analiza ekonomiczna przedsiębiorstwa - cz. 6.doc

6.                 Analiza rentowności kapitałów przedsiębiorstwa.

·         analiza pasywów,

·         rentowność kapitału: całkowitego, własnego i stałego,

·         przyczynowa analiza zmian rentowności kapitału własnego,

·         wskaźnik zadłużenia i efektu dźwigni finansowej,

·         wskaźniki struktury majątkowo- kapitałowej,

·         wskaźniki płynności finansowej przedsiębiorstwa,

·         analiza kapitału obrotowego.

Kolejną częścią analizy rentowności jest badanie efektywności zaangażowanych w działalności firmy kapitałów. Na szczególną uwagę zasługują wskaźniki określające wielkość zysku przypadającego na jednostkę zaangażowanego kapitału i wyrażające opłacalność jego zaangażowania. Ważne jest także zbadanie struktury wyrażającej źródła finansowania przedsiębiorstwa oraz ocenienie zaistniałych w tym zakresie zmian.

Badanie rentowności koncentruje się na:

·        relacji osiąganego wyniku finansowego do zaangażowanych kapitałów (całkowitego, stałego i własnego),

·        strukturze kapitału (zadłużenie, efekt dźwigni finansowej, poziom kapitału obrotowego),

·        ocenie płynności kapitału w przedsiębiorstwie,

a.     Analiza pasywów.

Analizę rentowności kapitału jednostki gospodarczej uzupełnia się zazwyczaj analizą pasywów bilansu. Bada się strukturę oraz dynamikę kapitałów przedsiębiorstwa.

W bilansie poszczególne pozycje pasywów wykazane są według stopnia ich zwrotu. W pierwszej kolejności podaje się kapitały własne, następnie zobowiązania długoterminowe (kredyty i pożyczki) z terminem ich płatności przekraczającym jeden rok, a następnie zobowiązania krótkoterminowe. Ważnymi czynnikami, od których zależy struktura kapitału są koniunktura oraz polityka finansowania przedsiębiorstwa.

Udział poszczególnych składników w całości pasywów przedstawiają następujące wskaźniki:

b.     Rentowność kapitału: całkowitego, własnego i stałego.

Podstawowym miernikiem efektywności wykorzystania kapitału przedsiębiorstwa jest wskaźnik rentowności kapitału całkowitego. Określa on wielkość zysku przypadającą na jednostkę zaangażowanego kapitału. Firma, która posiada wyższy wskaźnik, ma większą zdolność do generowania zysków w przyszłości. Im większy zysk netto, tym więcej przedsiębiorstwo może przeznaczyć na inwestycje i większe osiągać zyski w przyszłości.

Wskaźnik rentowności kapitału własnego wyraża efekt finansowy działalności przedsiębiorstwa w przeliczeniu na jednostkę własnych źródeł finansowania majątku. Wskaźnikiem tym są szczególnie zainteresowani właściciele przedsiębiorstw, gdyż jego poziom określa stopę zwrotu z inwestycji w dane przedsiębiorstwo. Wyższa rentowność kapitału własnego oznacza, że przedsiębiorstwo może przeznaczyć większe kwoty zysku na dalszy rozwój firmy.

Kapitały własne oraz zobowiązania długoterminowe stanowią kapitały stałe, które są zaangażowane w działalność przedsiębiorstwa na dłuższy czas. Stosunek zysku netto do kapitału stałego jest nazywany wskaźnikiem rentowności kapitału stałego. Pokazuje on potencjalne możliwości rozwoju przedsiębiorstwa. Jest istotnym miernikiem kondycji finansowej firmy.

c.      Przyczynowa analiza zmian rentowności kapitału własnego.

Kompleksową analizę wskaźnika rentowności kapitału własnego stanowi piramida wskaźników ułożona w zależności przyczynowo - skutkowe. Celem takiej analizy jest ustalenie wpływu poszczególnych czynników na zmianę rentowności kapitału własnego. Najbardziej znanym modelem w ocenie zwrotności zaangażowanego kapitału własnego jest model Du Ponta. Jest on rozwinięciem następującej relacji: