001.Przekaz.pdf

CZĘŚĆ I

WSZECHŚWIAT CENTRALNY I SUPERWSZECHŚWIATY

Przygotowano pod nadzorem korpusu osobowości superwszechświatowych

z Uversy, działających z upoważnienia Pradawnych

Czasu z Orvontonu.

PRZEKAZ 1

OJCIEC UNIWERSALNY

O jciec Uniwersalny jest Bogiem całego stworzenia, Pierwszym Źródłem i Centrum wszystkich

rzeczy i istot. Uważajcie Boga przede wszystkim za stwórcę, potem za władcę a na koniec za

nieskończonego podtrzymywacza. Prawda o Ojcu Uniwersalnym zaczęła świtać dla ludzkości,

kiedy prorok powiedział: „Ty Boże jesteś jedyny; nie ma nikogo prócz Ciebie. Stworzyłeś

niebiosa, niebiosa niebios z ich wszystkimi zastępami; utrzymujesz ich i panujesz im. Przez

Synów Bożych wszechświaty stworzone były. Stwórca okrywa się światłem jak płaszczem i

rozpościera nieba jak namiot”. Dopiero idea Ojca Uniwersalnego – jednego Boga zamiast wielu

bogów – pozwoliła człowiekowi śmiertelnemu zrozumieć, że Ojciec jest boskim stwórcą i

nieskończonym władcą.

Stworzono miriady układów planetarnych, aby w końcu zostały zamieszkane przez wiele

różnorodnych rodzajów istot inteligentnych, istot mogących rozpoznać Boga, odczuwać Boską

miłość i odwzajemniać to uczucie. Wszechświat wszechświatów jest dziełem Boga i miejscem

zamieszkania jego rozmaitych istot. „Bóg stworzył nieba i ukształtował ziemię; ustanowił

wszechświat i nie stworzył tej ziemi bezładną, lecz przysposobił ją na mieszkanie”.

Wszystkie oświecone światy uznają i czczą Ojca Uniwersalnego, wiecznego Stwórcę i

nieskończonego podtrzymywacza całego stworzenia. Obdarzone wolą istoty, wszechświat za

wszechświatem, zaczynają bardzo długą podróż do Raju, fascynujące zmagania wiecznej epopei

docierania do Boga Ojca. Najwyższym celem dzieci czasu jest znalezienie wiecznego Boga,

zrozumienie Boskiej natury, poznanie Ojca Uniwersalnego. Rozpoznające Boga istoty, kiedy

przebywają na swych planetach, mają jedną tylko najwyższą ambicję, jedno trawi je pragnienie –

ażeby stać się podobnym jemu w rajskiej doskonałości jego osobowości, ażeby być takim, jakim

jest on na swojej wszechświatowej sferze prawej wszechwładzy. Od zamieszkującego w

wieczności Ojca Uniwersalnego wyszło najwyższe zalecenie: „Bądźcie doskonali, nawet tak, jak

ja doskonały jestem”. W miłości i miłosierdziu rajscy posłańcy ponieśli to Boskie wezwanie,

poprzez epoki i poprzez wszechświaty, nawet do takich skromnych istot, zwierzęcego

pochodzenia, jak rodzaj ludzki na Urantii.

To wspaniałe i powszechne przykazanie, ażeby dążyć do osiągnięcia Boskiej doskonałości,

jest pierwszym obowiązkiem i powinno być najwyższą ambicją wszystkich trudzących się

życiem istot, stworzonych przez Boga doskonałości. Osiągnięcie Boskiej doskonałości jest

ostatecznym i pewnym przeznaczeniem całego człowieczego, wiecznego postępu duchowego.

Śmiertelnicy z Urantii raczej nie mogą się spodziewać osiągnięcia doskonałości w sensie

nieskończonym, jednak jest zupełnie możliwe, aby istoty ludzkie, począwszy od tej planety,

zaczęły docierać do tego boskiego i niebiańskiego celu, jaki nieskończony Bóg ustanowił dla

śmiertelnych ludzi; a kiedy osiągną to przeznaczenie, będą we wszystkim, co się odnosi do

samorealizacji i osiągnięć umysłowych, tak przepełnieni w swej domenie boską doskonałością,

jak sam Bóg jest w domenie nieskończoności i wieczności. Taka doskonałość może nie być

uniwersalna w sensie materialnym, nieograniczona w rozumowaniu intelektualnym, czy

ostateczna w doświadczeniu duchowym, ale jest ostateczna i kompletna we wszystkich

skończonych aspektach boskości woli, w doskonałości motywacji osobowych i w

uświadamianiu sobie Boga.

Takie jest prawdziwe znaczenie Boskiego przykazania: „Bądźcie doskonali, nawet tak, jak ja

doskonały jestem”, które zawsze pcha śmiertelnego człowieka naprzód i przyzywa go do

wewnątrz, w tych długich i fascynujących zmaganiach osiągania coraz wyższych poziomów

wartości duchowych i prawdziwych znaczeń wszechświata. To wzniosłe poszukiwanie Boga

wszechświatów jest najwyższą przygodą mieszkańców wszystkich światów czasu i przestrzeni.

1. IMIĘ OJCA

Spośród wszystkich imion, pod którymi Bóg Ojciec znany jest we wszechświatach, najczęściej

spotyka się te, które określają go jako Pierwsze Źródło i Centrum Wszechświata. W różnych

wszechświatach i w różnych częściach tego samego wszechświata, Pierwszy Ojciec znany jest

pod rozmaitymi imionami. Imiona, które stworzony nadaje Stwórcy, zależą w dużym stopniu

od tej koncepcji Stwórcy, jaką posiada stworzony. Pierwsze Źródło i Centrum Wszechświata

nigdy nie objawił się imieniem, tylko swą naturą. Skoro jednak wierzymy, że jesteśmy dziećmi

tego Stwórcy, jest rzeczą zupełnie naturalną, że powinniśmy nazywać go Ojcem. Ale to imię

wybraliśmy sami, a wywodzi się ono z uświadomienia sobie naszych, osobistych związków z

Pierwszym Źródłem i Centrum.

Ojciec Uniwersalny nigdy nie narzuca inteligentnym, wolą obdarzonym istotom we

wszechświatach, jakiejkolwiek formy arbitralnego uznania, formalnego czczenia czy

niewolniczej służby. Ewolucyjni mieszkańcy światów czasu i przestrzeni muszą, sami z siebie –

w swych własnych sercach – zaakceptować go, kochać go i dobrowolnie czcić. Stwórca nie chce

zniewalać, ani też zmuszać do podporządkowania sobie duchowej, wolnej woli stworzonych

istot materialnych. Przepełnione uczuciem poświęcenie woli człowieka czynieniu woli Ojca, jest

najlepszym ludzkim darem dla Ojca; faktycznie, takie uświęcenie woli stworzonego stanowi

jedyny możliwy ludzki dar, posiadający istotną wartość dla Rajskiego Ojca. W Bogu człowiek

żyje, porusza się i istnieje; nie ma niczego, co człowiek może dać Bogu, za wyjątkiem tego

wyboru, by podporządkować się woli Ojca a decyzja taka, czyniona przez inteligentne, wolą

obdarzone istoty z wszechświatów, jest rzeczywistością tego, prawdziwego czczenia, które

szczególnie przypada do gustu zdominowanej przez miłość naturze Stwórcy Ojca.

Gdy kiedyś naprawdę uświadomicie sobie istnienie Boga, kiedy naprawdę odkryjecie

majestatycznego Stwórcę i zaczniecie uświadamiać sobie zamieszkującą was obecność Boskiego

kontrolera, wtedy, zgodnie z waszym zrozumieniem oraz ze sposobem i metodą, jaką Boscy

Synowie objawiają Boga, znajdziecie imię dla Ojca Uniwersalnego, które będzie odpowiednią

ekspresją waszej idei Pierwszego Wielkiego Źródła i Centrum. I tak, na różnych światach i w

rozmaitych wszechświatach, Stwórca znany jest pod różnymi określeniami; w duchu wzajemnej

zależności wszystkie znaczą to samo, ale w słowach i symbolice, każde imię oznacza stopień i

głębokość jego intronizacji w sercach istot przezeń stworzonych, z jakiejkolwiek danej domeny.

W pobliżu centrum wszechświata wszechświatów, Ojciec Uniwersalny w zasadzie znany jest

pod tymi imionami, które można uznać za określenie Pierwszego Źródła. Gdy idziemy w

przestrzeń, we wszechświaty, nazwy używane na określenie Ojca Uniwersalnego częściej

oznaczają Uniwersalne Centrum. Jeszcze dalej w głąb gwiezdnych kreacji, nazywany jest on tak,

jak na świecie zarządu waszego wszechświata lokalnego, jako Pierwsze Stwórcze Źródło i Boskie

Centrum. W jednej z pobliskich konstelacji Bóg zwany jest Ojcem Wszechświatów. W innej –

Nieskończonym Podtrzymywaczem, a w kierunku wschodnim – Boskim Władcą. Jest on także

nazywany Ojcem Świateł, Darem Życia oraz Wszechpotężnym.

Na tych światach, gdzie Rajscy Synowie przeżyli swe obdarzające życie, Bóg znany jest na

ogół pod jakimś imieniem, określającym osobisty związek, uczuciowość i ojcowskie oddanie. W

zarządzie waszej konstelacji nawiązują do Boga jako do Ojca Uniwersalnego a na różnych

planetach waszego lokalnego systemu światów zamieszkałych, zwany jest on rozmaicie, jako

Ojciec Ojców, Rajski Ojciec, Ojciec z Havony i Duchowy Ojciec. Ci, którzy znają Boga z

objawień, udzielonych podczas obdarzeń dokonanych przez Rajskich Synów, poddają się

ewentualnie uczuciowemu urokowi relacji stworzony-Stwórca i nazywają Boga „nasz Ojciec”.

Na planecie, gdzie istoty stworzone obdarzone są płcią, na świecie, gdzie uczucia

rodzicielskie tkwią w sercach istot inteligentnych, określenie Ojciec staje się bardzo

odpowiednim i stosownym imieniem wiecznego Boga. Na waszej planecie, Urantii, jest on

najlepiej znany, najpowszechniej honorowany, pod imieniem Bóg . Imię, jakie mu nadano,

niewielkie ma znaczenie; ważną rzeczą jest to, że powinniście go znać i starać się być jemu

podobni. Wasi dawni prorocy właściwie nazywali go „Bogiem wiekuistym” nawiązując do niego

jako do tego, który „zamieszkuje wieczność”.

2. RZECZYWISTOŚĆ BOGA

W świecie ducha Bóg jest podstawową rzeczywistością; Bóg jest źródłem prawdy w sferach

umysłu; Bóg góruje nad wszystkim w domenach materialnych. Dla wszystkich stworzonych

istot inteligentnych Bóg jest osobowością, a dla wszechświata wszechświatów jest on Pierwszym

Źródłem i Centrum wiecznej rzeczywistości. Bóg nie jest podobny ani do człowieka ani do

maszyny. Pierwszy Ojciec jest uniwersalnym duchem, wieczną prawdą, nieskończoną

rzeczywistością i ojcowską osobowością.

Wieczny Bóg jest czymś nieskończenie większym, aniżeli tylko wyidealizowaną

rzeczywistością, czy uosobieniem wszechświata. Bóg nie jest po prostu najwyższym pragnieniem

człowieka, czy uprzedmiotowieniem ludzkich poszukiwań. Nie jest też Bóg zwyczajnie pojęciem,

czy mocą-potencjałem prawości. Ojciec Uniwersalny nie jest synonimem natury, nie jest też

uosobionym prawem natury. Bóg jest rzeczywistością transcendentalną, a nie tylko ludzką

koncepcją najwyższych wartości. Bóg nie jest psychologicznym zogniskowaniem znaczeń

duchowych, ani też „najwspanialszym dziełem człowieka”. W umyśle ludzkim Bóg może być

dowolnym z tych pojęć, ale jest on czymś znacznie większym. Jest on zbawicielem i kochającym

Ojcem wszystkich tych, którzy cieszą się pokojem ducha na Ziemi i którzy pragną trwania

osobowości po śmierci.

Aktualność istnienia Boga uwidacznia się w ludzkim doświadczeniu jako zamieszkiwanie w

człowieku Boskiej obecności, duchowego Monitora, przysłanego z Raju, aby żył w śmiertelnym

umyśle człowieka i pomagał w kształtowaniu się nieśmiertelnej, żyjącej wiecznie duszy.

Obecność Boskiego Dostrajacza w ludzkim umyśle objawia się przez trzy fenomeny empiryczne:

1. Intelektualna zdolność poznania Boga – uświadomienia sobie Boga.

2. Duchowy impuls do znalezienia Boga – poszukiwanie Boga.

3. Dążenie osobowości do bycia podobną Bogu – szczere pragnienie czynienia woli Ojca.

Istnienia Boga nigdy nie da się udowodnić przez eksperyment naukowy, czy przez czyste

rozumowanie logicznej dedukcji. Boga uświadomić sobie można jedynie w domenach

doświadczenia ludzkiego; tym niemniej prawdziwa koncepcja rzeczywistości Boga jest sensowna

dla logiki, wiarygodna dla filozofii, niezbędna dla religii oraz nieodzowna dla jakiejkolwiek

nadziei wiecznego życia osobowości.

Ci, którzy rozpoznają Boga, doświadczyli jego obecności; tacy rozpoznający Boga

śmiertelnicy posiadają w swym osobistym doświadczeniu jedyny autentyczny dowód istnienia

żywego Boga, jaki jedna istota ludzka może oferować drugiej. Nie ma żadnej innej możliwości

wykazania istnienia Boga, oprócz kontaktu pomiędzy świadomością Boga w umyśle ludzkim a

obecnością Boga w Dostrajaczu Myśli, który zamieszkuje intelekt śmiertelnika i nadawany jest

człowiekowi jako bezinteresowny dar Ojca Uniwersalnego.

Teoretycznie możecie uważać Boga za Stwórcę i stworzył on osobiście Raj oraz doskonały

wszechświat centralny, jednak wszechświaty czasu i przestrzeni są w całości stwarzane i

organizowane przez rajski korpus Synów Stwórcy. Ojciec Uniwersalny nie jest osobistym

stwórcą wszechświata lokalnego Nebadonu; wszechświat, w którym żyjecie, jest stworzony

przez jego Syna Michała. Chociaż Ojciec nie stwarza osobiście wszechświatów ewolucyjnych,

kontroluje je w ich licznych wszechświatowych relacjach oraz w pewnych przejawach ich

energii fizycznych, umysłowych i duchowych. Bóg Ojciec jest osobistym stwórcą rajskiego

wszechświata, a w połączeniu z Wiecznym Synem, stwórcą wszystkich pozostałych, osobistych

Stwórców wszechświatów.

Pierwsze Źródło i Centrum działa jako kontroler fizyczny materialnego wszechświata

wszechświatów, w formach wiecznej Wyspy Raj, a przez to absolutne centrum grawitacji,

wieczny Bóg sprawuje kosmiczną kontrolę nadrzędną na poziomie fizycznym, zarówno we

wszechświecie centralnym jak i na obszarze wszechświata wszechświatów. Jako umysł, Bóg

działa w Bóstwie Nieskończonego Ducha; jako duch, Bóg objawia się w osobie Wiecznego Syna

oraz w osobach Boskich dzieci Wiecznego Syna. Ten związek wzajemny Pierwszego Źródła i

Centrum z partnerskimi Osobami i Absolutami Raju, w najmniejszym stopniu nie wyklucza

bezpośredniego, osobistego działania Ojca Uniwersalnego na obszarze całego stworzenia oraz

na wszystkich jego poziomach. Ojciec Stwórca, dzięki obecności swego rozdrobnionego ducha,

utrzymuje bezpośredni kontakt ze stworzonymi dziećmi i stworzonymi wszechświatami.

3. BÓG JEST WSZECHŚWIATOWYM DUCHEM

„Bóg jest duchem”. Jest powszechną obecnością duchową. Ojciec Uniwersalny jest

nieskończoną rzeczywistością duchową; jest on „wszechwładnym, wiecznym, nieśmiertelnym,

niewidzialnym i jedynym prawdziwym Bogiem”. Chociaż jesteście „z rodu Bożego”, nie

powinniście sądzić, że Ojciec jest do was podobny w formie, czy też fizycznie, dlatego tylko, że

powiedziano wam, iż jesteście stworzeni „na jego obraz” – zamieszkali przez Nieodgadnione

Monitory, rozesłane z centralnego miejsca pobytu jego wiecznej obecności. Istoty duchowe są

rzeczywiste, pomimo, że są niewidoczne dla oczu ludzkich, nie mają ciała ani krwi.

Powiedział kiedyś prorok: „Nie widzę go, chociaż przechodzi; mija a dostrzec nie mogę”.

Możemy wciąż oglądać dzieła Boże, dobrze możemy uświadamiać sobie materialne dowody jego

wspaniałego działania, ale rzadko możemy dostrzec widzialny przejaw jego boskości, nie

widzimy nawet mieszkającego w człowieku ducha, przezeń wysłanego.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: