FiM 02 - 2009.pdf - 2009 - Seewald

Widząc obłudę, chciwość, pedofilię, zacofanie...

POLACY ODCHODZĄ Z KOŚCIOŁA

Str. 6, 7

INDEKS 356441

ISSN 1509-460X

http://www.faktyimity.pl

Nr 2 (462) 15 STYCZNIA 2009 r. Cena 3 zł (w tym 7% VAT)

Chcecie poznać patent genialny w swej złodziejskiej

prostocie? Oto charytatywna kościelna firma Caritas

zatrudnia w swoich firmach osoby niepełnosprawne,

które własną pracą zarabiają dla niej pieniądze. A kto

płaci pensje tym nieszczęśnikom? Otóż my wszyscy.

Str. 9

ISSN 1509-460X

KSIĄDZ NAWRÓCONY

Nr 2 (462) 9 – 15 I 2009 r.

FAKTY

KOMENTARZ NACZELNEGO

„Komuniści zagrabili kościelne majątki w sposób półbandycki

– rozdzierał szaty w studiu TVN (program „Teraz my!”) poseł

PO Andrzej Czuma. – Biadolenie z powodu jakichś 500 ha zie-

mi, że to są jakieś duże pieniądze, jest nie na miejscu i małost-

kowe” – dodał. A my dodajmy, że „sposób półbandycki” ozna-

cza wypłacanie rekompensat przez ponad pół wieku i oddanie

więcej, niż się upaństwowiło. Takie jest tych ludzi, tych Czu-

mów, pseudopatriotów Prawdziwe Oblicze. W skrócie PO!

Watahy dorżnąć

Aż serce roście i wielki kamień z niego spada na wieść, że ko-

lejny hierarcha Krk niewinny jest jako ta lelija. Otóż nuncjusz

apostolski abp Józef Kowalczyk zarejestrowany był przez SB ja-

ko kontakt operacyjny i oczywiście nic a nic o tym nie wiedział.

Jeśli donosił, to tylko przez sen i wyłącznie dobre nowiny. Ja-

ką miały wartość? Zawsze co łaska. Święty kapłan...

władzy są największym złem, jakie może spotkać Pol-

skę. Dlaczego? Ponieważ od zawsze grupowali wokół sie-

bie prawicowo-klerykalnych oszołomów, którzy potrzebo-

wali tylko wodza, żeby rozpalić współczesne stosy inkwi-

zycji. To ludzie żądni deptania innych, nieważne: byłych

agentów, wykształciuchów, niekatolików czy budowni-

czych PRL i III RP.

Wśród nich są też kompletni wariaci, takie małpy

z brzytwą, jak Macierewicz. Bez wodza wszyscy oni by-

li rozproszeni i skłóceni, bo każdy chciał być duce. Dwu-

głowy wódz – Kaczyńscy – pogodził ich, dając każdemu

przestrzeń życiową w rządzie, magistracie Warszawy i in-

nych synekurach. Hydra się rozrastała, ale kiedy chcia-

ła połknąć wszystko, zjadła własny ogon, stawiając na

kolejne wybory do parlamentu.

Obecnie jest historyczna szansa, aby katoprawicowe

watahy rozproszyć tak skutecznie, by w tym pokoleniu już

nie zdołały się zjednoczyć. W ten sposób rządy w kraju

mogliby na długo objąć rozsądni liberałowie (nie mylić z obec-

ną PO) na zmianę lub wespół ze zjednoczoną lewicą.

Klucz do realizacji takiego scenariusza ma Donald Tusk.

Wbrew pozorom problemem Tuska nie jest wcale pre-

zydent i jego weta, lecz sama Platforma Obywatelska,

która stała się ugrupowaniem konserwatywnym społecz-

nie i liberalnym gospodarczo. Tyle że taka mieszanka

jest niespójna i nie ma przyszłości. Młodzi wyborcy

chcą zarówno wolności ekonomicznej, jak i obyczajo-

wej. Ostatnie wyczyny rządu (patrz projekt dotyczący in

vitro posła Gowina) pokazują, że PO to tylko łagodniej-

sza wersja PiS. Oparcie się na klerykałach może się

przyczynić do klęski PO w następnych wyborach, a jest

szansa na miażdżące zwycięstwo. Tusk, którego czujność

usypiają obecne pozytywne dla PO sondaże, nie zauwa-

żył też kilku innych rzeczy.

Po pierwsze: PiS zachowuje pozory spójności. Ta par-

tia jest już w agonii. Prezesa opuścili już Rydzyk oraz stron-

nicy Jurka z Opus Dei. Potem była wolta członków Rad

Nadzorczych TVP i Polskiego Radia, dzięki której PiS-owcy

stracili wpływy i stanowiska w mediach publicznych. Z PiS

odchodzi także młody, ideowy narybek, np. Marek Opio-

ła, doradca Jarosława, jeden z asystentów Lecha jako

prezydenta Warszawy, który jako 30-latek został człon-

kiem Komisji ds. Służb Specjalnych (2005–2007), a na-

stępnie był sekretarzem komisji weryfikacyjnej WSI. In-

ny przykład to Marek Tretter, lat 30., związany z PiS od

początku studiów; pracował w KRRiTV, potem był m.in.

koordynatorem Biura Analiz Biura Klubu PiS. Od kwietnia

2008 r. jest asystentem ministra Grupińskiego z... PO.

Po drugie: Opus Dei, ideowy sojusznik PiS, także

traci wpływy w mediach. Dodatkowo w lutym ma się

ukazać demaskatorska książka byłego dyrektora biura

polskiej struktury OD w Polsce – nawróconego z kato-

licyzmu Francuza, który przez 18 lat werbował do OD

osoby z elit i kierował finansami Dzieła w Polsce. Książ-

ka ma zawierać instrukcje, jakie OD wydawało swoim

członkom, m.in. politykom prawicy, i inne tajne mate-

riały wewnętrzne!

Po trzecie: jeśli lewica będzie popierać

dobre ustawy PO przeciwko Lechowi K., ten

wraz ze swoją watahą PiS-owców zostanie

zupełnie zmarginalizowany. Napieralski, Tusk

i ich ludzie muszą tylko myśleć perspekty-

wicznie – co jest dobre dla kraju, a nie tu

i teraz dla ich partii. Wyborcy to z pewno-

ścią docenią. Poza tym wspólny wróg po-

winien łączyć.

Wychodząc z takich przesłanek, należy

stwierdzić, że Donald Tusk nie tylko bez po-

trzeby boi się PiS-u i jego prezydenta, ale

też chce wpuścić własną partię w kanał. Jak zauważa

Lech Mażewski – komentator polityczny związany z nie-

liczną reprezentacją normalnej polskiej prawicy (np. po-

stawił tezę, że stan wojenny był koniecznością) – prezy-

dent w Polsce de facto nie ma władzy. Władza jest

w rękach premiera. Nie wolno tylko dać się zakwakać,

że jest inaczej! Jedynym dostępnym prezydentowi na-

rzędziem jest weto, tyle że to strzał we własną stopę,

gdyż wyborcy nie znoszą politycznych bijatyk.

Niespójność ideowa w PO destabilizuje ją samą. Po-

nadto mogą w niej przeważyć głosy klerykałów, co do-

prowadzi do jej porzucenia przez młodych wyborców, a to

już równia pochyła. Zgadzam się z Mażewskim, że ewen-

tualny rozpad Klubu Parlamentarnego PiS (co jest praw-

dopodobne) należy wykorzystać do zmian w konstytucji,

porządkujących relacje pomiędzy prezydentem, rządem

i parlamentem. Na początek powinno pójść dalsze zmniej-

szenie liczby głosów wymaganych do obalania weta

prezydenta. W 1992 r. niezbędne było zebranie 2/3 gło-

sów (307), zaś od 1997 r. tylko 3/5 (276). W prezydenc-

kiej Francji do odrzucenia weta prezydenta wystarczy po-

łowa głosów izby niższej parlamentu.

Tak naprawdę już w obecnej konstytucji nigdzie nie

wyczytamy prawa prezydenta RP do samodzielnego kre-

owania polityki wewnętrznej. Ani tym bardziej między-

narodowej. W takich ramach prezydenci skazani są na

nudę i z nudów robią polityczne awantury. Wałęsa i Kwa-

śniewski doprowadzili do kryzysów politycznych, dzięki

czemu mieliśmy rządy, które nie odpowiadały przed ni-

kim, tylko przed nimi (rząd Bieleckiego, Suchockiej i Bel-

ki). W dodatku prezydenci wywoływali awantury głów-

nie z obozami, z którymi byli związani: Wałęsa – z obo-

zem „S”, a Kwaśniewski – z Millerowską lewicą. Dla

sprawności reform i rządzenia Polską należy wyelimino-

wać nawet teoretyczne pole do konfliktu. Dalsze skupie-

nie władzy w rękach premiera jest najwłaściwsze i da-

je szansę na realną odpowiedzialność przed społeczeń-

stwem za efekty rządzenia. Premier nie może wtedy

własnego lenistwa zwalić na prezydenta i odwrotnie. Po

uporządkowaniu tych spraw – aby ostatecznie odejść

od dwuwładzy – można by znieść powszechne wybory

prezydenckie. Sejm – pomniejszony personalnie o jakąś

połowę – wybierałby reprezentanta państwa i narodu,

którego zatwierdzałby jeszcze Senat lub jakaś komisja.

To być może uchroniłoby nas na przyszłość przed wybo-

rem paranoicznego, złośliwego karła-niedojdy, który nie

dość, że nie zna żadnego obcego języka, to nawet nie

potrafi poprawnie założyć słuchawek. Przed wyborem

i opłacaniem debilnych posunięć „Najwyższego Przedsta-

wiciela” wybranego przez Wolaków po niedzielnej sumie.

Przy rozpadzie Klubu PiS zdobycie brakujących 20 gło-

sów niezbędnych w celu przegłosowania w Sejmie zmian

w konstytucji nie wydaje się trudne. Czy jednak Tusk

będzie chciał zawrzeć trwałą koalicję z lewicą? Czy stać

go na odsunięcie w PO kościelnych agentów? Jeżeli

znowu pokaże lenistwo, jego marzenie o ciągłości wła-

dzy odpłynie w niebyt, a małpy znów naostrzą brzytwy

i zbiorą się w stado.

50 dolarów – tyle kosztowała radość przełamania się opłat-

kiem z ojcem Rydzykiem. Ową przyjemność miało 1500 przed-

stawicieli moherowej Polonii amerykańskiej w Chicago. Oprócz

obowiązkowego „wpisowego” tatko przyjmował też pękate ko-

perty. Polonii dziękujemy za wsparcie macierzy wkryzysie. Ata-

ta dyrektor? Będzie siał, siał i siał. Na zielono.

Ale szatan nie śpi. Dwie fundacje Rydzyka – „Lux Veritatis”

i„Naszą Przyszłość” – wzięła pod lupę prokuratura. Takie dzia-

łanie wymusiły doniesienia medialne (w tym nasze) o tym, że

to nie żadne instytucje charytatywne, tylko sprawne maszynki

do kręcenia wielkiego szmalu. Niestety, jak szybko wszczęto po-

stępowanie, tak szybko je zakończono, bo „prokuratorzy nie

dopatrzyli się większych nieprawidłowości”. Szkoda, bo więk-

szych już być nie może.

Przedświąteczna noc. Telefon do Radia Maryja. „Niech będzie

(...) i zawsze dziewica”. „Teraz i zawsze” – odpowiada ksiądz

Jacek, po czym zamienia się w słuch. „Ryszard z Opola mówi.

Proszę księdza, są takie media, które propagują polityków nie-

znających polskiego hymnu, takich, co to mówią, że białe jest

czarne i odwrotnie, które deprawowaniem słuchaczy się zaj-

mują i sianiem narodowej nienawiści oraz waśni”.

„No tak, tak... są niestety takie media, to smutne” – odpowia-

da błyskotliwie ks. Jacek, którego IQ nie przekroczyło tej no-

cy niebotycznej granicy 80 punktów.

Pana Ryszarda z Opola prosimy o kontakt z redakcją.

Po raz nie wiadomo już który nie doszło do rozpoczęcia proce-

su Antoniego J. – wielkiego przyjaciela i sponsora ojca Rydzyka,

byłego rektora Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Jaro-

sławiu (o tym „dżentelmenie” pisaliśmy parokrotnie na łamach

„FiM”). Lekarz rydzykowca oskarżonego o malwersacje finanso-

we i przestępstwa seksualne oświadczył zdumionym sędziom, że

jego klient „jest totalnie otępiały”. Naszym zdaniem, to nie jest

stan patologiczny, tylko zupełnie normalny w tych kręgach.

Jakby ataku izraelskiego w Palestynie było mało, Caritas Pol-

ska zapowiedział (i oczywiście natychmiast podał numer spe-

cjalnego konta), że będzie wspierał arabskie ofiary konfliktu

w Strefie Gazy. To teraz oprócz wojny wybuchnie tam jeszcze

klęska głodu!

„Walka klasowa zaostrza się” – powiedział Józef Stalin i jeśli

miał na myśli Napieralskiego i Olejniczaka, to był prawdziwym

wieszczem. Nasz największy zawód roku 2008 – Grzegorz N.,

nazywany przez niektórych trzecim bliźniakiem, zarzuca Wojt-

kowi O., że ten łasi się do PO. Tylko jak tu mówić o walce

klas, skoro klasy w tym nie ma żadnej.

Napieralski zapowiedział, że podczas corocznego spotkania SLD

z dziennikarzami nastrój ma być luźniejszy i on – przewodni-

czący zaśpiewa... karaoke. A dokładnie co? Podobno niegdy-

siejszy hit „Wypijmy za błędy...”. Jak tak dalej pójdzie, lewico-

wy elektorat zaintonuje: „Na barykady, ludu roboczy...”.

Nareszcie wszystko stało się jasne, choć marna to, niestety, po-

ciecha. Oto najbardziej znany na świecie egzorcysta, ksiądz

Gabriele Amorth, oświadczył triumfalnie, że wie, kto stoi za

światowym kryzysem ekonomicznym. Otóż diabeł za nim stoi.

Taki najprawdziwszy, z ogonem, kopytami i rogami.

No cóż... Zawsze twierdziliśmy, że Bush to kawał łobuza, ale

żeby zaraz Antychryst?!

JONASZ

Dwóch brytyjskich pastorów przeszło jednocześnie na katoli-

cyzm. Nie byłoby w tym niczego niezwykłego, gdyby rzecz nie

dotyczyła ojca i syna. Jakby tego było mało, obaj celebrowali

mszę w kościele niedaleko Birmingham. Agencje donoszą, że

to pierwszy taki przypadek w historii Kościoła papieskiego.

Agencje, niestety, jaja sobie robią z księżowskich jaj.

Episkopat Nikaragui alarmuje, że „po dojściu do władzy poli-

tyków lewicowych w kraju łamane są zasady demokracji”. Ale

przecież nie wystarczy tylko narzekać. Pasterze owieczek po-

winni wskazać swojej trzódce wzorcowe standardy. Ot, choćby

mającą wiekowe tradycje demokrację watykańską...

J eszcze zanim powstał PiS, pisałem, że bliźniacy przy

Nr 2 (462) 9 – 15 I 2009 r.

GORĄCY TEMAT

rał Czesław Kiszczak

udzielił „Gazecie Wy-

borczej” obszernego

wywiadu oraz zamieścił na jej łamach

specjalne oświadczenie. Redakcja en-

tuzjazmuje się, że zwierzenia ostat-

niego szefa peerelowskiej policji po-

litycznej „rzucają nowe światło na

wiarygodność zapisów odziałalności

agenturalnej wielu osób figurujących

waktach SB jako tajni współpracow-

nicy” iod teraz „żadna poważna dys-

kusja o lustracji nie będzie mogła

pominąć głosu byłego szefa MSW”,

skoro on sam „przyznaje, że pole-

cił SB zapisywać informacje z pod-

słuchów jako doniesienia od agen-

tów” . Tak twierdzi dziennikarz Woj-

ciech Czuchnowski – najwybitniej-

szy w „Gazecie” fachowiec od służb

specjalnych.

Po lekturze generalskich wynu-

rzeń i ich jedynie słusznej interpre-

tacji poczuliśmy się trochę rozdar-

ci, bo choć ani na jotę nie zmienił

się nasz pogląd, że archiwa Instytu-

tu Pamięci Narodowej są ekskluzyw-

nym szambem, w którym od czasu

do czasu topi się wybrane osoby, to

przecież nie sposób przejść obojęt-

nie wobec prymitywnej próby zro-

bienia narodowi wody z mózgów...

⁄⁄⁄

„Informacje uzyskane za pomo-

cą techniki operacyjnej przypisywa-

no w dokumentacji źródłom osobo-

wym: tajnym współpracownikom, ist-

niejącym faktycznie lub stworzonym

przez SB na użytek wewnętrznej kon-

spiracji, kandydatom na t. w., a tak-

że, choć rzadziej, kontaktom opera-

cyjnym” – napisał w oświadczeniu

Kiszczak. Przywołuje na dowód dwie

dyspozycje wydane przez siebie

wokresie styczeń–luty 1982 r., wktó-

rych znalazł się (co jest prawdą) za-

pis, że „informacje uzyskane środka-

mi pracy »B«, »T«, »W« można włą-

czać do spraw operacyjnych tylko

w tak przetworzonej postaci, aby nie

zaprzepaścić ich wartości operacyj-

nych, a jednocześnie całkowicie za-

konspirować źródło pochodzenia”.

Wyjaśnijmy, że owe tajemnicze

literki oznaczają jednostki operacyj-

no-techniczne SB, zajmujące się od-

powiednio: obserwacją („B”), insta-

lacją i eksploatacją wszelkiego ro-

dzaju podsłuchów („T”) i kontrolą

przesyłek pocztowych („W”), reali-

zowanymi na zamówienie stricte ope-

racyjnych jednostek „numerowa-

nych” (np. Departament II –kontr-

wywiad, Departament IV – kościo-

ły i związki wyznaniowe itd.).

A jak konspirowano, żeby „nie

zaprzepaścić”?

– W praktyce polegało to na

„przesuwaniu źródeł” – powiada Kisz-

czak, co według jego wersji wygląda-

ło tak, że gdy np. kilku opozycjoni-

stów (nieświadomych „uszu w ścia-

nach”) naradzało się, jak obalić ko-

munę, to po sporządzeniu przez pra-

cownika techniki notatki zdającej re-

lację, kto co powiedział, oficer pro-

wadzący daną sprawę operacyjną

wkładał uzyskane wten sposób infor-

macje w usta dowolnie wybranego

uczestnika spotkania, czyniąc z nie-

szczęśnika wysokiej klasy agenta.

Były minister podkreśla w wy-

wiadzie, że pod jego rządami wszel-

kie podsłuchy były „najczęściej le-

galne, bo zakładane za zgodą pro-

kuratora” i tylko w wyjątkowych

sytuacjach naruszano tę regułę, zaś

owo „przesuwanie źródeł” stano-

wiło usankcjonowaną przepisami

„powszechną i rutynową pracę ka-

muflażową”, w której nie chodziło

o to, żeby komukolwiek zrobić na

złość, bowiem spreparowana doku-

mentacja przeznaczona była wyłącz-

nie na użytek wewnątrzresortowy.

– Myśmy nie robili tego z my-

ślą, co się z tym będzie działo za

20 lat. Sądziliśmy, że nikt nigdy te-

go nie będzie ujawniał – opowiada

dziennikarzowi „Wyborczej”.

słyszałem o „firmie” . Owszem,

przetwarzano je, ale nie na „fikcyj-

ne doniesienia TW” – jak to bez-

myślnie powtarza za „Wyborczą”

większość mediów – lecz na donie-

sienia fikcyjnych TW. Jest różnica?!

Żeby zakamuflować technikę jako

źródło pochodzenia informacji, czę-

sto rejestrowano w charakterze

tajnego współpracownika lub ja-

ko tzw. kontakt operacyjny nie-

istniejącego człowieka , któremu

nawet zakładano teczkę personalną

i pracy, po czym taki TW bądź KO,

„prowadzony” zreguły przez naczel-

nika wydziału lub szefa analityków,

stawał się najcenniejszym (ze wzglę-

du na jakość dostarczanych newsów)

i najgłębiej zakonspirowanym (ze

względu na niemożność identyfika-

cji) agentem. Oficer zajmujący się

następców (trzeba pamiętać, że ofi-

cer nie był przywiązany dożywot-

nio do prowadzonych przez siebie

spraw, które częstokroć były prze-

kazywane – np. w ślad za przepro-

wadzką figuranta bądź TW – do

innych jednostek), to jeszcze mu-

siałby wtedy napisać dwie notatki:

jedną do teczki pracy agenta, adru-

gą do prowadzonej sprawy. Dodat-

kowa i całkiem bezsensowna robo-

ta – zauważa mjr M. W. , oficer ope-

racyjny łódzkiej bezpieki.

⁄⁄⁄

Relacjonuje nam naczelnik wy-

działu w Departamencie Techniki

MSW: – Materiały z techniki miały

ściśle określony obieg. W MSW tra-

fiały bezpośrednio do rąk dyrektora

departamentu i tylko stenogramy

zpodsłuchów najważniejszych obiek-

naczelnicy w komendach wojewódz-

kich strzegli niczym źrenicy oka. I nie

chodziło im o żadne ministerial-

ne instrukcje, lecz własną dupę .

Moim zasmarkanym obowiązkiem by-

ło zapewnienie Wydziałowi „T” ope-

racyjnych warunków do zainstalowa-

nia mikrofonów i kabli, jak również

ich awaryjnego demontażu bądź znisz-

czenia w przypadku niebezpieczeń-

stwa wykrycia podsłuchu. Udało nam

się go założyć w gabinecie ordyna-

riusza, bo mieliśmy akurat wkurii bi-

skupiej dobrego agenta, dzięki któ-

remu fachowcy szybko uporali się

zsolidną, przewodową instalacją, któ-

rą można było wykorzystywać całymi

latami. Ten sam człowiek figurował

w naszych planach na wypadek za-

grożenia i konieczności likwidacji

podsłuchu. Gdy agent zdnia na dzień

awansował, obejmując pewien urząd

kościelny poza kurią, zostałem z ni-

czym. Gdyby cokolwiek wówczas się

wydarzyło, wyleciałbym na zbity pysk

z roboty. Ciężko pracowaliśmy nad

pozyskaniem do współpracy nowego

człowieka, ale żaden się do takiej

operacji nie nadawał, więc w obli-

czu wpadki mógłbym co najwyżej wy-

sadzić kurię wpowietrze. Ico? Mia-

łem przetwarzać i wkładać informa-

cje z PP w usta kandydata na tajne-

go współpracownika, którego jakiś

nieświadomy niczego oficer poszedł-

by werbować do współpracy, szermu-

jąc argumentem, że „przecież kie-

dyś ujawnił nam pan to i tamto”?

Amoże wusta proboszcza, który ow-

szem, chętnie z nami rozmawiał, ale

nie miał zielonego pojęcia, że został

z tego powodu zarejestrowany i ma

w bezpiece teczkę pracy? Byłbym

idiotą i samobójcą! O istniejącym

w kurii podsłuchu wiedziało u mnie

tylko trzech ludzi, aincydentalnie po-

zwalałem na włączanie uzyskanych tą

drogą informacji do innych spraw ope-

racyjnych tylko w postaci celowo

zdeformowanych doniesień fikcyj-

nego TW i–oile mi wiadomo –wca-

łym kraju robiono podobnie.

⁄⁄⁄

W cóż zatem gra Kiszczak we-

spół z „Wyborczą”?

– Widać gołym okiem, że środo-

wisko „Gazety” prowadzi silny ostrzał

medialny przed ponownym procesem

lustracyjnym bardzo blisko znim zwią-

zanej Małgorzaty Niezabitowskiej ,

której w apelacji uchylono wyrok są-

du pierwszej instancji oczyszczający

z zarzutu współpracy. Z kolei Kisz-

czak pozostaje w głębokiej zażyłości

z redaktorem naczelnym Adamem

Michnikiem (obaj na zdjęciu), od-

kąd ten nazwał go przed laty „czło-

wiekiem honoru” iprzyrzekł dozgon-

nie „bronić jak niepodległości”

(„GW” 29 z3–4lutego 2001 r. – dop.

red. ). Wniosek? To oświadczenie

generała jest oczywistą formą in-

strukcji, jakiej mamy trzymać się

wersji, gdyby wzywano nas na

świadków w tym i wszelkich in-

nych procesach lustracyjnych

–podkreśla oficer SB rozpracowują-

cy niegdyś opozycję polityczną.

ANNA TARCZYŃSKA

tarczynska@faktyimity.pl

Apel do poległych

W ogólnopolskim

dzienniku opublikowano

instrukcję dla byłych

oficerów Służby

Bezpieczeństwa,

jak mają zeznawać,

gdyby w sądach pytano

ich, czy ten i ów

był agentem...

I żaden sąd ani IPN nie zdoła

dzisiaj rozszyfrować wymyślonej

przez niego szarady, bowiem po

przypisaniu ludziom fikcyjnych do-

niesień będących wistocie przetwo-

rzonymi informacjami uzyskanymi

ze źródeł technicznych, oryginalne

stenogramy podsłuchanych rozmów

niszczono w terminie 10 dni.

– Tylko oficer „dołowy”, który

bezpośrednio zwerbował iprowadził

tajnego współpracownika, może po-

wiedzieć, czy X lub Y był TW i czy

to on osobiście meldował, czy była

to informacja zpodsłuchu –przeko-

nuje dziennikarza Kiszczak.

Korzystając zgościnnych łamów

„Wyborczej”, zaapelował też do by-

łych funkcjonariuszy SB, żeby nie

dali się nikomu zastraszyć i zezna-

wali w sądzie jak na świętej spo-

wiedzi, a jakby coś, to on bierze

wszystko na siebie.

„Przekazanie prawdy o tamtym sys-

temie oraz jego metodach jest naszym

– dowódcy i podwładnych – wspólnym

obowiązkiem. Jest też jedyną możliwą

dla nas obecnie formą zadośćuczy-

nienia tym, którzy dzisiaj ponoszą kon-

sekwencję naszych ówczesnych dzia-

łań” – czytamy w oświadczeniu 84-

letniego szefa nieboszczki bezpieki.

A jaka jest prawda?

⁄⁄⁄

– Twierdzenie, że informacje

z podsłuchów wkładano w usta re-

alnie istniejących, mających toż-

samość ludzi, jest jedną z najwięk-

szych bredni, jaką kiedykolwiek

daną sprawą operacyjną często na-

wet nie wiedział oistnieniu PP (pod-

słuchu pokojowego – dop. red. ) na

„jego” obiekcie, zwłaszcza w przy-

padku instalacji u znaczących osób,

a już z pewnością nie mógł dosta-

wać do dalszej obróbki stenogramów

toczonych tam rozmów. Miał jedy-

nie dostęp do przetworzonej infor-

macji pochodzącej od nieznanego

mu „agenta” i tylko taki dokument

mógł ewentualnie znaleźć się w ak-

tach prowadzonej przez niego spra-

wy – wyjaśnia „FiM” były dyrektor

jednego z departamentów MSW.

– W praktyce występowały jed-

nak odstępstwa od sztywnych reguł,

bowiem np. materiały z PT (podsłu-

chu telefonicznego) – mimo tej samej

klauzuli tajności – traktowano znacz-

nie mniej restrykcyjnie i bezpośred-

nio zainteresowany nimi funkcjona-

riusz miał wgląd wstenogramy. Znaj-

ciekawszych sporządzał i wpinał do

akt sprawy notatki, że np. ze źródła

„Agata”, którym to kryptonimem

oznaczony był dany podsłuch, uzy-

skał informację, że figurant planuje

jakiś wyjazd lub spotkanie. Czy mógł

wkładać tę wiedzę wusta osobowych

źródeł? Teoretycznie tak, tylko po

co? Nie dość, że kompletnie dez-

orientowałby swoich ewentualnych

tów czytał przed nim minister. Kisz-

czak chętnie to robił, bowiem szale-

nie lubił upokarzać dyrektorów py-

taniami owydarzenia, októrych sam

przed chwilą przeczytał, a tamci nie

mieli jeszcze o nich bladego poję-

cia. Przychodzili do mnie z konia-

kami, żebym uprzedzał ich o treści

komunikatów przekazanych do za-

poznania Kiszczakowi. Wterenie ca-

ła dokumentacja szła najpierw do za-

stępcy komendanta wojewódzkiego

ds. SB. To oni, dyrektorzy iszef SB,

decydowali później, jak daleko wdół

można tę wiedzę udostępnić. Obo-

wiązywało jedynie kategoryczne za-

lecenie ograniczania liczby wtajem-

niczonych pracowników do minimum

absolutnie niezbędnego iuzasadnio-

nego faktycznymi potrzebami ope-

racyjnymi. Szczególnie w kwestiach

PP, co wynikało przede wszystkim

z obaw przed dekonspiracją i wy-

kryciem nielegalnych na ogół insta-

lacji. Kiszczak mówi, że stanowiły

wyjątki? Włóżcie to między bajki, bo

spośród wszystkich PP i PT na co

najmniej 90 proc. nie było żad-

nych prokuratorskich podkładek .

⁄⁄⁄

Podobnego zdania jest były na-

czelnik „kościelnego” Wydziału IV:

– Informacji z techniki wszyscy

U schyłku 2008 r. gene-

Z NOTATNIKA HERETYKA

Nr 2 (462) 9 – 15 I 2009 r.

POLKA POTRAFI

Zmowa milczenia

Prowincjałki

Prezydent Sopotu nagrodził młodych lokal-

nych koszykarzy za zdobycie mistrzostwa

kraju. Chłopaki dostali po zegarku. Firmowym. Szwajcarskim. Przynajmniej

oficjalnie tak było. Do czasu, aż jeden z obdarowanych poleciał do zegarmi-

strza, żeby skrócić bransoletkę. Okazało się, że to podróba. Prokuratura

sprawę umorzyła. A młodziaki? Jeszcze mają czas na markowe rzeczy,

niech im się w głowach nie przewraca.

Co może usłyszeć kobieta, która

dzwoni do Państwowej Inspekcji

Pracy i informuje, że jest mole-

stowana przez swojego szefa?

A to na przykład, że panowie po

czterdziestce tak mają. Albo że-

by cierpliwie czekała, aż boss się

zestarzeje lub znajdzie inną, to

przejdzie mu ochota na amory.

A w ogóle to „inspekcja nie jest

od naprawiania świata”!

Udowodniły to działaczki kobie-

cej Fundacji „Feminoteka”, które

pod koniec ubiegłego roku dzwo-

niły do kilkunastu oddziałów PIP,

podając się za molestowane pracow-

nice. Prosiły o pomoc. Usłyszały, że

niewybredne komentarze na temat

ich biustów czy zalecenie chodzenia

do pracy w mini należy traktować

jako... komplement, a propozycja

seksu na wyjeździe służbowym to

„kwestia interpretacji”.

Prawie za każdym razem urzęd-

nicy życzliwie radzili szukać innej

pracy, bowiem, jak przekonywa-

li, bez twardych dowodów w są-

dzie zbyt wiele nie zdziałają.

Iwiększość molestowanych ko-

biet tak właśnie robi – zmienia

pracę, podczas gdy sprawca po-

zostaje bezkarny.

Na Zachodzie sprawy o mole-

stowanie traktuje się bardzo poważ-

nie. U nas problem zauważa się do-

piero wtedy, gdy dojdzie do gwałtu.

Seksualne aluzje i propozycje, ob-

macywanie, plotki na temat seksu-

alnych upodobań traktuje się jak nor-

mę, z którą nie warto nawet walczyć.

Jak podaje CBOS, 22 proc. doro-

słych Polaków dostrzega w swojej

firmie czy na uczelni problem mo-

lestowania. Jednak większość takich

incydentów nigdy nie zostaje ujaw-

niona. Dlaczego? W przypadku mo-

lestowanych kobiet wciąż pokutuje

stereotyp, że najczęściej to ona sa-

ma jest winna. Była miła, atrakcyj-

na, modnie ubrana, umalowana,

znaczy się – ma, czego chciała. Co

ciekawe, takie opinie równie często

jak mężczyźni wygłaszają... inne pa-

nie. Molestowane kobiety słusznie

obawiają się, że zostaną uznane za

histeryczki, które koniecznie chcą

zrobić wokół siebie dużo szumu. Al-

bo liczą na jakieś konkretne korzy-

ści. Polki boją się też utraty pracy.

To obawa jak najbardziej uzasadnio-

na – na taką daleko idącą poufałość,

czy wręcz seksualny szantaż, z regu-

ły pozwalają sobie mężczyźni na kie-

rowniczych stanowiskach (w prze-

dziale wiekowym świadczącym okry-

zysie wieku średniego), którym wła-

dza zbytnio zaszumiała w głowach

i podległe sobie pracownice traktu-

ją jak własność. Ich ofiarami stają

się zwłaszcza te kobiety, którym naj-

bardziej zależy na utrzymaniu pra-

cy: samotne, wychowujące dzie-

ci, gorzej wykształcone czy za-

trudnione na okres próbny.

Mimo tych wszystkich prze-

ciwności coraz więcej szykano-

wanych Polek decyduje się wal-

czyć o swoje prawa (i odszko-

dowanie) w sądzie. Ma im w tym

pomóc styczniowa zmiana usta-

wy o dyskryminacji. Więcej na

ten temat za tydzień.

JUSTYNA CIEŚLAK

Zdaniem prokuratury, przez ponad cztery

lata kazał się wozić z domu do pracy ra-

diowozem, a bywało, że używał go jak prywatnego samochodu. Przez dwa

miesiące wypłacał pensję swojej partnerce życiowej, chociaż ta ani jedne-

go dnia nie spędziła w komendzie. Takie wybryki ma na swoim koncie

Tomasz G. , naczelnik wydziału przestępstw gospodarczych wrocławskiej po-

licji. Cóż, napatrzył się chłop, jak robią to inni...

W Białymstoku urzędnicy odbębnili rado-

śnie koniec konkursu na logo miasta, zwy-

cięski znaczek zamieścili w internecie i wtedy... ktoś dopatrzył się podo-

bieństwa znaczka z logo nowojorskiej organizacji homoseksualistów, trans-

seksualistów i biseksualistów!!! Idziemy o zakład, że to najtrudniejsze chwi-

le w kadencji urzędującego w mieście prezydenta.

Zanim Zakłady Azotowe Kędzierzyn na do-

bre zadebiutowały na giełdzie, ich akcje po-

jawiły się na rynku. Wszystko za sprawą operatywnych studentów stołecz-

nej uczelni, którzy na lewych papierach wartościowych zamierzali zrobić in-

teres życia. Pierwszą partię za 61 tys. zł udało im się opchnąć. Drugiej

– o wartości 77 tysięcy – już nie. Biznes zastopowali policjanci.

Ośmiolatek z Bielska-Białej wybrał się na

spacer. Do sklepu ze sprzętem elektro-

nicznym. Ochroniarze zatrzymali malca akurat w momencie, kiedy pakował

pod kurteczkę zdjętego z półki laptopa.

W związku z pojawiającymi się na niektórych forach internetowych sensacyjnymi doniesieniami, że

Andrzej Rodan „z pewnych tajemniczych powodów” zrezygnował z pracy w redakcji „FiM”, informujemy,

że rzecz miała się dokładnie odwrotnie. To „Fakty i Mity” rozstały się z Panem Rodanem.

Niezapomniany sylwester stał się udziałem

mieszkańców Piły. Od jednej źle wycelo-

wanej petardy zhajcowała się tamtejsza szkoła. 5 lat temu wybudowana za

7 milionów polskich złotych.

Opracowała WZ

rać w sobie jad kiełbasiany, zabójczy dla nie-

ostrożnych amatorów jedzenia z puszki. Także pol-

scy konserwatyści raczą nasze społeczeństwo po-

karmem nieświeżym, czasem zatrutym.

Przed tygodniem pisaliśmy o panowaniu w naszych

mediach przykościelnych konserwatystów, którzy czczą

i propagują sławetne 4 „R”: rodzinę, religię, rynek i roz-

sądek + życie ludzkie. Wspo-

mniałem, że ów deklarowany

„szacunek dla rodziny” jest mi-

tem, ponieważ konserwatyści

czczą jedynie patriarchalną ro-

dzinę wyobrażoną i podaną do

wierzenia przez Kościół. Kon-

serwatyści zapełniają media płaczem nad rzekomym współ-

czesnym upadkiem i kryzysem rodziny, który nie jest ni-

czym innym, jak kolejnym mitem sprzedawanym (łatwo-

)wiernym. Rodzina jako taka ma się zupełnie dobrze,

a dowodem jej żywotności jest właśnie to, że ciągle

zmienia się i ewoluuje, poszukuje nowych form trwania

i rozwoju. Ludzie spontanicznie chcą tworzyć rodziny,

ale niekoniecznie takie jak dotychczas. Poszukują form

bardziej ich satysfakcjonujących, ale zawsze takich, któ-

re pomogą wyrazić wzajemną więź, przywiązanie, miłość

ich członków, w tym poczucie bezpieczeństwa i rozwój

dla dzieci. Kościół nie chce słyszeć o żadnych innych ro-

dzinach poza sakramentalnymi, anowym, mającym szan-

sę na przetrwanie i dawanie satysfakcji formom życia

rodzinnego odmawia prawa do istnienia. Gdzie tyko więc

może, blokuje legalizację konkubinatów, utrudnia roz-

wody albo wręcz ich zakazuje (jak na Malcie), manipu-

luje przy in vitro, atakuje antykoncepcję.

Jeżeli coś natomiast przechodzi kryzys, to zcałą pew-

nością rodzina patriarchalna, oparta na władzy (także

fizycznej) mężczyzny nad kobietą, przemocy rodziców

nad dziećmi, podszyta strachem, obłudą i różnymi for-

mami dominacji, w tym zmuszaniem do przyjęcia przez

dzieci religii rodziców. Rodzina taka podparta jest czę-

sto autorytarną, ogłupiającą szkołą, która gwałci twór-

czość i naturalny pęd do wiedzy dziecka, a zastępuje go

kultem lizusostwa, wyścigiem szczurów i przemocą świa-

topoglądową. Tak, taka rodzina przeżywa dramatyczny

kryzys wzmieniającym się świe-

cie, w którym kobiety nie ma-

ją już ochoty pełnić funkcji ma-

szyn do rodzenia dzieci, amło-

dzi liczą na poważne traktowa-

nie, anie przemawianie do nich

jedynie z pozycji władzy rodzi-

cielskiej. Ito zapewne nad tą rodziną płaczą biskupi wco

drugim liście pasterskim, a na ekranach TV płaczą też

Terlikowscy i Hołownie . Bo taka chora rodzina jest od-

biciem stosunków władzy panujących w Kościele – zatę-

chłego dogmatyzmu, bezwzględnego autorytaryzmu

i urzędniczej bezduszności. Powolna śmierć patriarchal-

nej rodziny zapowiada zgon powiązanego z nią Kościo-

ła i tego właśnie boją się panowie w czerni i ich akolici.

Śmieszy też propagowanie przez konserwatyzm kul-

tu religii jako wartości samej w sobie. Religie przez ich

wielość, niejednoznaczność ich przesłania oraz targające

nimi wewnętrzne sprzeczności nie są instytucjami, które

muszą być szanowane z samej definicji. Religie to sym-

patia dla bliźniego, współczucie i pomoc, ale także prze-

moc, fanatyzm, sekciarska nienawiść. Obawiam się, że

częściej mamy do czynienia z tym drugim niż pierwszym.

Owszem, mądra i szanująca człowieka religia może mieć

pozytywny wkład w życie indywidualne i społeczne, nie-

stety – wpolskich warunkach bardzo trudno odobre inie-

budzące wątpliwości przykłady. ADAM CIOCH

MYŚLI NIEDOKOŃCZONE

RZECZY POSPOLITE

Bogu dzięki, bo tu raczej Opatrzność zadziałała, że były wcześniejsze wy-

bory, że prezydentowi Lechowi Kaczyńskiemu coś kazało umożliwić

wcześniejsze wybory. Wyobraźcie sobie w tej sytuacji niepewności gospo-

darczej, kryzysów wojennych w wielu miejscach świata, żeby rządziła ta-

ka ekipa, jaka rządzi w telewizji publicznej, z tymi konfliktami, z tymi

niejasnymi kompetencjami i nieustannym skakaniem sobie do gardeł.

(Donald Tusk)

Jad kiełbasiany

¶¶¶

W zależności od prowadzonej polityki ten kryzys w Polsce może być lek-

ki, ciężki albo bardzo ciężki. Z całą pewnością wprowadzenie euro będzie

sprzyjało temu, że będzie to kryzys ciężki albo bardzo ciężki.

(Jarosław Kaczyński)

¶¶¶

Jarosław Kaczyński to już polityczny nieboszczyk, on już po prostu nie ist-

nieje.

(Stefan Niesiołowski)

¶¶¶

Jarosława Kaczyńskiego już wcześniej kilkakrotnie politycznie grzebano,

ale on zawsze wracał.

(Władysław Stasiak)

¶¶¶

Badania wskazują, że w krajach, w których pary homoseksualne zostały

zupełnie oswojone społecznie, gdzie doszło do legalizacji konkubinatów

homoseksualnych, spada ilość zawieranych małżeństw, a wzrasta ilość roz-

wodów. (Tomasz Terlikowski, dziennikarz katolicki)

¶¶¶

Zamiast inwestować ogromne pieniądze w ryzykowne techniki typu in vi-

tro, lepiej przeznaczyć je na leczenie zdrowia osób mających kłopoty z płod-

nością. Spowoduje to, że wiele małżeństw, które były niepłodne, staną się

płodne i będą mogły cieszyć się dziećmi.

(Abp Henryk Hoser, lekarz z wykształcenia!)

Wybrali: RK, OH, AC

SOUVENIRY

POJĘTNY NACZELNIK

LOGO

AKCJA STUDENCKA

MAŁY INFORMATYK

BUDA POSZŁA Z DYMEM

W adliwie sporządzona konserwa może zawie-

Nr 2 (462) 9 – 15 I 2009 r.

NA KLĘCZKACH

KSIĄDZ

JEST KOBIETĄ

być chrzestnymi i nie mogą się do-

magać pogrzebu katolickiego. Człon-

kowie tych rodzin są uważani za nie-

wierzących!” .

tego Kościoła nt. dokumentu

sprzed 100 lat. Chodzi o sporzą-

dzoną przez Kościół rzymskokato-

licki broszurę pt. „O wizjach i ob-

jawieniach Felicji Kozłowskiej”.

Dokument został sfałszowany.

Z przetłumaczonego na łacinę tek-

stu, którego użyto w Watykanie (do

nałożenia imiennej ekskomuniki),

usunięto fragmenty, które dotyczy-

ły pokory lub określały stosunek

do Maryi, założycielki mariawity-

zmu – twierdzi biskup Jabłoński .

Hierarcha mariawicki przekonu-

je: „Ta lektura nie ukazuje poko-

ry i duchowej głębi św. Marii Fran-

ciszki, a skoro aż 11 najistotniej-

szych fragmentów z tekstu zostało

usuniętych, nie dziwi, że Święte

Oficjum (dziś Kongregacja Nauki

Wiary) uznało jej objawienia za

nierzetelne i nakazało rozwiązać

Zgromadzenie Mariawickie, a na-

wet odsunęło Kozłowską od kon-

taktu z kapłanami i siostrami za-

konnymi”.

Był pierwszy Polak w kosmosie,

pierwszy, który rządził Watykanem,

jest wreszcie i pierwsza Polka, któ-

ra została... rzymskokatolickim księ-

dzem. Chodzi o Janinę Sevre-Du-

szyńską ze stanu Kentucky w USA.

Nasza rodaczka należy do opozy-

cyjnych wobec Rzymu środowisk

katolickich i przyjęła święcenia ka-

płańskie nieuznawane przez waty-

kańskich oficjeli. Z tego powodu

została wykluczona z oficjalnego

Kościoła jako buntownica i grzesz-

nica. Duszyńska nic sobie jednak

nie robi z ekskomuniki i twierdzi,

że tylko Bóg może ją wykluczyć

z Kościoła.

jakiegokolwiek rodzaju nowotwo-

ru. Mało tego, długotrwałe przyj-

mowanie środków zawierających

wyciąg z nadrzewnego grzyba mo-

że prowadzić do poważnych uszko-

dzeń wątroby.

Dzieciaki mają wskazać, które sło-

wa w tytułach powinny być pisane

dużymi literami. Do wyboru są:

„Wally poznaje świat”, „Mama, Ta-

ta, Komputer i Ja”, „Kubuś Pucha-

tek”, „Wiedza i Życie” oraz... „Ga-

zeta Wyborcza”. „To jest indoktry-

nacja od najmłodszych lat i darmo-

wa reklama” – wrzeszczy „ND”

i chyba mu nie chodzi o Puchatka.

W dodatku ma rację. No bo „Fak-

ty i Mity” to jak się pisze?

KARNAWAŁOWA

POKUTA

MaK

Karnawał to idealna pora na...

pokutę i post. Zamiast marnować

czas na grzeszne hulanki i swawo-

le, w ciągu kilkudziesięciu karna-

wałowych dni katolik powinien cał-

kowicie oddać się modlitwie i opła-

kiwaniu popełnianych wówczas na

całym świecie grzechów – ponad

sto lat temu radził kapucyn Ho-

norat Koźmiński w „Karnawale

dusz pobożnych”. A oto przepis na

karnawałową pokutę: „Poświęć przy-

najmniej pół godziny na rozmyśla-

nie męki Jezusowej. Z podwójną pil-

nością zajmuj się czytaniem książ-

ki duchownej. Ponieważ Pan Bóg

w tym czasie jest szczególnie obra-

żany przez zbytki w jedzeniu i na-

poju, staraj się swój smak umartwiać

w jakości i ilości pokarmu. Zadaj

sobie jakieś umartwienie ciała. Gor-

liwie wypełniaj wszystkie ćwiczenia,

modlitwy i adoracje. Jak najczę-

ściej odwiedzaj kościół choć na jed-

no »Zdrowaś Maryja«. Co godzinę

uczyń krótki akt żalu za grzechy,

które popełniane są w tym momen-

cie na całym świecie. Przynajmniej

trzy razy dziennie uczyń pokłon,

zwracając się ku czterem stronom

świata, aby uczcić Boga ciężko znie-

ważanego w każdej części ziemi.

W każdy czwartek lub sobotę ofia-

ruj komunię świętą na przebłaganie

gniewu Bożego. Odnawiaj codzien-

ne postanowienia i obietnice Bogu

uczynione”.

OJCOWIE

MIŁOSIERNI

MarS

PPr

OPATRZNOŚĆ

WYROKI

NA DUCHOWNYCH

Doszło do kolejnego wypadku

podczas realizacji kościelnej bu-

dowy (czyżby opatrzność powędro-

wała na budowy świadków Jeho-

wy?). Zawaliło się rusztowanie przy

wykańczanym Centrum Studiów im.

Jana Pawła II (przy łódzkiej kate-

drze) i pięciu młodych robotników

runęło na ziemię z dziesięciu me-

trów. Z poważnymi urazami trafi-

li do szpitala. Wypadek jest efek-

tem niedostatecznego nadzoru. To

jeden z najczęstszych głównych

grzechów wykonawców kościelnych

obiektów, realizowanych najczęściej

z drastycznym łamaniem przepisów

bhp. Bo taniej.

