06_ZŁOTE RĘCE.pdf

ZBIÓR BAŚNI NARODÓW ZSRR

O MISTRZACH-RZEMIEŚLNIKACH

Wybór i opracowanie N. Kołpakowa

ZŁOTE RĘCE

Reprint wydania z 1956 roku

NASZA KSI Ę GARNIA

Opracowanie edytorskie: Jawa 48 ©

Złote r ę ce – Ba śń VI ZŁOTE R Ę CE

B A ŚŃ B A S Z K I R S K A

ZŁOTE R Ę CE

W dawnych czasach mieszkał w ś ród stepów stary hodowca

bydła. Miał on prze ś liczn ą córk ę . Kiedy córka wychodziła w

step, przygasały gwiazdy na niebie i milkły strumienie, bo jej

oczy były bardziej ś wietliste ni ż gwiazdy, policzki bardziej

ró ż owe ni ż maki, a jej ś piewny głos brzmiał d ź wi ę czniej ni ż

melodia strumienia. Na imi ę jej było Meftuk. Ojciec bardzo

kochał swoj ą Meftuk, strzegł jej i spełniał ka ż de jej ż yczenie.

— Za kogo chciałaby ś wyj ść za m ąż , moja pi ę kna? —

zapytał jej pewnego razu.

— Ojcze, wyjd ę tylko za takiego człowieka, który b ę dzie

jednocze ś nie i najbogatszy, i najbiedniejszy na ś wiecie —

powiedziała Meftuk.

Starzec zamy ś lił si ę , pokiwał głow ą .

— Zadała ś mi trudn ą zagadk ę . Gdzie znajd ę dla ciebie

takiego narzeczonego?

— Wcale go nie szukaj — odpowiedziała dziewczyna -

tylko ogło ś , ż e chcesz wyda ć mnie za m ąż ; zalotnicy przyjd ą

sami.

Opracowanie edytorskie: Jawa 48 ©

Złote r ę ce – Ba śń VI ZŁOTE R Ę CE

Wi ę c ojciec ogłosił, ż e odda swoj ą córk ę — pi ę kn ą

Meftuk — temu, który udowodni, ż e jest najbogatszy i

zarazem najbiedniejszy na ś wiecie.

Oznaczył te ż dzie ń , kiedy maj ą przyj ść konkurenci.

Nadszedł ów dzie ń . Od rana wokół narzeczonej krz ą tały

si ę druhny, ubierały j ą i stroiły. Jedna zaplatała czarne

warkocze dziewczyny, inna szykowała szat ę z lamy, trzecia

wybierała pier ś cionki, ż eby je wło ż y ć na smukłe palce

Meftuk.

A wszystkie gwarzyły o zalotnikach, którzy w tym czasie

zgromadzili si ę na podwórzu.

— Jeden z nich przyprowadził setk ę wielbł ą dów —

opowiadała

pierwsza

druhna

—

ka ż dy

wielbł ą d

jest

obładowany jukami z drogocennym towarem.

— Drugi przyprowadził ze sob ą tysi ą c ż ołnierzy w

najpi ę kniejszych zbrojach — mówiła inna druhna.

— A niektórzy przynie ś li skrzyneczki pełne diamentów,

pereł i szmaragdów — szeptały pozostałe druhny.

— Chyba bogactwo ich jest bezmierne...

— Czy ś gotowa, córko? — zapytał starzec staj ą c w progu.

— Konkurenci zebrali si ę i czekaj ą na ciebie.

— Jestem gotowa, ojcze — odpowiedziała dziewczyna i

wyszła na podwórze, ja ś niej ą c jak sło ń ce urod ą i strojem.

Młodzie ń cy nisko skłonili si ę przed pi ę kn ą Meftuk i jej

ojcem. Starzec siadł na ławce, posadził córk ę przy sobie i po-

wiedział dono ś nie:

— Moja córka Meftuk chce wyj ść za m ąż za takiego

młodzie ń ca, który jest najbogatszym i zarazem

najbiedniejszym człowiekiem na ś wiecie. Opowiedzcie nam o

sobie.

Kilku m ęż czyzn w kosztownych ubiorach wysun ę ło si ę

naprzód. Za nimi słu ż ba prowadziła obładowane wielbł ą dy i

niosła juki pełne drogich tkanin i naczy ń .

— Kochamy ci ę , najpi ę kniejsza, i chcemy ci ę po ś lubi ć —

rzekli, znów składaj ą c ukłon. — Wybierz tego, który ci

przypadnie do serca.

— Czy wszyscy jeste ś cie bardzo bogaci? — zapytała

Meftuk.

— Tak, o najpi ę kniejsza, jeste ś my bardzo bogaci.

—

Wi ę c

dlaczego

s ą dzicie, ż e

jeste ś cie

zarazem

najbiedniejszymi lud ź mi na ś wiecie?

Opracowanie edytorskie: Jawa 48 ©

Złote r ę ce – Ba śń VI ZŁOTE R Ę CE

— Dlatego, ż e nie mamy najwi ę kszego na ziemi skarbu:

twojej r ę ki i twojego serca! — odparli młodzie ń cy.

Meftuk roze ś miała si ę .

— Nie, to nie jest to, czego chciałam. Nie wyjd ę za

ż adnego z was.

Wtedy

wysun ę ło

si ę

naprzód

kilku

sławnych

wojowników. Za nimi post ę powało ich wojsko.

— Nie jeste ś my zbyt bogaci, Meftuk, ale pójdziemy na

podbój dalekich krajów i przy pomocy naszych ż ołnierzy

mo ż emy si ę sta ć najbogatszymi lud ź mi na ś wiecie.

— A co potraficie zrobi ć sami, bez waszych ż ołnierzy? —

zapytała Meftuk.

—

Bez

naszych ż ołnierzy

nic

nie

potrafimy

—

odpowiedzieli wojownicy.

— To znaczy, ż e i wy nie nadajecie si ę na m ęż ów —

rzekła Meftuk.

Wtedy stan ę li przed ni ą młodzie ń cy trzymaj ą cy szkatułki

z klejnotami.

— Spójrz, Meftuk —

powiedzieli do niej. —

W tych szkatułkach s ą

nieprzeliczone skarby.

Ale oddamy je tobie,

ż eby zosta ć biedakami.

— To znaczy, ż e

jeste ś cie bogaci, a potem

b ę dziecie biedni, ale nie

mo ż ecie by ć i bogaci, i

biedni równocze ś nie! —

zawołała dziewczyna. —

Nie

jeste ś cie

tymi

lud ź mi,

których

czekałam.

I nagle wyst ą pił

naprzód pi ę kny chłopiec

szorstkim

odzieniu

si ę

biedaka.

Ukłonił

nisko pi ę knej Meftuk.

— Co to, i ty chcesz

stara ć si ę o r ę k ę mojej

córki? — drwi ą co zapytał go ojciec. — Wida ć , ż e jeste ś

biedny. Ale gdzie jest twoje bogactwo?

Złote r ę ce – Ba śń VI ZŁOTE R Ę CE

— Moje bogactwo mam zawsze przy sobie — odparł

wesoło młodzieniec i wyj ą ł z kieszeni igł ę , młot i warz ą chew.

— Jestem dobrym krawcem i umiem uszy ć odzie ż du ż o lepsz ą

od tej, któr ą masz w tej chwili na

sobie. Jestem dobrym kowalem i

potrafi ę podku ć wszystkie konie w

twoich tabunach w przeci ą gu jednej

godziny. Jestem te ż kucharzem i

umiem gotowa ć takie obiady, jakich

jeszcze nie jadali najpot ęż niejsi

władcy na ś wiecie. Bez wielbł ą dów,

bez towarów, bez ż ołnierzy mog ę

zarobi ć tyle, ż e b ę d ę bogatszy od

tych wszystkich bogaczy, bo mój

maj ą tek — to moje r ę ce i moje umiej ę tno ś ci.

— Nareszcie zjawił si ę mój prawdziwy narzeczony! —

zawołała Meftuk. — On ma złote r ę ce!

I wyszła za m ąż za rzemie ś lnika.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: