona... oO'). Nazwisko i imię pani Takeuchi (TAKE - &#E6ADA6; UCHI - ?; NAO - ?; KO - ?) oznaczają mniej więcej "wewnętrzny żołnierz" i "uczciwe dziecko".Jej kariera rozpoczęła się w roku 1986, kiedy wydawnictwo Kodansha wydało mangę jej autorstwa - "Love Call" (Naoko miała wtedy 19 lat). Rysowała od małego, jednak wszystko wskazywało na to, że będzie farmaceutką. Ukończyła studia z tytułem magistra elektroniki ze specjalnością ultradźwięków. Potem przez jakiś czas pracowała w szpitalu. Za swoją debiutancką mangę otrzymała nagrodę "Nakayoshi's New Artist Award", a wydawca zaczął jej składać zamówienia na kolejne tytuły. Naoko narysowała wtedy m.in. "Miss Rain", "Maria", "The Cherry Project", "Chocolate Christmas".Pewnego dnia Naoko wpadła na pomysł narysowania nastolatek-wojowniczek walczących o miłość i sprawiedliwość. Jej edytor Fumio Osano (o ksywce Osa-P) zaproponował jej ubranie wojowniczki w marynarski mundurek i tak narodziła się Sailor V. Manga ta zyskała tak dużą popularność, że postanowiono zrobić na jej podstawie anime. Okazało się jednak, że w mandze jest za płytka akcja i zbyt mało bohaterów. Naoko zgodziła się zmienić pierwotną koncepcję i wymyśliła cztery kolejne wojowniczki. I tak oto w lutym 1993, zaczęto wydawać kolejne tomy "Bishôjo Senshi Sailor Moon", natomiast anime już na początku marca tego samego roku zadebiutowało w japońskiej telewizji. Niebawem anime stało się sławne na cały świat, trafiło również do Polski. W roku 1997 manga została ukończona. Rok później Naoko wydała swoją autobiografię ("Takeuchi Naoko Hime-no Shakai Fukki Punch!").W 1999 roku narysowała "Materials Collection". W tym samym roku poznała pana Togashi Yoshihiro, mangakę (autora takich mang, jak "Hunter X Hunter" czy też "Yu Yu Hakusho"). Zaczęli się ze sobą umawiać, aż w końcu 6 czerwca wzięli ślub. Odbył się on według tradycji shinto. Podobno na ślubie zostało odśpiewane "Moonlight Densetsu" (trochę to dziwne, no ale dobra;)). W styczniu 2001 urodził im się synek. Cała rodzinka mieszka w Azabu Juban w Tokio (kojarzycie...? xP).Naoko pomagała także w tworzeniu serii Sailor Moon Live Action. Z pomocą firmy Bandai założyła oficjalną stronę internetową Sailor Moon. Były na niej biografie bohaterów SM i różne obrazki. ^_^ Po skończeniu prac nad PGSM witryna została bardzo zmieniona. Teraz zawiera animacje w flashu, informacje o postaciach w SM, okładki nowej wersji mangi "Sailor Moon" i wiele innych rzeczy. Strona jest wciąż aktualizowana, niestety jest tylko w japońskiej wersji językowej.Naoko napisała też kilka piosenek do anime "Sailor Moon" i do serii Live Action, m.in.: "Kirari*SailorDream! ", "Princess Moon", "Rashiku Ikimasho", "Sailor Star Song", "Sailor Team no Theme". Ilustrowała także trzy książki autorstwa Marie Koizumi. Razem z mężem (ona napisała, on narysował obrazki) wydała książkę dla dzieci "Oboo-nu- to Chiboo-nu-". Książka została napisana na pierwsze urodziny ich synka.Teraz coś więcej o samej Naoko Takeuchi. Jest nieśmiała, skromna, wrażliwa i romantyczna, ale przede wszystkim bardzo sympatyczna i miła. Każdej z Sailor Senshi dała jakąś swoją cechę (np. uwielbia jeździć samochodem jak Haruka, leniuchować jak Usagi, ale kiedy trzeba, pracować ciężko jak Ami, zbierać antyki jak Hotaru itd.), choć uważa, że najbardziej podobna jest do Michiru. Naoko kocha projektować ubrania. Przepada też za robieniem zakupów oraz tańczeniem. Bardzo ważna jest dla niej astrologia. Scena z anime "Sailor Moon", którą lubi najbardziej, to przemiana Usagi w Serenity - podobno popłakała się, kiedy ją obejrzała po raz pierwszy.Niestety, spośród jej wielu mang, w Polsce zostały wydane tylko dwie - "Hasło brzmi: Sailor V" ("Codename wa: Sailor V") oraz "Sailormoon - Czarodziejka z Księżyca" ("Bishôjo Senshi Sailor Moon"). Obydwa tytuły zostały wydane przez J. P. Fantastica. W sklepach są trudno dostępne, łatwiej zamówić je przez internet, chociażby na stronie J.P.F. lub w sklepach internetowych takich jak MangAnime.
HOKUTO