Leki przeciwkrzepliwe
Heparyny:
I. Heparyna niefrakcjonowana – sól sodowa lub wapniowa: mukopolisacharyd o masie cząsteczkowej 5000 – 30 000 (średnia m.cz. 15 000) otrzymywany z płuc i błony śluzowej różnych zwierząt;
1. Działanie przeciwzakrzepowe:
· hamuje przejście protrombiny w trombinę
· unieczynnia trombinę i tromboplastynę
· za pośrednictwem koenzymu – antytrombiny III hamuje prawie wszystkie etapy procesu krzepnięcia
2. Inne działania:
· przeciwzapalne i przeciwuczuleniowe
· przeciwmiażdżycowe (antylipemiczne)
· hamowanie proliferacji komórek mięsni gładkich ściany naczyń
3. Zastosowanie:
· początkowy okres zakrzepu żył głębokich
· zapobieganie i leczenie zatorów płuc, nerek i śledziony
· zawał mięśnia sercowego
· zapobieganie zakrzepicy przyściennej po zawale serca
· zapobieganie restenozie naczyń wieńcowych po trombolizie
· leczenie niestabilnej dusznicy bolesnej
· operacje z krążeniem pozaustrojowym
· hemodializa – jako środek dodawany do krwi zamiast cytrynianu sodu
· zespół rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego (DIC)
· miażdżyca
· oparzenia
· zapobieganie zakrzepicy po porodzie
· w okresie okołooperacyjnym
· u chorych długotrwale unieruchomionych
4. Przeciwwskazania:
· krwawienia
· czynna choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy
· żylaki przełyku
· wrzodziejące zapalenie jelita grubego
· czynna gruźlica płuc
· nowotwory złośliwe
· stan po udarze mózgu
· wczesny okres pooperacyjny
· złośliwe nadciśnienie tętnicze
· tętniak aorty
· ostre bakteryjne zapalenie wsierdzia
5. Działania niepożądane:
· krwawienie z przewodu pokarmowego
· krwawienie z błon śluzowych
· krwawienie dostawowe
· krwiomocz
· przejściowe wyłysienie
· małopłytkowość
· osteoporoza
· paradoksalny zespół nadmiernego wykrzepiania
· wstrząs anafilaktyczny w przypadku uczulenia – bardzo rzadko
6. Dawkowanie:
· dożylnie, podskórnie w dawce zależnej od wskazań;
· miejscowo: krem w zapaleniu zakrzepowym żył, stłuczeniach, zapaleniach i zakrzepach guzków krwawniczych
Dla oceny i kontroli działania heparyny należy oznaczać czas częściowo aktywowanej tromboplastyny (APTT), którego wartość powinna być wydłużona 1,5 – 2,5 razy w porównaniu do wartości wyjściowej, a także liczbę płytek krwi.
UWAGA: W masywnych krwawieniach do OUN lub przewodu pokarmowego trzeba bezwzględnie odstawić lek i podawać w powolnym wlewie 1,5 mg siarczanu protaminy na każde 100 j.m. heparyny.
II. Heparyny niskocząsteczkowe LMWH (low molecular weight heparin): wywierają umiarkowane, długotrwałe działanie przeciwzakrzepowe; ich masa cząsteczkowa waha się między 1000 a 10 000 (średnio 400 – 5000); są bezpieczniejsze od heparyn w zapobieganiu i leczeniu zmian zatorowo – zakrzepowych (mniejsze ryzyko krwawień); otrzymywane poprzez depolimeryzację chemiczną lub enzymatyczną
· uwalnianie tkankowego aktywatora plazminogenu poprzez zwiększenie aktywności antytrombiny III i inaktywację aktywnej trombiny (czynnik II)
· hamowanie aktywności czynnika Xa, czyli hamowanie przekształcania protrombiny w trombinę
· profilaktyka powikłań zatorowo – zakrzepowych
· leczenie zakrzepicy żył głębokich
· leczenie zatorów płucnych
· utrzymywanie płynności krwi w czasie hemodializy
· podobne jak przy heparynie, ale mniej nasilone
· stosuje się je podskórnie, niektóre dożylnie, lecz nie wolno podawać domięśniowo
· dawkuje się indywidualnie, w zależności od masy ciała pacjenta oraz ostrożnie u chorych z niewydolnością wątroby
Heparyny niskocząsteczkowe nie wpływają na czas kaolinowo – kefalinowy, wobec czego nie jest konieczne monitorowanie ich działania za pomocą testu APTT.
W razie przedawkowania podaje się, podobnie jak przy heparynie standardowej, siarczan protaminy; neutralizuje on działanie antykoagulacyjne heparyny standardowej, natomiast nie znosi całkowicie działania heparyn niskocząsteczkowych.
· Enoksaparyna – CLEXANE
· Nadroksaparyna – FRAXIPARINE
Doustne antykoagulanty
Antagoniści witaminy K
· hamowanie konkurencyjne aktywności witaminy K, warunkującej w wątrobie biosyntezę protrombiny (czynnik II) i czynników krzepnięcia VII, IX i X
· ograniczają karboksylację białek regulatorowych (białka C i S) i w ten sposób upośledzają ich działanie
· Po uprzednim kilkudniowym leczeniu heparyną lub jej pochodnymi w:
Ø zawale płuca
Ø ostrej zakrzepicy żył głębokich
Ø zapobieganie zakrzepom żył głębokich (po zabiegach, po porodzie)
Ø ostrym zamknięciu tętnic (także wieńcowych)
· Bez uprzedniego leczenia heparyną w:
Ø migotaniu przedsionków przed umiarowieniem farmakologicznym lub kardiowersja, kontynuując leczenie przez 3 miesiące
Ø warunkowo po leczeniu fibrynolitycznym
· Przewlekłe stosowanie w:
Ø nawracającej zakrzepicy żylnej
Ø zarostowych chorobach naczyń kończyn
Ø chorobie niedokrwiennej serca
Ø po wszczepieniu sztucznych zastawek serca, protez naczyniowych
Ø po operacjach naczyniowych
Ø postępującej miażdżycy ze skłonnością do zamykania tętnic
Ø poliglobulii
· bezwzględne:
Ø skazy krwotoczne
Ø choroba wrzodowa żołądka lub dwunastnicy
Ø wrzodziejące zapalenie jelit
Ø rak żołądka
Ø niewydolność wątroby i nerek
Ø kamica nerkowa
Ø krwawienia z dolnych dróg moczowych
Ø rany i owrzodzenia
Ø krwawienia do OUN
Ø ciąża, poronienie zagrażające
Ø okres 14 dni po zabiegach chirurgicznych
Ø posocznica
Ø podostre bakteryjne zapalenie wsierdzia
· względne:
Ø ciężkie nadciśnienie tętnicze
Ø miażdżyca
Ø cukrzyca
Ø nadczynność tarczycy
Ø niewydolność krążenia
Ø gruźlica płuc
Ø wiek powyżej 70 lat
· najniebezpieczniejszym powikłaniem...
franko661