Wyrokami zakończył się proces

dwóch księży: prawdziwego i fałszy-

wego (różnica okazała się w tym

przypadku nieistotna), zamieszanych

w aferę z wyłudzeniami pieniędzy

w diecezji tarnowskiej („FiM”

48/2008). Duchowny uważany za fał-

szywego dostał 3 lata więzienia za

wyłudzenie m. in. 200 tys. zł po-

życzki, a ksiądz prawdziwy, uwiary-

godniający tego pierwszego, dostał

grzywnę i nakaz uiszczenia zwrotu

kosztów sądowych. Prawdziwemu

duchownemu sąd dowiódł także skła-

danie fałszywych zeznań. MaK

PPr

BISKUPIA KRYTYKA

PAPIESTWA

Bonifratrzy karmiący chorych

na raka szkodliwymi grzybkami

nie mają także wiele miłosierdzia

dla chorych leczonych metodami

naukowymi. W Katowicach dosta-

li budynek szpitalny i próbują wy-

rzucić z niego instytucję publicz-

ną – Szpital Miejski im. Ludwika

Rydygiera. W sądzie domagali się

eksmisji personelu i pacjentów

szpitala. Placówka będzie musia-

ła się zwijać (personelowi dyrek-

cja wręczyła już wypowiedzenia),

a decyzję w sprawie eksmisji sąd

wyda w końcu lutego. MaK

Ostra krytyka spotkała Jana

Pawła II oraz jego następcę Be-

nedykta XVI . Biskup Bernard

Tissier de Mollarais z Bractwa

Kapłańskiego św. Piusa X w naj-

nowszym wywiadzie stwierdził, że

Jan Paweł II nie zrobił nic, aby od-

rodziła się wiara, a Benedykta XVI

nazwał modernistą i heretykiem.

„Rzym cierpi na zatwardziałość ser-

ca” – podsumował lefebrysta.

Biskup skrytykował również

członków Bractwa, którzy są otwar-

ci na dialog i porozumienie z Wa-

tykanem, zarzucając im niewier-

ność: „Wielu rezygnuje z powodu

braku przekonań i poszukują kom-

promisów. Dali się uwieść uśmie-

chom prałatów rzymskiej kurii”.

Polityka Benedykta XVI wobec

lefebrystów po raz kolejny okaza-

ła się przegrana, a dialog, jak wi-

dać, przynosi mierne efekty. PPr

SIOSTRY

PRZYTULANKI

GURU BETANEK

GÓRĄ

To tytuł kontrowersyjnej sztu-

ki, która weszła na afisz w stołecz-

nym teatrze Na Woli. Autor: Ma-

rek Modzelewski , reżyser: Kolum-

bijczyk Giovanny Castallanos .

Medialny szum, jaki już powstał

wokół spektaklu, z pewnością po-

może zapełnić salę teatru, podob-

nie zresztą jak i sama tematyka:

w męskim klasztorze zakonnicy co-

raz gorzej znoszą celibat i wresz-

cie przeor zarządza demokratycz-

ne referendum. Zakonnicy mają

odpowiedzieć na jedno (ale za to

jakie!) pytanie: czy jesteś za regu-

larnymi wizytami w klasztorze osób,

które Pismo nazywa niewiastami?

Recenzja ze spektaklu wkrótce na

łamach „FiM”.

Kompromitacja wymiaru spra-

wiedliwości. Tak najkrócej można

skomentować zarzuty, jakie proku-

ratura postawiła ks. Romanowi K. ,

byłemu kapelanowi zbuntowanych

betanek z Kazimierza Dolnego. Gdy

jesienią 2007 r. toczyła się batalia

o usunięcie 50 zbuntowanych sio-

strzyczek z klasztoru w Kazimierzu,

księdzu zarzucano m.in. ich seksu-

alne wykorzystywanie. Teraz w ak-

cie oskarżenia skierowanym do są-

du mówi się zaledwie o naruszeniu

miru domowego i nietykalności cie-

lesnej policjanta oraz znieważeniu

funkcjonariuszy. Skończy się z pew-

nością umorzeniem z powodu zni-

komej szkodliwości czynu, no bo jak

można skazać księdza, choćby zbun-

towanego! Chciałoby się powiedzieć

„nie nasza parafia”, ale za kilkulet-

nie śledztwo i proces zapłaci każ-

dy z nas. Podobnie jak za państwo-

wą akcję pacyfikacji prywatnego

domu sióstr.

JPII NA GRUZACH

FAŁSZERSTWO

– SPECJALNOŚĆ KRK

Wojewódzki konserwator zabyt-

ków w Białymstoku wyraził zgodę

na zburzenie zabytkowego budyn-

ku konsumów w Bielsku Podlaskim,

choć stanowiły one cenny element

starej zabudowy miasta. Obiekt „był

tylko w ewidencji urzędu konser-

watorskiego, a nie w rejestrze”

– usłyszeliśmy bałamutne wyjaśnie-

nie Wojewódzkiego Urzędu Ochro-

ny Zabytków.

Zgodę na rozbiórkę budowli wy-

dano tylko po to, aby w jej miej-

scu stanął pomnik JPII. Jakby ma-

ło było skandalu, to wyburzenie

kosztowało już podatników pra-

wie 60 tys. zł, a to nie koniec, bo

monument papieża także sfinanso-

wany zostanie w znacznej części

z pieniędzy podatników.

A domu pomocy społecznej jak

w mieście nie było, tak i nie ma.

Oficjalny organ prasowy Kościo-

ła Starokatolickiego Mariawitów

w swoim najnowszym wydaniu za-

wiera oświadczenie bpa naczelnego

NIE SZCZUĆ PSAMI!

Odwiedziny duszpasterskie ma-

ją być „okazją do szczerej rozmowy

na temat sytuacji w rodzinie oraz

o sprawach parafialnych (...). Prosi-

my nie podejmować żadnych tema-

tów politycznych oraz zmuszać ka-

płana do spotkania ze zwierzęta-

mi!!!” – informuje wiernych na swo-

jej stronie internetowej parafia pw.

Chrystusa Miłosiernego w Inowro-

cławiu. Ponadto ostrzega, że „nie-

przyjęcie kolędy jest publicznym za-

parciem się przynależności do Ko-

ścioła. Członkowie rodzin nieprzyj-

mujących Kolędę nie mają prawa

HUBA BUBEL

W poradniach ojców bonifra-

trów sprzedaje się specyfik spo-

rządzony z huby, a polecany jako

lek na raka. Tymczasem naukow-

cy ostrzegają, że nie istnieją żad-

ne badania kliniczne dowodzące

skuteczności huby w zwalczaniu

SPISEK

„Nasz Dziennik” wpadł na trop

ogólnopolskiego spisku oświatowe-

go! Otóż w podręczniku dla czwar-

toklasistów jest zadanie z ortografii.

FiM 02 - 2009.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: