Deveraux Jude - Zdobywca.PDF - Deveraux Jude - seriale11

Anglia 1447

Twierdza była stara i zniszczona, jedynie fosa wyglądała

na nie uszkodzoną. Pod murami liczna gromada rycerzy

ćwiczyła się właśnie we władaniu mieczem i lancą. Jedni

walczyli konno, inni pieszo.

Dwóch mężczyzn z najwyższą uwagą obserwowało te

walki. Obaj wysocy, muskularni i przystojni. Byli to dwaj

ostami żyjący bracia Peregrine. Wszyscy pozostali padli

w bojach na skutek waśni rodowej z Howardami, trwającej

już od trzech pokoleń.

- Gdzie jest Zared? - zapytał starszy brat, Rogan.

Promienie słońca błyszczały w jego ciemnorudych włosach,

które odziedziczył po ojcu.

- W zamku! - odkrzyknął młodszy, Sevem.

Bracia spojrzeli sobie w oczy.

- Widziałem, jak wchodził - ciągnął Severn. Celowo

użył męskiej formy, gdyż nikt z obecnych nie powinien się

dowiedzieć, że Zared jest kobietą.

Rogan skinął głową i dalej obserwował walczących

w pobliżu mężczyzn. Wskutek niecnych podstępów Howar

dów stracił już czterech braci, a przed dwoma laty omal nie

zabito mu żony. Nie mógł dopuścić, żeby także jego młoda

JUDEDEVERAUX

ZDOBYWCA

siostrzyczka padła ofiarą tych podstępnych żmij. Dlatego

często się upewniał, gdzie przebywa Zared.

Następnie gniewnie zwrócił się do mężczyzn:

- To ma być walka? Co z was za baby! Słabeusze!

Popatrzcie tylko, ja wam pokażę!

Wyrwał jednemu z rycerzy lancę i rzucił się w tłum.

W ciągu kilku minut powalił na kolana śmiałka, który

podjął z nim walkę. Pogardliwie zmierzył go wzrokiem

i wzniósł lancę jak do ciosu, po czym rzucił broń na ziemię

i odszedł.

Jakże miał chronić swoją rodzinę i resztę pozostałych

ziem, jeśli jego rycerze byli takimi niedojdami?

Dosiadł rumaka i już ruszał w kierunku zamku, kiedy

zatrzymał go Severn. Byli sami.

- Jedziesz do niej? - zapytał. Zasmucił go brak zaufania

brata, który nie uwierzył mu, że siostra jest bezpieczna.

- Ona jest nieposłuszna - odparł Rogan z ponurą miną.

Przed trzema tygodniami Zared postanowiła popływać

i pojechała konno nad rzekę sama, bez świty. Siedem

nastolatka z właściwą młodości lekkomyślnością wierzyła,

że nic jej się nie stanie.

- Rozejrzę się za nią - rzekł Severn, by przynajmniej

w tej sprawie ulżyć starszemu bratu.

Rogan skinął słowa i Severn bodnął konia ostrogą.

Dobrze znał swoją siostrę. Jemu także wielce ciążyła

zwada rodowa z Howardami. Od wielu lat musiał patrzeć,

jak tamci zabijają jego krewnych, jednego po drugim.

Widział, jak padali bracia, jak ojca i macochę zamorzono

głodem. Był świadkiem śmiertelnego strachu Rogana, gdy

Howardowie uwięzili jego pierwszą, a potem drugą, uko

chaną żonę.

Odkąd Zared, jego siostra i jedyna córka ich ojca,

przyszła na świat, cała rodzina zjednoczyła wysiłki, by ją

chronić. Przede wszystkim utrzymywali w tajemnicy, że

w rodzie Peregrine'ów przyszła na świat krucha żeńska

istota. Rozpuścili za to wieści, że urodził się następny,

siódmy już syn.

Po śmierci matki, która zmarła śmiercią głodową podczas

oblężenia twierdzy przez Howardów, Zared wychowywało

jej sześciu braci. Wyrosła więc tak, jakby rzeczywiście

była siódmym chłopcem. Chodziła w chłopięcej odzieży,

już jako czterolatka otrzymała pierwszą lekcję władania

mieczem, a kiedy spadała z konia, wszyscy ją wyśmiewali.

Nigdy nie było jej wolno czuć się słabą, delikatną panienką.

Ale teraz wyglądało na to, że jej męskie wychowanie

zemści się na braciach. Zared czuła się tak niezależna, jak

każdy siedemnastoletni młodzieniec. Uważała, że ma prawo

opuszczać teren twierdzy, kiedy tylko ma ochotę. Przypa

sywała wówczas miecz, kryła sztylet w cholewie i była

pewna, że poradzi sobie z całym wojskiem Howardów.

Severn i Rogan próbowali przywieść ją do rozsądku.

Choć uważała się za silną i zręczną we władaniu bronią,

w rzeczywistości była tylko słabą dziewczyną. Żona Roga

na, Liana, próbowała wyrazić swoje zdanie o Zared, ale

Severn i tak uważał, że bratowa wtrąca się do wszystkiego.

- Jak mogliście nauczyć ją władać bronią - pytała Liana

- a potem pewnego dnia powiedzieć, że ma usiąść z igłą

w ręku przy oknie w żeńskiej komnacie? Jak możecie

sądzić, że się tym zadowoli? Wychowaliście ją na krnąbrne

stworzenie, które uważa, że wszystko wie lepiej.

Severn skrzywił się, gdy to sobie przypomniał. Po raz

setny pomyślał, że Rogan powinien poskromić trochę

swoją połowicę. Miała za ostry język.

Jakby obaj z bratem nie mieli dość kłopotów, musieli się

jeszcze stale martwić o Zared i dbać o to, by nigdy więcej

nie przyszło jej do głowy włóczyć się samej po okolicy.

JUDEDEVERAUX

ZDOBYWCA

Ale kiedy koń Severna ze stukotem kopyt przebiegał po

zwodzonym moście, młodszy brat uśmiechnął się. Przed

dwoma dniami przyszedł mu do głowy pewien pomysł, jak

można zabezpieczyć Zared przed czyhającymi wrogami,

a jednocześnie pozyskać sobie bogatą kobietę. Opowiedział

już o swoim planie Roganowi, pozostało mu jeszcze

wtajemniczyć siostrę. Wyobrażał sobie jej reakcję i uśmie

chnął się jeszcze weselej. Wprawdzie Zared ubierała się

i zachowywała jak młodzieniec, potrafiła jednak cieszyć

się najmniejszymi drobiazgami jak dziewczyna. A plan

Severna z pewnością ją ucieszy, tego był pewien.

Oczywiście, należało przedtem powiadomić Lianę.

Z pewnością będzie robić trudności, ale wierzył, że da

sobie z nią radę. Dużo lepiej niż Rogan - mruknął do

siebie. Uważał, że brat jest dla niej o wiele za miękki.

Kiedy Severn opowiedział mu o swoim planie, Rogan

odparł, że musi zapytać Lianę. On miałby pytać kobietę? Ja

jej to oznajmię! - postanowił. Zsiadł z konia i udał się na

górę do komnaty bratowej.

Przez chwilę Zared nie pojmowała, że zwrócono się do

niej. Zrobiła to jedna z najładniejszych dworek Liany;

miała włosy ujęte "w złotą siatkę, zasznurowaną kibić

opinał aksamit. Wyciągnęła ku dziewczynie szmaragdową

jedwabną suknię. Rycerze w twierdzy nie wiedzieli o jej

płci, ale dla dworek Liany nie było to tajemnicą.

Zared już chciała wyciągnąć rękę po suknię, ale nagle

energicznie cofnęła dłoń.

- Nie - powiedziała, starając się, by zabrzmiało to

pogardliwie. - Nie w głowie mi takie głupstwa.

Dworka bynajmniej nie poczuła się urażona, obrzuciła

tylko Zared współczującym spojrzeniem.

Ale dziewczyna usiłowała zachować dumę i odwróciła

się z lekceważeniem. Co ją obchodzą babskie szmatki

i głupie plotki?

Zbiegła w dół po stromych schodach. W pobliżu usłyszała

głos Liany, szybko więc ukryła się w najbliższej alkowie

i wstrzymała oddech, póki kobieta się nie oddaliła.

W ciągu dwóch lat, od kiedy jej starszy brat poślubił

Lianę, w gospodarstwie Peregrine'ów wiele się zmieniło:

poprawiło się jedzenie, łoża były czyste i wszędzie kręciły

się kobiety. Ale Liana nie zdołała zmienić Zared. Mimo

ciągłych sporów z braćmi nie udało jej się doprowadzić do

tego, by w wychowywaniu siostry cokolwiek się zmieniło.

Dla jej własnego bezpieczeństwa wszyscy nadal mieli

uważać Zared za najmłodszego syna Peregrine'ów.

Oczywiście, ona również nie pragnęła wieść ograniczo

nego życia kobiety. Nie chciała upodobnić się do Liany,

stale zamkniętej w twierdzy i nigdy nie udającej się na

samotne konne przejażdżki, nigdy nie galopującej na

otwartej przestrzeni. Kobiety takie jak Liana i jej dworki

mogły tylko siedzieć i czekać. Czekać, aż zbliży się do

nich jakiś mężczyzna. Zared nie miała zamiaru czekać na

Zared stała w drzwiach, opierając policzek o szorstką

kamienną futrynę i w milczeniu przyglądała się fraucyme

rowi Liany. Kobiety śmiały się, chichotały i szeptały

między sobą, oglądając szaty z pięknego jedwabiu i ak

samitu. Od czasu do czasu udawało się jej pochwycić

jakieś słowo. Rozmawiały o mężczyznach z twierdzy.

Kiedy padło imię Ralfa, Zared wyprostowała się. Ralf był

młodym rycerzem, którego Rogan niedawno przyjął na

służbę, i jeszcze nigdy dotąd żaden mężczyzna nie zrobił

na niej takiego wrażenia. Gdy go spotykała, serce biło jej

szybciej i łuna powlekała policzki.

- Chciałabyś przymierzyć tę szatę?

JUDEDEVERAUX

ZDOBYWCA

nic ani na nikogo. Kiedy miała ochotę na przejażdżkę,

dosiadała konia. Nie czekała, by jakiś mężczyzna pomógł

jej go dosiąść, a potem towarzyszył na spacerze.

Ale czasem, tylko czasem, w głębi serca, pragnęła

znać się na kobiecych sztuczkach. Pewnego razu walczyła

na miecze z Ralfem, gdy obok przechodziła jedna z dwo

rek Liany. Ralf obejrzał się za nią. Zared tak to roz

gniewało, że uderzyła go tępą stroną miecza po głowie.

Padł na ziemię, a stojący obok mężczyźni roześmiali

się. Od tej pory nigdy nie chciał z nią walczyć. Nie

chciał nawet koło niej siedzieć, ba, kiedy można było,

unikał nawet przebywania z nią w jednej komnacie.

Sevem powiedział, że Ralf, tak samo jak inni, uważa

ją za młodzieńca. Mimo to myśli Zared krążyły wokół

niego.

Przez cały tydzień Ralf zachowywał się wobec niej

wrogo. Zared zaczęła się zastanawiać, czy nie powinna

poprosić Liany o suknię, ale prośba ta nie przeszła jej przez

usta. Gdyby nosiła kobiece szaty, może Ralf zwróciłby na

nią uwagę. Ale z pewnością wywołałoby to wielkie nieza

dowolenie braci. Wiedziała, że jeśli włoży suknię, nigdy

już nie pozwolą jej na opuszczenie twierdzy. Czy przychyl

ność Ralfa warta była utraty wolności?

Zastanawiała się nad tym tak usilnie, że z początku się

nie zorientowała, iż rozmowa w sąsiedniej komnacie stała

się głośniejsza.

- Nawet o tym nie myśl! - powiedziała Liana tonem

najgłębszego oburzenia.

Zared domyśliła się, że jej bratowa rozmawia z Severnem,

gdyż tych dwoje często się kłóciło. Liana potrafiła wymóc

na Roganie wszystko, na czym jej zależało. Była to jedna

ze spraw, które bardzo drażniły Severna. Zawsze rozmawiał

z bratową wrogim tonem.

. - Jest moją siostrą - rzekł Severn z gniewem - i ja ją

ze sobą zabieram. Nie potrzebuję na to twojego pozwolenia.

Zared nadstawiła uszu.

Liana mówiła tak spokojnie, jakby chciała przywieść do

rozsądku wiejskiego głupka.

- Już tutaj z trudem zapewniacie jej bezpieczeństwo.

A ty chcesz ją pokazać całemu światu?

- Będzie moim giermkiem. Ja ją będę chronić.

- A jednocześnie starać się o lady Annę? Czy Zared

miałaby spać razem z innymi giermkami? A może w twoim

namiocie, kiedy będziesz sobie sprowadzał dziewki do

łoża? Zared nie jest Jolantą i nie będzie się przypatrywać,

jak idziesz do łożnicy z innymi kobietami.

Dziewczyna wstrzymała oddech. Liana posunęła się za

daleko. Jolanta była piękną kobietą, zamieszkującą izby

nad kuchnią. Kiedyś była mężatką, ale jej stary mąż

zezwalał na to, żeby żyła z Severnem. Po śmierci starego

Severn prosił Jolantę, żeby została jego żoną, ale ona go

odrzuciła. Powiedziała, że go kocha i zawsze będzie kochać,

ale na małżeństwo jest za biedna. Powróciła do domu

swego zmarłego męża i rok później wyszła za tęgiego,

głupiego, ale bogatego mężczyznę. Mimo to dalej chciała

się spotykać z Severnem, ale teraz on już nie chciał. Od tej

pory w twierdzy nie wymawiano imienia Jolanty.

Zared nie mogła widzieć Severna, ale wiedziała, że aż

sapie z wściekłości.

- Severn - wyszeptała Liana błagalnie. - Proszę cię,

posłuchaj mnie!

- Nie, nie posłucham. Muszę jechać w świat i zdobyć

żonę. Prawdę mówiąc, wcale jej nie potrzebuję, bo widzę,

jak kobieta może zmienić mężczyznę. Ale skarbiec musi

się wypełnić, jeśli chcemy wygrać wojnę z Howardami,

jeśli...

JUDF.DEVERAUX

ZDOBYWCA

- Przestań! - krzyknęła Liana. - Nie mogę tego słuchać.

Zawsze Howardowie i Howardowie. Odkąd tu przyszłam,

nie słyszę nic innego. Siedzę z nimi przy stole, kładę się

z nimi spać. Nigdy się ich nie pozbędę! Jak możesz, tylko

ze względu na swoją nienawiść, narażać życie siostry?

Zared znowu wstrzymała oddech. Czy Severn podniesie

teraz rękę na żonę brata? Jeśli ją uderzy, Rogan go zabije.

Ale jak Liana mogła tak mówić o ich wrogach? Jak

mogła zapomnieć, co Howardowie uczynili ich rodzinie

w ciągu trzech ubiegłych pokoleń?

Severn na nowo zabrał głos i Zared odetchnęła. W każ

dym razie na tyle panował nad sobą, że nie uderzył Liany.

Wiedziała, o czym brat mówi. Przed miesiącem do zamku

przybył herold i przywiózł zaproszenie na wielki turniej

rycerski z okazji ślubu lady Catherine Marshall. Do

zdobycia będą cenne nagrody, w tym wielki szmaragd. Ale

herold dał do zrozumienia, że główną nagrodą będzie ręka

młodszej córki, lady Anny. Skończyła osiemnaście lat

i właśnie wróciła z francuskiego dworu, gdzie spędziła

kilka lat. Jej ojciec szuka dla niej dobrej angielskiej partii.

Kiedy herold odjechał, Severn oznajmił przy wieczerzy, że

zamierza pojechać na turniej i przywieźć bogatą lady Annę

jako swą małżonkę. Doprowadziło to do głośnej wymiany

zdań między Lianą a Severnem. Liana powiedziała, że

szwagier się przecenia, jeśli sądzi, że wytwornie wychowana

i wykształcona dama da się zdobyć dzięki wysadzeniu

z siodła paru osiłków. Severn odparł, że Rogan wybrał sobie

bogatą żonę i on ma zamiar zrobić to samo, na to Liana, że to

ona wybrała Rogana, a nie odwrotnie, i mocno wątpi, czy

Anna wybierze zarośniętego, brudnego, zarozumiałego ryce

rza, który jeszcze do tego kocha inną kobietę. Severn przelazł

pod stołem i ruszył ku Lianie. Rogan musiał się rzucić na

brata, w przeciwnym razie bowiem ten pobiłby bratową.

Po tym zajściu w domostwie Peregrine'ów było wiele

sporów. Zared Lianie przypisywała winę za ciągłe kłótnie.

Liana, przywykła zawsze wszystkim kierować, zajęła się

i teraz przygotowaniami Severna do turnieju. Kazała uszyć

mu nowe szaty i haftowane czapraki na konie. Zaprojek

towała namiot, a nawet przybranie na hełm. Ale im więcej

planowała, tym bardziej Severn stawał okoniem i nie chciał

się godzić na jej projekty. Po trzech tygodniach sporów

oświadczył, że jeśli nie da się inaczej, zwyczajnie porwie

lady Annę i zmusi do poślubienia go.

- Inaczej tego nie osiągniesz - orzekła Liana. - Tylko

gwałtem zmusisz ją do tego, żeby została twoją żoną, kiedy

poczuje twój smród!

Severn zamierzał za dwa dni wyruszyć na turniej. Nie

chciał zabrać ze sobą żadnej z wytwornych szat, które

Liana kazała uszyć.

- Zechce mnie takim, jaki jestem.

- W ogóle cię nie będzie chciała - odpowiedziała

szorstko bratowa.

A teraz powiedział jej, że weźmie ze sobą Zared jako

giermka. Dziewczyna słuchała tego z radosnym uśmiechem.

Zobaczy szeroki świat, będzie słuchać muzyki, kosztować

nieznanych potraw i...

- Ona nie może z tobą jechać - mówiła Liana. - Czy

zapomniałeś, że mimo przebrania jest kobietą? Co będzie,

jeśli odkryją jej prawdziwą płeć? Kto zdoła wówczas

przeszkodzić w gwałcie któremuś z tych pijanych zawadia-

ków? A jeśli nie będzie dziewicą, stanie się złą partią

małżeńską.

Małżeńską? - pomyślała Zared. Jeszcze nikt nigdy nie

mówił z nią o małżeństwie.

Liana zniżyła głos.

- A pomyśl o Howardach! Na pewno się dowiedzą, że

Deveraux Jude - Zdobywca.PDF

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: