Jones Sam romans_historyczny.pdf

Sam Jones

ROMANS HISTORYCZNY

Pocz Ģ tek, czyli Rewers

Był burzliwy wieczór, pocz Ģ tek czerwca. Pogoda doskonale współgraj Ģ ca ze stanem

umysłu studentów podczas sesji. W tej sytuacji zakurzone k Ģ ty biblioteki wydawały si ħ

bardzo przytulne. Deszcz zacinał o szyby w wypaczonych ramach okiennych, wewn Ģ trz

robiło si ħ coraz bardziej duszno, z ka Ň d Ģ chwil Ģ trudniej było ignorowa ę , Ň e czu ę

człowiekiem. Jaki Ļ skrajnie znudzony student kiwał si ħ na krze Ļ le wystukuj Ģ c oparciem takt o

kraw ħ d Ņ stoj Ģ cego za nim stołu. Ka Ň de uderzenie odpowiadało kolejnemu zako ı czonemu

akapitowi podr ħ cznika. O Ļ wietlenie sali było dalekie od optymalnego.

Bibliotekarka w oczekiwaniu na kolejne rewersy układała sobie włosy, staraj Ģ c si ħ

jednocze Ļ nie zmieni ę melodyjk ħ w komórce i przeczyta ę gazet ħ nieznanej tre Ļ ci.

Niestrudzone pracownice lektorium od lat były podpor Ģ Instytutu Historycznego.

Przechowywały najbardziej perwersyjne tajemnice gmachu. Miały dost ħ p do najdalszych i

najciemniejszych zakamarków w magazynach. Potrafiły odszuka ę potrzebn Ģ ksi ĢŇ k ħ po Ļ ród

niewyobra Ň alnego chaosu - przed niewtajemniczonymi maskowanego uporz Ģ dkowanym

systemem sygnatur. Miały w sobie co Ļ na kształt czarodziejskiej mocy. Obcowanie z nimi dla

studentów ju Ň na trzecim roku stawało si ħ prze Ň yciem niemal mistycznym.

Biblioteka instytutu historycznego zawsze była miejscem, gdzie przenikały si ħ

najró Ň niejsze kultury, czasy, systemy społeczne oraz wag i miar. Tutaj Platon ucinał sobie

drzemk ħ obok Marksa. Ksi ĢŇ ki zawieraj Ģ ce rozwa Ň ania dotycz Ģ ce najgł ħ bszych zagadnie ı

filozoficznych i b ħ d Ģ ce owocem poszukiwa ı recepty na wieczn Ģ szcz ħĻ liwo Ļę ludzko Ļ ci stały

obok traktatów wojennych i podr ħ czników taktyki piechoty. Ksi ħ gi hipoteczne przykrywały

diariusze z podró Ň y do XVII-wiecznej Hiszpanii. Tablice paleograficzne s Ģ siadowały z

instrukcjami obsługi systemów komputerowych SEZAM oraz IZA szeroko stosowanych w

polskich archiwach dziesi ħę lat po naturalnej Ļ mierci komputerów klasy 386.

Nawet mimo tego mogłoby to by ę miejsce jakich wiele. Ten stary budynek skrywał

jednak wi ħ cej tajemnic ni Ň Długosz mógłby pomie Ļ ci ę w swoich Rocznikach. Po sali

przemieszczały si ħ tajemnicze indywidua, których nikt nie pytał o pochodzenie. Brodate

postacie ubrane w ko Ň uchy, półnadzy faceci w togach i w Ģ saci gentlemani z binoklami i

zegarkami na ła ı cuszku w przedniej kieszeni kamizelki byli najmniej niezwykłymi

postaciami, jakie mo Ň na było tu spotka ę . Nieliczni z bywalców lektorium o Ļ mielali si ħ

opowiada ę o Alicji prosto z Krainy Czarów i okresowych wizytach Godota. W towarzystwie

studenckim uwa Ň ano to jednak za powa Ň ny nietakt, cho ę oczywi Ļ cie wiedziano, Ň e to prawda.

Cz ħĻę zdesperowanych przed sesj Ģ studentów przybywała tu, aby pod ĢŇ y ę za białym

królikiem.

W gmachach, gdzie zgromadzone jest tyle wiedzy, inwencja ludzka ro Ļ nie

wykładniczo w skali roku. To wła Ļ nie tutaj wymy Ļ lono bezwiedzowy sposób zdawania

egzaminów z historii staro Ň ytnej. Trwały badania nad opracowaniem bezwysiłkowej metody

pisania prac zaliczeniowych. Bezwonne papierosy były starym wynalazkiem. Kible bezwodne

za Ļ towarzyszyły historykom od zawsze.

W Ļ ród osobliwo Ļ ci tego wydziału nie sposób nie wymieni ę Enrique, przystojnego

studenta przybyłego w ramach programu Erasmus. Enrique był bo Ň yszczem studentek i

doktorantek. Rysy amanta filmowego i silny m ħ ski głos zapewniały mu powodzenie u kobiet i

egzaminatorów. Nie wdaj Ģ c si ħ w dłu Ň sze wywody, które jedynie zacieraj Ģ obraz

doskonało Ļ ci tego diamentu w Ļ ród szarych kamyków, wystarczy powiedzie ę tylko jedno -

Enrique był wyj Ģ tkowy. Z ka Ň dej strony i w ka Ň dym o Ļ wietleniu.

Burza miała si ħ ku ko ı cowi. Studenci oczekuj Ģ cy na ksi ĢŇ ki snuli si ħ po korytarzach z

nudów czytaj Ģ c wszelkiej ma Ļ ci ogłoszenia. „Korepetycje z łaciny skutecznie i tanio.” „Praca

dla archiwisty z mocnymi nerwami.” „Zapoznam studentk ħ IV roku w celu

matrymonialnym.”

Do lektorium weszło kilku robotników, którzy remontowali klatk ħ schodow Ģ . Przy

wi ħ kszo Ļ ci studentów, którzy byli w Ģ tli i nieruchawi, wygl Ģ dali jak prawdziwe zwierz ħ ta.

Koszule falowały w rytmie oddechów ich mocarnych piersi. Zakasane r ħ kawy pozwalały

zobaczy ę biceps i porówna ę go z budow Ģ równie efektownego tricepsa. Przeszli niespiesznie

przez cał Ģ długo Ļę sali do drzwi po drugiej stronie , wzbudzaj Ģ c słodkie, stłumione

westchnienie zgromadzonych w pomieszczeniu studentek....

Nie to jest wszak Ň e przedmiotem tej opowie Ļ ci.

Nasza uwaga skupiła si ħ na tym zacnym przybytku poniewa Ň w Ļ ród tylu ksi ĢŇ ek,

wiedzy, wykładów i drobnych korytarzowych intryg wydarzyło si ħ co Ļ niezwykłego. Co Ļ

donio Ļ lejszego ni Ň Złota Bulla Karola IV, bardziej szokuj Ģ cego ni Ň pokalanie si ħ Henryka IV

pod Canoss Ģ , w wi ħ kszym stopniu zakłócaj Ģ ce sen ni Ň opanowanie całej północnej Francji

przez Anglików podczas wojny stuletniej, bardziej frapuj Ģ ce ni Ň ceramika

czerwonofigurowa... Prawdziwy, niefarbowany – Romans!

Zło Ň enie rewersu, czyli zawi Ģ zanie akcji albo Miło Ļę od pierwszego wejrzenia nie

zawsze spostrzegamy od razu

Biblioteki mo Ň e i s Ģ skarbnic Ģ wiedzy jak twierdz Ģ ich mo Ň e troch ħ zbyt mało

krytyczni zwolennicy. Ale byłyby tylko wielotonowym stosem papieru w kolorowych

okładkach z plamami po kawie, gdyby nie zestandaryzowany, dostosowany do ludzkich

mo Ň liwo Ļ ci pojmowania, klucz. Dlatego bibliotekarze i archiwi Ļ ci wszystkich krajów ł Ģ cz Ģ

si ħ we wspólnym i nieustaj Ģ cym wysiłku tworzenia przejrzystych katalogów. Zu Ň ywaj Ģ w

tym celu kolejne tony papieru. Opakowuj Ģ je w drewniane mebelki, zwykle z por ħ cznymi

szufladkami, które wydaj Ģ dziwne przeci Ģ głe zgrzytliwe d Ņ wi ħ ki podczas wyjmowania. Na

koniec zapominaj Ģ postawi ę w pobli Ň u wygodne krzesełka.

Gloria zeszła na pierwsze pi ħ tro, gdzie obok damskiej toalety, targowiska

najnowszych i najbardziej pikantnych plotek wydziałowych, znajdował si ħ katalog rzeczowy,

cz ħĻ ciowo po Ň arty przez korniki i zbutwiały od wilgoci. Jedn Ģ z trudno wytłumaczalnych

rzeczy zwi Ģ zanych z katalogami było to, Ň e padały one czasem ofiar Ģ kradzie Ň y. Nie

wymy Ļ lono jeszcze Ň adnej porz Ģ dnej teorii wyja Ļ niaj Ģ cej do czego mog Ģ komu Ļ posłu Ň y ę

wypełnione karteczki katalogowe. Czy to mo Ň liwe, Ň e mogły dla najzagorzalszych

miło Ļ ników historii stanowi ę rodzaj fetyszu?

Najstarsi bywalcy instytutu, którzy z ħ by zjedli na pisaniu prac naukowych, twierdzili,

Ň e z tajemniczego układu haseł w szufladkach, którego tajniki znali tylko członkowie

ekskluzywnej kasty Bibliotekarzy, mo Ň na wywró Ň y ę temat swojej pracy rocznej. To wła Ļ nie

starała si ħ uczyni ę Gloria deliberuj Ģ c nad szufladk Ģ dotycz Ģ c Ģ Historii Polski. Obok

znajdowały si ħ hasła: Historia Paranoi oraz Heurystyka Nacodzienna.

Podczas, gdy my Ļ li swobodnie kr ĢŇ yły od zal ĢŇ ków tematu pracy przez wysoko Ļę

opłaty za warunkowe zaliczenie roku do nasilaj Ģ cego si ħ uczucia głodu spowodowanego

nieprzerwan Ģ prac Ģ od dziewi Ģ tej rano – no wi ħ c, wła Ļ nie wtedy za plecami Glorii pojawił si ħ

kto Ļ , kogo nie dało si ħ zignorowa ę . Przeci ħ tny student potrafi pracowa ę przy odgłosie młota

pneumatycznego, w temperaturach bliskich zeru kelvinowskiemu, a czasem nawet przy

zerowym poziomie kofeiny we krwi. Lecz tym razem obecno Ļę nieznanej osoby była wr ħ cz

przytłaczaj Ģ ca. Była jak natr ħ tny kanar w autobusie. Jak zgłodniały goł Ģ b łypi Ģ cy jednym

okiem przez okienn Ģ szyb ħ w oczekiwaniu na kilka okruchów chleba. Jak odstaj Ģ cy kosmyk

włosów na głowie, gdy udajesz si ħ na studniówk ħ .

Gdy Gloria odwróciła si ħ w jego stron ħ , Enrique u Ļ miechn Ģ ł si ħ . Wygl Ģ dał na troch ħ

zakłopotanego. Posługiwał si ħ miejskim slangiem, uliczn Ģ gadk Ģ , mieszank Ģ japo ı skiego,

hiszpa ı skiego, niemieckiego i co tam jeszcze masz. Po paru chwilach Gloria zrozumiała, Ň e

chodzi o sal ħ wykładow Ģ C i udzieliwszy mu wskazówek ł Ģ cz Ģ c staro Ň ytn Ģ łacin ħ z

londy ı skim cockneyem, wróciła do przerwanej pracy.

W jej głowie zacz Ģ ł si ħ wła Ļ nie krystalizowa ę pomysł na prac ħ roczn Ģ . Zarodki

zagadnie ı zacz ħ ły si ħ układa ę w sensowny układ, kolejne pytania do tematu pojawiały si ħ jak

grzybki po deszczu albo chwasty przy drodze, kolejne teksty Ņ ródłowe same przychodziły

prosi ę o wykorzystanie, gdy nagle co Ļ w otoczeniu zupełnie si ħ odmieniło. Tym razem nie

była to obecno Ļę cudzoziemskiego studenta, który udał si ħ ju Ň na dół, na parter.

Wokół Glorii rozeszła si ħ wo ı tysi ħ cy kwiatów. Słoneczne promienie przenikn ħ ły

przez wszystkie stropy rozlatuj Ģ cego si ħ gmaszyska. Ptaki nie wiadomo sk Ģ d roz Ļ piewały si ħ

pi ħ knie, łosie zawodziły Ň ało Ļ nie, a małe sympatyczne króliczki kicały tu i ówdzie. W szybie

windy pojawiła si ħ t ħ cza. Gloria rozejrzała si ħ zdziwiona daleko bardziej ni Ň wtedy, gdy

profesor wpisał jej pi Ģ tk ħ z egzaminu z historii staro Ň ytnej. Stała tak oszołomiona

zastanawiaj Ģ c si ħ nad tym niezwykłym zjawiskiem, a kartki katalogowe, którym

niespodziewanie wyrosły skrzydła, wyfruwały z otwartych szufladek.

„Halucynacja!”

„Przem ħ czenie...?”

„A mo Ň e...”

„Mo Ň e to miło Ļę od pierwszego wejrzenia?”

Nie wszystko na rewersie da si ħ odczyta ę , czyli o tajnikach łaciny

Tego wieczora Gloria odbywała jedn Ģ ze swoich lekcji łaciny, standardowego koła

tortur dla studentów dwóch pierwszych lat. A czasem trzech i czterech. Po sali przechadzał

si ħ dostojnie brodaty profesor z linijk Ģ w r ħ ku. Był wcieleniem surowo Ļ ci i solidnej pracy.

Doskonale nadawałby si ħ na rusyfikatora. Bezemocjonalny wyraz twarzy, gł ħ bokie bruzdy na

czole i ponure spojrzenie wzmacniały efekt psychologiczny. Studenci jednak go kochali.

Kochali go t Ģ cz ħĻ ci Ģ pod Ļ wiadomo Ļ ci, która zdawała sobie spraw ħ , Ň e jest jedyn Ģ osob Ģ ,

która potrafi ich zmusi ę do zrozumienia wzniosłych my Ļ li Cezara, Cycerona, a nawet poezji

Owidiusza.

Gloria była oczywi Ļ cie nadal pod gł ħ bokim wra Ň eniem spotkania z Enrique.

Nerwowymi ruchami wyj ħ ła na stół słownik Kumanieckiego i gramatyk ħ Wikarjaka, a

nerwowo Ļę ta nie uszła uwagi jej kole Ň anki. Jeszcze zanim grupa przeszła do listów Cycerona

z wygnania, rozmowa mi ħ dzy przyjaciółkami ju Ň si ħ rozpocz ħ ła. Gloria z wypiekami na

twarzy relacjonowała pojawienie si ħ t ħ czy w instytucie oraz uskrzydlone fanaberie katalogu

kartkowego. Trzeba zaznaczy ę , Ň e zarumienienie policzków bardzo j Ģ dekonspirowało,

poniewa Ň wi ħ kszo Ļę studentów przyjmuje podczas lektoratu łaciny form ħ przetrwalnikow Ģ ,

która swoj Ģ dynamik Ģ upodobnia ich do pniaków drzewa.

W momencie, gdy doszła do opisu cech fizycznych Enrique’a, kolega obok niej został

wyrwany do odpowiedzi z Cezara w Brytanii.

- Panie Smolka. Prosz ħ : Caesar exposito exercitu et loco castris idoneo capto,

cohortibus decem ad mare relictis et equitibus trecentis... etc. etc.

- Po gł ħ bokim zastanowieniu, panie profesorze, i rozwa Ň eniu wszystkich

potencjalnych mo Ň liwo Ļ ci...

- Ad rem, ad rem!

- Cezar...

- Doskonale!

- Cezar wystawiwszy si ħ na ę wiczenia i w miejscu schwyciwszy....

- Ha, ha. A dalej, a dalej?

- ...zach ħ ciwszy po dziesi ħ ciokro ę do zostawienia w morzu i konin ħ po trzykro ę ...

- Na Jowisza! Panie Smolka, to było wiekopomne. Prosz ħ wystawi ę dło ı ...

Trzask linijki nie przerwał Glorii opowie Ļ ci o dziwnym slangu, którym posługiwał si ħ

cudzoziemiec. Gdy kole Ň anka wyraziła przypuszczenie, Ň e jest to miło Ļę prawdziwa, która

zdarza si ħ nawet w instytucjach naukowych jak ta – cho ę to mało prawdopodobne, poniewa Ň

wiedza i rozbudowany mózg, który jest mutacj Ģ , bo przecie Ň co Ļ tak rozro Ļ ni ħ tego nie mo Ň e

by ę naturalne, a zatem one przytłumiaj Ģ uczucia i nie pozwalaj Ģ na zdrowy rozwój

emocjonalny, ale to nie jest takie wa Ň ne, bo przecie Ň na przykład hamburgery te Ň nie s Ģ

zdrowe, a nikt si ħ nie przejmuje, ale w McDonaldzie ona te Ň poznała kogo Ļ interesuj Ģ cego,

tak czy siak jest to miło Ļę pełn Ģ g ħ b Ģ ...

- To niemo Ň liwe Heleno! Miło Ļę jest jak sło ı ce wpadaj Ģ ce do ogrodu z kwiatami

podeptanymi nog Ģ rozwydrzonego bachora. A w moim sercu jest totalnie ciemno.

- Widzisz, ju Ň co Ļ ci si ħ z głow Ģ porobiło.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: