Pytania odpowiedzialnych rodzicow F. Dumesnil.pdf

PYTANIA ODPOWIEDZIALNYCH

RODZICÓW

Autor Francois Dumesnil

S PIS TREŚCI

WSTĘP

1. O RODZICACH I DZIECIACH

1. Czy istnieje instynkt macierzyński?

2. Jaka jest rola ojca w wychowywaniu dzieci?

3. Co jest najbardziej naglącą potrzebą dzieci?

4. Jakie są cechy dobrego rodzica?

5. Na ile mamy wpływ na to, jakie będą nasze dzieci?

6. Dlaczego jedno dziecko w rodzinie sprawia problemy, a inne nie?

7. Czy ważne jest to, aby dziecko było wychowywane przez oboje rodziców?

8. Czy rodzice powinni bardziej się starać, żeby nie przeprowadzać separacji

zaraz

po tym, jak doświadczą pierwszych trudności?

9. Czy wychowywanie dzieci jest przyjemne?

10. Czy powinniśmy być przyjaciółmi swojego dziecka?

11. Czy można kochać swoje dzieci za bardzo?

12. Czego można oczekiwać od dziecka?

13. Do jakiego stopnia możemy zapominać o sobie dla naszych dzieci?

14. Czy umieszczenie dziecka w przedszkolu jest dobre?

15. Czy dzieci mogą mieć swoje sekrety?

16. Jak traktować sprawy wiary i mitów w rozmowach z dziećmi?

17. Czy należy zachęcać dzieci do altruizmu?

18. Czy regularne wynagradzanie dzieci za oddawane przysługi jest właściwe?

19. Czy współczesne dzieci są za bardzo rozpuszczone?

20. Czy możemy się uczyć od swoich dzieci?

21. Czy dzieci się zmieniły?

2. DZIECI, ICH OSOBOWOŚĆ I ROZWÓJ

22. Czy moje dziecko ma charakter, czy temperament?

23. Jak sobie radzić z dzieckiem, które przechodzi okres negacji?

24. Mój synek ma taki sam władczy charakte r jak jego dziadek - czy to genetyczne?

25. Jak pogodzić to, że małe dziecko pragnie niezależności, z tym, że

powinniśmy

bezpośrednio nim kierować?

26. Czy rzeczywiście istnieje kompleks Edypa? A jeżeli tak, to w jaki sposób

pomóc

dziecku dobrze przejść ten etap?

27. Do jakiego stopnia możemy dzielić z dzieckiem fizyczną intymność?

28. W jaki sposób mogę rozwijać społeczne umiejętności swojego dziecka?

29. W jaki sposób przekazywać dziecku wartości?

30. Czy nasza zabawa z dzieckiem jest konieczna?

31. Czy postępujemy słusznie, kiedy asystujemy dziecku przy jego działaniach,

czy lepiej je pozostawić samo sobie, żeby go nie dekoncentrować?

32. Do jakiego stopnia powinniśmy nakłaniać dziecko do wyczynów?

33. Z jakich powodów dziecko może źle się czuć w swojej skórze?

34. Podobno moje dziecko ma niskie poczucie własnej wartości. Od czego to

zależy?

Jak pomóc dziecku to zmienić?

35. Czy można krytykować dziecko w taki sposób, żeby go nie niszczyć

wewnętrznie?

36. Jak reagowa ć, kiedy dziecko nam zarzuca, że go nie kochamy?

37. Jak reagować, gdy dziecko mówi, że nas już nie kocha?

38. W jaki sposób otoczyć dziecko miłością tak, żeby nami nie pogardzało i

żebyśmy

nie doświadczali samych przykrości?

39. Czy można narzucać dziecku granice, a jednocześnie nie hamować jego

rozwoju?

40. Czy należałoby wrócić do dawnej dyscypliny, żeby ograniczyć współczesną

tendencję do pozwalania na wszystko?

41. Czy pozytywny sposób wychowywania, opie rający się na nagradzani u,

jest najlepszy?

42. Na czym polega sztuka wychowywania?

3. DZIECKO, JEGO PROBLEMY I PROBLEMY, KTÓRE SPRAWIA ONO INNYM

43. Nasz synek nie chce, żeby jego ojciec się nim zajmował... Co robić?

44. Moje dziecko nie chce się ode mnie oddalić. Czy jest zbyt przywiązane? Czy

to,

co odczuwa, to niepokój związany z rozstaniem?

45. Jak powstają tiki nerwowe i manie u dzieci? Jak pomóc dziecku je

opanować?

46. Mojemu dziecku śnią się koszmary. Jaka może być ich przyczyna?

47. Moje dziecko ma za sobą traumatyczne przeżycie. Czy dojdzie po nim do

siebie?

48. Moje dziecko ma ciągłe skoki nastroju. Jak to wytłumaczyć?

49. Kiedy moje dziecko się na mnie wścieka, grozi mi, że popełni samobójstwo.

Powinienem to traktować poważnie?

50. Czy to normalne, że moje dziecko często jest podekscytowane? Czy

wszystkie

dzieci tak się zachowują?

51. Lekarz stwierdził, że moje dziecko jest hiperaktywne i że powinno

przyjmować leki

(Ritalin). Co powinienem zrobić?

52. Nauczycielka twierdzi, że moje dziecko nie uważa na lekcjach. Czy ono cierpi

deficyt uwagi?

53. Mojemu dziecku brak motywacji do nauki. Czy nauczyciel nie potrafi go niczym

zainteresować?

54. Co robić, żeby odrabianie lekcji nie zamieniało się w koszmar?

55. Pani dyrektor powiedziała mi, że nauczyciele mają już dosyć

niezdyscyplinowania

mojego dziecka. Czy powinienem interweniować?

56. Czy należy karać dziecko za wybryki, skoro już raz zostało ukaran e przez

nauczycielkę?

57. Dlaczego moje dziecko zawsze czeka, aż stracę cierpliwość i wykonam jego

obowiązki?

58. Czy możemy mieć pretensje do naszego dziecka, że podnosi na nas głos,

skoro sami

czasem zwracamy się do niego w ten sposób?

59. Niekończące się dyskusje - jak i w którym momencie je ucinać?

60. Czy rodzice dobrze postępują, gdy powstrzymują się od reakcji na sposób

zachowania dziecka, które im nie odpowiadają?

61. Wysyłanie dziecka do jego pokoju, żeby przemyślało swoje niewłaściwe

postępowanie, nie przynosi efektu. Dlaczego?

62. Czy sprawianie dziecku lania ma jeszcze uzasadnienie?

63. Jak reagować, gdy dziecko grozi, że wezwie policję, jeżeli je dotkniemy?

64. Nasze dziecko sprawia tyle problemów, że nie śmiemy wychodzić z nim z

domu.

Co robić?

65. Moje dziecko czyni moje życie niemożliwym. Chcę to zmienić. Od czego

mam

zacząć?

66. Co mamy zrobić, żeby zapanować nad naszym dzieckiem? Próbowaliśmy

już

wszystkich sposobów, na próżno .

67. Wciąż zapewniam moje dziecko, że zawsze będę je kochać pomimo jego

licznych

wybryków. Czy postępuję słusznie?

4. DZIECKO, JEGO RODZINA I SPOŁECZEŃSTWO

68. „Powiedz mi, kogo wolisz...”

69. Jest zazdrosny o swoją siostrę, nie szanuje jej, jest wobec niej agresywny …

70. Czy możemy kochać wszystkie dzieci jednakowo?

71. W jaki sposób wzmacniać dobre relacje między rodzeństwem?

72. Czy rodzic powinien powstrzymywać się od podważania autorytetu

drugiego

rodzica w obecności dzieci?

73. Jak przygotować dziecko na separację?

74. Jeżeli rodzina tworzy się na nowo, to jaka rola w wychowywaniu dzieci

przypada

nowemu współmałżonkowi?

75. Co mam odpowiedzieć mojemu dziecku, które po każdej wizycie u swojego

ojca

zarzuca mi, że jestem bardziej surowa?

76. Czy należy dążyć do tego, żeby dziecko poznało swojego biologicznego

ojca?

77. Jaką rolę w wychowywaniu dziecka pełnią dziadkowie?

78. Czy towarzystwo zwierzęcia jest dla dziecka ważne?

79. Do jakiego stopnia mam prawo mieszać się w relacje pomiędzy moim

dzieckiem

a jego przyjaciółmi?

80. Czy powinniśmy się powstrzymywać od kupowania zabawek, które

utrwalają

społeczne stereotypy?

81. Jaką postawę przyjąć wobec zbiorowego uwielbienia dzieci dla bohaterów

telewizyjnych seriali? Jak reagować na wykorzystywanie tej sytuacji do celów

komercyjnych?

82. Czy należy zabronić dzieciom oglądania programów zawierających

przemoc, żeby

zapobiec stosowaniu przemocy przez nie same?

83. Do jakiego stopnia dziecko może decydować o swoim wyglądzie, fryzurze,

ubiorze?

84. Na ile dziecko, które uprawia sport zespołowy, może zapomnieć o sobie dla

dobra

drużyny?

85. Czy mogę upominać moje dziecko, gdy ono znajduje się pod opieką kogoś

innego?

86. Jak powstrzymać moje nastoletnie dziecko przed wymknięciem się spod

mojej

władzy i zejściem na złą drogę?

87. Jaką postawę mam przyjąć, gdy moja córka pragnie mieć zielone włosy, a

szkoła jej

tego zabrania?

88. Jaką przyjemność mogą mieć młodzi ludzie z tego, że gromadzą się na rogu

ulicy i stoją tam bezczynnie?

89. Czy jest możliwe, żeby nasze dzieci zeszły na złą drogę i były zdolne do

zbrodni,

były w stanie doprowadzić do czyjejś śmierci, a my niczego nie będziemy się

do myślać?

90. Jakie stanowisko przyjąć wobec zachowań dziecka, których nie

akceptujemy,

a którym nie możemy zaradzić?

WNIOSEK

Kiedy przestajemy być rodzicami?

WSTĘP

Przygotowanie dziecka do przyjścia na świat nie trwa dziewięć miesięcy, ale osiemnaście lat.

To jest czas dany nam na stworzenie kogoś dobrego. Osiemnaście lat, podczas których nasz

los związany jest bezpośrednio z losem dziecka. Osiemnaście lat, w czasie których jego

zachowania wymagają naszych codziennych odpowiedzi.

Kiedy decydujemy, że zostaniemy rodzicami, to tak naprawdę postanawiamy zaangażować

się w miłość do dziecka. Oznacza to również, że przyjmujemy na siebie odpowiedzialne

zadanie bycia przewodnikiem dziecka w trakcie jego całego rozwoju. Mamy prawo ciągle

decydować o tym, co jest dla niego najwłaściwsze - a to nie zawsze jest proste. Musimy

rozróżniać pomiędzy tym, co jest wskazane, a tym, co nie jest, zdając sobie sprawę z potrzeb

dziecka i jednocześnie z własnych ograniczeń. Nie należy być ani zbyt surowym, ani

pobłażliwym, ani zbyt zdystansowanym, ani za bardzo się narzucać. Trzeba odróżniać to, co

najważniejsze, od tego, co drugorzędne, fantazję od rzeczywistości. Trzeba radzić sobie z

presją społeczną, wpływem przyjaciół, wymogami szkoły oraz napięciami rodzinnymi.

Wystarczająco dużo powodów, żeby czasem poczuć się zagubionym.

Nie możemy bynajmniej liczyć na to, że nasze dziecko pomoże nam odnaleźć się w tego typu

sytuacjach.

Dzieci podążają tam, gdzie prowadzą je impulsy, i nie przejmują się, czy jest to dla nich

dobre. Impulsywność rzadko idzie w parze ze zdolnością do adaptacji, zatem jako rodzice nie

tylko powinniśmy wskazywać najlepszy kierunek dążeń naszego dziecka, ale często musimy

również go odnajdywać, podczas gdy nasze dziecko podąża już w kierunku przeciwnym.

Zazwyczaj można się odpowiednio wywiązać ze swego zadania, stosując się do kilku

zdroworozsądkowych reguł wychowawczych. Trzeba jednak pamiętać, że zdrowy rozsądek

ma swoje ograniczenia. Zdarza się, że to, co wydawało się właściwe na pierwszy rzut oka - po

głębszym zastanowieniu się już takie nie jest. Czasami złożoność ludzkich zachowań wymaga

od nas poszerzania własnej perspektywy dla lepszego oglądu spraw. To właśnie w tym duchu

powstała niniejsza książka. Poświęcona jest ona pytaniom, które powstają podczas

wychowywania

dzieci.

Nie chodzi o wyczerpujący przegląd problemów, z którymi spotykają się rodzice. W książce

tej znalazły się pytania rzucające nowe światło na niektóre z licznych wymiarów

rodzicielskiego żywota. Zaproponowano również praktyczne rozwiązania poruszonych

problemów. Propozycje te różnią się jednak od konwencjonalnych metod wychowawczych,

stanowiąc nowy sposób rozumienia powinności rodziców.

Zbyt często porady dawane rodzicom nie uwzględniają faktu, że są oni właśnie rodzicami.

Wymaga się od nich, żeby zachowywali się jak wychowawcy, a pomija to powiązanie, które

nadaje prawdziwy sens ich relacji z dzieckiem. Nie mówi się już o miłości i o szacunku, ale o

„zachowaniach wymagających wzmacniania" albo „umiejętnościach społecznych, które

trzeba rozwijać". Tymczasem bycie rodzicem nie sprowadza się do funkcji wychowawczej.

Jest to niepowtarzalne doświadczenie, które aby być dobrze zrozumiane, musi być dobrze

przeżyte.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: