Neoblasty- są odpowiednikami kom. interstycjalnych u jamo-chłonów.
Parenchyma- kom., tworzące wnętrze płazińców, są nie-jednorodnego pochodzenia i należą do różnych tkanek.
Skoleks- główka
Strobia– ciało zbud. z członów
Statocysty- narządy zmysłu równowagi.
Cykle:
1) Motylica wątrobowa. Jajo motylicy musi dostać się do wody, bo żywicielem pośrednim jest ślimak wodny. Miracidium wnika w ciało ślimaka gdzie przechodzi szereg przeobrażeń, także się rozmnażają. Jedna larwa (cerkaria) wydostaje się i osiada na ro-ślinie. Otacza się cystą i czeka aż zje ją żywiciel ostateczny. W jego przewodzie pokarmowym cysta ulega strawieniu, a larwa przebija ścianę jelita i wraz z krwią dostaje się do wątroby. Tam dorasta i dojrzewa.(zapobieganie zarażeniu chorobami wywo-ływanymi przez przyrwy polega na obgotowywaniu przed spożyciem roślin oraz na nie piciu wody z zarażonych zbior-ników.
2) Przyrwa krwi. Dorosłe przyrwy żyją w naczyniach krwio-nośnych jamy brzusznej czł. Wraz z prądem krwi przedostają się do pęcherza moczowego gdzie kopulują i składają jaja. One wraz z moczem usuwane są na zewnątrz. Z jaja powstaje mira-cidium, która dostaje się do organizmu ślimaka. Tam się przeo-braża i rozmnaża. Cerkaria wwierca się w skórę ludzi brodzą-cych w wodzie.
3) Bruzdogłowiec szeroki. Pasożytuje najczęściej w jelicie czł. i tam dorasta do kilkunastu m. długości. Mniejsze rozmiary osiąga w przewodzie pokarmowym kota i innych ssaków żywiących się rybami. Pierwszym żywicielem pośrednim jest skorupiak np. oczlik. Drugim jest ryba, która zjadła zarażonego skorupiaka. W rybie larwa osiada w mięśniach lub ukł. rozrodczym, dlatego można się nim zarazić spożywając surowe mięso ryb lub ikrę (kawior).
4) Taś. bąblowcowy. Jest maleńki i najczęściej składa się z 3 członów. Pasożytuje w jelicie psa i innych mięsożernych. Ży-wicielem pośrednim jest bydło hodowlane, ale może być też człowiek. Zarażenie żywiciela pośredniego następuje po zje-dzeniu jaj tasiemca. Larwa zwana bąblowcem (echinokokus) umieszcza się w wątrobie lub w innych narządach i tam osiąga duże rozmiary. Wypełniona jest tysiącami skoleksów potom-nych. Ze względu na duże rozmiary larwy mogą spowodować smierć żywiciela. Zapobieganie polega na stosowaniu zasad hi-gieny.
Cechy płazińców: wydłużone, spłaszczone ciało, dwubocznie symetryczne, są trójwarstwowcami, brak jamy w ciele, wnętrze wypełnia parenchyma, słabo zaznaczona głowa, w której koncentruje się ukł. nerwowy, który wyst. w postaci zwojów i pni, powłoka ciała jest w postaci nabłonka kom.(u wolno-żyjących) lub syncytialnego (u pasożytów), przewód pokarmowy wyst. tylko u form wolno żyjących (pozbawiony otworu od-bytowego), ukł. protonefrydialny pełniący gł. f. osmo-regulacyjną. Są na ogół obojnakami z b. złożonym ukł. rozrodczym, rozwój u większości jest złożony, z wieloma sta-diami larwalnymi i zmianą żywiciela.
Przystosowania pasożytów: kom. receptorowe oraz narządy u-łatwiające penetracje i utrzymanie się w żywicielu, redukcja przewodu pokarmowego, zdolność do oddychania beztlenowego, ogromna rozrodczość.
spleen_D