Maclean - Szatanski Wirus 2 z 2.pdf - Szatański Wirus - gosiadabrowska

Wychodząc z szopy, trzymałem pistolet w ręku, lecz właś-

ciwie się nie spodziewałem, Ŝe będę musiał=go uŜywać.

Ominąłem dom - wiedziałem, Ŝe nie znajdę tam niczego

poza śladami butów, a tym niech się martwią specjaliści

_Hardangera. Od frontu zobaczyłem drogę dojazdową, która

biegła łukiem wśród ociekających wodą sosen - musiała

prowadzić do jakiejś szosy. Pokuśtykałem po zarośniętym

chwastami Ŝwirze.

Po kilku krokach zatrzymałem się i zacząłem myśleć na

tyle intensywnie, na ile pozwalał mi stan mojego umysłu. Z

pewnością napastnik chciał na jakiś czas usunąć mnie ze

sceny, lecz o ile mi wiadomo, nic z tego nie wyszło. Nie mógł

zostawić mojego samochodu przy drodze, musiał więc gdzieś

go ukryć. Gdzie? CzyŜ nie byłoby logicznie i najprościej

ukryć go tam, gdzie Cavella? Ruszyłem w stronę garaŜu.

Samochód faktycznie tam był. Z trudem do niego wsiad-

łem, by po kilku minutach wysiąść z takim samym trudem.

Skoro ktoś sądzi, Ŝe moja nieobecność przyniesie mu jakieś

korzyści, to ja teŜ mogę na tym skorzystać jeśli on w dal-

szym ciągu będzie tak uwaŜał. Wówczas nawet się nie

domyślałem, co mi to konkretnie da. Byłem wyczerpany i

pobity, nie mogłem więc jeszcze w pełni zebrać myśli. Nie-

jasno zdawałem sobie sprawę, Ŝe to daje mi pewną przewagę,

a w moim stanie i wobec braku postępu w śledztwie, które

prowadziłem, bardzo tego potrzebowałem. W tej sytuacji

samochód tylko by mnie. zdradził, ruszyłem wieć na pie-

chotę.

Droga dojazdowa zawiodła mnie do zwykłego błotnistego

traktu, pociętego i koleinami wypełnionymi wodą. Skręciłem

w prawo z bardzo prostego powodu - z lewej strony znajdo-

wało się długie, strome wzgórze - i po około dwudziestu

minutach trafiłem na jakąŚ szosę, przy której stał drogo-

wskaz z napisem Netley Common 2 mile. Wiedziałem, Ŝe

\etley Common leŜy przy głównej trasie z Londynu do Alf-

ringham, co oznaczało, ie spod przydroŜnego telefonu, gdzie

I52

_ straciłem przytomność, przewieziono mnie na odległość

_wie dziesięciu kilometrów. Zastanawiałem się, dlaczego

k daleko, i doszedłem do wniosku, Ŝe pewnie był to jedyny

,r_puszczony dom z piwnicą w promieniu dziesięciu kilome-

_-zejście tych dwu mil do Netley zůjęło mi ponad godzinę,

_e ściowo z powodu wyczerpania, a po części dlatego, Ŝe

wskakiwałem w krzaki albo chowałem się za drzewa kiedy

drogą nadjeŜdŜał jakiś samochód czy rowerzysta. Samo

_ ëtley obszedłem polami - pozbawionymi wszelkich oznak

Ŝycia tego zimnego październikowego ranka - i w końcu

dotarłem do głównej drogi, gdzie ukryłem się w rowie za

_ krzakami. Spędziłem tam jakiś czas, trochę klęcząc, trochę

leŜąc. Czułem się niczym nasiąknięta wodą lalka, która

zaczyna rozłazić się w szwach. Byłem tak wyczerpany, Ŝe

nawet wydawało mi się, jakby przestała mnie boleć klatka

_ _ piersiowa. Przemarzłem do kości, drŜałem jak marionetka w

rękach stremowanego aktora i słabłem.

Po dwudziestu minutach byłem jeszcze słabszy. Ruch_ro-

_ _e _ówy na wsi w Wiltshire w godzinach szczytu nigdy nawet

się nıé umywa do tego na Piccadilly, a teraz prawie nie ist-

niał W ciągu tych dwudziestu minut przejechały tylko trzy

samochody i jeden autobus,- były pełne albo prawie

pełne kilkunastu, Ŝaden więc mi nie odpowiadał. Potrze-

bowałem samochodu lub cięŜarówki jedynie z kierowcą,

Jak_kolwiek nietrudno wyobrazić sobie reakcję samotnego

_ _kierowcy na widok obszarpańca przypominającego faceta,

_ _który zwiał z więzienia, gdzie odsiadywał doŜywocie, czy

_wariata, który uciekł z zakładu, uwolniwszy się z kaftana

bezpieczeństwa.

W kolejnym samochodzie siedziały dwie osoby, ale się nie

_ wahałem. Z daleka, rozpoznałem czarnego wolseleya, a po

__ chwili dostrzegłem mundury ludzi w jego wnętrzu. Samo-

chód łagodnie się zatrzymał, wysiadł z niego wysoki, tęgi

5sierŜant z błyskiem ulgi na zatroskanej twarzy i podtrzymał

I53

mnie, kiedy potykając się wyszedłem z rowu. Jego silne ręce i

masywna budowa wskazywały, Ŝe potrafi radzić sobie z cię-

Ŝarami, więc nie miałem nic przeciwko temu, by mnie prawie

niósł

- Pan Cavell? - spytał przyglądając mi się badawczo.-

CzyŜby to pan Cavell?

Wiedziałem, jak bardzo się zmieniłem w ciągu ostatnich

paru godzin i na wszelki wypadek natychmiast potwierdzi-

łem, Ŝe to ja.

- Dzięki Bogu. Kilkanaście wozów policyjnych i jeszcze

więcej wojskowych szuka pana od dwóch godzin - rzekł,

troskliwie sadowiąc mnie na tylnym siedzeniu. - A teraz

niech pan sobie odpoczywa.

- O niiczym innym nie marzę - odparłem, wygodnie ukła-

dając w kącie swoje obite, przemoczone i uwalane błotem

ciało. - Obawiam się sierŜancie, Ŝe nigdy nie doczyścicie

tego siedzenia.

- Proszę się nie martwić... mamy jeszczé kupę innych

samochodów - odpowiedział wesoło i ponad oparciem

sięgnął po mikrofon, kiedy ruszyliśmy. - Pańska Ŝona czeka

w komisariacie u inspektora Wylieego.

- Chwileczkę! - wykrzyknąłem. - Nikomu ani słowa o

zmartwychwstaniu Cavella. Zachowajcie to dla siebie., Nie

chcę teŜ jechać tam, gdzie ktokolwiek by mnie rozpoznał.

Nie znacie jakiegoś spokojnego miejsca, w którym mógłbym

się zatrzymać bez zwracania niczyjej uwagi?

SierŜant odwrócił się i spojrzał na mnie zdziwiony.

- Nie rozumiem - rzekł powoli.

JuŜ chciałem powiedzieć, Ŝe niczego nie musi rozumieć,

ale byłoby to nie fair, więc zdecydowałem się jakoś mu to

wytłumaczyć.

- To waŜne, sierŜancie. Przynajmniej ja tak uwaŜam.

Znacie jakąś kryjówkę?

- No, - zawahał się. - To nie takie proste, panie

Cavell...

A moŜe u mnie, panie sierŜancie? - na ochotnika zgłosił się

_kierowca. - Wie pan, Ŝe Jean pojechała do matki, więc

te zawieziemy pana Cavella do mnie?

Czy to spokojne miejsce z telefonem i niedaleko Alfring-

__ - spytałem.

Wszystko się zgadza.

znakomicie. Wıelkie dzięki. SierŜancie połączcie się z

_éktorem, tylko dyskretnie, i poproście go, Ŝeby przyje-

chał _tam z moją Ŝoną. I z komisarzem Hardangerem,jeśli się

_ Czy znacie tu, w Alfringham, jakiegoś policyjnego leka-

rza ! na którym moŜna polegać? To znaczy, Ŝeby się nie

_ _my _y się nie wygadamy - zapewnił i spojrzał na mnie.-

po co panü lekarz

pokiwałem głową i odchyliłem marynarkę. Poranny

deszcz przemoczył mnie do suchej nitki i mocno rozcieńczył

cieknącą z ran krew, która pokrywała teraz prawie cały

bok _ mojej koszuli plamą o wyjątkowo nieprzyjemnym

odcieniem brunatnej czerwieni. SierŜant zerknął na nią,

lekko się odwrócił i cicho powiedział do kierowcy

_ ftollie, gazu Zawsze chciałeś jeździć jak Moss i teraz

masz _,_ okazję. Ale wyłącz ten cholerny sygnał. _

w__ _ś_t_stępnie sięgnął po mikrofon i zaczął coś pośpiesznie

mówić _ przyciszonym głosem.

_ Nie pójdę do Ŝadnego szpitala i koniec - powiedziałem z

__ ją, kiedy poczułem się prawie normalnie, połknąwszy

_ _ kanapek z szynką i pół duŜej szklanki whisky. - śałuję,

_ _torze, ale taki juŜ mój los.

__ Ja teź Ŝałuję - odparł lekarz głosem, który był równie

_ t_tły i profesjonalny jak jego zachowanie, kiedy pochylał się

___

de mną, gdy leŜałem w łóŜku w parterowym domku poli-

_cjanta. - śałuję tym bardziej, Ŝe nie mogę pana do tego

zmusić. Chętnie bym to zrobił, bo jest pan człowiekiem

I54 I55

powaŜnie chorym, wymagającym prześwietlenia i szpitalnej

opieki. Ma pan.pęknięte dwa Ŝebra, a jedno z pewnością

złamane. Nie wiem, czy to złamanie jest niebezpieczne, bo

nie mogę prześwietlić pana oczami.

- Nie ma się czym przejmować _ powiedziałem uspoka-

jająco = Tak mnie pan zabandaŜował, Ŝe Ŝadne złamane

Ŝebro nie przebije mi płuca ani skóry, jeśli o to chodzi.

- O ile nie będzie się pan zanadto gimnastykował, to nie

zasztyletuje się pan własnym Ŝebrem - zaŜartował lekarz z

powaŜną _.winą - Jednak najbardziej mnie martwi moŜli-

wość wywiązania się zapalenia płuc... złamania, wyczerpa-

nie wilgoć i silne przeŜycia tworzą grunt idealnie temu

sprzyjający. A połączenie zapalenia płuc ze złamanymi

Ŝebrami to juŜ bardzo powaŜny stan. Cmentarze śą pełne

ludzi, którzy na to cierpieli.

- Dziękuję za pocieszenie - odparłém kwaśno.

-¨Pani Cavell - odezwał się lekarz, ignorując moje słowa, i

spojrzał na Mary, która z bladą twarzą siedziała sztywno z

drugiej strony łóŜka. - Proszę co godzina sprawdzać oddech,

puls i temperaturę. W wypadku wszelkich niepokojących

zmian... czy trudności z oddychaniem proszę się natychmiast

ze mną skontaktować. Ma pani mój telefon. Na koniec

chciałbym uprzedzić panią i obecnych tu dŜentelmenów-

skinął głową w kierunku Hardangera i Wylieego - Ŝe jeśli

pan Cavell ruszy się z łóŜka w ciągu najbliŜszych trzech dni,

to jako lekarz odmówię wzięcia na siebie jakiejkolwiek

odpowiedzialności za stan jego zdrowia.

Spakował swoją walizeczkę i wyszedł. Jak tylko zamknęły

się za nim drzwi, spuściłem nogi z łóŜka i zacząłem wkładać

świeŜą koszulę. Mary i Hardanger nie odezwali się ani

słowem, a Wylie widząc, Ŝe nie zamierzają reagować, posta-

nowił to zrobić za nich.

- Chce pan popełnić samobójstwo, Cavell? - spytał.-

PrzecieŜ słyszał pan, co powiedział doktor Whitelow. Panie

komisarzu, dlaczego pan go nie powstrzymuje?

156

- Bo on jest stuknięty.CzyŜby pan,inspektorze,nie ,ger

waŜył,Ŝe nawet jego Ŝona nie próbuje go powstrzymać

są _ w Ŝyciu rzeczy na które absolutnie szkoda czasu,a

przemawianie Cavellowi do rozsądku jest jedną z nich -

wyjaśnił Hardanger i rzucił mi gniewne spojrzenie = Więc

? ,

znowu coś sobie wykombinowałeś i znów iacząłeś się bawić

w == wilka samotnika No i widzisz czym s-ię to skończyło?

_. _l_tałeś się w jakąś krwawą awanturę.Dosłownie.Jak ty

wyglądasz? Nie ma się czym chwalić.KiedyŜ ty na litość

boską zrozumiesz,Ŝé cała nadzieja we wspólnym działaniu?

Niech szlag trafi te twoje Dartaniańskie metody,Cavell.

Tylko jakiś system,métoda,normalne śledztwo i współpraca

mogą do czegoś doprowadzić w wypadku powaŜnego prze-

stępstwa. do cholery ty o tym doskonale wiesz.

_ Wiem przyznałem. CięŜka i cierpliwa praca fachow-

ców pod cierpliwym i fachowym nadzorem.Äle nie teraz.

teraz nie ma miejsca na cierpliwość.Cierpliwi fachowcy

potrzebują czasu,a my go nie mamy Czy wysłałeś uzbro-

jonych ludzi do obserwowania domu,w którym byłem,i tych

swoich specjalistów,Ŝeby zbadali tamte ślady.

, Skinął głową.

_ = A teraz opowiadaj - rzekł.- JuŜ nie traćmy więcej czasu.

__ = Pewnie Ŝe wszystko ci opowiem.Ale dopiero wtedy,jak

mi powiesz,dlaczego mnie nie zwymyślałeś za to,Ŝe poli-

cja zmarnowała tyle cennego czasu na szukanie mojej osoby,

awdaaczego.nie kazałeś mi zostać w łóŜku.CzyŜbyśmy mieli

_jakieś kłopoty,komisarzu?

- Gazety juŜ o WszystkIm piszą. - odparł obojętnym

tonem.- O włamaniu,morderstwach i o kradzieŜy szatań-

skiego wirusa.Nie spodziewaliśmy się,Ŝe napiśzą o tej kra-

,dzieŜy.JuŜ wpadły w histerię.Wrzaskliwe nagłówki we

_szystkich dziennikach. Wskazał stertę gazet leiących

obok niego na podłodze. Chcesz je przejrzeć_

Ŝeby stracić jeszcze więcej czasu? I tak wszystkiego sie

domyślam.Ale nie tylko to cię gryzie.

Nie tylko. Dzwonił Génerał... szukał ciebie.. jakieś pół

godziny temu. Dziś rano za pośrednictwem specjalnych pos-

łańców największe koncerny na Fleet Street otrzymały sześć

listóW tej samej treści. Ten facet pisze w ńich, Ŝe zlekcewâ-

Ŝońo jego poprzednie ostrzeŜenie i niczego nie potwierdŜono

w wiadomościach BBC o dŜiéwiątej rano. Mury Mordon

wciąŜ jeszcze stoją i temu pódobne głupstwa. Twierdzi, Ŝe w

ciągu kilku godzin udowodni po pierwsze, fakt posiadania

wirusów, a po drugie, gotowość ichuŜycia.

- Gazety to wydrukują?

- Wydrukują. Najpierw zebrali się redaktorzy naczelni i

pórozumieli z Wydziałem Specjalnym Scotland Yardu.

Zastępc-a komisarza skontaktował się z ministrem spraw

wewnętrznych i chyba odbyło się jakieś nadzwyczajne posie-

dzenie. W kaŜdym razie rząd postanowił, Ŝeby tego nie dru-

kować. Domyślam się, Ŝe ci z Fleet Street zarzucili rządowi

uchylanie się od odpowiedzialności i przypomnieli, Ŝe to

rząd powinien słuŜyć narodowi, a nie odwrotnie, i Ŝe jeśli

narodowi grozi jakieś śmiertelne niébezpieczeństwo, a rze-

czywiście na to wygląda, to naród ma prawo o tym wiedzieć.

Przypomnieli równieŜ gabinetowi, Ŝe jeśli zrobi w tej sprawie

choćby nâjmniejszy fałszywy krok, to w ciągu jednego dnia

wyleci na zbity pysk. Londyńskie popołudniówki pewnie juŜ

są w kioskach. Idę o zakład Ŝe mają największe nagłówki od

dnia zwycięstwa w czterdziestym piątym.

- A więc na dobre się zaczęło - powiedziałem kiwając

głową.

Obserwowałem Mary, która z obojętnym wyrazem

twarzy, unikając mojego wzroku, zapinała mi mankiety,

czego sam nie mogłęm zrobić z powodu zabandaŜowanych

nadgarstków i mocno pokaleczonych palców.

- No cóŜ - ciągnąłem. - To z pewnością dostarczy Angli-

kom nowego tematu do konwersacji poza meczami piłkar-

skimi, tym, co poprzedniego dnia było w telewizji i ostatnimi

sensacjami muzyki rockowej

później opowiedziałem Hardangerowi, co wydarzyło się

z pominięciem wyjazdu do Londynu i wizyty u Gene-

rała to ciekawe - rzeczy sennym głosem, kiedy¨skończyłem.

chcesz przez to powiedzieć, Ŝé obudziłeś się w środku nocy

nic nie mówiąc Mary, zacząłeś polować i Wydzwaniać po

Wiltshire?

Mówię ci, Ŝe ta stara metoda tajniaków jest najlepszą

zaskoczyć podejrzanych w głębokim śnie, ijuŜ masz połowę

pracy za sobą. A po pierwsze, w ógóle nie kładłem się spać.

Nic Ci nie mówiłem, bo wiedziałem, Ŝe masz inne zdanie i

zatrzymałbyś mnie siłą. _

_Gdybym cię zatrzymał - odparł ozięble - to miałbyś

_ całe Ŝebra.

Gdybyś.mnie zatrzymał, to nasza lista podejrzanych by

się nie skróciła. Wszystkim napomykałem, Ŝe wkrótce

dostaniemy sprawcę. Któryś z nich przestraszył się tak

bardzo, Ŝe wpadł w panikę i próbował mi przeszkodzić.

To tylko twoje przypuszczenie.

Tak, ale nie jest takie złe. Masz lepsze? Na początek

proponuję od razu zamknąć Chesśinghama. Wiele świadczy

przeciwko niemu i...

Byłbym zapomniał przerwał mi Hardanger. - W nocy

dzwoniłeś do Generała...

-Tak - potwierdziłem nawet nie udając zakłopotania.-

potrzebowałem czyjejś zgody, Ŝeby działać po swojemu, a

wiedziałem, Ŝe ty byś mi nie pozwolił.

Spryciarz z ciebie - rzekł, a jeśli się domyślał, Ŝe kIâmię,

nie dał tego poznać. --Prosiłeś go, by sprawdził, co Ches=

_ham robił w wojsku. Wygląda na to, Ŝe był kierowcą w

= Więc jednak. Zamkniesz go?

-- Tak. A co z sióstrzyczką?

= Ona jest niewinna, jedynie kryje brata. Ich matka z całą

pewnością jest czysta.

I ak jest. Pozostają jeszéze ci czterej, Ŝ którymi kontak-

_towałeś się dziś rano. UwaŜasz ich za.czystych?

Maclean - Szatanski Wirus 2 z 2.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: