Leabo Karen - Mroczna tajemnica(1).pdf - KONRAD_MACIEK

KAREN LEABO

Mroczna tajemnica

Toronto • Nowy Jork • Londyn

Amsterdam • Ateny • Budapeszt • Hamburg • Istambuł

Madryt • Mediolan • Paryż • Praga • Sofia

Sydney • Sztokholm • Tajpej • Tokio • Warszawa

PROLOG

Zmrok zapadł wcześnie w ten niemiły marcowy dzień.

Faith Kimball była już spóźniona. Włączyła długie światła

i próbowała przez przednią szybę wypatrzyć skręt z szosy na

teren kempingu.

Każdy motel w pobliżu Caddo Lakę był w ten weekend

przepełniony. Podobno odbywały się jakieś zawody wędkar

skie. Dobrze, że wzięła ze sobą sprzęt kempingowy, choć nie

była zachwycona perspektywą rozbijania namiotu i gotowa

nia kolacji po ciemku.

Kierownik ostatniego motelu, w którym próbowała się za

trzymać, powiedział jej, że tereny kempingu Black Cypress

leżą jakieś pięć kilometrów stąd, w kierunku drogi FM 23.

Przejechała już ponad pięć kilometrów i nic. Chwileczkę...

Co jest na tej tablicy?

Zwolniła, zbliżając się do ledwie widocznego napisu, na

którym farba łuszczyła się ze starości. Tak, to było to!

Radość nie trwała długo. Wskazaną przez znak, wąską

żwirówką pędziła w jej stronę ciężarówka bez świateł. Przez

głowę Faith przemknęło kilka myśli naraz. Boże, czy ten

idiota jej nie widzi? Może zatrąbić? Albo odbić w bok, do

rowu... W końcu nie zrobiła nic, bo wydawało się, że cięża

rówka ją ominie. Ta jednak skręciła w ostatnim momencie

i uderzyła czołowo w jej samochód. Kierowca nawet nie pró

bował hamować.

Samochód Faith okręcił się raz i drugi wokół własnej osi,

po czym przekoziołkował. Poczuła jeszcze, jak uderza głową

w przednią szybę, potem ucisk na lewym udzie. To wszystko,

żadnego bólu.

Z dziwną obojętnością zastanawiała się, czy już umiera.

Nie bała się, myślała o tym, czego w życiu nie zdążyła zrobić.

Nie wyszła za mąż, nie ma dzieci, nie skończy pracy doktor

skiej; nie pożegnała się ze swoją matką. W końcu odpłynęła

w nicość.

Wydobył ją stamtąd czyjś głos.

- Obudź się, do diabła... Trzeba odpiąć pas! Szanowna

damo, przecież widać, że pani żyje! Proszę się obudzić!

Posłusznie otwarła oczy. Teraz dopiero poczuła ból

i strach. Jej ubranie było przesiąknięte krwią, dusił ją jakiś

dym w płucach. Kaszlnęła; w ustach jeszcze wyraźniejszy

smak krwi.

O Boże, przecież nie chciała umierać!

- Proszę odpiąć pas - rozkazał znowu głos.

Włożyła w to bardzo wiele wysiłku, ale udało się.

- Teraz proszę podać mi rękę. - Głos brzmiał już łagod

niej. Nieznajomy, do którego należał, wiedział, że Faith go

słucha.

Uderzyła ją fala gorąca; tuż obok coś musiało się zapalić.

Zamykając oczy przed gryzącym dymem, wyciągnęła rękę.

Zagryzła usta, żeby nie krzyczeć; nieznajomy ciągnął ją, na

wet nie wiedziała, czy w górę, czy w bok. Wszystko zagłuszał

przeszywający ból.

- No, już dobrze... - pocieszał nieznajomy łagodnym to

nem, kiedy odłamki przedniej szyby kaleczyły jej odsłonięte

nogi. Gdy tylko znalazła się na zewnątrz poskręcanego stosu

żelastwa, które kiedyś było jej samochodem, wybawca po

chwycił ją na ręce i zaczął biec jak szalony. W krótką chwilę

później ogłuszająca eksplozja wyrzuciła ich oboje w powie

trze. Upadek na ziemię zdławił w piersiach Faith resztki tchu;

ogarnęła ją nieprzenikniona ciemność. Obudziła się z dziw

nym odczuciem; ktoś przyciskał swe twarde usta do jej ust,

wdychając w jej płuca życiodajne powietrze. Odepchnęła go

od siebie; kaszlała jeszcze dławiącym dymem, ale oddychała

samodzielnie.

- Dzięki Bogu - mruknął nieznajomy. - Rozluźnij się, od

poczywaj. Pomoc zaraz tu będzie. Zatrzymałem samochód na

drodze; kierowca miał telefon komórkowy i zadzwonił na

pogotowie - mówił do niej niskim, uspokajającym głosem.

Silne ręce delikatnie badały jej ciało w poszukiwaniu urazów.

Na krótką chwilę otworzyła oczy, żeby zobaczyć, jak wy

gląda jej wybawca. Zdjął z głowy jakąś opaskę; zapamiętała

dość długie, ciemne włosy, głęboko osadzone oczy, prosty nos

i kwadratową linię podbródka z podłużnym dołkiem pośrod

ku.

Zawiązał opaskę wokół jej uda.

- Boli - mruknęła niewyraźnie.

- Wiem, że boli, kochanie - powiedział, odgarniając z jej

twarzy zwinięte pasmo blond włosów. - Słyszysz ten sygnał?

Przyjechała karetka. - Wstał i odwrócił się.

- Zaczekaj. Zaczekaj! - krzyczała za nim ostatkiem sił.

- Nie zostawiaj mnie! Kim jesteś?

Nieznajomy nawet nie zwolnił kroku.

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Wstawał jasny i ciepły kwietniowy poranek. Jones Larabee

nie miał dziś żadnych problemów poza tym, czy iść łowić

ryby, czy poprzestać tylko na opalaniu. Tak przynajmniej

sądził, dopóki nie wyjrzał przez okno swego domku. Poprzez

moczary zmierzało w jego stronę kanoe Miss Hildy.

Zawsze zastanawiał się, dlaczego ono się nie wywraca.

Kobieta w nim siedząca była szersza niż łódka, która teraz

kolebała się niepokojąco na boki. Hildy jednak zawsze uda

wało się bez kłopotów przybić do brzegu.

Zszedł nad wodę, żeby ją powitać. Ta kobieta wtrącała się

do jego życia i troszczyła o niego bardziej niż kwoka o sła

bowite pisklę, aleją lubił. Pochodziła ze szczepu Indian Cad-

do, którzy osiedlili się w tych stronach wieki temu; była sław

ną w okolicy znachorką. Niektórzy nie darzyli jej sympatią,

inni się jej bali, ale każdy mieszkaniec pogranicza Teksasu

i Luizjany cenił jej wiedzę. Rozległe tutejsze bagna łącznie

z ich fauną i florą nie miały dla niej tajemnic.

- Co słychać, Jones? - spytała, przestępując ociężale

krawędź kanoe. Błotnista woda tuż przy brzegu zmoczyła jej

stare, połatane tenisówki.

- Witaj - odparł. Chwycił wygięty dziób łodzi i wciągnął

ją głębiej na ląd. - Cóż cię tu sprowadza?

- Człowiek czasami może odwiedzić przyjaciela bez po

wodu, prawda? - Sięgnęła w głąb łodzi i wyjęła dwa plasti

kowe wiadra z różnymi skarbami, które znajdowała w rozcią-

Leabo Karen - Mroczna tajemnica(1).pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: