20_biale_roze_-_loch_camelot_t.pdf

20.

Białe ró Ň e

Słowa: K. Wroszy ı ski Muzyka: M. Słobódzki

Rozkwitały p Ģ ki białych ró Ň ,

Wró ę , Jasie ı ku, z tej wojenki ju Ň ,

Wró ę , ucałuj, jak za dawnych lat,

Dam ci za to ró Ň y najpi ħ kniejszy kwiat.

Kładłam ci ja id Ģ cemu w bój,

Biał Ģ ró Ňħ na karabin twój,

Nime Ļ odszedł, mój Jasie ı ku, st Ģ d,

Nime Ļ próg przest Ģ pił, kwiat na ziemi zwi Ģ dł.

Ponad stepem nieprzejrzana mgła,

Wiatr w burzanach cichute ı ko łka.

Przyszła zima, opadł ró Ň y kwiat,

Poszedł w Ļ wiat Jasie ı ko, zgin Ģ ł za nim Ļ lad.

Ju Ň przekwitły p Ģ ki białych ró Ň ,

Przeszło lato, jesie ı , zima ju Ň ,

Có Ň ci teraz dam, Jasie ı ku, hej,

Gdy z wojenki wrócisz do dziewczyny swej?

W pustym polu zimny wicher dmie,

Ju Ň nie wróci twój Jasie ı ko, nie,

ĺ mier ę okrutna zbiera krwawy łup,

Zakopali Jasia twego w ciemny grób.

Jasie ı kowi nic nie trzeba ju Ň ,

Bo mu kwitn Ģ p ħ ki białych ró Ň ,

Tam pod jarem, gdzie w wojence padł,

Rozkwitł na mogile białej ró Ň y kwiat.

Nie rozpaczaj, lube dziewcz ħ , nie,

W polskiej ziemi nie b ħ dzie mu Ņ le.

Policzony b ħ dzie trud i znój,

Za Ojczyzn ħ poległ ukochany twój.