PAZDZIERNIK
1. .Życie wspólne jest bardzo trudne, ale też i bardzo pożyteczne; to życie dopiero pokazuje, jakie my jesteśmy, czego nam brakuje, w jakich cnotach mamy się ćwiczyć.
2. .Św. Feliks niech będzie stróżem Twoich ślubów, niech Ci wyprosi cnotę pokory i prostoty, św. Anioł Stróż niech Cię ma w swojej opiece.
3. .……radować się będziecie, że naśladujecie ubóstwo Pana Jezusa i św. O. Franciszka, żyjąc tak, jak ptaki prawdziwie z Opatrzności Boskiej. I wtenczas to możecie się nazywać słusznie dziećmi Ubogiego Franciszka.
4. Proszę także także św. O. Franciszka, aby Cię napełnił duchem swoim, abyś całym sercem umiłowała Regułę i ściśle ją wypełniała.
5. Ten pociąg, jakiś uczuła w czasie rekolekcji do życia św. O. Franciszka, powinien Cię w tym utwierdzać , że tego Pan Bóg od Ciebie wymaga, abyś się Jego duchem coraz więcej przejmowała, abyś GO o ile możności, naśladowała, już nie w umartwieniu ciała, ale w umartwieniu ducha, w modlitwie, w pokorze.
6. ……..duch nasz jest seraficzny, odrębny od innych zgromadzeń, tylko w umartwieniu i modlitwie utrzymać się może.
7. …….widząc jak Cię postępowanie tej Siostry męczy i drażni, łatwo możesz poznać, że nie ma jeszcze w Tobie tej doskonałej miłości bliźniego, tej pobłażliwości i wyrozumiałości dla drugich, tej cierpliwości tak bardzo nam potrzebnej w każdym położeniu, z drugiej strony powinnaś wiedzieć, że Pan Bóg wymaga od Ciebie tych cnót i dlatego naraża Cię na przeciwne pokusy, abyś miała sposobność do ćwiczenia się w tych cnotach.
8. Nie obawiaj się uczuć wewnętrznych, jakich doznajesz, bo takowe od nas nie zależą, staraj się tylko czynić prostestacje, nie zezwalać na te uczucia ….. im więcej będziesz czuła wewnętrznej niechęci, tym więcej okazuj uprzejmości i łaskawości zewnętrznej.
9. Do żadnego zajęcia, do żadnych ćwiczeń pobożnych nie mieć szczególniejszego przywiązania
10. Strzec się niecierpliwości zewnętrznej w mowie i w obejściu i o ile można, walczyć z wewnętrzną.
11. Okazywać przychylność i uprzejmość siostrom, starać się pokazywać ich zaufanie. Starać się zachować jednostajność humoru.
12. Strzec się myśli pogardliwych względem drugich i wszelkich uczuć niechęci dobrowolnych i przeciwnych miłości bliźniego. Nie mogąc ich zniszczyć w sobie, modlić się za tych, względem których doznaje się podobnych uczuć.
13. Kto o wszystkich obcych dla siebie rzeczach milczy, ten we wszystkim doznaje spokoju.
14. Staraj się o ile Ci tylko obowiązek pozwoli, prowadzić życie wspólne i bywaj choć czasem na zgromadzeniach.
15. Prosić Pana Boga o oddalenie pokus posądzania, starać się nie zezwalać na nie.
16. Zakonnice powinny zważać na obecność Chrystusa pana w każdym miejscu, gdziekolwiek się schodzą – czy to na modlitwę, czy na pracę, aby jedna drugiej nie przeszkadzała, albo słowem lub postępowaniem lekkomyślnym nie obrażała.
17. Więcej bowiem zbudujesz dobrym zachowaniem się, aniżeli najrozumniejszą rozmową.
18. Bez posłuszeństwa bowiem i braterskiej miłości albo małe, albo żadne są nasze dobre uczynki.
19. Rozważ, ile dobrego w każdej godzinie, próżnując i mówiąc, tracisz, co byś pracując, milcząc i modląc się pozyskać mogła.
20. Jedna na drugą nie będzie składać swoich obowiązków, wymawiać się, że to do niej nie należy, ale wspólnie będą sobie pomagać, owszem, starać się jedna drugiej usługę wyświadczyć.
21. W milczeniu ucz się, jak i do kogo mówić powinnaś.
22. Nad niedoskonałościami jedna drugiej nie będzie się zastanawiać, ale owszem, tłumaczyć je przed samą sobą.
23. Jeżeli kto będzie posłuszny, albo usłuży bratu przez wzgląd na Boga, ten największą przez swoją uległość oddaje cześć Bogu i mieć będzie przy końcu życia Chrystusa za nagrodę swej pracy, bo sam nas o tym upewnił mówiąc: Coście uczynili jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili.
24. Siostry między sobą będą się starały zachować jedność, zgodę, miłość, uprzejmość. Strzec się mają wszelkich sprzeczek, wyrazów przykrych, uszczypliwych, upokarzających, ale w obcowaniu ze sobą zachowają łagodność, cichość, względność, usłużność.
25. ...zaleca się siostrom, aby się wystrzegały wszelkich nadzwyczajności, które zamiast zbudowania mogłyby wywołać zgorszenie, zamiast pociągnąć drugich do służby Bożej, odstręczałyby od takowej.
26. ……kiedy kogo zmienić nie możemy, musimy przyjmować takim, jakim jest, pamiętając, że Pismo Św. zaleca, abyśmy ciężary jedni drugich dźwigali, że w tym cała nasza zasługa i dowód gruntownej pobożności.
27. Dobrze by było, żeby się siostry zapatrywały na życie Chrystusa Pana, jak ono na pozór było zwyczajne, pospolite, a jak wielkie przed Bogiem, jak nauczające dla drugich dlatego, że w tym życiu szczególniej odbijała się pokora, cierpliwość, posłuszeństwo. Toteż i siostry tymi cnotami szczególniej powinny jaśnieć.
28. Niech ONA /Maryja/ Cię strzeże po wszystkie dni życia Twego, dopóki Cię nie doprowadzi do Stóp Jezusa.
29. Nie przypatruj się ranom Twej duszy, ale wołaj do Lekarza Niebieskiego, aby te rany uleczył: o mój Jezu miłosierdzia!
30. Z pobożnych zaś rozmów wyradza się miłość Boga, zbudowanie bliźniego, nienawiść świata, pragnienie królestwa niebieskiego, żal za grzechy, powściągniecie żądz i odnowienie całego wewnętrznego człowieka w zwierciadle najświętszego życia naszego Zbawiciela.
31. Jedna nad drugą nie będzie się wynosić, ale owszem jedna przed drugą upokarzać się, nie tylko zewnętrznie, ale w duchu, pamiętając, że nie po to przyszła do Zakonu, aby jej służono, ale aby ona drugim służyła.
abracham12