-Iyor
-Ir
-EcEk
-DI
ben
ol-uyor-um
o-lur-um
ol-acağ-ım
ol-du-m
sen
ol-uyor-sun
ol-ur-sun
ol-acak-sın
ol-du-n
o
ol-uyor
ol-ur
ol-acak
ol-du
biz
ol-uyor-uz
ol-ur-uz
ol-acağ-ız
ol-du-k
siz
ol-uyor-sunuz
ol-ur-sunuz
ol-acak-sınız
ol-du-nuz
onlar
o-luyor-lar
olur
ol-acak(lar)
ol-du(lar)
Egzystencjalne "jest" wyrazamy za pomoca slowka "var", zaprzeczamy za pomoca "yok".
Przyklady:
Ekmek var mı?
Czy jest chleb?
Evet, var.
Tak, jest.
Çay içen var mı?
Czy jest ktosö kto chcialby herbaty?
Yok.
Nie ma.
Bu şehirde bir cami yok mu?
Nie ma w tym miescie meczetu?
Bu şehirde bir cami var.
W tym miescie jest meczet.
Końcowki osobowe:
-(y)Im
-sIn
-DIr
-(y)Iz
-sInIz
-lAr(dir)
po samogloskach uzywamy podanej w nawiasach formy z "y"np.
Hastayım
Jestem chory
Hastasın
Jestes chory
Burada(dır)
On/ona/ono jest tutaj
Evdeyiz
Jestesmy w domu
Mutlusunuz
Jestescie szczesliwi
İyiler(dir)
Oni sa dobrzy.
Tworzymy za pomocą:
rzeczownik + koncówka posesywna + var (jest, znajduje się)
(Bir) ev-im var
mam dom
(Bir) kitab-ın var
masz książkę
(Bir) arkadaş-ı var
on/ona/ono ma przyjaciela
(Bir) araba-mız var
mamy samochód
vaktiniz var
macie czas
çocukları var
oni mają dzieci
lub z zaimkiem dzierżawczym:
(benim) ev-im var
(senin) kitab-ın var
masz ksiazkę
(onun) arkadaş-ı var
(bizim) araba-mız var
(sizin) vaktiniz var
(onların) çocukları var
Aby utworzyć pytanie dodajemy partykulę pytającą mI:
Kitab-ın var mı? Czy masz książkęVaktininiz var mı? Czy macie czas?
O języku
Jezyk turecki...
Schorch