Anastazja 10 -Anasta - (tom X).doc

Megre Władimir

Anasta

Księga dziesiąta

Trudno uwierzyć co będą mogli ludzie. I niech, kto chce, nie wierzy. Niewiara do potęgi sobą niewierzącemu co zostawi? Żal? Tak! Lecz do czego? Skoro dalej życie bezsensowne, śmierć. A pytanie dalej jest: po co się urodziłem?

Mnóstwo nauk przez miliony lat istniało. Wszystko o jednym, żeby ludzkość czegoś, od kogo oczekiwała. Ona i oczekiwała, myśl zamknąwszy swoją i rozum. Nie myślała, po co i dla czego Wszechświat nad człowiekiem gwiazdy zapala.

Szedł 2010 rok grigoriańskim kalendarzem. Na planecie Ziemia po dziesięciotysiącletnim śnie budzą się pierwsi ludzie. Chcieli zobaczyć, co się stało z Ziemią przez czas ich snu, pojąć przyczyny, utrwalić odbywające się w swojej pamięci w charakterze antywirusa, by w przyszłości podobne nie powtórzyło się.

Oni odnotowali liczne autokatastrofy i wojny. Odnotowali smrodliwe powietrze miast i skale zanieczyszczenia wody. Odnotowali liczne choroby fizycznych ciał, póki znajdowała się ludzkość w stanie snu. Oni odnotowali...

Lecz sformułować przyczyny nie mogli. Ale będą mogli. Oczywiście będą mogli! Zwrócą Ziemi jej pierwotny stan.

Idzie, uśmiechając się, po polance w głębokiej żywej syberyjskiej tajdze małe dziecko, nic mu nie straszne, nikt nie napada, na odwrót, zwierzęta gotowe po pierwszym żądaniu przybiec na pomoc. Idzie mały człowiek, podobny spadkobiercy cesarskiego rodu po swoich dobrach. Mu ciekawie obserwować za życie bukaszek, obłoków i ptaków. Ogląda kwiatki i próbóje na smak źdźbła traw i jagody. On podrośnie i będzie doskonalić ten przepiękny świat.

A gdzie w tym czasie znajduje się wasze dziecko? Jakie powietrze wdycha? Jaką wodę pije? Czym będzie zajmować się, kiedy podrośnie?

Lecz o wszystkim po kolei.

POCZĄTEK

Tę książkę zdecydowałem zacząć z przypomnienia czytelnikom o wypadkach, które zdarzyły się w Syberii koło piętnastu lat w tył, dla wygody tych, którzy nie czytali poprzednich książek serii «Dzwoniące cedry Rosji». Spróbuję dodać pewną dodatkową informację o pierwszym spotkaniu z nadzwyczajną syberyjską pustelnicą Anastazja.

Anastazja żyje w głębokiej syberyjskiej tajdze, w tym miejscu, gdzie niegdyś żyli jej rodzice, przodkowie. Odległość teren jej mieszkania do najbliższej syberyjskiej dieriewuszki ze dwadzieścia pięć-dwadzieścia siedem kilometrów. Żadnych dróg i nawet ścieżek. Przezwyciężyć taką drogę bez przewodnika bardzo problematycznie. Sama polanka, gdzie ona mieszka, mało czym odróżnia się od pozostałych tajgowych polan. Najwyżej pewnym zadbaniem i ilością kwiatów. Na polance Anastazja nie ma żadnych postrojek, kostriszcz. Lecz właśnie to miejsce Anastazja nazywa swoją rodową przestrzenią.

Przy pierwszym moim spotkaniu z Anastazją, w 1994 roku, miała dwadzieścia sześć lat.

Syberyjka Anastazja bardzo ładna kobieta, nawet niezwykle ładna. Słowa «niezwykle ładna» - nie przesadne. Wyobraźcie sobie młodą kobietę, wzrostu trochę więcej niż sto siedemdziesiąt centymetrów, zgrabną, nie chudą, jak nowoczesne modelki, a mianowicie zgrabną i plastyczną, jak gimnastyczka. regularny rysy twarzy, szaro-niebieskie oczy, złociste, jak pszenne kłosy, włosy, w dół padające do talii.

Być może, na zewnątrz podobna na kobietę co można zobaczyć gdziekolwiek. Lecz ot inne, wewnętrzne właściwości, robiące tajożnuju Anastazja niezwykle ładna, myślę, spotkać nie uda się. Cały jej wygląd zewnętrzny mówi o idealnym zdrowiu - to wieje i w płynności i lekkości gestów, i w sprężystej, niby lecącej, chodowi. Nachodzi wrażenie, że w jej ciele zamknięta jakaś nieujażmiona energia, nadmiar której niewidocznymi promieniami ogrzewa przestrzeń wokoło.

Pod spojrzeniem Anastazja ciało z lekka razogriewajetsia, i ona może, mrużywszy się jakimś szczególnym spojrzeniem, w odległości rozgrzać ciało do takiego stopnia, że odbywa się potootdielenije po wszystkim ciele, zwłaszcza w obwodzie stopą. Z organizmu wychodzą toksyny, po czym odczuwasz siebie znacznie dobrego.

W ogóle przypuszczam, że znajomość właściwości wszystkich tajgowych roślin, jakaś wewnętrzna energia pozwalają Anastazja wyleczyć człowieka absolutnie od każdej choroby. Przynajmniej mój wrzód ona zagoiła swoim spojrzeniem za kilka minut. Ale w kolejnego leczenia kategorycznie odmówiła.

«Choroba - to poważna rozmowa Boga z człowiekiem, - mówi Anastazja. Bólem twoim i Swoim jednocześnie On komunikuje tobie o nie do przyjęcia trybie życia. Zmień {zdradź} go {je} - przejdzie ból, cofnie się choroba.

U Anastazja jest jedna nadzwyczajna zdolność: kiedy ona opowiada o czymś, przytomny słuchającego lub w przestrzeni powstają obrazy zdarzeń, o których ona opowiada. Przy czym pokazywani przez nią przedstawienia o wiele sowierszennieje nowoczesnego telewizyjnego obrazka. Oni objomnyje, z zapachami i dźwiękami tego czasu, o którym idzie mowa.

Nie wykluczone, że takie zdolności posiadało niegdyś wielu ludzi. Jeżeli uwzględnić, że człowiek naszego, tiechnokraticzeskogo czasu nie wynalazł nic takie, co nie istniałoby w przyrodzie, to, możliwy, we wczesnej ludskoj cywilizacji było i więcej doskonałego analoga nowoczesnej telewizji i telefonowi.

Anastazja pokazywała obrazy z życia ludzi różnych okresów zaczynając od samego stworzenia świata. W zasadzie wszystkie wypadki, które ona pokazuje, związani z jej przodkami.

Jeżeli spróbować ocharakteryzować zdolności Anastazja jednym zdaniem, można powiedzieć co następuje: tajożnaja Anastazja na giennom poziomie przechowuje w swojej pamięci i umie samowolnie wyciągać wiedze, przeżycia i emocje członków swojego rodu, zaczynając od stworzenia pierwszego człowieka.

Także ona może modelować obrazy z życia ludzi na przyszłość.

Życie Anastazja w syberyjskiej tajdze znacznie odróżnia się od życia ludzi w nowoczesnych miastach. By było zrozumiale, w jakich umowach przechodzi jej życie, trzeba powiedzieć kilka słów o tym, że sobą przedstawia syberyjska tajga. To największa po placu, dawna i śnieżna łandszaftnaja strefa Rosji. Protiażonnost′ jej w Europejskiej części osiąga 800 kilometrów, a w Zachodniej i Wschodnią Sibiri - 2150 kilometrów. Jak widzimy, place wywierają wrażenie. Dzisiaj tajga prawem liczy się płucami planety Ziemia, ona produkuje podstawową masę wolnego tlenu.

Należy uwzględnić, że tajożnyje strefy zaczęli formować się jeszcze do nastania lodowców, więc, ucząc się życie w dzisiejszej tajożnoj strefie, możemy dowiedzieć się o życiu na planecie Ziemia w dolodowcowy okres.

W wiecznej zmarzlinie byli ukazani dobrze które pozostali prochy mamontionka, którzy przechowują się w Zoologicznym muzeum w Sankt-Petersburg.

O zwierzęcym pokoju {świecie} tajgowych stref do lodowcowego okresu nam sądzić trudno. Dzisiaj w tajdze liczni i szeroko rozpowszechnieni ryś, rosomak, burunduk, soból, wiewiórka, niedźwiedź, lis, wilk. Z kopytnych spotykają się północnego i szlachetnego jelenie, łoś, sarna; liczni gryzonie - burozubki, myszy.

Z ptaków zwyczajni głuszec, jarząbek, kiedrowka, klesty.

W zimowy okres przytłaczającą liczbę zwierząt pogrążają się w anabioz i śpiączkę. To małonauczone się przez naukowców stan żywych organizmów dzisiaj wszystko większe zainteresowanie wzywa u badaczy kosmosu.

Co się tyczy roślinnego świata, to w tajdze wyrastają różne rodzaje krzaków - jałowiec, wiciokrzew pomorski, porzeczka, wierzba i dr. Przepiękni po swoim witaminowym składzie czarne jagody, borówka, żurawiny, malina moroszka. Z traw, przydatnych w pożywienie, przeważają koniczyna biała, gruszanka, paprocie.

Majestatyczni, osiągającej sorokamietrowoj wysokości drzewa, - jadły, jodły, modrzewie, sosny i unikatowe po swoich właściwościach drzewo - cedr, który naukowcy czasem nazywają cedrową sosną. Od razu powiem, moim zdaniem, bardzo nawet niepotrzebnie go {je} tak nazywają. Lecz co zaś, niech nauka sosriedotacziwajet swoją uwagę na sośnie z zastrzeżeniem cedrowa, będę prowadzić mowę o syberyjskim cedrze, ani z czym innym nie porównywalnym. Dlaczego nie porównywalnym? Dlatego, że cedr daje unikatowych plon i godny poszczególnej nazwy. Jakość płodów syberyjskiego cedru, cedrowych orzechów, znacznie prześciga jakość płodów cedru, wyrastającego w innych klimatycznych strefach planety. O tym jeszcze w 1792 roku pisał akademik Pałłas w swoim liście cesarzowej Rosji Jekatierina II.

Nawet w spiłowanym rodzaju drewno cedru posiada szczególną fitoncydnostju, tak, w szafie ubraniowej, wytworzonej z cedru, nigdy nie pojawia się mól.

Jeszcze wietchozawietnyj car Sołomon, wiedząc, jak najwidoczniej, o zagadkowych właściwościach cedru, zbudował z niego świątynię, oddawszy za specjalnie odebrane cedrowe drzewa kilka miast swojego cesarstwa.

Lecz nie mogły swiaszczennosłużytieli przeprowadzić w świątyni służbę z powodu które utworzyli się w nim obłoki (3-ja jestem Książka Cesarstw, 8:11).

Nauczywszy się mnóstwa źródeł, opowiadających o syberyjskim cedrze, ja jestem skłonny, i niebezpodstawnie, przypuszczać...