Por Casualidad Całość ;).pdf

.POR CASUALIDAD...

Autorka: Martynax_

Beta: MissMelody (roz. 1-8)

Beta: Madi_ (roz. 9-19)

Beta tymczasowa: Bella_Cullen9 (roz. 20-30)

ROZDZIAŁ PIERWSZY- KOREPETYCJE.

Bella:

Na pewno nie raz widzieliście w swojej szkole dziewczyny, które nie podążały

za modą, dla których liczyła się tylko nauka i dobro rodziny. Inaczej nazywane

cichymi, szarymi myszkami.

Właśnie taka byłam ja - Isabella Swan, ale zawsze wolałam być nazywana po

prostu Bellą. Byłam nic nieznaczącą siedemnastolatką, uczącą się w liceum w

Forks, małym miasteczku w stanie Waszyngton. Dom dzieliłam z tatą -

Charliem Swanem, miejscowym komendantem policji. Moja mama Renee

wyprowadziła się do Phoenix gdzie poznała Phila. Miałam możliwość

zamieszkania z nimi, ale zrezygnowałam. Nie chciałam zostawić Charliego

samego, nie dałby sobie rady.

Właśnie siedziałam na trygonometrii (ściślej mówiąc już nie, bo zadzwonił

dzwonek). Zebrałam swoje rzeczy z ławki i pobiegłam szybko na lunch.

Dziś był jeden z tych pechowych dni, kiedy wszystko leciało mi z rąk i

potrafiłam potknąć się na prostej drodze o własne nogi lub o nogi innych.

Właśnie przypadkiem nie zauważyłam stopy któregoś z uczniów i wleciałam na

jakiegoś chłopaka, w jego ręce był sok, który się wylał. Osobą, na którą

wpadłam był nie kto inny, jak gwiazda naszej szkoły, EDWARD CULLEN.

Byłam w nim zakochana odkąd go pierwszy raz zobaczyłam, czyli jakieś dwa

lata temu, kiedy zaczęłam uczęszczać do tego liceum. Niestety on nigdy nie

spojrzy na kogoś takiego, jak ja.

Spojrzałam w jego hipnotyzujące, zielone oczy i wymamrotałam cicho:

- Przepraszam...

On oczywiście był wściekły i wykrzyczał:

- Kurwa patrz jak chodzisz!

O tak, jeszcze tylko tego mi brakowało... musiałam się zaczerwienić. Jak ja

nienawidzę tych rumieńców!

- Przepraszam - ponownie bąknęłam pod nosem.

- Do kurwy, przestań przepraszać i spierdalaj !

Otworzyłam szeroko oczy bardzo zdziwiona, zebrałam rozsypane rzeczy z

podłogi i szybko pobiegłam do stołówki.

Ciągle czerwona zajęłam samotnie miejsce przy stole i zaczęłam jeść swój

lunch. Przed oczami miałam jego twarz. Bladą cera, piękne zielone oczy, pełne

usta i męskie linie szczęki. A jego ciało, dzieło sztuki, mimo że widziałam go

tylko w dżinsach i koszulce (nie żebym chciała to zmienić) to mogę stwierdzić,

że nago (na samą myśl o tym poczerwieniałam) wyglądał jak jeden z tych

perfekcyjnych, greckich posągów. Był moim młodym Bogiem... . Z rozmyślań

wyrwał mnie dzwonek oznaczający początek mojej ulubionej lekcji, czyli

biologi.

Weszłam do klasy i mój wzrok od razu padł na Edwarda, który obrzucił mnie

pogardliwym spojrzeniem. Usiadłam w swojej ławce i zaczęłam notować to, co

nauczyciel napisał na tablicy. Z zadaniami nie miałam żadnego problemu gdyż

z nudów w domu uzupełniałam tematy do przodu. Z tego też powodu lekcja

minęła szybko. Biologia była ostatnia w tym dniu, wiec gdy usłyszałam dźwięk

obwieszczający koniec zajęć na dziś, ucieszyłam się i w pośpiechu zaczęłam

pakować swoje rzeczy do plecaka. Nagle usłyszałam jak pan Banner mówi:

- Edwardzie, Bello, mogę was prosić?

Edward uniósł pytająco brew i podszedł do nauczyciela. Zdziwiona tym, o co

mogło chodzić uczyniłam to samo.

- Edwardzie jak wiesz masz duże problemy z biologią i sądzę, że przydałyby ci

się korepetycje - nauczyciel zerknął na mnie.

- No dobrze, ale co Swan ma z tym wspólnego? - warknął

- A więc panie Cullen, jeśli Bella się zgodzi, będzie Ci udzielać korepetycji.

Edward wybuchł głośnym pogardliwym śmiechem.

- Pan chyba sobie ze mnie jaja robi!

Nauczyciel zignorował tę wypowiedź i zwrócił się do mnie.

- Więc Bello co o tym sądzisz? - spojrzałam na chłopaka, a ten zgromił mnie

wzrokiem i pokiwał przecząco głową. Ha! ... nadszedł czas odwdzięczyć mu

się za to, że mnie tak dzisiaj potraktował!

- Oczywiście panie Banner, nie ma problemu - mówiąc to uśmiechnęłam się.

Usłyszałam jak Edward syknął i mruknął pod nosem ciche "zajebiście".

- Czyli ustalone. Uzgodnijcie pomiędzy sobą dni i godziny spotkań. Po czym

wyszedł z wielkim uśmiechem na ustach, a ja zostałam sama z Edwardem.

Obróciłam się do niego przodem, a on spojrzał mi w oczy od razu było widać,

jak bardzo był zły. Podszedł do mnie szybkim krokiem, aż ze strachu cofnęłam

się do tyłu. Był tak blisko. Czując jego zapach, zakręciło mi się w głowie.

Pochylił się i wysyczał :

- Po cholerę się zgodziłaś!

- Pan Banner mnie o to prosił - powiedziałam cicho.

- I ty musiałaś się oczywiście zgodzić?! - nie czekał na moją odpowiedź tylko

rzucił:

- Jutro u mnie, o 18! - i odszedł.

Poszłam na pieszo do domu.

Kiedy tylko do niego weszłam, od razu wzięłam się za odrabianie lekcji.

Później zaczęłam przygotowywanie obiadu. Gdy ustawiłam talerze na stole

akurat wrócił Charlie.

- Witaj Bells!

- Cześć tato!

Wymieniliśmy się uprzejmościami i usiedliśmy do stołu. Obiad zjedliśmy w

ciszy, po czym poszłam do mojego pokoju na piętrze. Był mały, ale przytulny.

Zerknęłam na zegarek i strasznie się zdziwiłam gdyż była już 18:30.

No cóż czas na kąpiel, a właściwie to prysznic - pomyślałam. Kiedy się już to

zrobiłam, umyłam i wysuszyłam włosy było wpół do ósmej. Poszłam do

Charliego i usiadłam w salonie na kanapie obok niego.

- Tato dziś pan Banner prosił mnie bym udzielała korepetycji Edwardowi

Cullenowi no i się zgodziłam. Jutro o osiemnastej mam być u niego - tata miał

zdziwioną minę, ale pokiwał twierdząco głową i powiedział:

- Dobrze Bello, jutro cię tam zawiozę, ale uważaj na niego.

- Obiecuję tato. Teraz idę spać, bo jestem zmęczona. Dobranoc.

- Kolorowych snów.

Poszłam na górę i od razu zasnęłam. Jak co noc śniło mi się to samo. Ja leżąca

na podłodze i Edward stojący nade mną i wyśmiewający się ze mnie.

Następny dzień minął mi bez żadnych rewelacji. Po lekcjach, zrobiłam to co

zwykle, poszłam do domu i odrobiłam lekcje. Kiedy skończyłam było już

trzydzieści minut po piątej. Szybko przebrałam się w moje "nieśmiertelne"

dżinsy i zielony sweter. Charlie przyjechał po mnie tak jak obiecał i zawiózł

mnie pod dom Cullenów. Była to wielka biała rezydencja z ogromnymi oknami

i pięknym ogrodem.

Niepewnie podeszłam do drzwi i nacisnęłam dzwonek. Drzwi otworzyły się po

chwili, a w drzwiach stała piękna kobieta z brązowymi włosami i ciepłym

uśmiechem na twarzy.

- Dzień dobry! Ty pewnie jesteś Bella Swan, mój syn mówił mi, że

przyjedziesz.

- Witam, tak zgadza się.

- Proszę wejdź - mówiąc to zrobiła mi miejsce w drzwiach i zaprosiła do

środka.

ROZDZIAŁ DRUGI

Bella :

Weszłam do wnętrza wielkiego domu. Oniemiałam. Wszystko było tu w

odcieniach bieli i beżu. Na wprost mnie znajdowały się duże, kręcone,

drewniane schody.

- Bello chodź za mną, zaprowadzę cię do pokoju Edwarda.

Ruszyłam za nią na górę. Gdy dotarłyśmy na piętro, pani Cullen zaprowadziła

mnie do drzwi na samym końcu długiego korytarza i zapukała cicho. Po chwili

usłyszałyśmy "proszę" i weszłyśmy do środka. Jego pokój był duży i

przestronny. Na prawo od wejścia znajdowała się duża szafka z wieżą stereo i

mnóstwem płyt. Na lewo stała czarna skórzana kanapa, obok niej biurko, na

którym leżał laptop. A na przeciwko mnie, na drewnianym, ogromnym łóżku-

On. Jego mama odezwała się jako pierwsza:

- No, to ja was zostawiam samych. Edwardzie pamiętaj, bądź miły - po czym

wyszła, zamykając za sobą drzwi. Stałam w progu i nie wiedziałam co zrobić.

- Będziesz tak stała jak kołek, czy może usiądziesz? - powiedział zirytowanym

głosem. Skierowałam się w stronę czarnej kanapy. On w tym czasie wstał z

łóżka i podszedł do biurka wyciągając książki i zeszyt od biologii. Zajął

miejsce tuż przy mnie, spojrzał na mnie, a po chwili ja na niego. Kiedy nasze

oczy się spotkały poczułam dziwne napięcie w powietrzu. Gapiliśmy się tak na

siebie jakieś kilkanaście sekund. Nagle Edward odchrząknął cicho, a ja

zaczerwieniłam się i spojrzałam na swoje dłonie.

- No więc może wreszcie zaczniemy? Bo nie chce mi się siedzieć przez

następną godzinę i patrzeć jak ty się rumienisz o byle gówno - no i

poczerwieniałam jeszcze bardziej, kąciki jego ust lekko, nieznacznie się

uniosły.

- Tak, jasne. Zaczynajmy.

Zaczęłam mu tłumaczyć rozdziały z książki, z którymi miał problem. Okazało

się, że jest bardzo pojętnym uczniem i szybko łapał o co chodzi. Czasem

całkiem przypadkowo stykaliśmy się rękoma, a wtedy przechodził mnie taki

dziwny prąd, Edward wtedy zawsze szybko zabierał dłoń.

Minęło jakieś czterdzieści minut od mojego przyjścia. Wreszcie poczułam

nieodpartą potrzebę.

- Przepraszam, Edwardzie, ale muszę skorzystać z toalety, mogę? - wywrócił

oczami.

- Boże, zawsze jesteś taka grzeczna?

- Tak mnie wychowano.

- Ok...ok. Od mojego pokoju pierwsze drzwi na lewo.

- Dzięki.

Skierowałam się w podanym kierunku do łazienki. Załatwiłam potrzebę i

wyszłam z pomieszczenia. Na korytarzu, spotkałam siostrę Edwarda - Alice

Cullen. Śliczna brunetka, bardzo niska, zawsze uśmiechnięta i optymistyczna,

trochę przypominała chochlika. Często obserwowałam ją w szkole, w końcu

rodzeństwo Cullen jest bardzo sławne. Podbiegła do mnie w podskokach i

rzuciła mi się na szyje, całując w oba policzki. Stałam jak sparaliżowana,

przecież zawsze traktowała mnie jak powietrze.

- Cześć jestem Alice - zapiszczała radośnie - siostra Eddiego.

- Tak wiem. Miło mi jestem Bella.

- Myślę, że zostaniemy najlepszymi przyjaciółkami - mówiąc to uśmiechnęła

się szeroko - A, i nie przejmuj się kąśliwymi uwagami mojego braciszka, ten

typ tak ma.

Zachichotałam cicho.

- Dzięki za radę Alice

- Nie ma za co. Jak nie będziesz już mogła z nim wytrzymać, to zapraszam do

siebie.

- Myślę, że już niedługo skorzystam.

Alice zaczęła chichotać. Jej śmiech przypominał dźwięk małych, brzęczących

dzwoneczków.

- Więc, jakby co to jest mój pokój - wskazała na drzwi na przeciwko

pomieszczenia, z którego właśnie wyszłam.

- Muszę iść, bo twój brat czeka.

- Dobrze, do zobaczenia później!

- Pa Alice!

Weszłam znów do pokoju Edwarda.

- Czego chciała moja siostra? - warknął.

- Niczego. Tylko się przywitała. A tak przy okazji, wydaje się być bardzo miła.

O wiele milsza od ciebie.

Ostatnie zdanie dodałam już ciszej.

- Słyszałem. - Powiedział o dziwo ze śmiechem, a ja, oczywiście, się

zaczerwieniłam.

- Chyba na dziś skończymy, bo jestem już zmęczona.

- Taaa .. jasne. Słuchaj, mam pytanie. Mogłabyś wpaść jeszcze jutro? Bo w

czwartek mamy sprawdzian z biologii, a ja kompletnie nic nie umiem. jeśli go

zawale to rodzice zabiorą mi samochód.

- Nie ma problemu.

- Dzięki.

Po chwili staliśmy już w jego drzwiach wyjściowych.

- Czym wracasz do domu? Robi się późno i ciemno, a masz dosyć daleko. -

mówiąc to przeczesał ręką swoje włosy, które i tak już były w cudownym

nieładzie.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: