R609. Wilkinson Lee - Gorączka nocy poślubnej.pdf - 07) 601 - 700 - anna9955

LEE WILKINSON

GOR Ą CZKA NOCY PO Ś LUBNEJ

Tłumaczyła Anna Adamiak

ROZDZIAŁ PIERWSZY

List, który miał całkowicie odmienić Ŝycie Raine Marlowe, nadszedł zupełnie

niespodziewanie. Siedzieli sobie z ojcem przy śniadaniu w ich posiadłości „Białe damy”, w

pomalowanym na biało pokoju z czarnymi belkami pod sufitem. Złote jak miód, poranne

wrześniowe słońce, w którym skąpany był ogród, wlewało się przez witraŜowe szybki w

oknach. Cudownie nieświadoma nadchodzącego przewrotu, Raine smarowała dŜemem drugi

juŜ tost, a Calib - kot o futerku czarnym i lśniącym jak jej włosy i zielonych oczach - siedział

na parapecie nieruchomo niczym posąŜek. W słońcu złociła mu się sierść, a wąsy wyglądały

jak miedziane kabelki.

- Dziś tylko to - oznajmiła miłym tonem gosposia, wnosząc korespondencję. Martha

słuŜyła u nich od dwudziestu lat i uwaŜali ją za członka rodziny.

- Dziękuję.

Ralph Marlowe, przystojny męŜczyzna o wyrazistych, surowych rysach i

szpakowatych, gęstych włosach wziął list. Dopijając kawę, rozciął kopertę ze znaczkiem ze

Stanów i wyjął złoŜoną kartkę. Zaczął czytać, i Raine spostrzegła, Ŝe raptem zmienił się na

twarzy. Był wstrząśnięty.

- Co to jest? - zapytała.

Ojciec zdjął okulary w rogowych oprawkach.

- List od Harry'ego?

- Niesamowite!

- Tak.

Gdy podał jej list, nagle zadrŜała. Opanowały ją złe przeczucia. Wiedziała, Ŝe ojciec i

stryj - bracia bliźniacy - pokłócili się ze sobą i zerwali kontakty na długo przed jej na-

rodzinami. W młodości byli ze sobą bardzo zŜyci, i po studiach wspólnie prowadzili interesy.

Zajmowali się obrotem nieruchomościami. Wtedy teŜ zadurzyli się w tej samej kobiecie -

czarnowłosej, zielonookiej Lorraine. Była dziewczyną Harry'ego, dopóki nie poznała jego

brata i nie zakochała się w nim. Gdy, koniec końców, zdecydowała się wyjść za Ralpha, drogi

braci rozeszły się. Ralph zatrzymał „Białe damy”, elŜbietańską rezydencję, stanowiącą od

pokoleń siedzibę rodziny, a Harry załoŜył nową firmę i wyjechał do Stanów. Stało się to

ponad trzydzieści lat temu.

List z bostońskim adresem na odwrocie był prosty i bardzo konkretny.

Pewnie jeste ś zdziwiony, Ŝ e odzywam si ę po tych wszystkich latach. Wstyd przyzna ć ,

ale na wcze ś niejsze nawi ą zanie kontaktu nie pozwalała mi głupia duma. Od przyjaciela ro-

dziny dowiedziałem si ę , Ŝ e Lorraine zmarła dawno temu, osierocaj ą c jedyn ą córk ę . Moja

Ŝ ona nie Ŝ yje od lat. Jestem sam, mam tylko przybranego syna Nicka. Jako ś si ę jeszcze

trzymam, ale od pewnego czasu szwankuje mi zdrowie. Lekarze twierdz ą , Ŝ e pozostało mi

zaledwie kilka miesi ę cy Ŝ ycia.

Tak bardzo chciałbym zobaczy ć Ci ę przed ś mierci ą . Czy mogliby ś cie z córk ą

odwiedzi ć mnie? Oczywi ś cie, je ś li zdołacie wybaczy ć staremu człowiekowi, Ŝ e był tak głupio

uparty.

PS. Gdyby ś zdecydował si ę przyjecha ć , zrób to, prosz ę , ze zrozumiałych wzgl ą dów,

mo Ŝ liwie najszybciej.

- Pojedziesz? - Raine podniosła na ojca oczy.

- Jasne - odpowiedział bez wahania. - A ty?

- Chciałbyś?

- Byłoby szkoda, gdybyś nie poznała swojego wuja i kuzyna.

- W takim razie jadę. Tylko czy moŜemy tak zostawić firmę?

Po ukończeniu szkoły biznesu Raine została asystentką ojca. Codziennie razem

jeździli do pracy do Lopsley, małego targowego miasteczka, odległego zaledwie o kilka

kilometrów od domu.

- MoŜemy. - Ojciec energicznie wstał. - Pędzę do firmy, a ty zorganizuj podróŜ.

- Kiedy chcesz jechać?

- Dziś, jeśli okaŜe się to moŜliwe. Potem trzeba zadzwonić do Harry'ego i powiadomić

go, o której przylatujemy.

Ledwie powściągany pośpiech w głosie ojca zdradzał, Ŝe wszystkie dawne Ŝale do

brata poszły w niepamięć. Coś z tego pośpiechu udzieliło się i jej. Nie tracąc czasu,

zatelefonowała na lotnisko i załatwiła rezerwację na wieczorny lot do Bostonu.

Gdy męŜczyzna czekający na zewnątrz międzynarodowej hali przylotów wypatrzył

wysokiego, szczupłego pana o znajomej powierzchowności i towarzyszącą mu smukłą,

czarnowłosą dziewczynę o prześlicznie zarysowanych kościach policzkowych i pełnych

ustach, natychmiast ruszył w ich stronę. Raine podniosła wzrok i raptem napotkała spojrzenie

szafirowych jak niebo o północy oczu w ciemnej oprawie długich rzęs. Patrzył na nią wysoki,

barczysty męŜczyzna o mocnych rysach twarzy i gęstych, lekko falujących włosach barwy

dojrzałej pszenicy.

- Raine Marlowe? - Widząc jej zaskoczenie, uśmiechnął się i wyciągnął do niej rękę. -

Nick.

Krew zaszumiała jej w skroniach, gdy uwięził jej dłoń w długich, silnych palcach.

- Ciebie, stryjku, rozpoznałbym wszędzie - powiedział, zwracając się z kolei do jej

ojca i wymieniając z nim uścisk dłoni. - Jesteście z tatą podobni do siebie jak dwie krople

wody.

Kiedy obaj odbierali bagaŜe, Raine starała się nie patrzeć na swego kuzyna. Była

trochę zbita z tropu, ale nie zamierzała gapić się na niego jak jakaś nastolatka na swego idola.

- Wszystko? - Pytanie spadło na nią tak nagle, Ŝe zamrugała i odwróciła wzrok.

- Wszystko. - Pomyślała ze złością, Ŝe jeśli zaraz nie weźmie się w garść, to ten

kuzynek gotów leszcze uznać ją za idiotkę.

Lśniący, srebrny samochód stał gotowy do drogi. Nick załadował bagaŜe i od razu

pomknął w stronę centrum Bostonu.

- To tutaj mieszczą się biura mojej firmy - powiedział, wskazując ręką jeden z

eleganckich przeszklonych wysokościowców.

- Ekstra - skomentował Ralph. - Harry mówił mi, Ŝe obecnie kierujesz nie tylko jego

przedsiębiorstwem, ale masz równieŜ własną firmę. Chyba trudno było stworzyć tak

imponującą sieć międzynarodowych powiązań biznesowych?

- Wcale nie - odparł chłodno Nick. - Stosuję starą, sprawdzoną metodę. Kupuję

upadającą firmę, badam, co w niej spróchniało, i po prostu odcinam martwe pędy, aŜ znowu

zaczyna kwitnąć.

Raine, zgodnie z własnym Ŝyczeniem, siedziała z tyłu. Chłonęła wzrokiem piękno

miasta o gęstej zabudowie, a mimo to sprawiającego wraŜenie przestronnego i pełnego

powietrza. Na tle nieba rysowały się same kontrasty. Spomiędzy drapaczy chmur i okazałych

nowoczesnych budynków strzelały w górę smukłe iglice, wieŜe z zegarami, widać teŜ było

stare budowle z czasów kolonialnych. Wjechali w wąskie brukowane uliczki z gazowymi

latarniami, zabudowane kamienicami z czerwonej cegły. Znaleźli się w malowniczej,

eleganckiej dzielnicy z przełomu wieków, schodzącej w dół do Charles River.

Dom, który zajmowali Nick i jego ojczym, znajdował się przy skwerze Mecklenburg.

Było to jedno z najładniejszych miejsc w okolicy. W świetle ulicznych lamp mieniące się

kolorami liście wyglądały jak koronkowy baldachimu. Pod numerem ósmym stał dom w stylu

regencji. Symetrycznie po obu stronach drzwi wejściowych znajdowały się prostokątne okna

z pomalowanymi na czarno skrzynkami pełnymi jesiennych kwiatów. Kiedy tylko samochód

podjechał pod drzwi, te otworzyły się. W padającej na schody smudze światła stanął wysoki,

szczupły męŜczyzna o wyrazistych, surowych rysach i gęstych, szpakowatych włosach. Raine

powinna była przewidzieć, Ŝe tak właśnie będzie wyglądał jej stryj, ale na widok sobowtóra

ojca poczuła się dziwnie.

Stryj wyciągnął rękę. Ojciec pochwycił ją bez słowa, uścisnął, po czym bracia padli

sobie w objęcia. Lata oddalenia i niezgody natychmiast poszły w niepamięć. Raine poczuła,

Ŝe Nick bierze ją pod ramię. Ten dotyk oraz porozumiewawcze spojrzenia, jakie wymienili,

stworzyły między nimi jakąś sekretną więź.

To nieoczekiwane uczucie bliskości przetrwało cały następny tydzień, a pierwsze

wspaniałe wraŜenie, jakie Nick zrobił na Raine, zamiast zmaleć, jeszcze się wzmogło. Oka-

zało się, Ŝe kuzyn jest nie tylko nieludzko przystojny. Miał równieŜ bystry umysł i silną

osobowość. Rozmowa, którą Raine podsłuchała któregoś dnia, świadczyła o tym, Ŝe stryj

Harry nie tylko kochał swego przybranego syna, ale takŜe bardzo go szanował.

- Teraz w biznesie nie ma miejsca na słabość - mówił ojciec. - Za duŜo wokół szakali.

- Masz rację - przytaknął Harry. - Ale Nick nie jest miękki, o nie. Nie zazdroszczę

nikomu, kto próbowałby wywieść go w pole.

- Ale z tego, co opowiadałeś, wynika, Ŝe jest dobrym pracodawcą...

- Zgadza się. Nie waha się zwalniać tych, którzy nie spełniają jego wymagań, ale

traktuje ludzi przyzwoicie. Wiem na przykład, Ŝe wyrzucił z pracy pewnego obiboka, a

potem, z własnej kieszeni, łoŜył na utrzymanie jego rodziny, póki gość nie znalazł sobie innej

roboty.

Od początku Raine wyczuwała w Nicku pewną bezwzględność, a poniewaŜ coraz

bardziej poddawała się jego urokowi i pragnęła myśleć o nim dobrze, toteŜ opowieść stryja od

razu poprawiła jej humor. Poza urodą filmowego gwiazdora Nick miał w sobie jakąś

naturalną wyniosłość, która czyniła go atrakcyjnym w oczach wielu kobiet. Nie był jednak

próŜny ani zarozumiały i chociaŜ potrafił być bezwzględny, umiał równieŜ być troskliwy,

wspaniałomyślny i wielkoduszny. Robiła, co mogła, by ukryć swoje zafascynowanie

kuzynem, lecz zawładnął bez reszty jej myślami. Często przyłapywała go na tym, Ŝe się jej

przygląda, ale trudno było coś wyczytać z jego twarzy.

Pewnego dnia poszli we czworo na Freedom Trail, obejrzeli port i zbudowany w

XVIII wieku masztowiec „U.S.S. Constitution”, zachwycali się dziewiętnastowiecznym

Trinity Church, odbijającym się w przeszklonej wieŜy Johna Hancocka, byli teŜ w Muzeum

Nauki.

R609. Wilkinson Lee - Gorączka nocy poślubnej.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: