Konin.pdf

(3021 KB) Pobierz
KONIN
993109977.023.png
Konin – miasto położone nad Wartą ma bogate tradycje historyczne.
Na mapach pojawiło się już w okresie imperium rzymskiego i zostało
zlokalizowane na słynnym Szlaku Bursztynowym jako osada handlowa. Być
może jest to sytuowana na tych mapach w połowie II w.n.e. przez geografa
i astronoma aleksandryjskiego Klaudiusza Ptolomeusza legendarna Seti-
dava , o którą toczy się dziś spór. Przemieszczały się tędy karawany kupieckie
żądne cennego na owe czasy słonecznego kruszcu jakim jest bursztyn.
Królewskie miasto Konin, położone na skrzy-
żowaniu traktów handlowych, prawa miejskie uzyskało
przed 1285 r. Jednak jego dzieje pisane są starsze
o parę dziesięcioleci. Wymieniono go, w dokładniej
nie datowanym, dokumencie książęcym z połowy
XIII stulecia, potwierdzającym nadanie wsi Lisiec dla
podkaliskiego klasztoru św. Wawrzyńca. Od XIV stulecia
Konin był stolicą powiatu i dekanatu w archidiakonacie
i archidiecezji gnieźnieńskiej, także ważnym ośrodkiem
rzemiosła i handlu oraz centrum rozległego klucza dóbr
królewskich. Jako siedziba starosty niegrodowego jego
gospodarcza przeszłość łączy się z dziejami wielu miast
i wsi na terenie historycznej Wielkopolski i pozostaje
również w silnych związkach z królewskim dworem na
Wawelu oraz w Warszawie.
Przez stulecia miasto było miejscem pobytu
Szkotów. Zamieszkiwali tu także Niemcy, Rosjanie, Żydzi,
Ormianie, Białorusini, Czesi, Gruzini, przedstawiciele
innych narodów. Konin – jak można rzec – był Miastem
Narodów Europy .
Zachowane zabytki sztuki tylko w niewielkim stop-
niu odzwierciedlają te europejskie powiązania miasta.
Najstarszy okres istnienia Konina jako osady zamyka się roczną
datą 1331, powiązaną z wielką rejzą krzyżacką, która zniszczyła miasto
wraz z istniejącym tu grodem. Po zawarciu pokoju kaliskiego w 1343 r., król
Kazimierz przystąpił do odbudowy Konina, który w części opasano murem
miejskim i powiązano go z zamkiem, istniejącym w formie ruiny do począt-
ków XIX w. O funkcjonowaniu tutejszego kościoła parai alnego dowiadujemy
Słup Koniński
2
993109977.024.png 993109977.025.png 993109977.026.png 993109977.001.png 993109977.002.png 993109977.003.png
się z dokumentu z 1357r. Od ósmej dekady XIV stulecia coraz częściej w źród-
łach pojawiają się przedstawiciele władz miejskich, w tym burmistrz, rajcy,
ławnicy, wójtowie.
Konin stał się centrum jednej z najbogatszych królewszczyzn
– starostwa niegrodowego, obejmującego miasto wraz z przyległymi wsiami.
Istotnym momentem dziejowym było powstanie powiatu konińskiego.
Jako stolica nowej jednostki administracyjnej państwa, stał się siedzibą
sądów ziemskiego i grodzkiego. W bliżej
niewyjaśnionych okolicznościach Konin zos-
tał centrum rozległego terytorialnie dekanatu,
który wchodził w skład archidiakonatu
gnieźnieńskiego w dawnej archidiecezji
gnieźnieńskiej.
Z powstaniem miasta
wiąże się legenda:
Książę Leszek polując w nieprze-
bytych borach zapędził się samotnie za
jeleniem, gubiąc przyboczną drużynę. Gdy
zmęczony siadł pod drzewem, podeszli do
niego półdzicy smolarze leśni, a widząc
bogaty strój, postanowili go obrabować.
Leszek bronił się i powoływał na swą nie-
tykalność książęcą. Lecz smolarzenie tylko
o nietykalności, ale nawet o istnieniu księcia
nie słyszeli. Leszek groził swą drużyną,
lecz smolarze śmiali się, twierdząc, że
tych borów nikt nie przebył. Przewrócili księcia i poczęli go obdzierać z szat.
Wtem dał się słyszeć tętent koni. Tak książę jak i smolarze byli przekonani, że
nadciąga drużyna. Napastnicy rzucili łupy i zbiegli. Książę nie chcąc się poka-
zać w tym stanie, szybko ubrał się. Gdy krzyknął, tętent ustał, a potem zaczął
się oddalać. Jak się okazało, nie była to drużyna książęca, lecz tabun koni,
pasący się na leśnych polanach, spłoszony przez jakiegoś drapieżcę. Książę
wdzięczny zwierzętom, które przypadkowo uratowały mu życie, postanowił
założyć miasto i nazwać je Koninem, a w herbie umieścić konia.
Plac Wolności
Synagoga
Plac Zamkowy
Plac Wolności
3
993109977.004.png 993109977.005.png 993109977.006.png 993109977.007.png 993109977.008.png 993109977.009.png 993109977.010.png
W 2000 r. w bruk Placu Wolności
wmurowano tablice z herbami miast
partnerskich Konina.
Akmene
(Litwa)
Briańsk (Rosja)
Czerniowce
(Ukraina)
Dobele
(Łotwa)
Herne (Niemcy)
Henin - Beaumont
(Francja)
Karłowo
(Bułgaria)
Santa Susana
(Hiszpania)
Sundsvall
(Szwecja)
Ungheni
(Mołdowa)
Wakeield
(Wielka Brytania)
Miasta współpracujące
Joniskis (Litwa)
4
993109977.011.png
Urząd Miasta Konina
Plac Wolności
Plac Wolności
Plac Wolności
Niegdyś, w czasach średniowiecznych Plac
Wolności funkcjonował jako rynek. Do czasu pożaru
w roku 1707, na środku placu stał gotycki ratusz.
Kamienice otaczające starówkę pochodzą ze schyłku
XVIII i połowy XIX w, reprezentują głównie styl
klasycystyczny. Już wówczas sam rynek jak i ulice
do niego prowadzące były wybrukowane. W 2000 r.
wmurowano w bruk rynku tablice z herbami miast
partnerskich Konina.
Główną arterią średniowiecznego miasta
był trakt łączący Kalisz z Toruniem. Z zachodnio-
północnego rogu placu, biegnie w stronę północną
droga prowadząca do Mostu Toruńskiego. W śred-
niowieczu w tym miejscu między nim a placem stała
Brama Toruńska. W drugiej połowie XIX w., między
rzeką a gmachem dawnego starostwa wybudowano
cerkiew prawosławną. Zniszczona podczas I wojny
światowej, została rozebrana ostatecznie w 1924 r.
Plac Wolności
Budynek starego starostwa
Przy północnej pierzei Placu Wolności stoi okazały budynek dawnego
starostwa z 1828 r. Dwukondygnacyjny, pokryty dachem naczółkowym,
o wyraźnych cechach klasycystycznych, budynek wybudowany został dla
Komisarza Obwodu Konińskiego. Po likwidacji obwodów w 1837 r. mieściła
się tam siedziba rosyjskiego naczelnika powiatu. Budynek zawsze pełnił rolę
obiektu administracyjnego. Od czasu odzyskania niepodległości w 1918 r. do
1975 r. urzędowały tu władze powiatowe. Od 1996 r. w odrestaurowanym
budynku mieści się Urząd Miasta.
Dom Zemełki.
Najstarszy murowany obiekt mieszczański w Koninie był wzniesiony
na przełomie XVI/XVII w. Obecny wygląd domu jest wynikiem przebudowy
przeprowadzonej na przełomie XIX i XX w. W południowo-zachodniej części
parteru zachowała się izba kryta sklepieniem kolebkowo - krzyżowym.
Przelotowa sień wraz z dwiema piwnicami kryte są sklepieniami beczkowymi.
Fundator kamienicy Jan Zemełka urodził się w 1539 roku i był jednym z naj-
znamienitszych mieszczan Konina.
Dom Zemełki
5
993109977.012.png 993109977.013.png 993109977.014.png 993109977.015.png 993109977.016.png 993109977.017.png 993109977.018.png 993109977.019.png 993109977.020.png 993109977.021.png 993109977.022.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin