Wolfe Gene - Latro 02 - Zolnierz Arete.pdf - Ebooki - Mrrah

Gene Wolfe

Żołnierz arete

Przełożył Marek Michowski

Tytuł oryginału Soldier of Arete

Wydanie angielskie: 1989

Wydanie polskie: 1998

Książkę tę poświęcam staremu dowódcy, najbardziej niedocenianemu ze

starożytnych autorów i najmniej zauważanemu: Ksenofontowi z Aten.

Opowiadają, że Ksenofont składał uroczystą ofiarę bogom, kiedy doniesiono

mu o śmierci syna. W pierwszej chwili zdjął wieniec z głowy (na znak żałoby), ale

kiedy usłyszał, że Gryllos poległ śmiercią walecznych, z powrotem uwieńczył nim

czoło. Inni znów powiadają, że nie wylał ani jednej łzy, ale powiedział:

„Wiedziałem, że spłodziłem syna śmiertelnego”.

Diogenes Laertios

NOTA OD TŁUMACZA

Angielscy filolodzy greckie imiona oraz nazwy geograficzne czerpią z ich

zlatynizowanych wersji, nieco je dostosowując do brzmienia własnego języka. My

używamy tych samych nazw po spolszczeniu ich bezpośrednio z greki, co daje często

rezultaty zgoła odmienne. Tłumacz korzystał z Mitów greckich Gravesa w przekładzie

Henryka Krzeczkowskiego i z Dziejów Herodota w przekładzie Seweryna Hammera.

PRZEDMOWA

Zwój ten znajduje się w nie najlepszym stanie, zawiera też różnego rodzaju luki.

„Latro” nie pisał, jak się zdaje, przez tydzień lub dłużej po wyruszeniu z Paktye.

Mogła to spowodować tracka zima, choć bowiem papirus może przetrwać tysiące lat,

zawilgocony ulega zniszczeniu. Jak wrażliwy jest to materiał, widać doskonale na

przykładzie tego zwoju, którego środkowa część została poważnie uszkodzona.

Przepadła znaczna część tekstu, prawdopodobnie zawierająca opis wpłynięcia

„Europy” do Pireusu. Trzecia luka, spowodowana najprawdopodobniej ciężką

depresją autora, następuje po opisie uroczystości wyzwolenia w Sparcie.

Sztuka jeździecka starożytnych nie cieszy się dobrą sławą wśród współczesnych

znawców przedmiotu, niezdolnych wyobrazić sobie jeźdźca utrzymującego się w

siodle mimo braku strzemion. Warto im poradzić, by zapoznali się z historią Indian z

Wielkich Prerii, którzy jeździli konno na sposób jeźdźców starożytnych i podobnie jak

tamci posługiwali się włóczniami, łukami i oszczepami. (Geronimo czy Koczis

zaakceptowaliby z miejsca lekkie topory na długich trzonkach, których używała

perska jazda). Moim zdaniem, Indianin strzelający ze springfielda 4570 z grzbietu

galopującego konia a było to na porządku dziennym dokonywał większej sztuki niż

jeźdźcy starożytni.

Czytelnik powinien pamiętać, że starożytni Grecy nie podkuwali koni. Wałachy

były rzadkością i nigdy nie używano ich na wojnie. Choć konie były, według naszych

pojęć, niewielkie, brak strzemion utrudniał ich dosiadanie. (W istocie rzeczy,

strzemiona mogły być pierwotnie urządzeniami pomagającymi podczas wsiadania na

konia, stosowanymi od momentu, kiedy udało się wyhodować większe zwierzęta).

Jeździec pomagał sobie włócznią lub parą oszczepów podczas wsiadania na grzbiet.

Niektóre konie ćwiczono w wyciąganiu przednich nóg, co ułatwiało wsiadanie.

Jak dostatecznie jasno wynika z niniejszych uwag, nowożytni historycy są w

błędzie, twierdząc, że opowieści o Amazonkach należy włożyć między legendy.

Starożytni kronikarze szczegółowo opisują ich najazd na Grecję Środkową w czasach

Tezeusza (ok. 1600 r. p.n.e.), a kurhany poległych przywódczyń Amazonek znaczą

szlak ich przemarszu od Attyki po Trację. W każdym razie jest chyba oczywiste, że

wśród koczowników zdecydowana na wszystko, ważąca 120 funtów kobieta, mogła

być więcej warta jako wojownik niż o połowę od niej cięższy mężczyzna, gdyż

potrafiła strzelać równie jak on skutecznie, a stanowiła daleko mniejsze obciążenie

dla wierzchowca. Nie trzeba chyba przypominać, że historia zna liczne kobiety

walczące orężem, w naszej epoce jest ich szczególnie dużo.

Pankration był starożytnym odpowiednikiem dzisiejszej wolnej amerykanki.

Zakazane było jedynie gryzienie i wbijanie palców w oczy, walka zaś toczyła się,

dopóki jeden z zawodników nie uznał się za pokonanego. Zainteresowanym należy się

uwaga, że nie każdy, kto zadaje cios pięścią, jest pięściarzem. Dłonie pięściarzy

obwiązywano rzemieniami.

Zwój ten jest szczególnie interesujący, ponieważ zawiera jedyny znany przykład

prozy Pindara, największego po Homerze greckiego poety.

Wolfe Gene - Latro 02 - Zolnierz Arete.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: