Kalu Rinpocze - Sześć wyzwalających aktywności.pdf - BIBLIOTEKA BUDDYJSKA - qbrzydal

Kalu Rinpocze

Sześć wyzwalających aktywności

WSTĘP

Jesienią 1970 roku, i wiosna 1971 roku mieliśmy wielką radość ponieważ mogliśmy wysłuchać

nauk Buddy w wykładzie Kalu Rinpocze, głównego nauczyciela Zakonu Karma - Kadziupa,

Buddyzmu Tybetańskiego. Jago nieograniczone współczucie dla wszystkich czujących i

cierpiących istot, pozwoliło mu znaleźć czas, prawie codziennie, żeby nauczyć nas podstawy

drogi wiodącej do zakończenia cierpienia, nas, małej grupy Europejczyków i Północnych

Amerykanów. Nauki miały miejsce w jego klasztorze we Wschodnich Himalajach a my nie

będziemy nigdy w stanie wystarczająco mu za to podziękować.

Ta broszura zawiera notatki dokonane po każdej lekcji wysłuchanej z ust Kalu Rinpocze, a które

teraz mogą być dostępne dla wszystkich. Nauki te są dostatecznym środkiem dla osiągnięcia

mądrości o naturze umysłu, tej mądrości, która nas wyzwala.

Błogosławieństwo jakie my wszyscy odczuwamy przez czytanie tej książki, a które wzrasta

ustawicznie, gdy używamy jej dla naszej praktyki pochodzi od doskonałego Buddy,

wszechwiedzącego, wszechpotężnego Gjalła Karmapy, nazwanego przez Tybetańczyków

Klejnotem Życzenia, głowy naszej szkoły. W 1110roku, urodził się w pierwszym ciele, które jest

dla nas bezpośrednio ważne, będąc tym ciałem, w którym przełamał się on dla pełnego

Oświecenia. pod nazwiskiem Dysum Cienpa, "znawcy czasu przeszłego i przyszłego", stał się

siódmym ogniwem w linii przekazania wyjątkowo mocnych i skutecznych środków ku

wyzwoleniu, nazywanych po tybetańsku KARGYUDPA, czyli ustna tradycja. Od DORDŻE

CZANG, samej zasady Oświecenia zostaje przekazane i przeszły przez dwój jogów indyjskich,

TILOPĘ i NAROPĘ do MARPY, który przeniósł je do Tybetu i przetłumaczył. Następnie nauki te

przeszły do MILAREPY, a ten z kolei inicjował swego ucznia GAMBOPĘ, nauczyciela

pierwszego KARMAPY.

Oprócz niego, również i wielu innych Lamów czynią to samo z ich nieograniczonego

współczucia dla wszystkich istot. Także i my również ślubujemy, że nie zadowolimy się nigdy

naszym tylko wyzwoleniem i rodzić się będziemy dotąd, dopóki każda istota czująca nie

otrzyma pomocy ku wyzwoleniu.

Hannah i Ole Nydahl

DROGI

Tak samo jak zdolny nauczyciel nie przekazuje wszystkich tych samych nauk wszystkim swoim

uczniom, lecz naucza ich odpowiednio do tego co oni są w stanie zrozumieć, także

wszechwiedzący Budda, którego jedynym celem jest pomagać wszystkim czującym istotom,

udziela każdemu dokładnie takich nauk, jakie może on spożytkować, które są dla niego

odpowiednio dobrane. Dlatego z tych samych nauk pochodzą różne drogi dla istot na różnych

poziomach rozwoju i tak samo jak nie możemy dosięgnąć najwyższego szczebla drabiny bez

przejścia poprzedzających go szczebli, tak każda z dróg stanowi pewien fundament, z którego

możemy sięgać dalej.

Nasze umysłowe trucizny - nienawiść, pragnienie, głupota, egoizm, zazdrość i chciwość -

pojawiają się w niezliczonych kombinacjach. Kiedy popatrzymy na towarzyszące nam istoty i na

siebie samych, łatwo dostrzeżemy w jak różny sposób się przejawiamy. Trucizny są jak

choroby, a Budda, wszechwiedzący lekarz, podaje nam lekarstwo w postaci trzech głównych

leków, które znamy jako TRZY DROGI. Jest rzeczą ważną pamiętać o tym, że te trzy kroki

tworzą jedność, a my możemy się otworzyć dla następnego tylko dlatego, że w tym życiu lub w

poprzednich żywotach wykonaliśmy już dwa poprzedzające. Wszystkie one są konieczne, co

należy podkreślić bardzo mocno. Wspólną rzeczą dla wszystkich jest: zmęczenie kołowrotem

egzystencji, wiara w drogę prowadzącą do wyzwolenia i wiara w karmę. Podstawowym punktem

widzenia buddyzmu południowego, czyli Małej Drogi jest to, że świat uwarunkowany jest

potworny, a więc muszę wyzwolić się od cierpienia. W Wielkiej Drodze muszę osiągnąć

wyzwolenie z cierpienia abym mógł pomóc wszystkim istotom. Naszym dążeniem jest: niech

wszystkie ich cierpienia zostaną wchłonięte przeze mnie, a wszelki pokój i moja szczęśliwość

niech będzie wchłonięta przez nie. W Diamentowej Drodze świat tu i teraz jest końcem

cierpienia, świętym okręgiem niebiańskich istot. Gdy staniemy się oczyszczeni to zobaczymy

wówczas, że jest właśnie taki.

Mała Droga mówi nam dalej byśmy odsunęli nasze trucizny umysłu. Łatwo tego nauczać, lecz

trudno wykonać.

Wielka Droga uczy nas byśmy przemienili te trucizny na pięć mądrości, doskonałością których

jest stan Buddy. Są to: wszechprzenikliwa mądrość, mądrość podobna zwierciadłu, jednocząca

mądrość, rozróżniająca mądrość i mądrość doświadczenia. Zrozumienie tego i nauczanie jest

trudniejsze, lecz łatwiejsze do wykonania, gdy opanowało się technikę.

Diamentowa Droga mówi nam żebyśmy przekroczyli zarówno poza dobro jak i zło. Nauczanie i

zrozumienie tego jest bardzo trudne, ale jest to najszybsza i najłatwiejsza droga wiodąca do

pełnego oświecenia. Niestety jednak istnieje tutaj duże ryzyko błędnego jej zrozumienia, co

może prowadzić ludzi do złych praktyk przynoszących złe odrodzenie. Dlatego też Lama nie

przekazuje nam tego dopóki nie będziemy przygotowani, czynili tylko dobrze i posiadali

współczucie dla innych.

A oto kilka praktycznych przykładów:

MAŁA DROGA: gniewamy się na kogoś i szybko oddalamy, aby nie wpaść w coś gorszego. To

przynosi pewną zasługę.

WIELKA DROGA: jesteśmy rozgniewani, lecz staramy się przemienić ten gniew na

współczucie. Prowadzi to do wielkiej zasługi, a umysł nasz zmienia się tak, że na drugi raz nie

ulegam zbyt łatwo gniewowi.

W DIAMENTOWEJ DRODZE przechodzimy całkowicie poza tą sytuację. Widzimy ją taką jaką

ona jest, rozumiemy warunki które tu działają. Jest to wyjątkowo mocne, chociaż także bardzo

trudne, tak że nieustannie musimy prosić Schronienie o pomoc.

W MAŁEJ DRODZE piękną kobietę stanowiącą niebezpieczeństwo dla spokoju naszego umysłu

widzimy jako krew, limfę, kości, trupa itd. I pokuszenie zostaje stłumione.

W WIELKIEJ DRODZE patrzymy na kobietę jak na sen, złudzenie i pokuszenie nie powstaje.

W DIAMENTOWEJ DRODZE kobieta jest istotą niebiańską, emanacją Buddy, doskonałą

czystością.

Kiedy modlimy się w MAŁEJ DRODZE modlimy się dla siebie samych. Życzymy sobie

osiągnięcia końca cierpienia. Postępujemy szlachetnie ośmioraką ścieżka: właściwe poglądy,

właściwe myślenie, właściwa mowa, właściwe działanie, właściwy sposób życia, właściwa wola,

właściwa uwaga, właściwa medytacja. Dążymy do tego aby stać się podobnymi Buddzie, a

przez praktykę poznajemy, że umysł nie posiada żadnej własnej natury, że nie ma tu nikogo, o

kim można by powiedzieć, że cierpi.

W WIELKIEJ DRODZE modlimy się z wielkim współczuciem dla dobra innych istot. Cierpienie

nie kończy się gdy tylko nieliczni się wyzwolą, dlatego modlimy się za wszystkie żyjące istoty.

Dążymy do doskonałości praktykując sześć wyzwalających aktywności: hojność, moralność,

cierpliwość, gorliwość, medytację i mądrość. Dochodzimy do poznania tego, że nie tylko umysł

nie posiada jakiejś własnej natury, lecz również przedmioty ukazujące się jako takie wrażenia

zmysłowe, kształty, dźwięki, wszystkie są pozbawione jakiejś własnej natury czy podstawy, są

jak sen.

W DIAMENTOWEJ DRODZE mamy to samo poznanie co w Wielkiej Drodze, lecz używamy

innych i szybszych metod. Przy pomocy skutecznych środków o bardzo głębokim znaczeniu,

czynimy świat uwarunkowany nieuwarunkowanym, a przez to nie możemy już związać się z nim

ponownie.

W MAŁEJ DRODZE medytujemy nad ludzkim ciałem. W WIELKIEJ DRODZE medytujemy nad

ciałem wszystkich istot i rzeczy. W DIAMENTOWEJ DRODZE przedmiotem medytacji jest

Święta Forma. Także w naszym stosunku do nauczyciela istnieją różnice:

W MAŁEJ DRODZE szanujemy swego nauczyciela, ale nie modlimy się do niego. Okazujemy

mu wdzięczność za udzielenie nam świętych nauk. W WIELKIEJ DRODZE modlimy się do

Lamy, lecz nie uznaje się go za tak ważnego jak w DIAMENTOWEJ DRODZE, gdzie Lama jest

najważniejszy. Jest on Buddą, a ponieważ utrzymujemy z nim najbardziej bezpośredni kontakt,

jest on najważniejszą formą Buddy. Uważamy go za przejaw mądrości i skutecznych środków,

za zjednoczenie wszystkich Buddów. Jest on esencją ich ciał, mowy i umysłu, ich cnót,

szczególnych właściwości i działań. Wszystkie Święte Formy będące przedmiotami naszej

medytacji są jego emanacjami i dlatego nazywa się Rdzennym Lamą. Przez całkowitą wiarę w

niego jest nam udzielana szybka pomoc i ostatecznie stajemy się podobni do niego.

WIELKA DROGA

ZASŁUGA

Zasługę można porównać do energii potrzebnej dla dźwignięcia rakiety od ziemi. Zasługa jest

absolutnie konieczna dla naszego rozwoju ku pełnemu oświeceniu. Zasługa jest przyczyną

wszelkiego dobra, a brak jej przyczyna wszelkiego zła. Bez zasługi nie jesteśmy w stanie

posiadać nawet zwykłego zadowolenia. Szczęście lub nieszczęście, zdrowie lub choroba,

wszystko to zależy od zasługi. Poprzez różne działania możemy zasługę zwielokrotniać i to jest

bardzo pożyteczne chociaż niewystarczające, ponieważ w śmierci i odradzaniu się zasługa nie

może nam pomóc. Bez zasługi jednakże nie osiągniemy nigdy oświecenia.

Gromadzenie zasługi jest nasieniem, z którego wyrasta szczęście. Dlatego, że wcześniej

dokonaliśmy jakiegoś dobra, obecnie posiadamy ludzkie ciało, które może być użyte do

praktyki. Mamy obecnie możliwość czynienia dobra i uzyskania przez to większej zasługi. W

trzech niższych światach, istot piekielnych, duchów i zwierząt uwalniamy się od poprzednich

złych działań, słów i myśli ale nie jesteśmy w stanie aktywnie spełniać dobrych uczynków, zaś w

świecie bogów lub półbogów jesteśmy zbyt zajęci swymi uciechami pochodzącymi z

nagromadzonego dobra.

Gromadzenie zasługi jest łatwe. Wszyscy możemy to robić. Sześć wyzwalających aktywności i

odpowiednie metody Diamentowej Drogi wskazują jak to się robi. Dopóki nie zrozumiemy pustki

wszystkiego i wyższych medytacji, jedyna drogą do osiągnięcia tego poziomu jest czynienie

dobra, poświęcenie i nieustanny wysiłek.

SZEŚĆ WYZWALAJĄCYCH AKTYWNOŚCI

Sześć wyzwalających aktywności zmienia nasze umysły tak, że współczucie staje się przyczyna

wszelkiego naszego działania, myśli i mowy. Nasiona naszych poprzednich egoistycznych

nawyków myślowych zostają usunięte, a wszelka nasza aktywność staje się wyrazem

urzeczywistnienia jedności wszystkiego i wszystkich, doprowadzając nas w ten sposób do

zakończenia cierpienia.

SZCZODROBLIWOŚĆ

Pierwszą aktywnością jest szczodrobliwość. Gdy dajemy z egoistycznych pobudek mamy

bogate i przyjemne odrodzenie w kole uwarunkowanej egzystencji, lecz nie wydostajemy się z

niego. Gdy dajemy z głębokiego uczucia, wówczas nas to wyzwala, dokonuje się w nas coś co

prowadzi do stanu Buddy. Nawet jeśli nasze obecne współczucie jest słabe, praktyka czyni go

silnym. Ten rodzaj szczodrobliwości jest głębokim, wszechprzekraczającym stanem umysłu. W

swym umyśle udzielamy wszelkich dobrych rzeczy, z którymi się stykamy, pięknego wschodu

słońca, dobrego pożywienia itd. Z początku dajemy tym, których kochamy, lecz w miarę jak

wzrośnie nasze zrozumienie jedności wszystkiego, także wszystkim czującym istotom. Musimy

zawsze każdemu dawać dobro i jednocześnie usuwać zło jakie mu dokucza.

Musimy udzielać miłości i dobrej woli, uczyć się pomagać innym, tak żeby się czuli bezpieczni i

szczęśliwi. Nasze współczucie, które jest jeszcze ograniczone będzie wzrastać dzięki praktyce,

tak że wkrótce nabierzemy miłej uprzejmości i staniemy się podobni oświeconym i

oczyszczonym.

Z tego, że udzielamy schronienia, tym którzy znajdują się w potrzebie, chorym i biednym, każdy

odnosi korzyść. Kiedy dajemy ludziom pożywienie, wówczas pomagamy im na kilka godzin.

Gdy ich właściwie wychowujemy, to pomagamy im na całe życie. Kiedy jednak udzielamy

Świętej Nauki i czynimy zrozumiałą przez własny przykład, pomagamy im dla wszystkich

przyszłych żywotów. Musimy starać się najlepiej jak umiemy, według naszych możliwości,

pomagać na wszystkich poziomach. Nie jest ważne ile dajemy, ważny jest sposób w jaki

dajemy, gdyż ten się liczy. Dlatego wszyscy możemy to czynić niezależnie od tego czy jesteśmy

bogaci czy biedni.

Gdy uczynimy coś dobrego wówczas ważne jest abyśmy podzielili się swą zasługą z innymi.

Gdy zatrzymujemy coś dla siebie samych wówczas wybuch wściekłości lub jakaś inna zła rzecz

spowoduje, że zniknie to szybko jak kropla wody w słońcu i stracimy to. Kiedy jednak w naszym

umyśle dajemy coś wszystkim istotom, to jest to podobne do wody wpływającej do morza. Staje

się częścią całości dla dobra wszystkich i przez to nie może już ulec zniszczeniu.

Największym ze wszystkich darów są Święte Nauki. Przez pomaganie ludziom w praktykowaniu

tych nauk, czynimy dla nich więcej niż gdybyśmy uratowali ich fizyczne życie. Jednym

sposobem w jaki możemy odpłacić za wszelkie dobro, które otrzymaliśmy od drogich nam

rodziców i od wszystkich żywych istot jest praktykowanie świętych nauk. Tylko poprzez

osiągnięcie stanu Buddy możemy im naprawdę pomóc. Każda rzecz poza tym stanem jest

nietrwała, złożona, zmienna i związana z cierpieniem.

ETYKA

Etyka jest następna rzeczą, która musimy udoskonalić na swej drodze do stanu Buddy. Etyka

oznacza głównie unikanie trzech złych uczynków ciała, czterech złych uczynków mowy i trzech

złych uczynków umysłu, tj. zabijania, kradzieży, seksualnego nadużycia, kłamstwa, obmowy,

plotkarstwa i szorstkiej mowy, nienawiści, złej woli i złych poglądów, a zamiast tego czynienie

ich przeciwieństw, ochraniania życia innych, nawet insektów, dobroczynności na wszystkich

poziomach, prowadzenia zdrowego życia seksualnego, mówienie prawdy, mówienie tylko wtedy

gdy to konieczne, rozszerzenie harmonii, uprzejmej mowy, bycia zadowolonym z własnego

losu, współczucia dla wszystkich istot i praktykowania świętych nauk.

Trudno jest zapamiętać dobre i złe uczynki, dlatego musimy wyobrazić jak czulibyśmy się gdyby

rzeczy, które zamierzamy uczynić innym były uczynione nam. Kiedy myślimy o tym jak bardzo

nie chcielibyśmy być zabici, mieć skradzione rzeczy, być obmawianym itp., to jasne się staje, że

nie powinniśmy czynić tego innym. Wszystko co robimy tylko dla siebie posiada małe

znaczenie, natomiast rzeczy, które czynimy dla innych maja duże znaczenie. Wszystko co

robimy w dobrym stanie umysłu, w dobrej woli i co jest wolne od wpływu zbyt mocnych trucizn

umysłu, jest dobrym działaniem, podczas gdy wszelka działalność staje się zła, gdy umysł jest

zły, gdy trucizny umysłu są zbyt mocne.

Nasiona zła, które posialiśmy w tym życiu i we wcześniejszych niezliczonych żywotach, a które

nie dojrzały nam jeszcze w formie cierpienia możemy usunąć przez okazanie skruchy. W takim

wypadku nasiona zła nie będą wzrastać, nie będą prowadzić do cierpienia i nie spowodują dla

nas odrodzenia w takich stanach egzystencji, w których nie bylibyśmy w stanie pomagać innym

ani sobie.

Spełnić musimy cztery następujące warunki: Po pierwsze, musimy odczuwać, że coś jest złe,

poprzez wyrzuty sumienia, lub obudzenie w sobie głębszego zrozumienia. Następnie musimy

przyznać się do tego cośmy zrobili. Po trzecie, musimy udać się z tym do Buddy i głęboko tego

żałować. W końcu, obiecujemy nie czynić tego więcej, podobnie jak człowiek, który zachorował

od zażycia trucizny obiecuje, że już nigdy więcej nie zażyje. W naszej codziennej praktyce

musimy starać się żałować za wszystkie nowe popełnione złe uczynki w ciągu jednej godziny.

Wyznanie grzechów przy śmierci jest bezwzględnie ważne, a ponieważ śmierć może przyjść

teraz, musimy żałować za nie właśnie teraz.

Możemy być pewni tego, że nawet gdy nie jesteśmy w stanie pamiętać wszystkich dokonanych

przez nas dziesięciu złych uczynków w tym życiu, to z pewnością popełniliśmy je w którymś z

poprzednich żywotów i dlatego żałujmy za nie ogólnie, żeby pozbyć się wszelkiego zła.

Stopniowo zaczniemy dostrzegać, że w zasadzie wszyscy jesteśmy tym samym, że różne

rodzaje i kombinacje sześciu trucizn umysłu dokonują wszelkich różnic i w ten sposób

nauczymy się nie odróżniać siebie od innych. To jest doskonałością moralności. Kiedy

zrozumiemy co znaczą szczodrobliwość i moralność, to reszta jest łatwiejsza. Wówczas

posiądziemy współczucie i poświęcenie, które dojrzeje w cierpliwości.

CIERPLIWOŚĆ

Cierpliwość jest bardzo ważna. Musimy stale pamiętać o tym, że wszystkie istoty pogrążone w

niewiedzy są nieszczęśliwe, a to z kolei jest przyczyną ich złego postępowania. Wszyscy

chcemy być szczęśliwi, ale nie wiemy jak się do tego zabrać. Niewiedza i przyzwyczajenia

utrudniają nam to.

Gdy ktoś jest dla nas nieprzyjemny to musimy właśnie zrozumieć, że jest to naszą własną

karmą, która dojrzewa i że ta nieprzyjemna istota nie zna dla nas niczego lepszego. Jest ona

zaślepiona jakąś kombinacja sześciu umysłowych trucizn i nie jest ona w stanie kontrolować

siebie, a kiedy jej działania dojrzeją, ona też wycierpi wiele z tego powodu. Taka osoba usuwa

jakąś naszą złą karmę, a jednocześnie buduje sobie samej coś złego, co jest naprawdę smutne.

Musimy zatem pamiętać, że jest ona w rzeczywistości naszym wielkim dobroczyńcą, ponieważ

uczy nas cierpliwości. W tym leży prawdziwy powód, żeby okazywać jej dobroć i odczuwać

wielkie współczucie.

Wszystkie nieprzyjemne rzeczy, z którymi się spotykamy, takie jak ból, głód, pragnienie należy

uważać na niesmaczne lekarstwo, które nam jednak później pomoże. Gdy stracimy cierpliwość

że jedna chwila gniewu może zniszczyć wszelkie dobro nagromadzone przez długi czas, a

później będziemy zbierać tego bolesne skutki.

Kiedy naprawdę praktykujemy medytacje i żyjemy cierpliwie, wówczas własnym przykładem

możemy pomóc wielu ludziom. Jednocześnie oczyszczamy się sami i przez to jesteśmy w

stanie pomagać innym poprzez uzyskiwanie coraz to lepszych odrodzeń, koniecznych dla pracy

ku oświeceniu.

GORLIWOŚĆ

Gorliwość rozwija się poprzez praktykowanie czterech podstawowych medytacji i jest główna

rzeczą na ścieżce do stanu Buddy. Bez gorliwości niczego nie osiągniemy, a z nią możemy

postępować bardzo szybko. Ważne jest to, żeby nie zatrzymywać się i nie być zadowolonym z

tego, co zostało osiągnięte, lecz posuwać się cały czas naprzód i nie poddawać lenistwu.

Nauki są trudne i trzeba włożyć wiele wysiłku, żeby je zrozumieć. Potrzebujemy wysiłku dla

zrozumienia sześciu światów, dziesięciu dobrych i złych uczynków. Musimy modlić się z

oddaniem do Schronienia, aby zrozumieć cztery fundamentalne medytacje, aby udoskonalić

Kalu Rinpocze - Sześć wyzwalających aktywności.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: