Zaspokajanie potrzeb rodziny.pdf

Zaspokajanie potrzeb rodziny

Kodeks rodzinny nakłada na każdego z małżonków obowiązek

współdziałania dla dobra rodziny. Oznacza to nie tylko ogólną

troskę o dobro rodziny, ale również przyczynienie się do

zaspokajania potrzeb rodziny. Obowiązek ten spoczywa w

równym stopniu na obojgu małżonkach, co jest wyrazem zasady

równości praw i obowiązków małżonków.

Istotą tej zasady jest zapewnienie środków materialnych umożliwiających

prawidłowe funkcjonowanie rodziny jako całości oraz zaspokojenie

uzasadnionych potrzeb poszczególnych jej członków przy zachowaniu

zasady równej stopy życiowej.

Małżonkowie mogą również zawrzeć ważne porozumienie wzajemnie,

konkretyzujące ich obowiązki w ramach zakreślonych obowiązków, w

szczególności w razie zerwania wspólnego pożycia (do czasu, gdy jedno z

nich zasadnie nie zażąda ponownego nawiązania pożycia).

Obowiązek małżonków przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny

powstaje z chwilą zawarcia małżeństwa i gaśnie z chwilą jego ustania lub

unieważnienia. Istnieje niezależnie od ustroju majątkowego

obowiązującego małżonków i od składu rodziny. W szczególności istnieje

wtedy, gdy rodzinę tworzą tylko małżonkowie.

Na potrzeby rodziny składają się potrzeby typowo osobiste (np.

wyżywienie, odzież) jak również potrzeby majątkowe (utrzymanie domu,

samochodu itp.).

Małżonkowie obowiązani są przyczyniać się do zaspokajania tylko tych

potrzeb rodziny, których zaspokojenie jest w danych okolicznościach

usprawiedliwione interesem rodziny i poszczególnych jej członków. Przy

ocenie z tego punktu widzenia indywidualnych potrzeb członków rodziny

należy brać pod uwagę szczególne okoliczności ich dotyczące (wiek, stan

zdrowia, zainteresowania i in.).

Zakres obowiązku małżonków przyczyniania się do zaspokajania potrzeb

rodziny wyznaczają ich siły, tj. możliwości wypełnienia obowiązku,

wynikające ze stanu fizycznego i psychicznego każdego z małżonków

oraz możliwości zarobkowe i majątkowe każdego z nich. Zakres ten nie

zależy więc od faktycznie uzyskiwanych dochodów, lecz od dochodów,

jakie każde z małżonków mogłoby osiągnąć, wykorzystując swoje

możliwości. Jest to identyczna zasada jak w przypadku ustalania

obowiązku alimentacyjnego.

Zasada ta realizuje się nie tylko przez świadczenia pieniężne. Obowiązek

przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny może polegać także na

osobistych staraniach o wychowanie dzieci i na pracy we wspólnym

gospodarstwie domowym. Wykonywanie tej pracy i osobiste starania o

wychowanie dzieci mogą wyczerpywać spoczywający na małżonku

(zwykle jest nim żona) obowiązek przyczyniania się do zaspokajania

potrzeb rodziny w całości lub w części.

Kwestią sporną pozostaje problem wzajemnego świadczenia małżonków

w przypadku ustania wspólnego pożycia (faktycznej separacji). Według

orzeczenia Izby Cywilnej i Administracyjnej SN z dnia 16 grudnia 1987 r.,

III CZP 91/86 – w przypadku separacji faktycznej, gdy jedno z

małżonków pozostaje we wspólnym gospodarstwie rodzinnym z dziećmi

małoletnimi lub takimi, które nie są w stanie utrzymać się samodzielnie

separacja nie powinna wywierać ujemnego wpływu na możliwość

zaspokajania potrzeb dzieci i jego zakres (według równej stopy życiowej

wszystkich członków rodziny), a potrzeb tych w praktyce nie da się

oddzielić od potrzeb tego z małżonków, przy którym dzieci pozostały.

Dlatego ustanie wspólnego pożycia małżonków nie uchyla

przewidzianego w art. 27 ich obowiązku w odniesieniu do rodziny (tej jej

części), którą tworzą dzieci z pozostałym z nimi małżonkiem.

Zasadą jest natomiast, że orzeczenie separacji (lub rozwodu) powoduje

ustanie praw i obowiązków wynikających z małżeństwa, w tym

obowiązku przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny.

Dochodzenie roszczeń utrzymania od małżonka odbywa się tak jak

dochodzenie roszczeń alimentacyjnych na rzecz osób uprawnionych.

Właściwym sposobem ich dochodzenia jest więc droga procesu.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: