Być
W jezyku tureckim jako taki czasownik być nie istnieje. W jego miejsce uzywa sie czasownika "olmak"- zostać.
-Iyor -Ir -EcEk -DI
ben ol-uyor-um o-lur-um ol-acağ-ım ol-du-m
sen ol-uyor-sun ol-ur-sun ol-acak-sın ol-du-n
o ol-uyor ol-ur ol-acak ol-du
biz ol-uyor-uz ol-ur-uz ol-acağ-ız ol-du-k
siz ol-uyor-sunuz ol-ur-sunuz ol-acak-sınız ol-du-nuz
onlar o-luyor-lar olur ol-acak(lar) ol-du(lar)
Egzystencjalne "jest" wyrazamy za pomoca slowka "var", zaprzeczamy za pomoca "yok".
Przyklady:
Ekmek var mı? Czy jest chleb?
Evet, var. Tak, jest.
Çay içen var mı? Czy jest ktosö kto chcialby herbaty?
Yok. Nie ma.
Bu şehirde bir cami yok mu? Nie ma w tym miescie meczetu?
Bu şehirde bir cami var. W tym miescie jest meczet.
Końcowki osobowe:
ben -(y)Im
sen -sIn
o -DIr
biz -(y)Iz
siz -sInIz
onlar -lAr(dir)
po samogloskach uzywamy podanej w nawiasach formy z "y"
np.
ben Hastayım Jestem chory
sen Hastasın Jestes chory
o Burada(dır) On/ona/ono jest tutaj
biz Evdeyiz Jestesmy w domu
siz Mutlusunuz Jestescie szczesliwi
onlar İyiler(dir) Oni sa dobrzy.
Schorch