013 Moissanit - nowa imitacja diamentu.pdf - Różne - Zabr7

Moissanit - nowa imitacja diamentu

Stosunkowo niedawno na rynku jubilerskim się nowa imitacja diamentu, którą jest syntetyczny

moissanit, a ściślej jedna z jego politypowych odmian.

Naturalny moissanit zwany też węglikiem krzemu (karborundem) odkryty został w meteorycie Canyon

Diablo (USA), przez francuskiego chemika i mineraloga H. Moissana. Początkowo sądzono, iż jest to

minerał pochodzenia kosmicznego, później okazało się, że minerał ten występuje również, choć w

znikomych ilościach, w skałach pochodzenia ziemskiego, głównie w kimberlicie i brekcjach

wulkanicznych.

Pierwsze prace nad otrzymaniem syntetycznego moissanitu sięgają połowy lat 60-tych; przez wiele lat

był on produkowany na dużą skalę, jednak głównie dla potrzeb przemysłu elektronicznego i

zbrojeniowego. Dopiero w końcu 1997 r. firma Cree Research Inc. (USA) podjęła produkcję

syntetycznego moissanitu dla potrzeb przemysłu zdobniczego. Na amerykańskim rynku jubilerskim

syntetyczny moissanit pojawił się w 1998 r., w Europie rok później. Oferowane na tym rynku kamienie

oszlifowane mogą być różnej wielkości, niekiedy znacznej, bowiem syntetyczne kryształy mogą osiągać

masę do ok. 380 ct.

Moissanit to minerał niezwykle ciekawy pod względem strukturalnym. Może krystalizować w trzech

różnych układach krystalograficznych: regularnym, heksagonalnym i trygonalnym. Możliwie jest zatem

powstawanie wielu różnych odmian politypowych (wariantów strukturalnych), o zbliżonych lub

identycznych właściwościach fizycznych lecz znacznie różniących się pod względem morfologicznym.

W przypadku moissanitu takich politypowych odmian jest ponad 150. Jedna z nich, a mianowicie

odmiana 6H krystalizująca w układzie heksagonalnym, dająca kryształy duże i zwykle bezbarwne, jest

wykorzystywana w przemyśle jubilerskim.

Najważniejszymi cechami diagnostycznymi umożliwiającymi odróżnienie moissanitu od diamentu to:

silna dyspersja, wysoka dwójłomność obserwowana w postaci podwojenia krawędzi faset w obszarze

korony (obserwacja w kierunku prostopadłym do powierzchni faset pawilonu) lub pawilonu (obserwacja

w kierunku prostopadłym do powierzchni faset korony z wyjątkiem tafli), luminescencja (świecenie

barwy pomarańczowej), widmo absorpcyjne i odmienne inkluzje, w tym zwłaszcza brak

charakterystycznej „ziarnistości”, brak linii i płaszczyzn wzrostu i innych, które są tak charakterystyczne

dla diamentu. W tab. zestawiono właściwości fizyczne moissanitu i diamentu.

W przypadku moissanitu nie przydatny jest pomiar przewodnictwa cieplnego przy zastosowaniu

dostępnych na rynku testerów diamentowych (zawsze wskazują na diament). Podobnie tester The

Colorless Missanite/Diamond Model 590 nie zawsze daje poprawne wyniki. Podobnie nieprzydatna jest

immersyjna metoda konturowa, w której uzyskane wzory konturów nie wskazują na moissanit lecz

fabulit.

Tab. Porównanie właściwości fizycznych moissanitu i diamentu

Właściwości Moissanit Diament

Charakter optyczny

Dwójłomny, jednoosiowy (+) Izotropowy

Dyspersja

Silna - 0,104

Średnia - 0,044

Gęstość [g/cm 3]

3,22

3,52

Twardość wg skali Mohsa 9,25

Luminescencja dla

długofalowego UV

Słaba do średniej;

pomarańczowa

Brak lub słaba; niebieska, żółta

Widmo absorpcyjne

Całkowita absorpcja

promieniowania poniżej 425

Charakterystyczne linie serii

Cape dla fali o długości 415 i

478 nm

Inkluzje/obserwacja

mikroskopowa

Białe wrostki o pokroju

igłowym, punktowe zgłębienia

powierzchni, wyraźne

podwojenie krawędzi faset,

zaokrąglone krawędzie faset

Wrostki krystaliczne, naturały,

figury wytrawień, ostre

krawędzie faset,

charakterystyczna faktura

rondysty

Zob.: T. Sobczak & N. Sobczak, Diamenty jubilerskie , Wyd. Tomasz Sobczak, Warszawa 2004.

013 Moissanit - nowa imitacja diamentu.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: