Któż jak Bóg nr 05_2009.pdf

Dwumiesięcznik o Aniołach i życiu duchowym

nr 5(101) wrzesień – październik 2009

cena 4 zł (w tym 0 % VAT)

W numerze m.in.:

•

Pozaziemskie

istoty rozumne

•

Św.Michał-patron

spadochroniarzy

•

WojownicyPanaBoga

•

DemonyuOrygenesa

•

SodalicjaAniołaPolski

��

� ��

POD SKRZYDŁEM ANIOŁA

Drodzy Czytelnicy

Urodziny mojego Anioła

Wrzesień i październik to wyjąt-

kowo anielskie miesiące. Wszyscy

wierni 29 IX i 2 X przywołują przy

ołtarzu Świętych Archaniołów –

Michała, Gabriela i Rafała oraz

Św. Aniołów Stróżów. Czcimy ich

jako wysłanników Boga. A z nabo-

żeństwa do nich, nie wypada wyra-

stać, jak wyrasta się z dziecinnego

ubranka. Jednak nie zatrzymujmy

się na dziecięcej modlitwie do Anioła

Stróża, ale wołajmy do potężnego

anioła, męża Bożego, który opie-

kuje się najmłodszymi i najstarszy-

mi. Duchy niebieskie są naprawdę

blisko, bardzo blisko, oddaleni za-

ledwie o jeden akt wiary, o prostą

modlitwę.

Za śp. Ks. Janem Twardowskim

przypominamy, iż cale nasze życie

upływa pomiędzy dwoma aniołami.

Stale biegamy od tego, który powie-

dział „ Nie będę Ci służyć”, do tego,

który zawołał „Michael” . Św. Michał

Archanioł był stworzeniem najpo-

tężniejszym, najczystszym, najbar-

dziej podobnym do Boga. Jednak

całą swoją istotą wołał: „ Któż jak

Bóg”, jestem nieważny, ważny jest

tylko Bóg. Nieraz mamy wiele roz-

maitych pretensji, uraz, bo dużo się

poświęcamy, a jednak nas nie do-

strzegają. Tymczasem najpotężniej-

szy Archanioł Michał, generał anio-

łów, jest tak bezpretensjonalny, że

nie widzi samego siebie.

Zapraszamy do uważnej lektu-

ry każdej z czterdziestu stron ni-

niejszego numeru i życzymy, by ty-

tuł naszego dwumiesięcznika stał

się życiowym mottem wszystkich

czytelników.

Święci Aniołowie prowadźcie nas

po drogach Woli Bożej.

Tyle lat jesteś za mną, Aniele

Wiele walk ze mną stoczyłeś

W wielu smutkach byłeś mi pociechą

W radościach wielu, towarzyszem

Ile razy odrzuciłam twe skrzydła

By swoimi drogami podążyć

Ile razy od ciebie się odwróciłam

Nie słuchając Twoich napomnień

Wiele razy płakałeś ze mną

Nad wspomnieniem o grzechach minionych

Wiele razy prowadziłeś przed ołtarz

I prosiłeś, dopomóż jej, Boże,

Mam nadzieję, że sił sporo nabrałeś

W sanktuariach gdzie razem byliśmy

Na kolanach moich spocząłeś

Podczas mszy i różańców tajemnic

Prowadziłam ciebie, Aniele

Ścieżkami zawiłymi

A ty, z mapą bożą dla mnie spisaną

Gubiłeś się, biegnąc za mną po ziemi

Tyle lat z sobą jesteśmy

Przyjacielu, Stróżu kochany

Już poznaję głos twój niebieski

Pośród szumu innych, słyszanych

Tak bym chciała ci szczerze podziękować

W dzień urodzin twoich, kolejnych

Tak bym chciała ci wynagrodzić

Wszystkie łzy twoje, niepotrzebne

Tak bym chciała uszyć ci skrzydła

Z moich modlitw i uczynków skrojone

Tak bym chciała podziękować Bogu za Ciebie,

Mojego Stróża wiernego

Barbara Kacperska

Któ¿ jak Bóg – dwumiesiêcznik

Wydaje i kolportuje:

Wydawnictwo Michalineum,

ul. Pi³sudskiego 248/252, 05–261 Marki,

tel. 0–22 781 14 20

Adres redakcji : Któ¿ jak Bóg,

ul. Pi³sudskiego 248/252, 05–261 Marki,

tel. 022 781 14 20, sekretariat czynny 7.00 – 15.00

e-mail: ktozjakbog@religia.net

www.ktozjakbog.religia.net

Redaguje kolegium :

Redaktor naczelny – ks. Piotr Prusakiewicz CSMA

Zastêpca red. naczelnego – Herbert Oleschko

Sekretarz redakcji – Bogus³awa Wytrykus

Opracowanie graficzne i sk³ad – Jacek Kawa

Cenzor – ks. Jan Seremak CSMA

Korekta – Agata Frączek

Nak³ad: 7000 egz.

Za zgod¹ Kurii Biskupiej Warszawsko-Praskiej

z dnia 11.08.2009 r., nr 1589(K)2009.

Prenumerata w 2009 r.: cena 1 egz. – 4,00 z³,

roczna – 24,00 z³, wp³acaæ na konto:

PKO BP SA IV O/Centrum W-wa, II O/Wo³omin,

nr konta 39 1020 1042 0000 8202 0014 7611

Czytelników prosimy o listy i wspó³pracê redakcyjn¹.

Dwumiesiêcznik mo¿na m.in. nabyæ:

Warszawa: Dom zakonny sióstr Matki Bo¿ej Mi³osierdzia,

ul. ¯ytnia 3/9,

Toruń: Księgarnia Diecezjalna, ul. Rynek Staromiejski 18

Kraków : Wy¿sze Seminarium Duch. xx Michalitów,

ul. Kazimierza Wielkiego 95a,

Poznañ: Ksiêgarnia œw. Wojciecha, Plac Wolnoœci 1

oraz w ksiêgarniach katolickich, kioskach parafialnych

i sieci salonów EMPiK .

Redakcja

W BLASKU PRAWDY OBJAWIONEJ

Pozaziemskie

istoty rozumne

Czy istnieją cywilizacje pozaziem-

skie i jaki jest pogląd Kościoła na ten

temat? Nie zamierzam wchodzić na te-

ren najróżniejszych hipotez, by nie po-

wiedzieć fantazji, na temat istot poza-

ziemskich. Wiadomo, że niektóre kraje

przeznaczają poważne sumy na bada-

nia naukowe związane z ewentualną

próbą nawiązania kontaktu z cywili-

zacjami pozaziemskimi. Różnie moż-

na te badania interpretować, ale fakt

pozostaje faktem.

Biorąc pod uwagę ogrom kosmosu

trudno oprzeć się myśli, że jako istoty

rozumne nie jesteśmy we wszechświe-

cie sami. A dalej, jeśli istnieją inne isto-

ty rozumne, to w imię czego my mamy

być najdoskonalsi. Z punktu widzenia

teoretycznego nic nie stoi na przeszko-

dzie, by uznać istnienie innych, o wiele

bardziej rozwiniętych od nas, tak pod

względem cywilizacyjnym, jak i kultu-

rowym, istot rozumnych.

Kościół dotychczas nie wypowie-

dział się na ten temat. Uważam jed-

nak, że właściwe podejście człowieka

wierzącego do tego problemu jest uza-

leżnione od ujęcia dogmatu o aniołach.

Problem w tym, że według obiegowych,

prymitywnych wyobrażeń anioł to albo

pucołowaty amorek, albo uśmiechnię-

ta piękność o mniej lub bardziej sprecy-

zowanej płci, najczęściej przeprowadza-

jąca dzieci nad przepaścią. Tymczasem

zarówno jedno jak i drugie wyobraże-

nie nie ma nic wspólnego z danymi

biblijnymi.

Anioł z Biblii to zawsze „mąż” nie

należący do tego świata, przewyż-

szający mądrością i potęgą człowie-

ka, przynoszący mu jakąś nowinę od

Boga. Według nauki Kościoła istnieje

wielka rzesza aniołów, różniących się

między sobą doskonałością, a nawet

naturą. Zawsze podkreśla się, że są to

duchy, czyli istoty nie mające związ-

ku z ciałem, ale z tego nie wynika,

że nie mogą mieć jakiegoś innego ro-

dzaju ciała uduchowionego. W Piśmie

Świętym jest mowa o zjawieniu się

aniołów w widzialnej postaci, czasem

były to całe chóry anielskie, widziane

przez kilka osób (pasterze w Betlejem).

Chrystus po zmartwychwstaniu miał

prawdziwe ciało, a zjawiał się i znikał

jak duch. Na przestrzeni dwudziestu

wieków w nauce o aniołach wysunięto

wiele opinii, co świadczy wymownie,

iż w tekstach natchnionych bardzo

niewiele zostało powiedziane na ten

temat w sposób pewny.

Jedno zdaje się nie podlegać dysku-

sji. Według Objawienia wszechświat

to jakby olbrzymi wielopiętrowy dom,

a my, ludzie, jesteśmy na jednym z niż-

szych pięter. Pod nami wprawdzie znaj-

duje się wiele istot żywych, od wysoko

zorganizowanych do bardzo prymi-

tywnych, ale nad nami znajduje się

również wiele istot i to o wiele dosko-

nalszych od nas. Objawienie mówi, że

człowiek jest najdoskonalszą istotą na

ziemi, ale nie we wszechświecie. Błąd

człowieka od zarania jego dziejów po-

lega właśnie na tym, że zburzył jedność

tego domu, fałszywie stawiając siebie

na szczycie. Uległ pokusie: „ Będziecie

jak bogowie”.

Człowiek wszystko ustawił pod

swymi stopami, uznając się za pana

i władcę wszelkiego życia. Zapatrzony

w to, co miał pod nogami, zapomniał

podnieść oczy do góry i nie uświa-

domił sobie, że nad nim istnieje sze-

reg pięter zamieszkałych przez istoty

o wiele doskonalsze, które tak patrzą

na niego, jak on na małpę lub rybkę

w akwarium.

Niedoceniony, a dziś chętnie po-

kryty milczeniem, dogmat o aniołach

ma wielkie znaczenie w kształtowaniu

właściwego spojrzenia na wszechświat

i miejsce człowieka w nim. Zupełnie

inaczej wyglądałoby spojrzenie czło-

wieka na zwierzęta i rośliny, na ca-

łą przyrodę, gdyby pamiętał, że sam

jest tylko częścią wielkiego świata.

I to wcale nie częścią najważniejszą

i najdoskonalszą. Nad nim bowiem,

przewyższając go pod każdym wzglę-

dem, żyją inne istoty rozumne, które

mogą potraktować go z taką samą do-

brocią i okrucieństwem, jak on trak-

tuje życie mniej doskonałe od siebie.

Istoty te bowiem mając rozum i wol-

ną wolę mogą czynić dobro (anioło-

wie dobrzy) i mogą również czynić zło

(aniołowie źli), a ich działanie może

dotyczyć człowieka. Wydaje się, że

z tego punktu widzenia należałoby

zrewidować niejedno zdanie na temat

szatana, anioła stróża, itp. Zbyt łatwo

wielkie prawdy objawione wkłada się

między bajki.

Przedstawiona przez Chrystusa wi-

zja zjawienia się Syna Bożego na Sądzie

Ostatecznym mówi o zastępach anio-

łów, którzy będą mu wówczas towarzy-

szyli. To będzie przełomowy moment

w dziejach wszechświata. Ludzkość

pozna prawdę, czyli swoje własne miej-

sce we wszechświecie, pozna również

wielkość łaski Boga, który człowieka,

jako niedoskonałą istotę rozumną, umi-

łował i wyniósł ponad inne istoty o wie-

le doskonalsze.

Ks. Edward Staniek

Opracowanie: Redakcja – na podstawie

publikacji ks. E. Stańka w: Trosce o głęb-

szą wiarę, Wydział Duszpasterstwa Kurii

Metropolitalnej, Kraków 1980

nr 5(101) wrzesień – październik 2009 3

Z ANIOŁAMI PRZEZ ŻYCIE

PozdrawianieAniołów

Rozmowa z s. Cherubiną Komisarz, michalitką pracującą na Ukrainie

Co ma wspólnego siostra Cherubina

z anielskim chórem cherubinów?

Przede wszystkim zakonne imię.

Otrzymałam je z chwilą rozpoczęcia

nowicjatu. Nadanie imienia związane

jest z rozpoczęciem nowego, ściśle zjed-

noczonego z Bogiem życia. Kiedy z ust

Matki Generalnej Benigny Kot usłysza-

łam swoje imię, to w duchu bardzo się

ucieszyłam. Poczułam jakbym była oto-

czona nową opieką, jakby nowa armia,

nowe wojsko gotowe pomagać mi we

wszystkim, stanęło przy mnie.

łaskę uczestniczenia w rekolekcjach

oazowych w Krościenku, które pro-

wadził Sługa Boży ks. Franciszek

Blachnicki. Pomogło mi to w zbliże-

niu do Pana Boga, rozpalenia miło-

ści w sercu. Później brałam udział

w rekolekcjach prowadzonych przez

księży michalitów i siostry michalit-

ki, co pozwoliło na poznanie postaci

bł. Ks. Bronisława Markiewicza i du-

chowości michalickiej.

A zatem ma siostra przy so-

bie dwóch aniołów – cherubina

i św. Michała Archanioła?

Więcej niż dwóch! Proszę nie za-

pomnieć o moim Aniele Stróżu. Każdy

dzień rozpoczynam od pozdrowienia

Matki Bożej Maryi, św. Michała i mojego

Anioła Stróża. Doświadczam nieustan-

nie ich wsparcia.

Wodzem owego wojska niebieskie-

go jest Św. Michał Archanioł...

Tak, i to on chciał, bym znalazła się

w Zgromadzeniu, które w sposób szcze-

gólny oddaje mu cześć. Dlatego tak po-

kierował moim życiem, że wstąpiłam

do sióstr Michalitek. W ten oto sposób

rozpoczęła się przyjaźń i przygoda życia

ze św. Michałem i z aniołami. Jego asy-

stencji i opieki doświadczam na każdym

kroku. Miałam nawet doświadczenie

walki mojego patrona o mnie. W cu-

downy sposób przeprowadza mnie przez

granicę, gdy wyjeżdżam na Ukrainę.

A jak można kontaktować się

z aniołami stróżami innych ludzi?

Trzeba nie tylko do nich modlić, ale

także ich pozdrawiać. Obecnie pracu-

ję z dziećmi. Kiedy rano przekraczają

próg przedszkola, witam i pozdrawiam

ich aniołów stróżów. I takie dni są in-

ne od pozostałych, w których nie było

szczególnego powitania aniołów. Modlę

się dużo do św. Michała za tych, któ-

rym służę.

Czy zatem Michał Archanioł jest

potrzebny Ukrainie?

Jest jej patronem. Kiedy podjęłam pra-

cę wśród ukraińskiego narodu, zobaczy-

łam, że ludzie doświadczają tu wiele zła

przez wierzenia w różne bożki. Widzę, jak

Kościół Chrystusowy jest podzielony, jak

rozbite są rodziny. Dostrzegam duchową

i materialną biedę, nieszczęście dzieci

i młodzieży. Wspólnie z księżmi micha-

litami uczymy modlitwy do św. Michała

Archanioła, rozprowadzamy koronki

anielskie. Także wierni z cerkwi prawo-

sławnej i kościoła grekokatolickiego chęt-

nie je przyjmują, a potem dają świade-

ctwo, że przez orędownictwo św. Michała

życie w ich rodzinach zmieniło się na

lepsze, doszło do pojednania.

Co pomogło siostrze w odkryciu po-

wołania do archanielskiego zakonu?

Na pewno formacja oazowa

w Ruchu Światło – Życie. Miałam

Ostatnie słowo Siostry do czytel-

ników „Któż jak Bóg”...

Bardzo proszę o modlitwę za naród

ukraiński, który po czasie wielkiego

prześladowania dalej cierpi. Wołajmy

wspólnie do św. Michała Archanioła,

aby swoją mocą dopomagał nam dawać

świadectwo, że jesteśmy dziećmi Bożymi

i tylko Bożymi.

Rozmawiał

ks. Piotr Prusakiewicz CSMA

NIEWIASTY PRZECIW DEMONOM

Dominikankiprzeciw

demonom–św.RóżazLimy,

bł.BenwenutaBojani

W kolejnym odcinku ponownie za-

prezentowane zostaną chwalebne przy-

kłady Dominikańskich Niewiast przeciw-

stawiających się demonicznym siłom.

iż święta nie zwraca żadnej uwagi na te

próby przestraszenia jej i modli się dalej,

demon zaczął zgrzytać dziko wielkimi zę-

bami, jakby w przygotowaniu do ataku,

bowiem jego wściekłość wzrosła i chciał

jakby ugryźć Różę. Przyskoczył zatem do

niej i zębami i pazurami srożył się jak

mógł, jednakże takiego szalonego czynu,

jak np. rozszarpanie jej, nie mógł doko-

nać. Zaczął ją jednak ciągnąć i włóczyć

po podłodze. Ona zaś dotąd nieustraszo-

na, jednak uprzykrzona zuchwałością de-

mona, zakrzyknęła do Jezusa Chrystusa,

aby nie przekazywał bestiom dusz wie-

rzących w Niego. Skoro tylko to powie-

działa, demon natychmiast odskoczył

i zwyciężony uciekł, znikając. Ona zaś

spokojnie powróciła do modlitwy.

Innym znowu razem demon rzucił

w nią z tyłu ciężki kamień z takim im-

petem i siłą, iż ją przewrócił. Ona jednak

ani nie zraniona, ani nie przestraszo-

na, szybciej wstała niż upadła, ukazu-

jąc daremność bezecnego zamiaru dia-

bła. Wówczas zaś ów zmieszany odwagą

zwyciężczyni, postanowił przenieść swą

wściekłość, którą nie mógł jej zaszkodzić,

na jej książki duchowe. Diabeł złapał

zatem kodeks z czytaniami duchowymi,

który święta używała do swoich medyta-

cji, i rozrywając, zniszczył go, a następne

resztki wrzucił do kloaki. Jednakże rów-

nież to nic nie dało, bowiem po jakimś

czasie święta w cudowny sposób odzy-

skała swą książkę.

Innym znowu razem, gdy po modli-

twach szła na spoczynek do pomiesz-

czenia znajdującego się na poddaszu,

okazało się, iż na strychu jest też stado

szczurów, które skakały tam na siebie,

gryzły się, biegały po szafkach, ścia-

nach i dachówkach, czyniąc duży szum

i hałasy. Święta zdecydowała się zatem

przenieść do niższej części domu. A ja-

ko, iż wiedziała, że nie było żadnych

wolnych pokoi, zdecydowała się spędzić

noc w pomieszczeniu gospodarczym,

gdzie znajdowały się sprzęty używane

Św.RóżazLimy

Żyjąca zatem w latach 1586-1617,

św. Róża z Limy (wspomnienie 23 sierp-

nia), Peruwianka, była Osobą, która na-

leżąc do Zakonu św. Dominika, poświę-

ciła się duchowej pracy i materialnemu

wsparciu dla najbiedniejszych w Ameryce

Południowej, czyli Nowym Świecie (obie

Ameryki są bowiem właśnie tak na-

zywane). Jest też ona pierwszą świę-

tą pochodzącą z tych terenów Nowego

Świata. Jej zaś zjednoczenie z Cierpiącym

Chrystusem w Dziele Zbawienia dusz

przejawiało się nawet w zewnętrznej for-

mie, bowiem nosiła ona, ukrytą pod we-

lonem zakonnym, koronę z metalowymi

gwoździami, które sprawiały jej wielkie

cierpienie. Niemniej to właśnie przekła-

dało się później na liczne nawrócenia,

jakie wyprosiła święta – zaś skoro demon

zaczynał tylko sugerować świętej jakieś

nieczyste rzeczy, natychmiast dotykała

ona po trzykroć palcami tej korony na

cześć Trójcy Świętej, co z jednej strony

powiększało też jej fizyczny ból, ale taka

praktyka uniżenia powodowała również

natychmiastową ucieczkę wstrząśniętego

demona. Takie zaś jej postępowanie, jak

i całe życie świętej na pewno nie mogło

się podobać złym duchom, które atako-

wały ją na różne sposoby. Pewnego zatem

razu demon napadł ją w nocy w ogrodo-

wej celi pod postacią ogromnego, kudła-

tego i czarnego jak smoła psa, z którego

oczu, uszu i nozdrzy buchały płomienie

czerwonego światła, oświetlające ową

potworną zjawę. W tej zatem formie,

a także ujadając przerażająco i roztacza-

jąc zapach siarki, zaczął krążyć wokoło

modlącej się Róży. Gdy zaś spostrzegł,

Św. Róża z Limy

podczas winobrania. Skoro jednak tam

weszła, od razu wyczuła obecność złe-

go ducha. Nie popadając jednak w lęk,

święta zgasiła świecę i szykując się jed-

nocześnie na demoniczny atak, rzekła:

„Podejdź tu, prosię nieczyste, tutaj ciebie

oczekuję. Ukaż się, jeżeli masz odwagę,

próbuj, jeżeli coś zdołasz, czyń na tym

marnym ciele to, czego ci Bóg dozwolił,

z pewnością na duszy nic nie możesz,

taka jest mi najbezpieczniejsza ufność

od Niebiańskiego Oblubieńca. Walcz

,bestio rogata, i ja będę walczyła”. Bez

zwłoki zatem nastąpiła manifestacja

gigantycznej mocy najdzikszego wroga,

tak, iż zatrzęsło się całe pomieszcze-

nie. Coś pochwyciło świętą za ramiona,

i zaczęło ją ściskać i wykręcać, jakby

w najmniejszych jej częściach rozdzie-

ranych walką członków. Również, aby

powiększyć grozę, zły duch spowodo-

wał, iż Róża zaczęła doświadczać, jakby

była dotykana przez najeżone i szorstkie

jeże czy jaszczurki, a także bezbronną

rzucano nią, uderzano, przygniatano,

nr 5(101) wrzesień – październik 2009 5

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: