Władysław Noskowski - Człowiek i dwa osły.pdf - Dzieci i młodzież - noczbrodni

Człowiek i dwa osły

Przez lasy, błonia, piaski, góry i wądoły

Człowiek dwa długouche prowadził rumaki.

Jeden niósł lekkie gąbki, więc kroczył wesoły;

Drugi na bat nie zważał i wlókł się powoli,

Bowiem dźwigał ciężkie paki,

Pełne soli.

Tak we trzech idąc o słońca zachodzie

Nad brzegiem rzeki u brodu stanęli.

Bród był płytki, lecz człowiek, nieżądny kąpieli,

Dosiadł osła z gąbkami i zmierzył ku wodzie,

A osła z ładunkiem soli

Pognał przodem. Aliści, czy to ze swawoli,

Czy z jakiej innej przyczyny,

Osioł w bok skoczył, w sam środek głębiny

Wpadł i zniknął pod wodą. Lecz nie zginął wcale:

Wszystką sól wkrótce roztopiły fale.

Więc, od ciężaru zwolniony,

Raźno łeb wychylił z wody

I bez przeszkody

Dopłynął przeciwnej strony.

Tym zachęcony przykładem,

Osioł z gąbkami poszedł jego śladem:

Skoczył w toń i po samą zanurzył się szyję.

Wnet pije gąbka wodę, człek i osioł pije –

Obadwaj mieli za dość. Lecz gąbka pęcznieje,

Chciwie połyka ciecz zdradną

I ciążąc coraz bardziej, obu ciągnie na dno.

Już człowiek traci ratunku nadzieję,

Oburącz za kark dzierży głupie zwierzę

I widząc bliską śmierć, szepcze pacierze.

Wyciągnął go ktoś z wody. Kto? – nie mówi powieść:

Lecz ów człowiek zobaczył, że nie wszyscy mogą

Z równym skutkiem jednaką postępować drogą.

Tego właśnie chciałem dowieść.

WŁADYSŁAW NOSKOWSKI

Władysław Noskowski - Człowiek i dwa osły.pdf