EWANGELIA SWIADKOW JEHOWY.pdf

PRZESŁANIE EWANGELII

Chociaż żarliwość Świadków Jehowy w dziele ewangelizacji nie podlega dyskusji, poważne

wątpliwości budzi treść głoszonego przez nich przesłania. W swoich publikacjach sami przyznają,

że ich ewangelia diametralnie się różni od tej, którą od wieków głoszą Kościoły chrześcijańskie.

Na przykład w pewnej Strażnicy czytamy:

Pozwólmy szczerym osobom porównać działalność głoszenia ewangelii o Królestwie, którą od

stuleci prowadziły systemy religijne chrześcijaństwa, z pracą podjętą przez Świadków Jehowy po

zakończeniu pierwszej wojny światowej w 1918 roku. Nie jest to jedna i ta sama ewangelia.

Świadkowie Jehowy rzeczywiście głoszą ››ewangelię‹‹, czyli ››dobrą nowinę‹‹, gdyż mówią o

niebiańskim Królestwie Boga, które zostało ustanowione po zakończeniu ››czasów pogan‹‹ w roku

1914 wprowadzeniem na tron Jego Syna, Jezusa Chrystusa (Łuk. 21:24, NP 1 )

Skoro Świadkowie głoszą nowatorską ewangelię, nieznaną chrześcijanom żyjącym w poprzednich

stuleciach, znaczy to, że głoszą inną, fałszywą naukę, stając się tym samym fałszywymi prorokami,

przed którymi ostrzegał nas Pan (Mat 24:11,24). Nigdzie w Biblii nie ma nic o 1914 roku.

Streszczenie ewangelii

Streszczenie ewangelii znajdujemy w Pierwszym Liście do Koryntian 15:1-4:

"A przypominam wam, bracia, ewangelię, którą wam zwiastowałem, którą też przyjęliście i w

której trwacie i przez którą zbawieni jesteście, jeśli ją tylko zachowujecie tak, jak wam ją

zwiastowałem, chyba że nadaremnie uwierzyliście. Najpierw bowiem podałem wam to co i ja

przejąłem, że Chrystus umarł za grzechy nasze według Pism i że został pogrzebany, i że dnia

trzeciego został z martwych wzbudzony według Pism” (BW).

Byli Świadkowie Jehowy często są zdumieni prostotą ewangelii. Tak, naprawdę sprowadza się ona

do prawdy o zbawczej śmierci i zmartwychwstaniu Pana Jezusa. Osobista wiara w ukrzyżowanego i

zmartwychwstałego Pana prowadzi do zbawienia.

Będąc członkami organizacji tak naprawdę nigdy nie wierzyliśmy w ukrzyżowanie Chrystusa.

Uznawaliśmy, co prawda, że umarł za nasze grzechy, lecz upieraliśmy się przy tym, że został zabity

na palu. Taki pogląd pochodził od J. F. Rutherforda, drugiego prezesa Towarzystwa Strażnica,

który na siłę chciał odróżnić Świadków od wszystkich wyznań chrześcijańskich.

Tymczasem kiedyś nawet Strażnica niechcąco potwierdziła, że w I wieku stosowano krzyżowanie.

W wydaniu z 15 listopada 1993 roku, s. 9, akapit 2 zawiera wypowiedź Tacyta (ok. 55-122r)

Rzymski historyk Tacyt napisał:

››Śmierci ich [chrześcijan] przydano to urągowisko, że okryci skórami dzikich zwierząt

ginęli rozszarpywani przez psy albo przybici do krzyżów, albo przeznaczeni na pastwę

płomieni; gdy zabrakło dnia, palili się służąc za nocne pochodnie‹‹

Również inni autorzy z I wieku pisali o krzyżowaniu. Józef Flawiusz wspomina o nim w dziele

Wojna żydowska , Księga piąta, rozdział XI, akapit 1:

"[…] Tedy chłostano ich i poddawano przed śmiercią różnym torturom, a w końcu rozpinano na

krzyżu na wprost muru. […] Lecz jeśli nie zabronił przybijania do krzyża, to przede wszystkim

dlatego, iż spodziewał się, że widok ten może skłonić Żydów do poddania się, bo jeśli tego nie

uczynią, spotka ich taki sam los. Zionąc złością i nienawiścią, żołnierze nawet dla zabawy

przybijali pochwyconych do krzyża w różnych położeniach, a było ich tak wielu, że miejsca

brakowało na krzyże, a krzyżów do rozpinania ciał” (przekład Radożyckiego).

Chociaż Świadkowie Jehowy w to nie wierzą w zmartwychwstanie, to cielesne zmartwychwstanie

Pana jest faktem, o czym świadczą następujące wersety:

''Jezus odpowiadając, rzekł im: Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzy dni ją odbuduję […]

On mówił o świątyni ciała swego. Gdy więc został wzbudzony z martwych ,

przypomnieli sobie uczniowie jego, że to mówił, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus''

(Jan 2:19-22).

''A gdy to mówili, On sam stanął wśród nich i rzekł im: Pokój wam! Wtedy zatrwożyli się i pełni

leku mniemali, że widzą ducha. Lecz On rzekł im: Czemu jesteście zatrwożeni i czemu wątpliwości

budzą się w waszych sercach? Spójrzcie na ręce moje i nogi moje, że to Ja jestem.

Dotknijcie i patrzcie: Wszak duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam'' (Łuk 24:36-39).

Świadkowie nie potrafią w zadowalający sposób objaśnić powyższych wersetów. Gdyby ich nauka

o duchowym zmartwychwstaniu Chrystusa była prawdziwa, przywołane cytaty nie powinny się

znaleźć w Biblii.

Nie mogąc odeprzeć tych argumentów, głosiciele powołują się na 1 Piotra 3:18 NŚ:

„Bo nawet Chrystus raz na zawsze umarł za grzechy, prawy za nieprawych, aby was przywieść do

Boga; uśmiercony został w ciele, ale ożywiony w duchu ”. Warto odnotować, że greckie słowo

pneuma może być tu oddane zarówno jako „Duch” z dużej litery, to jest Duch Święty, jak i „duch” z

małej litery. Zdaniem uczonych obydwa tłumaczenia są gramatycznie dopuszczalne. 2

Jeśli przyjmiemy, że w tekście chodzi o Ducha Świętego, wówczas należałoby przyjąć następującą

wersję końcówki tego wersetu: „zabity wprawdzie na ciele, ale powołany do życia Duchem ” (BT)

lub „Zabity wprawdzie w ciele, przez Ducha jednak został ożywiony” (Przekład ekumeniczny, dalej

PE). W takim brzmieniu werset ten harmonizuje z wypowiedzią Pawła, w myśl której Duch Święty

wzbudza z martwych: „A jeśli Duch tego, który Jezusa wzbudził z martwych, mieszka w was, tedy

Ten, który Jezusa Chrystusa z martwych wzbudził, ożywi i wasze śmiertelne ciała przez Ducha

swego , który mieszka w was” (Rz 8:11, BW).

Jak jednak skomentować ten werset, gdy przyjmiemy wersję, w myśl której Syn Boży został

„ożywiony w duchu”? Teolog Wayne Grudem proponuje następujące wyjaśnienie: „ożywiony w

sferze duchowej, w sferze oddziaływania Ducha Świętego” (dz. cyt.). Jednocześnie autor ten

zauważa, że „w Nowym Testamencie generalnie ta ‘duchowa’ sfera jest sferą wszystkiego, c

o trwałe, stałe, wieczne” (dz. cyt.).

Wobec tego, niezależnie od przyjętego przekładu 1 Piotra 3:18, werset ten wcale nie kłóci się z

wiarą w cielesne zmartwychwstanie Pana. Musimy tylko podkreślić jeden zasadniczy fakt: choć

Mesjasz zmartwychwstał w ciele, jest to ciało chwalebne, wyniesione do wyższej godności, zdolne

do życia w niebie. Dowodzi tego chociażby fragment z Listu do Filipian 3:20, 21:

„Nasza zaś ojczyzna jest w niebiosach, skąd też oczekujemy Zbawiciela, Pana Jezusa Chrystusa.

On przemieni nasze poniżone ciało na podobne do swego chwalebnego ciała, mocą, którą może

podporządkować sobie wszystko” (PE).

Ewangelia jest ewangelią łaski Bożej

Nasze odkupienie jest dziełem łaski Bożej, gdyż zgodnie z wypowiedzią apostoła Piotra „zbawieni

będziemy przez łaskę Pana Jezusa” (Dzieje 15:11, BW). Paweł stwierdził: „Lecz o życiu moim

mówić nie warto i nie przywiązuję do niego wagi, bylebym tylko dokonał biegu mego i służby,

którą przyjąłem od Pana Jezusa, żeby składać świadectwo o ewangelii łaski Bożej ” (Dz 20:24, BW).

Czym jest łaska Boża? Czy można na nią zasłużyć? Jaki ma związek ze zbawieniem?

Zbawienie człowieka jest inicjatywą Boga, który ratuje grzeszników kierując się swą niezasłużoną

przychylnością względem człowieka, czyli łaską. Słowo Boże wyraża tę prawdę w wielu miejscach;

przytoczmy dwa fragmenty.

"Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar; nie z uczynków, aby

się kto nie chlubił. Jego bowiem dziełem jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych

uczynków, do których przeznaczył nas Bóg, abyśmy w nich chodzili” (Ef 2:8-10).

"Ale gdy się objawiła dobroć i miłość do ludzi Zbawiciela naszego, Boga, zbawił nas nie dla

uczynków sprawiedliwości, które spełniliśmy, lecz dla miłosierdzia swego przez kąpiel odrodzenia

oraz odnowienie przez Ducha Świętego, którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa,

Zbawiciela naszego, abyśmy usprawiedliwieni łaską jego , stali się dziedzicami żywota wiecznego,

którego nadzieja nam przyświeca. Prawdziwa to mowa i chcę, abyś przy tym obstawał, żeby ci,

którzy uwierzyli w Boga, starali się celować w dobrych uczynkach. To jest dobre i użyteczne dla

ludzi” (Tyt 3:4-8).

Łaska wyklucza jakiekolwiek zasługi. Nie można na nią nijak zasłużyć. Jest bezinteresownym darem

Bożym.

"Podobnie i obecnie pozostała resztka według wyboru łaski. A jeśli z łaski, to już nie z uczynków, bo

inaczej łaska nie byłaby już łaską " (Rzym. 11:5, 6).

"I wy umarliście przez upadki i grzechy wasze , w których niegdyś chodziliście według modły tego

świata, naśladując władcę, który rządzi w powietrzu, ducha, który teraz działa w synach opornych.

Wśród nich i my wszyscy żyliśmy niegdyś w pożądliwościach ciała naszego, ulegając woli ciała i

zmysłów, i byliśmy z natury dziećmi gniewu , jak i inni; ale Bóg, który jest bogaty w miłosierdzie,

dla wielkiej miłości swojej, którą nas umiłował <, i nas, którzy umarliśmy przez upadki, ożywił wraz

z Chrystusem – łaską zbawieni jesteście ” (Efezjan 2:1-5).

Nauka Pisma Świętego jest jasna – człowiek przed nawróceniem jest z natury dzieckiem gniewu,

jest martwy duchowo i zasługuje na gniew Boży. Jedynie dzięki Bożej inicjatywie płynącej z Jego

miłości, miłosierdzia i łaski może dostąpić łaski nawrócenia. Przed nawróceniem nie ma w nim nic

takiego, co by go szczególnie predysponowało do zbawienia. Zmienia się w reakcji na działanie

Boże. W tym kontekście warto zwrócić uwagę na List do Rzymian 10:20: „A Izajasz waży się

nawet powiedzieć: Dałem się znaleźć tym, którzy mnie nie szukali, objawiłem się tym, którzy o

mnie nie pytali”. Pięknym przykładem jest również Lidia, „której Pan otworzył serce, tak iż się

skłaniała do tego, co Paweł mówił” (Dz 16:14).

Podstawowe fakty dotyczące zbawienia

1. Wszyscy ludzie zgrzeszyli (Rzym. 3:23).

2. Karą za grzech jest śmierć (Rzym. 6:23)

3. Jezus Chrystus umarł, żeby zapłacić karę za nasze grzechy (Rzym. 5:8)”. 3

Konieczne jest też zaproszenie do osobistego przyjęcia Chrystusa w pokucie i wierze.

"Na świecie był i świat przezeń powstał, lecz świat go nie poznał. Do swej własności przyszedł,

ale swoi go nie przyjęli. Tym zaś, którzy go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Bożymi, tym którzy

wierzą w imię jego, którzy narodzili się nie z krwi ani z cielesnej woli, ani z woli mężczyzny lecz z

Boga” (Jan 1:10-13).

"Badacie Pisma, bo sądzicie, że macie w nich żywot wieczny; a one składają świadectwo o mnie;

ale mimo to do mnie przyjść nie chcecie, aby mieć żywot ” (Jan 5:39, 40).

"Odpowiedział im Jezus: Ja jestem chlebem żywota; kto do mnie przychodzi , nigdy łaknąć nie

będzie, a kto wierzy we mnie , nigdy pragnąć nie będzie” (Jan 6:35).

Przychodzimy do Jezusa z wiarą w Niego jako Zbawiciela.

"Wszystko, co mi daje Ojciec, przyjdzie do mnie, a tego, który do mnie przychodzi, nie wyrzucę

precz ” (Jan 6:37).

Skąd wiemy, że również dzisiaj możemy i powinniśmy przyjść do Jezusa

"Przystąpcie do niego, do kamienia żywego, przez ludzi wprawdzie odrzuconego, lecz przez Boga

wybranego jako kosztowny” (1Pio 2:4).

Czy naprawdę konieczna jest pokuta?

"Jak nie uchylałem się tchórzliwie od niczego, co pożyteczne, tak że przemawiałem i nauczałem

was publicznie i po domach, nawołując zarówno Żydów, jak i Greków do nawrócenia się do Boga i

do wiary w Pana naszego Jezusa” (Dz 20:20, 21, BT).

Biblia Gdańska wspomina w tym miejscu o „pokucie ku Bogu i o wierze w Pana naszego Jezusa

Chrystusa”.

Dlaczego jest konieczna?

Przetoż pokutujcie, a nawróćcie się, aby były zgładzone grzechy wasze ” (Dz 3:19, BG).

Prawdziwe głoszenie ewangelii musi obejmować zaproszenie do podjęcia świadomej decyzji,

polegającej na porzuceniu swych grzechów i przyjścia do Chrystusa w wierze, z prośbą do

Chrystusa o przebaczenie grzechów. Jeśli pomija się potrzebę pokuty za grzechy lub potrzebę

zaufania Chrystusowi ku przebaczeniu, wówczas nie jest to pełne i prawdziwe głoszenie

ewangelii”. 4

Ewangelia jest ewangelią o Chrystusie

W bardzo wielu miejscach ewangelię sprowadzono do dobrej nowiny o Chrystusie.

„Nie przestawali też codziennie w świątyni i po domach nauczać i zwiastować dobrą nowinę o

Chrystusie Jezusie” (Dz 5:42). W centrum ewangelii jest Chrystus: „Albowiem uznałem za

właściwe nic innego nie umieć między wami, jak tylko Jezusa Chrystusa i to ukrzyżowanego”

(1Kor 2:2).

Dlaczego to takie ważne, by wierzyć w biblijnego Jezusa, a nie jakiegoś innego?

"Obawiam się jednak, ażeby nie były odwiedzione umysły wasze od prostoty i czystości wobec

Chrystusa w taki sposób, jak w swojej chytrości wąż uwiódł Ewę. Jeśli bowiem przychodzi ktoś i

głosi wam innego Jezusa , jakiegośmy wam nie głosili, lub bierzecie innego ducha, któregoście nie

otrzymali, albo inną Ewangelię, nie tę, którąście przyjęli - znosicie to spokojnie”(2Kor. 11:3,4, BT)

Mówiąc w skrócie, kim jest Jezus według Biblii?

"A teraz Ty mnie uwielbij, Ojcze, u siebie samego tą chwałą, którą miałem u ciebie, zanim świat

powstał ” (Jan 17:5).

"Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką

Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy” (Jan 1:14, BT).

"Gdyż w nim mieszka wszystka zupełność bóstwa cieleśnie” (Kol 2:9, BG).

Jezus jest jedynym, odwiecznym Synem Boga Ojca, który ma pełnię Bóstwa. Stał się człowiekiem

i dlatego powiedziano, że w Nim mieszka zupełność bóstwa cieleśnie. Zatem Jezus jest Bogiem-

Człowiekiem, choć obecnie Jego ludzkie ciało jest ciałem chwalebnym zmartwychwstałym.

„Tedy odpowiedział Tomasz i rzekł mu: Panie mój, i Boże mój! Rzekł mu Jezus: Żeś mię ujrzał,

Tomaszu, uwierzyłeś; błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli” (Jan 20:28, 29, BG).

Jeśli ktoś twierdzi, że wierzy w biblijną ewangelię lub w taką, a nie wyznaje Jezusa Panem i

Bogiem, tak jak apostoł Tomasz, to taka wiara nie jest wiarą zbawiającą. Podobnie jest, gdy ktoś

przeczy, że Jezus jest Człowiekiem. „Ale wszelki duch, który nie wyznaje, że Jezus Chrystus w

ciele przyszedł , nie jest z Boga; ale ten jest on duch antychrystowy, o którymeście słyszeli, iż idzie i

teraz już jest na świecie” (1 Jana 4:3, BG). Prawda biblijna polega na tym, że Jezus ma naturę

Boską i ludzką jednocześnie.

Na czym polega okup Chrystusa

Natchniony prorok Boży, Izajasz z nadzwyczajną trafnością przepowiedział cierpienia Zbawiciela

(Izaj. 53:3-6). Czytamy tu m.in., że Pan dotknął Chrystusa karą za winę nas wszystkich. Biblia

Gdańska powiada w tym miejscu: „Pan włożył nań nieprawość wszystkich nas” . Napisano tu także,

że był zraniony za występki nasze, starty za winy nasze. Jak wielki był ciężar, który spadł na Pana

Jezusa? Jan Chrzciciel powiedział o Nim: „Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata” (Jana

1:29) . Pan przyjął na siebie grzechy całej ludzkości. Bóg uczynił Go za nas grzechem! (2 Kor. 5:21) .

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: