Temat 1 X.doc

Jabłka, śliwki i morele, w sadzie jest owoców wiele

21. Na drzewach i na krzakach

Przewidywane osiągnięcia – co poznaję, co umiem, co czuję

−        układam owoce w kąciku według własnego pomysłu,

−        nazywam owoce,

−        ćwiczę sprawność dłoni,

−        wypełniam wydzieranką szablon, umiem posługiwać się klejem, dbam o czystość w miejscu pracy, doprowadzam swoją pracę do końca,

−        uważnie słucham tekstu wiersza i potrafię odpowiedzieć na pytania nauczyciela,

−        znam nazwy drzew owocowych i ich owoców,

−        wiem, co to jest sad,

−        potrafię wykonać działania matematyczne na konkretach,

−        naśladuję ruchem czynność zbierania owoców,

−        wiem, dlaczego powinno się jeść owoce i warzywa.

Przebieg zajęć:

I.                   Zajęcia poranne

·         „Owocarnia” – dzieci wraz z nauczycielem siedzą w kręgu na dywanie i oglądają owoce przyniesione z domu. Nauczyciel po kolei wyciąga z koszyka owoce, a dzieci nazywają je, dzieląc rytmicznie wyraz na sylaby, np.: śli-wecz-ka, ja-błu-szko, wi-no-gro-na. Dzieci powtarzają nazwy owoców, rytmicznie klaszcząc w dłonie. Następnie opisują, jaki poszczególne owoce mają kształt, kolor i gdzie rosną.

·         „W sadzie” – zabawa muzyczno-ruchowa. Nauczyciel rozkłada na podłodze w różnych miejscach sali koła hula-hoop („skrzyneczki na owoce”). Do zabawy improwizuje na dzwonkach: gdy gra
w tempie umiarkowanym „do marszu” – dzieci spacerują po całej sali i naśladują ruchem zbieranie owoców. Gdy nauczyciel gra „glissando” – pociera pałeczką o sztabki z góry na dół – dzieci podchodzą do jednego wybranego koła i naśladują wysypywanie owoców oraz układanie ich w skrzynkach.

·         „Kolorowe wydzieranki” – zabawa muzyczno-ruchowa. Dzieci dostają od nauczyciela kolorowe kartki: czerwoną, żółtą lub zieloną, następnie wszystkie dzieci ustawiają się w rozsypce, z kartką w ręku, ale tak, aby stać przodem do nauczyciela. Nauczyciel również ma w ręku kartkę, włącza muzykę i prosi, aby dzieci w rytm muzyki robiły to, co on. Następnie wszyscy w rytm muzyki maszerują po dywanie i wykonują ćwiczenia, np. machają kartkami w górę i w dół – najpierw jedną, później drugą ręką; robią duże kółka z kartkami itp. Na koniec dzieci siadają do stolików i w rytm muzyki drą kartkę na coraz mniejsze kawałeczki (które będą później wykorzystane do wyklejania szablonu owoców).

II. Zajęcia główne

·         „Papierowe owoce” – dzieci, z pomocą wcześniej przygotowanej wydzieranki oraz kleju, wypełniają szablony owoców: gruszek, śliwek, jabłek, moreli – każde dziecko wykonuje minimum dwa wybrane przez siebie owoce. (Szablony powinny mieć średnicę ok. 4 cm – tak, aby mogły zmieścić się na papierowym drzewie, narysowanym na arkuszu A4, które będzie wykorzystane do następnego zadania). Forma pracy indywidualna.

·         „Jabłonie, grusze i śliwy” – dzieci siadają w kręgu na dywanie, nauczyciel prosi, aby dzieci dobrały się w pary i daje każdej parze po jednym drzewie oraz po cztery papierowe owoce przygotowane wcześniej: jabłka, śliwki, gruszki lub morele. Każda para umieszcza na swoim drzewie inne owoce (jeden rodzaj). Zadaniem dzieci będzie uważne wysłuchanie wskazówek nauczyciela, który zadaje pytania, np.: jakie owoce rosną na jabłoni? Dzieci, które mają te owoce, podnoszą je do góry, a następnie uważnie wykonują polecenia nauczyciela: pierwsze jabłko rośnie na najniższej gałęzi, drugie jabłko rośnie po drugiej stronie drzewa, kolejne jabłko rośnie dwie gałęzie nad pierwszym jabłkiem, a ostatnie rośnie na samym czubku drzewa (i podobnie przy gruszkach i śliwkach).

·         „Chrup warzywa, jedz owoce” – dzieci uważnie słuchają tekstu wiersza M. Strzałkowskiej, wskazując owoce i warzywa na obrazku. Nauczyciel zadaje pytania dzieciom:

−        Jak nazywają się wasze ulubione owoce i warzywa?

−        Co robimy z owoców?

−        Co robimy z warzyw?

−        Dlaczego trzeba jeść owoce i warzywa?

Na koniec wszyscy uczą się wiersza na pamięć.

III. Zajęcia popołudniowe

·         „Ile jabłek, ile gruszek?” – każde z dzieci dostaje papierowe owoce i po dwa plastikowe talerzyki. Następnie dzieci uważnie słuchają nauczyciela i wykonują proste działania na dodawanie, np. na talerzu leży jedno jabłko, mama kupiła jeszcze cztery i położyła je obok tego pierwszego jabłka. Ile teraz jabłek leży na talerzu?

Kiedy już wszystkie owoce są policzone i leżą na talerzach, dzieci liczą wszystkie owoce i mówią, których mają więcej – jabłek czy gruszek.

·         „Zbieramy owoce w sadzie” – zabawa pantomimiczna przy muzyce. Dzieci słuchają utworu A. Vivaldiego „Jesień” i w rytm muzyki naśladują ruchem zbieranie owoców w sadzie: wspinanie się wysoko na palce i wyciąganie rąk do góry (zrywanie owoców), schylanie się nisko i wrzucanie owoców do skrzynek, podnoszenie skrzynek z owocami i wynoszenie do samochodu.

22. Pyszne ciasto owocowe

Przewidywane osiągnięcia – co poznaję, co umiem, co czuję:

−        poruszam się w rytm muzyki,

−        ćwiczę narządy mowy,

−        sprawnie kroję owoce,

−        przygotowuję wspólnie z grupą ciasto owocowe,

−        czerpię radość ze wspólnej pracy,

−        planuję przyjęcie, wiem, co należy po kolei zrobić, aby przyjęcie się udało,

−        umiem policzyć, ilu będzie gości i ile nakryć przygotować,

−        umiem nakryć do stołu, znam nazwy sztućców,

−        biorę udział w przyjęciu i znam zasady zachowania się przy stole,

−        sprzątam po przyjęciu wraz z innymi dziećmi,

−        naśladuję czynności związane z pieczeniem ciasta.

Przebieg zajęć:

I.                    Zajęcia poranne

·         „Mało nas” – zabawa ruchowa w kole, ze śpiewem.

Mało nas

Mało nas, mało nas do pieczenia chleba,

tylko nam, tylko nam... (imię) tu potrzeba.

Dwoje dzieci trzyma się za ręce i obraca w koło. Osoba, której imię wypowiadają, dołącza do nich, po czym wymienia imię następnego dziecka. Jeżeli w grupie jest kilkoro dzieci o tym samym imieniu, wszystkie dołączają do koła. Zabawa kończy się, gdy wszystkie dzieci są już w kole.

·         „Pieczemy ciasto” – zabawa logopedyczna. Nauczyciel proponuje dzieciom zabawę. Języczek, posiadający ogromny talent do pieczenia i gotowania, postanawia upiec przepyszne ciasto. Nauczyciel opowiada, demonstruje poszczególne ćwiczenia i kontroluje poprawność ich wykonania przez dzieci.

PIECZEMY CIASTO

Wkładamy do miski:

– jajka – wysuwamy i cofamy język,

– cukier – wysuwamy i cofamy język.

Ucieramy – oblizujemy szeroko otwarte usta.

Wkładamy masło – wysuwamy i cofamy język.

Dodajemy jeszcze rodzynki – wysuwamy i chowamy język.

Kosztujemy, czy wszystko dodaliśmy – mlaskanie.

I oblizujemy łyżkę – podnosimy język do nosa i opuszczamy na brodę.

Przekładamy ciasto do tortownicy – wysuwamy i chowamy język.

Ciasto w piecu rośnie – praca policzków (nadymanie).

Wyciągamy ciasto z pieca – wysuwamy i chowamy język.

Ale ono jest bardzo gorące – dmuchamy.

Kosztujemy – poruszamy buzią (żucie).

Zostały nam okruszki:              – na ustach – oblizujemy wargi,

                                                        – w kącikach ust – język na boki,

                                                        – na ząbkach – oblizujemy ząbki.

Bardzo nam smakowało to ciasto – cmokamy.

II.                 Zajęcia główne

·         „Ciasto owocowe” – wspólne robienie ciasta. Nauczyciel zaprasza dzieci do przygotowanych wcześniej stolików, na których znajdują się miseczki z owocami oraz puste miseczki, plastikowe nożyki, tarki, deski do krojenia. Opowiada dzieciom, że wspólnie zrobią dziś najłatwiejsze ciasto na świecie. Dzieli dzieci na zespoły. Przedszkolaki z jednego zespołu kroją owoce lub ścierają je na tarkach, następnie wrzucają do pustej miseczki. W tym czasie dzieci z drugiego zespołu układają na dnie brytfanny biszkopty, tak aby nie było pomiędzy nimi żadnej przerwy. Na biszkoptach dzieci ostrożnie układają pokrojone lub starte owoce. Na koniec nauczyciel delikatnie zalewa wszystko tężejącą galaretką owocową i wstawia do lodówki. Wszyscy czekają aż galaretka zastygnie całkowicie. Następnie jedzą przygotowane przez siebie ciasto.

III.              Zajęcia popołudniowe

·         „Planujemy i urządzamy przyjęcie dla misiów” – przygotowanie przyjęcia.

Planowanie przyjęcia. Nauczyciel rozmawia z dziećmi o tym, że trzeba zorganizować przyjęcie dla lalek i misiów: Misiom i lalkom w naszym przedszkolu jest smutno. Nie mają urodzin ani imienin i nigdy nie były na przyjęciu. Może warto zorganizować im przyjęcie z okazji Święta Lalek i Misiów? Dzieci na taką uroczystość zapraszają wszystkie misie i lalki ze swojej sali (lub całego przedszkola jeśli w ich sali jest za mało zabawek). Następnie nauczyciel wyjaśnia: Żeby przyjęcie się udało, trzeba je dobrze zaplanować. Ważne jest, żeby wiedzieć, ilu gości będzie na przyjęciu. Proponuję, aby każde dziecko zaprosiło na przyjęcie lalkę i misia, dwa misie albo dwie lalki. Następnie nauczyciel wraz z dziećmi planują przyjęcie: na środku sali zostaną ustawione (zsunięte) stoliki, w taki sposób, aby tworzyły jeden długi stół; dookoła stołu będą ustawione krzesełka: ma być ich tyle, ile dzieci; każde dziecko będzie dbało o swoich gości: położy na stole obok swojego krzesełka dwie serwetki, dwa talerzyki, dwa kubeczki i dwie łyżeczki; goście dostaną słodycze: ciastka (klocki), czekoladki (kasztany), cukierki (ziarna fasoli) i coś słodkiego do picia.

Organizacja przyjęcia. Nauczyciel przypomina dzieciom, że zgodnie z planem przyjęcia trzeba nakryć do stołu: rozłożyć serwetki, poustawiać talerzyki, kubeczki i położyć łyżeczki. Na koniec dzieci wraz z nauczycielem sprawdzają, czy stolik został ładnie nakryty. Można przystąpić do rozdzielania słodyczy: po dwie czekoladki, po jednym ciastku i trzy cukierki. Trzeba także wspólnie sprawdzić, czy każdy gość otrzymał tyle samo słodyczy.

Przyjęcie dla lalek i misiów. Dzieci zapraszają lalki i misie do stołu. Mają się ukłonić gościom i powiedzieć: Przyjęcie gotowe. Zapraszamy. Potem zanieść swoich gości do stołu, bawić ich rozmową i zachęcać do jedzenia. Przyjęcie skończone. Goście zadowoleni. Dzieci sadzają lalki i misie w wyznaczonym miejscu – tak, żeby mogły porozmawiać o przyjęciu. W tym czasie gospodarze sprzątają.

Sprzątanie po przyjęciu. Jest to bardzo kłopotliwe. Słodycze trzeba zdjąć z talerzyków – każdy z rodzajów osobno; naczynia należy odnieść w wyznaczone przez nauczyciela miejsce. Serwetki poskładać i położyć jedną na drugiej. Na koniec ustawić stoliki na swoich miejscach, a obok nich krzesełka.

Rozmowa o tym, jak zaplanować kolejne przyjęcie, aby było udane...