Fakty i Mity 10-2008.pdf

W Krakowie toczy się walka pomiędzy kurią i stowarzyszeniem świeckim o ogromny majątek

500 MILIONÓW DLA DZIWISZA?!

INDEKS 356441

ISSN 1509-460X

http://www.faktyimity.pl

Nr 10 (418) 13 MARCA 2008 r. Cena 3 zł (w tym 7% VAT)

Str. 7

Księże Arkadiuszu Nowaku!

Donieść spieszymy, że w podległym księdzu zakonie

kamilianów dzieje się źle, a nawet coraz gorzej: pijaństwo,

seks cokolwiek partnerski (nawet taki zboczony...), drwina

z sakramentów i w ogóle – sekularyzacja!

Życzliwi z „Faktów i Mitów”

Str. 6

ISSN 1509-460X

Księże Arkadiuszu Nowaku!

KSIĄDZ NAWRÓCONY

Nr 10 (418) 7 – 13 III 2008 r.

FAKTY

KOMENTARZ NACZELNEGO

Katolicki Episkopat Polski i katolicka Telewizja Polska pod-

pisały nową umowę o poszerzeniu bloku programów religij-

nych. Ależ to cudna wiadomość: codzienna transmisja mszy

z Łagiewnik o 7 rano; program „Między Ziemią a Niebem”

w nowej, rozbudowanej formule oraz – UWAGA! – znacznie

powiększona czasowo oferta religijna ośrodków regionalnych

TVP. Episkopat zapłacił oczywiście za reklamę swojej firmy

całymi dwoma wyrazami: Bóg zapłać. A gdzie czas na świec-

kie propozycje TVP? Te będą... będą po godzinie 23 z obo-

wiązkową czerwoną kropką w lewym, górnym rogu ekranu.

Józef z bagien

...Tak, tak – brzmi całkiem podobnie do czeskiego Jožina

z bažin. Tyle że pan Józef pochodzi z zabitej dechami, pod-

mokłej wioski między Łęczycą a Ozorkowem. Jest śmieszny

na swój własny sposób, bo tak naprawdę to my, Polska,

świat jesteśmy dla niego śmieszni. I trudno nie przyznać mu

racji i nie zacząć śmiać się z siebie. Ale po kolei.

Felietonista, dziennikarz, w ogóle ktoś piszący – powi-

nien ruszać tyłkiem, jeździć gdzieś, poznawać nowych ludzi,

środowiska. Dlatego, kiedy lekarz laryngolog obejrzał moją

krtań i powiedział, że najchętniej wziąłby mnie do siebie na

badania do szpitala w Zgierzu, nie oponowałem. Pogoda do

kitu, nie chce się nigdzie wyjeżdżać na weekend, to chociaż

pobyczę się na państwowym (Boże zachowaj!) wikcie, a przy

okazji wyleczę.

Pan Józef, 84-letni rolnik z dziada

pradziada, już tam był w dwuosobo-

wym, obskurnym pokoiku na oddziale

laryngologii. Dzień wcześniej dostał

krwotoku, wylewu właściwie, tyle że

na szczęście poszło mu nosem, a nie

do mózgu. Bardzo grzeczny, powitał

mnie szerokim, szczerym, bezzębnym

uśmiechem: – I co? Zachorowało sie,

panie? Taki los, taki los. Zdrowych tu

nie dają, he, he. Ale za to weseli be-

dzie, pogadać możno, bo mnie tu nud-

no, panie, gymby otworzyć do nikogo,

a jeszcze głuchy jestym... – A ja aku-

rat mówić nie mogę – wyjąkałem z po-

dwójnie udawanym trudem. Perspek-

tywa paru dni rozmów z tym dziadkiem

przeraziła mnie nie na żarty. – A to szko-

da, panie, szkoda... – pan Józef wy-

raźnie się zmartwił. Uznał jednak, że uszy mam zdrowe, bo

zaczął opowiadać mi o sobie i o tym, jak patrzy na życie.

Od dziecka ciężko pracował – pasł bydło, nosił wodę, kar-

mił świnie. W czasie wojny, jako młodzieniec, został wywie-

ziony do Niemiec na roboty. To jego najlepsze wspomnienie,

bo zobaczył wtedy kawałek świata. Poza tym był tylko trzy ra-

zy w Łodzi, dwa razy „wozem w kunia” i raz z zięciem samo-

chodem, który zostawili dla bezpieczeństwa na przedmieściach,

po czym przesiedli się do tramwaju. W miarę jak pan Józef

opowiadał, ujmowały mnie jego poglądy na świat, który po-

znawał z małego radyjka i ekranu telewizora córki (jego żona

od 6 lat nie żyje). Co mnie ujęło? Niebywała wprost u współ-

czesnego człowieka prostota rozumowania, trafność wniosko-

wania, jasność umysłu i chłopskie serce na dłoni. Nie bez po-

wodu mówi się, że ludzie wykonujący toporne, mozolne pra-

ce na łonie przyrody mają trzeźwy, praktyczny ogląd świata.

Do wszystkiego podchodzą z cierpliwym i otwartym umy-

słem, w obliczu problemu wyciągają poorane pracą ręce, jak-

by pytając, co da się z tym zrobić. I robią. Pan Józef to jed-

nak okaz wśród okazów. Odkrycie na miarę jednego z ostat-

nich Indian, który nie widział jeszcze białego człowieka...

– No bo weźma, panie, tych polityków, po co uni, panie,

kradnum, jak zarabiajum po dziesinć tysincy? To im ta jesz-

cze mało? Co z tymi pinindzmi robić? I oszukujum swoich ro-

doków, co to ich wybrali. Jak to, panie, jest?

Tyn naród nosz taki jakiś krnąbrny, nieużyty dla

ludziów. Zawistny taki. Każdy by ino pod siebie

grabił, a kraj mówium, że bidny, ludzie na leki

ni majum. A jak majum mić, jak ci od góry

kradnum na miliuny, to już tym bidnym nie stor-

czo, nie? Wskoczy taki na stołek, nachapie sie,

nachapie i zaś go wywalą, wstydu narobiom,

do winźnia wsadzum, a un sie cieszy, że jak wyj-

dzie, to se pożyje z kradzionygo. Że to, panie,

takie ludzie wstydu ni majum! Ino sie jeszcze

w telewizorze pokazujom i mądrości swoje pra-

wiom. A jak by co, to sie żadyn do złodziejstwa

nie przyzno, ino w zaparte idom. I to rodok rodokowi. Nie mó-

wie, żeby Nimcy albo ruskie, bo une zawsze były na Poloków

cinte i po złości robiły. Ale brat bratu? – Noo, i katolik kato-

likowi – wtrąciłem swoje dwa antyklerykalne grosze, chcąc

wybadać światopogląd dziadka. – Ano to właśnie, panie, naj-

dziwniejsze jest, że to naród niby katolicki; od ołtarza odej-

dzie, a za kościołym jedyn drugigo by w łyżce wody utopił!

– No to dlaczego tak jest, jak pan myśli? Wiara nic nam nie

daje? – drążyłem. – Jo ta nie wim – zasępił się mój rozmów-

ca. – Widać tyn naród już taki krnąbrny, jakiś taki pokryncu-

ny, niedobry. – No tak, ale to Kościół, księża ten naród uczą

moralności, to może z Kościołem coś nie tak? – Eee tam,

ksiódz przecie do złygo nie namowio – obruszył się pan Jó-

zef i spojrzał na mnie podejrzliwie,

więc temat zamknąłem.

A on kontynuował: – Bez Boga

ani do proga. To ludzie złe są. Weź

pan tych bandziorów, co to ludzi na-

padajum, kaleczum, zabijajum. I to

się Boga nie bojom, że to ostatnio

godzina kiedyś na nich przyjdzie,

przed Bogim stanom. Nic, ino pi-

niundze, żeby sie zabawić, dziń, dwa

poszaleć, we łbie żeby zaszumiało.

– A pan nie pije, nie pali? – zagad-

nąłem, patrząc z podziwem na żwa-

we ruchy dziadka w wieku, bądź co

bądź, wojtyłowym. – Jo? Nigdy nie

pił, żeby tak się uchlać, papierosów

troche tylko popróbowoł w woj-

sku. I tyla. Ale co to za głupota,

panie, tum trucizne wunchać i wcią-

gać i wypuszczać! Panie, jak czło-

wiek może sam sie truć?! Żeby sie źle czuł i umor? Samo-

chcąc? I jeszcze za to płacić! Głupota. Ludzi som głupie,

a późni narzykajum, że boli, że raczysko dorwało, że oddy-

chać ni mogum. O, tu chodzum takie po korytorzu z gwizd-

kami w gardziołach. Albo jak sie, panie, widzi w telewizji, jak

uni gonium za tymi pinindzmi, pracujom po 12 godzin na dziń,

po nocach dorabiajum. Po co to, na co to? Ano bo se jedyn

z drugim lepszy samochód kupi, a trzeci im zazdrości, bo ni

mo, a zaś za rok jeszcze lepsze wozy wyjdum, to un znowu

tyro i tyro, żeby mić tyn najnowszy, najładniejszy. A bo to

maluch zincia moigo gorszy? Przecie jeździ jak mercedes, pa-

nie, a jeszcze mni pali, bystrzejszy taki. Uni, panie, w tych

miastach, to drzewka, ptoszka, zajączka nie widzum, ino

w tych murach haru i haru. Co to za życie jest?

Życie, panie, płynie szybko, oj, szybko, jakby kto z bata

strzelił. I tyle człowiekowi z tego życio, co za młodu się na-

robi, późni na starość serca od dzieci dostanie, z ludźmi do-

brze żyje; pogodo, pośmieje sie. I do Bozi, do Bozi.

Wieczorem na obchodzie do pana Józefa podszedł lekarz.

– Jak tam, panie Józefie, zdróweczko? – Coś mi serce do-

kazuje, panie doktorze. Ale jak boli? – Przecie mówie, że do-

kazuje. – No ale jak dokazuje? – Że co? Niby jak boli? – No

tak, czy pana kłuje, czy może piecze? – Nie, nie, tylko doka-

zuje.

Józef Glemp nazwał kłamstwem sugestię, jakoby Kościół prze-

handlował poparcie Okrągłego Stołu w zamian za zniszczenie

teczek SB dotyczących współpracy księży. Wypowiadając te

słowa, kardynał Józef czynił znak krzyża... złożonego ukrad-

kiem z dwu splecionych palców.

„Musimy próbować złamać, zburzyć pewne mury, podjąć wiel-

ki wysiłek, aby przedłożyć polskiej inteligencji nową formułę”

– grzmiał podczas konferencji PiS Jarosław Kaczyński. „Były

premier zbiera wokół siebie intelektualistów” – cieszył się

w TVN Paweł Kowal. Jasne. Życzymy PiS-owi matematycz-

nego zbioru pustego. To taki, który nie ma ani jednego ele-

mentu. No, chyba że weźmiemy pod uwagę puste głowy.

Szef oddziału kardiochirurgii w krakowskim Szpitalu im. JPII

walczy o wyposażenie swojej placówki w sprzęt ratujący życie

pacjentów. Koszt – 3 miliony euro. Niestety, jego przełożone-

mu, dyrektorowi lecznicy, marzy się wydanie pieniędzy na szpi-

talne... muzeum papieskie, w którym mają być zgromadzone

pamiątki po Wojtyle. „To będzie hołd złożony naszemu pa-

tronowi” – mówi cały szczęśliwy. I to jest coś! A co takiemu

dyrektorowi po wyleczonych ludziach?

Trzydziesta rocznica mszy papieskiej (1979) na placu Piłsud-

skiego w Warszawie ma zostać uczczona wielgaśnym pomni-

kiem, największym w stolicy. Rzeźbiarzom, którzy staną do

konkursu na projekt, zostawiono „pełną dowolność wizji ar-

tystycznej”, pod warunkiem że zaprojektują krzyż, na który

Hanna Gronkiewicz-Waltz już znalazła w budżecie 2,5 mln

złotych.

Naszym zdaniem, władze Warszawy idą na łatwiznę. Phi...

krzyż! Toż to ma każde miasto! A jakby tak zamiast stacji

metra zrobić 15 stacji drogi krzyżowej, każda wielkości Dwor-

ca Centralnego... To by było coś!

Bardzo się ucieszył kard. Dziwisz na wieść, że już w czerwcu

odbierze tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Warmiń-

sko-Mazurskiego. Duma ta nie trwała jednak długo, bo oka-

zało się, że zaszczyty ma mu wręczać ksiądz profesor Cyprian

Rogowski – dziekan Wydziału Teologii UWM (a także czło-

nek Rady Naukowej Episkopatu) – który, według IPN, był

wieloletnim i bardzo pilnym tajnym współpracownikiem SB.

Jak tak dalej pójdzie, to wkrótce okaże się, że z tajnymi służ-

bami PRL nie współpracował jedynie Jezus Chrystus, który...

trzymał z Mossadem.

„Widziałem pięcioletnie dzieci umierające na AIDS, dziesię-

ciolatków, którzy mnie pytali: co ze mną będzie? Piekło nie

istnieje gdzieś na tamtym świecie; istnieje tutaj, na tej ziemi.

Powinni to zrozumieć ci, którzy są w pałacach, w Watykanie,

gdzie jest najlepszy z możliwych raj bogatych i możnych. Do-

szliśmy do punktu, w którym więcej mówimy o papieżu niż

o Chrystusie” – oświadczył były już, ale nadal bardzo popu-

larny we Włoszech i Ameryce Łacińskiej ksiądz Pierino Gel-

mini. Raj w Watykanie? No to znaczy, że padre Pierino nie

był nigdy w Toruniu!

Watykan – ustami prefekta Kongregacji Spraw Kanonizacyj-

nych, kardynała Jose Saraivy Martinsa – ostro zaprotestował

przeciwko handlowi relikwiami na internetowej aukcji e-Bay,

nazywając ten proceder „obrzydliwym”. I trudno się dziwić.

Pokażcie monopolistę, który byłby zadowolony z konkurencji.

JONASZ

Litewskie linie lotnicze „flyLAL Group” postanowiły zmienić

międzynarodowy kod swoich lotów: ISIN (International Se-

curities Identifying Number). Powód? Kombinacja cyfr koń-

czyła się diabelską sekwencją 666. Ta modyfikacja ma ponoć

poprawić samopoczucie pasażerów. Tyle że jest to kuszenie

losu, bo do tej pory Anioły Stróże (?) czuwały nad „flyLAL”.

Świat internautów jest wstrząśnięty. W sieci pojawił się fil-

mik, na którym amerykański żołnierz w Iraku najpierw bawi

się ze szczeniaczkiem, a później rozbija go o skały i ma z te-

go świetny ubaw. Kilkunastosekundowe nagranie nie ma ty-

tułu. Proponujemy: „Zwierzę zabiło psa”.

Nr 10 (418) 7 – 13 III 2008 r.

GORĄCY TEMAT

Urzędowanie aktywistki LPR i Radia

Maryja to pasmo gaf, pomyłek

i kompromitacji siebie, urzędu

i państwa. Ale nasze wybawienie

jest bliskie.

Wielgusem . Choć hierarcha dziec-

kiem przestał już być jakiś czas

temu, dla Sowińskiej sprawa jest

priorytetowa i klarowna: „Laicko-

-masońskie środki masowego prze-

kazu nie byłyby w stanie sterować

taką znakomitą osobistością, dlate-

go przypuściły bezprecedensowy atak

godzący w dobre imię Arcybiskupa

(...). Wierny Bogu lud polski nie wi-

dzi godniejszej osoby na stanowisku

Metropolity Warszawskiego poza Ar-

cybiskupem Stanisławem Wielgu-

sem, a jeśli w Jego życiu zaistniała

chwila słabości – wybacza bez-

względnie” – pisze na firmowym pa-

pierze swojego urzędu do papieża

Benedykta XVI , prosząc o wsta-

wienie się za Wielgusem.

Maj 2007: Tinky Winky to pew-

nie homoseksualista! Pani rzecznik

Styczeń 2008: „Oglądanie

w ciąży horrorów i słuchanie mu-

zyki, która nie ma w sobie harmo-

nii dźwięków, szkodzi dziecku pod

sercem matki” – kolejne epokowe

odkrycie. Bo to może wywołać

u dziecka nawet ADHD!

Luty 2008: mimo apeli i wnio-

sków Sowińska nie interesuje się

sytuacją 10-miesięcznego, chorego

na mukowiscydozę Jasia , któremu

groziła deportacja na Białoruś

i pewna śmierć. Powód: brak pie-

niędzy, bo jej budżet to tylko 5 mln

zł. Wiadomość porusza i bulwersu-

je, a za chwilę stanie się głównym

powodem wniosku o odwołanie nie-

kompetentnej urzędniczki.

Marzec 2008: pojawiają się in-

formacje o dziwnym uwielbieniu

pani rzecznik dla Aleksandra

który włożył sobie grzechotnika

do ust, by zaimponować panien-

ce – nabijał się Bartosz Arłuko-

wicz . Krytyki nie szczędził PSL,

i tylko PiS próbował ratować

twarz. Żaden klub poza nim nie

przyjął sprawozdania Sowińskiej.

Ona sama nawet nie raczyła od-

powiedzieć na pytania poselskie

i szybko uciekła.

~~~

Wniosek autorstwa LiD-u o od-

wołanie Sowińskiej leży już u mar-

szałka. Zarzuty: niewłaściwe wyko-

rzystywanie uprawnień, ośmieszanie

urzędu, ignorancja, niekompetencja

itd. „Pani Ewa Sowińska sprzenie-

wierzyła się złożonemu ślubowaniu.

Tym samym zachodzi przesłanka ob-

ligatoryjnego odwołania jej z zajmo-

wanego stanowiska” – czytamy

Równo dwa lata od wyboru

Ewy Sowińskiej na rzecznika praw

dziecka (kadencja: 5 lat) mówi

się już tylko o pilnym jej odwoła-

niu. Sukcesy? Poza drobnymi in-

terwencjami, pisaniem niewiele

znaczących listów i dziesiątkami

konferencji i wycieczek, w których

nadzwyczaj chętnie bierze udział,

tylko się ośmieszała. Kiedy ten ko-

mediodramat się zakończy?

Październik 2006: RPD

oznajmia, że w Polsce – w odróż-

nieniu od reszty świata – gimna-

zja nie mogą być koedukacyjne.

Rozchwianie emocjonalne młodych

ludzi powoduje, że dochodzi do

przemocy seksualnej i psychicznej,

więc trzeba rozdzielić chłopczyków

i dziewczynki. Jednak pomysł

powrotu do upadłej w szerokim

wymiarze idei z I połowy XIX w.

Sowińska

na wylocie

Marzec 2006: niewiele znaczą-

cą, choć barwną, bo kontrowersyj-

ną, posłankę Ligi Polskich Rodzin

Sejm wybiera (po 2 miesiącach bi-

jatyk) na stanowisko RPD. Roman

Giertych , który ją najbardziej pro-

mował, jest szczęśliwy. Na nic się

zdają protesty bardziej trzeźwych

posłów i ekspertów. Wybór był utar-

gowany; w końcu potrzeba było gło-

sów Ligi, aby wybrać Kochanow-

skiego na RPO i odnowić wówczas

poprzez pakt stabilizacyjny koali-

cję PiS-LPR-Samoobrona. Sowiń-

ska, poza fanatycznym uwielbie-

niem Rydzyka i jego radia oraz ra-

dykalnym obnoszeniem się z kato-

licyzmem, nic nie reprezentuje, ni-

czym się nie wsławiła. To była dzia-

łaczka PZPR z lat 70., później przez

chwilę Ruchu Katolicko-Narodo-

wego, a od 2004 roku – LPR-u. Za-

wodowo lekarka, absolwentka bli-

sko związanego z redemptorystami

Instytutu Edukacji Narodowej

i Akademii Etyczno-Wychowaw-

czej. Wcześniej znana m.in. z uczu-

lenia na homoseksualistów, ludzi

– według niej – „opętanych przez

złego ducha”. Przeliczyli się ci,

głównie z PiS-u, którzy uważali,

że urząd ją trochę utemperuje. Na

cyrki nie trzeba było długo cze-

kać. Przypomnijmy je sobie.

Czerwiec 2006: apel do me-

diów – ocenzurujcie zdjęcia z Pa-

rady Równości, by dzieci nie oglą-

dały w telewizji pederastów. Te-

lewizje zignorowały postulat, bo

pokazały (o zgrozo!) wszystko

– uśmiechnięte twarze warszawia-

ków w barwnym pochodzie i pro-

testującą grupkę skrajnej prawicy

i faszystów.

upada. Za chwilę jednak wpada do

głowy pani rzecznik inny przewrot-

ny pomysł: przymusowo rejestro-

wać nieślubne związki partnerskie,

które skutkują wspólnym zamiesz-

kiwaniem i prowadzeniem gospo-

darstwa domowego. Po co? By wal-

czyć z przemocą i patologią! We-

dług niej, osoby bez ślubu kościel-

nego tworzą związki, które „są na-

stępstwem uzależnień, przyczyną

przemocy, demoralizacji, anarchii,

a przede wszystkim – tragedii naj-

młodszych”.

Kwiecień 2007: chociaż RPD

w zakresie obowiązków ma tylko

dbanie o interes dzieci już poczę-

tych, Sowińska nie ustępuje w obro-

nie zapłodnionych jajeczek. „Zgod-

nie z moją moralnością, profesją

i wykonywaną funkcją, nie mogę

być zadowolona z rezultatu głoso-

wań” – oznajmiła po przegranej ba-

talii o całkowite zablokowanie abor-

cji. Ale członkini Towarzystwa Przy-

jaciół Ludzkiego Życia przecież nie

mogła inaczej... Chwilę później wpa-

dła na pomysł, aby trochę katolic-

kich mądrości powkładać do głów

także tym parom, które od Kościo-

ła katolickiego wolą trzymać się jak

najdalej, i oświadczyła: „Nauki

przedmałżeńskie potrzebne są

wszystkim (...). Potrzeba szczegól-

na to przygotowanie emocjonalne

przyszłych rodziców, przygotowa-

nie do dobrego rodzicielstwa, wza-

jemnej pomocy, do bezinteresow-

nej miłości, do miłości obdarzają-

cej i wymagającej, takiej, aby dzie-

ci nie wyrastały w poczuciu osamot-

nienia lub nadopiekuńczości”.

W tym samym czasie w Koście-

le wybucha skandal związany z abp.

przerażona: „Zauważyłam, że Tin-

ky Winky ma damską torebkę, ale

nie skojarzyłam, że jest chłopcem...

W pierwszej chwili pomyślałam, że

ta torebka musi temu teletubisiowi

przeszkadzać. Taki balast niepotrzeb-

ny. Później się dowiedziałam, że

w tym może być jakiś ukryty homo-

seksualny podtekst” . Ekspertyzy na-

ukowej wprawdzie nie ma, bo So-

wińskiej wystarcza telewizyjna wy-

powiedź seksuologa, ale fama idzie

na CAŁY ŚWIAT! Efekt – cały

świat nabija się z Polaków, a pol-

ski Rzecznik Praw Dziecka dosta-

je zaszczytny brązowy medal w kon-

kursie największego amerykańskie-

go dziennika „Washington Post” na

światowego Idiotę Roku .

Wrzesień 2007: okładki zeszy-

tów szkolnych są obrzydliwe. Urząd

Ochrony Konkurencji i Konsumen-

tów odbiera list, w którym RPD

piekli się, bo na okładkach można

znaleźć „reklamy poradników o se-

kretach całowania i technikach an-

tykoncepcji oraz tapet na komórkę

z rozbieranymi modelkami” . A to

oznacza wielkie zagrożenie dla mo-

ralności. Wcześniej Sowińska chcia-

ła cenzurować znajdujące się

w bibliotekach książki dla dzieci.

Łukaszenki i jeszcze większym dla

Rydzyka, o zatrudnianiu na zasa-

dzie „mierny, bierny, ale wierny”

ludzi związanych z LPR i wszech-

polakami. Sama Sowińska zaprze-

cza i mówi o ataku mediów.

Wspomniane kwiatki z dwóch

lat „pracy” to zaledwie część du-

żego ogródka.

~~~

Burzliwa debata pod koniec lu-

tego nad raportem RPD poruszy-

ła Sejm. Brak koncepcji, strategii

programowej i efektywności zarzu-

ciła jej Danuta Pietraszewska

(PO). Zdolność do bilokacji też

zainteresowała posłankę.

– Jak to możliwe, że pani rzecz-

nik 24 maja była jednocześnie w Po-

znaniu i Strasburgu czy 7 maja

w Warszawie i Brukseli? – pytała.

Czyżby to był pierwszy przejaw świę-

tości? LiD, wytykając jej niekom-

petencję, stwierdził, że sprawowa-

nie urzędu przerosło możliwości

i oczekiwania Sowińskiej, która zna

się tylko na ośmieszaniu. – W ple-

biscycie „Washington Post” prze-

grała pani tylko z facetem, który

doprowadził się do bankructwa, pro-

cesując o odszkodowanie za znisz-

czone w pralni portki, i z facetem,

w uzasadnieniu, choć marszałek

Komorowski , mimo krytycznej

oceny RPD, obawia się o możliwo-

ści prawne. LiD musi jednak doga-

dać się z PO. Różnica polega na

tym, że PO chciałaby zlikwidować

urząd i przenieść jego kompeten-

cje do Rzecznika Praw Obywatel-

skich. Lewica uważa, że funkcja mu-

si pozostać. W PiS-ie zdania są

podzielone. Silnie konserwatywne

skrzydło stoi murem za „panią od

teleubisiów”. Taki Zbigniew Gi-

rzyński opowiadał niedawno, że

PiS nie poprze jej odwołania, ale

już była minister pracy i polityki

społecznej Joanna Kluzik-Rost-

kowska mówiła coś innego: „To

jest wybór naznaczony politycznie.

Teraz wszystko w rękach parlamen-

tu”. Nieoficjalnie wielu innych po-

słów partii mówi, że chętnie pozby-

łoby się tego balastu, tylko pozo-

staje dylemat głupiego honoru – to

oni ją wybrali.

Jakoś nikt chyba nie zauwa-

żył, że przecież Sowińska to tylko

emanacja niemiłosiernie nam pa-

nującego Kościoła i jego najlepsza

córa. Więc kto nas w końcu ośmie-

sza?

DANIEL PTASZEK

Fot. Autor

Z NOTATNIKA HERETYKA

Nr 10 (418) 7 – 13 III 2008 r.

ŚWIAT WEDŁUG RODANA

Zwiadowca Szoguna

Prowincjałki

Sąd Grodzki w Ostrowcu Świętokrzyskim

uniewinnił Mariana Czerwińskiego , pro-

boszcza parafii w Kunowie. Pleban zasiadł na ławie oskarżonych, bo jego

parafianie nie mogli już dłużej znieść m.in. emitowanej codziennie o szóstej

rano pieśni „Kiedy ranne wstają zorze”. Przy okazji całej sprawy zasłynął

również wójt Ireneusz Ożdżyński , który oświadczył, że ponieważ jest kato-

likiem, w sporze popiera proboszcza („FiM” 3/2008). Ten ostatni ostatecz-

nie zobowiązał się startować z repertuarem o siódmej rano i odgrywać tyl-

ko jedną z trzech zwrotek.

Wytwórnia Kaczyński Brothers

and Company nakręciła ostatnio

filmik pt. „Czerwony Kapturek”

i puściła go na TVP-Urbański.

Chłopaki filmowcy cieszą się jak

króliki na pastwisku.

Ale nie o tym filmie będzie mo-

wa, tylko o wielkich możliwościach

PiSiołków Wesołków w zakresie dal-

szej popularyzacji sztuk audiowizu-

alnych. Wiadomo, że temat Czerwo-

nego Kapturka już od czasów Wal-

ta Disneya , który w 1922 roku na-

kręcił pierwszy film z tej serii, po-

wielany był wielokrotnie. Nawet ko-

muniści Polacy nakręcili w 1962 r.

krótkometrażowy film animowany „na

motywach” w reżyserii Aliny Mali-

szewskiej . Niecałe trzy lata temu po-

wstał 80-minutowy animowany „Czer-

wony Kapturek – prawdziwa histo-

ria” w reżyserii Cory’ego Edward-

sa . Jest to o tyle ważny film, że gło-

su bajkowym postaciom użyczyli tak

wybitni aktorzy jak Glenn Close (bab-

cia), James Belushi (drwal), Anne

Hathaway (Czerwony Kapturek).

W polskiej wersji językowej Kaptur-

kiem jest Jolanta Fraszyńska , a wil-

kiem Piotr Machalica .

Spotkałem się więc ze Zdzichem

(ksywka: Zwiadowca Szoguna) z mo-

jej wsi, aby wywiedzieć się, co w tra-

wie piszczy i jakie są jeszcze możli-

wości zrealizowania porządnego fil-

midła na podstawie bajek. Mój koleś

ma łeb jak czterej pancerni (z lufą

jest u niego gorzej) i w telewizji oglą-

da tylko bajki i „Plebanię”, więc ob-

latany jest. Zapytacie, skąd to pseu-

do „Zwiadowca Szoguna”. A bo Zdzi-

chu ma skośne oczy jak Japończyk,

a dokładnie to ma takiego zeza, że

lewym okiem może zobaczyć, czy ma

czysty kark. Obmyśliliśmy sobie, że

„Bolek i Lolek” pasuje jak ulał do

bliźniaków Kaczyńskich. Chociaż

Kaczki Dziwaczki też byłyby z nich

spoko. Na YouTube można obej-

rzeć śmieszny filmik pt. „Kaczka Dzi-

waczka”. Śpiewa Michael Jackson ,

ale pod jego show podłączono tekst

z „Kaczki Dziwaczki” Jana Brze-

chwy . Niezłe!

Jeśli z kolei nakręcić polską wer-

sję „Teletubisiów”, to tylko w reży-

serii Ewy Sowińskiej , bo rozeznanie

w temacie kobita ma. Babka napraw-

dę czuje siano i w podzięce dałbym

jej kwiat róży, ale ma łeb za duży.

Zwiadowca Szoguna zastanawiał się,

jak obsadzić Cymańskiego , Karskie-

go i Gosiewskiego . No i miał pro-

blemy, czy zgodzą się na „Koziołka

Matołka”. Poza tym mają trochę ak-

torskich wad. Cymański macha łapa-

mi i gada bez przerwy jak Mańka, co

na piegi umarła. Karski ma ładne

zęby do wyciągania gwoździ, ale Go-

siu, jakby mu tak nóżki i rączki wy-

dłużyć komputerowo, mógłby zagrać

nawet Guliwera.

W tym momencie dyskusji nad-

szedł Józek Oblatywacz. Przyniósł

czteropak z browarem i gada: Powin-

no się nakręcić komedyjkę o małych

ludzikach politykach i mogłaby zaczy-

nać się, jak przychodzi Przemek Ed-

gar Gosiewski do apteki i mówi:

– Poproszę tabletkę na żołądek.

– Zapakować?

– Nie, poturlam!

ANDRZEJ RODAN

50-latek z Piszczaca miał kumpla. A że fa-

cetowi się zmarło, postanowił wziąć sobie

coś na pamiątkę. Wybrał prawo jazdy, bo otrzymać je niełatwo, a zawsze

może się przydać. Leżało bezużytecznie kilka lat, do czasu aż piszczanin stra-

cił swoje za jazdę po pijaku. Jak tylko wytrzeźwiał, poleciał na komisariat,

żeby oddali mu samochód. Wymachiwał przy tym rezerwowym prawkiem.

Bezbłędnie wyrecytował też dane osobowe nieboszczyka, zapomniał jednak,

że pamiątkowy dokument cztery lata temu stracił ważność...

O prawdziwym pechu może mówić pewien

młody łodzianin. Dość długo parał się okra-

daniem moherowych babć z portfeli i torebek. Do domów wchodził bez pro-

blemu, bo podawał się za przedstawiciela proboszcza i wciskał klienteli ob-

razki z wizerunkami świętych. Wpadł, bo patrolujący okolicę policjanci wku-

rzyli się, gdy zobaczyli, że facet rzucił na chodnik niedopałek papierosa. Przy

palaczu znaleziono fanty. To się nazywa boska sprawiedliwość.

Wiele trudu zadał sobie nieznany jak do-

tąd „artysta” ze Wschowy (woj. lubuskie),

który wdrapał się na stojący w centrum miasteczka kilkumetrowy pomnik

byka Ilona i pomalował jego genitalia w barwy narodowe. Efekt pracy był

imponujący, bo zarówno byk, jak i jego jądra, są naprawdę pokaźnych roz-

miarów.

Opracowała WZ

MYŚLI NIEDOKOŃCZONE

Zastanawiam się, co zmusza wybitnego intelektualistę do używania rydzy-

kowego języka. Jaka koniunktura motywuje go, aby profanować język spo-

ru językiem, który nie licuje z godnością biskupa i profesora? Bo to, że spór

ma miejsce, jest poza dyskusją. Ale język, język oburza i obraża (…). Na-

wiasem mówiąc, psy nie żyją w norach i nigdy nie polują razem ze szczu-

rami. To tak dla porządku, aby nawet rydzykowy język trzymał się logiki.

(Marek Siwiec o biskupie Tadeuszu Pieronku)

Państwo jest niezależne i Kościół nie narzuca mu żadnych rozwiązań, choć

ma prawo wypowiadać się na tematy społeczne – ukazywać je w perspekty-

wie swojego nauczania. W Polsce za grzech nie idzie się do więzienia, chyba

że ten grzech ma wymiar społeczny i jest ujęty w prawie cywilnym jako prze-

stępstwo. My nie chcemy państwa wyznaniowego. (kard. Józef Glemp)

Przemysław Gosiewski jest świetnym szefem klubu i jest moim starym współ-

pracownikiem i przyjacielem, jest człowiekiem, którego energia może być

porównana tylko do wulkanu, i to jeszcze takiego bardzo wielkiego.

(Jarosław Kaczyński)

noć nowoczesna i proeuropejska, urządza so-

bie rekolekcje wielkopostne w klasztorze Benedyk-

tynów w Tyńcu. Gośćmi honorowymi będą kardy-

nał i karmazyn.

Kardynał Dziwisz będzie wśród pokutującej setki po-

słów PO prawie na pewno, i to dobrowolnie, a karmazyn

– ryba w kardynalskim kolorze – wjedzie na stół mniszo-

naiwne, bo ma ona poparcie połowy elektoratu właśnie

z powodu wiary wyborców w to, że zachowuje dystans

wobec Kościoła, czyli że różni się od sztandarowego kle-

rykalizmu partii Kaczyńskich .

Komedia z polityczno-kulinarnymi rekolekcjami u mni-

chów ma jeszcze jeden wymiar. Pokazuje mianowicie tę

mało sympatyczną twarz PO, która jest skrzyżowaniem

światopoglądowego zacofania z wielkopańską ostentacją.

W tym sa-

mym czasie we

Francji... 100 ty-

sięcy osób i mnó-

stwo organizacji

podpisało list pro-

testacyjny do pre-

zydenta w obronie świeckości republiki. Cóż takiego zro-

bił Sarkozy , że tak antyklerykalnie zeźlił Francuzów?

Umawiał się z kardynałem na randkę w klasztorze? Ra-

dził się biskupów w jakiejś komisji wspólnej rządu i epi-

skopatu? Nic podobnego. Tego nie zrobiłby żaden przy-

zwoity polityk francuski czy inny unijny, nawet praktyku-

jący katolik. Powiedział mianowicie dwa zdania, które roz-

wścieczyły Francuzów: pochwalił „cywilizacyjne dziedzic-

two religii” oraz mówił o „chrześcijańskich korzeniach

Francji”. Złość nie wynika z tego, że zdania te są zupeł-

nie fałszywe, lecz że wypowiedział je prezydent republi-

ki, który ma stać na straży świętej zasady świeckości

państwa. A powyższe zdania sugerują, ze Sarkozy stawia

się po jednej ze stron w światopoglądowym sporze na te-

mat wartości i pochodzenia Europy i Francji, czyli prze-

kracza granice neutralności, jakie Francuzi wyznaczyli

swojemu państwu i jego urzędnikom.

Polska i Francja. Tak blisko i... tak daleko.

ADAM CIOCH

RZECZY POSPOLITE

Łagiewniki w sosie tynieckim

-poselski raczej pod przymusem, za to w sosie z białego

wina i kaparów. Kardynał i karmazyn będą podani po-

kutnikom w doborowym towarzystwie: łososia z grilla, fi-

letu z kaczki w sosie kurkowym, rolady furtiana z polę-

dwicy wołowej, wina klasztornego z Austrii oraz ojca Le-

ona Knabita , telewizyjnego bajarza kościelnego.

Polski klerykalizm osiągnął już takie rozmiary, że

politycy uwierzyli, iż nie można już rządzić tym krajem

bez wsparcia którejś frakcji Kościoła. PO ma wsparcie

„Kościoła łagiewnickiego”, czyli Dziwisza i dziwiszopo-

dobnych pseudoliberałów – takich jak Gocłowski czy

Muszyński . Pamiętajmy, że tak zwane frakcje istnieją

w Kościele raczej na potrzeby zewnętrznej, zróżnico-

wanej publiczności, tak aby każdy mógł znaleźć sobie

w Kościele miejsce i – broń Boże – nie został poza

nim. On i jego portfel... Wewnątrz Kościół jest struk-

turą świetnie zgraną, bo połączoną wspólnym interesem

materialnym. Czepianie się biskupiej spódnicy przez

Platformę jest nie tylko groteskowe, ale i bezgranicznie

Ale na mistrzostwa Europy nigdy nam się nie udało dostać. I ta czarna

pasja została przełamana przy olbrzymich zasługach w tym pana Benha-

guera . Ale ja mam głęboką nadzieję, że nie tak długo będę mógł pana

Leo Benhauera jeszcze raz tutaj gościć.

(Lech Kaczyński o Leo Beenhakkerze, trenerze polskiej reprezentacji)

Gdybym chciał być brutalny, to powiedziałbym tak: no, dobra, daliśmy

wszystko Kościołowi, żeby się na tym wywrócił. I jest na dobrej drodze, że-

by tak się stało. Ale ateizacja, sekularyzacja polskiego społeczeństwa bę-

dzie postępować – nie dlatego, że tak chce jakiś Kwaśniewski, lewica czy

inny Miller, tylko dlatego, że oni działają wbrew Janowi Pawłowi II. Pol-

ska potrzebowała kompromisu, udziału Kościoła w przemianach, które się

dokonały, a lewica postpezetpeerowska potrzebowała legitymizacji. A jed-

nocześnie konkordat był koniecznością. Koniecznością był kompromis abor-

cyjny, koniecznością były dziesiątki innych rzeczy. Ale wyższą cenę za ten

kompromis płaci Kościół.

(Aleksander Kwaśniewski)

Wybrali: OH i AC

KRÓTKA ROZPRAWA

PRZEZORNY

ZGUBNY NAŁÓG

BYCZE JAJA

N ajważniejsza partia polityczna w Polsce, po-

Nr 10 (418) 7 – 13 III 2008 r.

NA KLĘCZKACH

SŁOWO ZAWISZY

że chcą w ten sposób poświęcić dia-

bła, a nie księdza. Kiedy były pro-

boszcz przyjechał na plebanię po

resztę swoich rzeczy, czekał na nie-

go tłum. Ludzie sprawdzali każdy

wynoszony z plebanii karton. Nie-

które przedmioty zatrzymywali.

W stronę proboszcza leciał stek wy-

zwisk, a po jego wyprowadzce zo-

stały tylko mury i stary zlewozmy-

wak. Gdyby nie obecność policji,

doszłoby zapewne do samosądu.

Dochodzenie w sprawie popeł-

nienia przestępstwa (nielegalna

sprzedaż zakładu stolarskiego dzia-

łającego przy parafii, zadłużenie wo-

bec gminy itp.) prowadzi Prokura-

tura Rejonowa w Pleszewie. AJ

Specjalne sesje, warsztaty i kon-

ferencje adresowane do kobiet or-

ganizuje na przykład parafia św. Je-

rzego w Sopocie w ramach eduka-

cyjno-formacyjnego projektu Sta-

tus Feminae . Program ma pomóc

kobietom odnaleźć właściwe miej-

sce w życiu, rodzinie, Kościele

i społeczeństwie, to znaczy „odkryć

w sobie geniusz kobiecości” , „do-

świadczyć Boga w swej kobiecości”

oraz odpowiedzialnie realizować

„charyzmat kobiety – żony i mat-

ki” . W najbliższym czasie Status Fe-

minae zaplanowało szkolenia: księ-

dza Adama Świeżyńskiego „Cze-

go się boisz, głupia... – lęk w życiu

kobiety” (koszt uczestnictwa 10

zł) oraz księdza Krzysztofa Grzy-

wacza „Uczucia niekochane” (od-

płatność 35 zł).

W Lublinie natomiast realizowa-

ny jest Magnificat – program zwią-

zany z ruchem katolickiej odnowy

charyzmatycznej. Jego idea polega

na ewangelizowaniu kobiet pod pre-

tekstem zapraszania na niezobowią-

zujące „babskie” spotkania towarzy-

skie połączone z poczęstunkiem. Ma-

gnificat skierowany jest szczególnie

do kobiet, które „doświadczają zma-

gań związanych ze swoja wiarą” lub

straciły kontakt z Kościołem. Ma je

zachęcić do „wzrostu świętości” , czy-

li zrozumienia wartości powołania

kobiety chrześcijańskiej, „wierności

Kościołowi katolickiemu, wyrażone-

mu przez autorytet nauczycielski Ko-

ścioła, papieża i biskupów” oraz służ-

by Kościołowi.

Jarosław Kaczyński rozpoczął

proces pojednania z niedawnymi

rozłamowcami z paczki Marka Jur-

ka . Oficjalnie panowie są zawzię-

tymi wrogami i wzajemnie się nie-

nawidzą. Strony internetowe PiS-u

oraz blog byłego marszałka Sejmu

pełne są wzajemnych inwektyw. Rze-

czywistość jest nieco inna. Byli po-

słowie od Jurka znajdują bowiem

zatrudnienie w biurach senatorskich

PiS. W ten sposób na chleb zara-

bia prawa ręka byłego marszałka

– Artur Zawisza . Został on nie-

dawno dyrektorem biura senatora

Piotra Andrzejewskiego .

Zawisza jeszcze niedawno za-

rzekał się, że na chleb będzie za-

rabiać wyłącznie w sektorze pry-

watnym.

zainstalowane na elewacji budyn-

ków i na chodniku przed nimi. Na

początek rzeszowski magistrat zare-

zerwował na ten cel 100 tysięcy zł,

a o rachunkach za prąd też nie za-

pomni. To pocieszenie dla biskupa

Górnego , któremu znów nadepnął

na odcisk ks. Tadeusz Isakowicz-

-Zaleski . Tym razem uparty „Or-

miaszka” (ujawnił już kontakty bi-

skupa z SB) w nowej książce „Mo-

je życie nielegalne” pisze, że wśród

obrońców biskupiej cnoty bryluje

TW „Łukasz”.

przeciw policjantowi, który odważył

się wskazać na absurd, który dostrzegł

w swoim otoczeniu” – podsumowa-

li organizatorzy konkursu. OH

IDZIE NOWE

Jad

Rada Wydziału Teologicznego

Uniwersytetu Adama Mickiewicza

w Poznaniu odrzuciła wniosek

o badanie książek byłego księdza

i katolika profesora Tomasza Wę-

cławskiego pod kątem ich zgod-

ności z nauczaniem Kościoła. Wnio-

sek taki złożył dziekan wydziału

(następca Węcławskiego) – ksiądz

profesor Paweł Borkiewicz . Po-

mysł dziekana, aby badać książki

odstępcy, oprotestowali studenci

i wyśmiała prasa („FiM” 7/2008).

Wygląda na to, że współczesna in-

kwizycja wstydzi się czasem opinii

publicznej.

KRZYŻ NA DROGĘ

SPOWIEDŹ ON-LINE?

MiC

Licheńskie Centrum Pomocy

Rodzinie i Osobom Uzależnionym

uruchomiło porady duszpasterskie

on-line. Przez całą dobę przy inter-

netowym komunikatorze skype do-

stępny jest ks. Robert Krzywicki .

Nie byłoby w tym może nic

dziwnego, gdyby nie krótka wzmian-

ka, że on-line odbywa się też spo-

wiedź... Ale chyba bez rozgrzesze-

nia?

MODLITWA

JAK GLEJT

W intencji olsztyńskiego sek-

sprezydenta Czesława Małkow-

skiego , oskarżonego przez proku-

raturę o molestowanie pracownic

i zgwałcenie jednej z nich, odpra-

wiono mszę w miejscowej katedrze.

Jak stwierdził celebrujący nabożeń-

stwo ks. Andrzej Lesiński , z taką

prośbą zwróciła się do niego grupa

wiernych. Przy okazji ksiądz zaape-

lował do zgromadzonych w koście-

le, by „głos sumienia nie został za-

głuszony wrzaskiem tłumu”. Widocz-

nie modlitwa okazała się skuteczna,

bo seksprezydent kilka godzin póź-

niej powrócił z prokuratury do do-

mu, choć zanosiło się na trzymie-

sięczny areszt. Ten sam duchowny

odmówił jednak odprawienia mszy

za kobiety molestowane przez pre-

zydenta. Małkowski nie może jed-

nak wrócić do ratusza. Będą więc

zapewne kolejne msze, bo przecież

„takiego dobrego prezydenta” – jak

mówią jego obrońcy – Olsztyn jesz-

cze nie widział...

MaK

NOCNI ADORATORZY

Dobra nowina dla lubiących grze-

szyć w nocy. Są tacy, którzy z wła-

snej i nieprzymuszonej woli odma-

wiają sobie snu, by pokutować za

grzechy innych. To członkowie Dzie-

ła Adoracji Nocnej w Rodzinie.

Głównym celem propagowanej przez

siostry wizytki z Jasła rodzinnej ad-

oracji nocnej jest wynagradzanie Bo-

skiemu Sercu Jezusa za grzechy

(zwłaszcza te popełniane po ciem-

ku) oraz modlitwa o nawrócenie

grzeszników. Adoratorzy zobowiązu-

ją się do odprawiania w swoim miesz-

kaniu (raz w miesiącu, w nocy) mo-

dlitwy w czasie dowolnie wybranej

jednej godziny. Do adoracji przy-

stępują całe rodziny, nie wyłączając

małych dzieci, którym w modlitwie

pomagają rodzice. Każda z osób wy-

znacza sobie inne godziny adoracji.

Noc adoracyjna rozpoczyna się o 21

wieczorem, a kończy o 6 rano. Ide-

alnie więc, gdyby pobożna rodzina

liczyła co najmniej siedem osób, bo

to pozwala kolejno pełnić adoracyj-

ną misję przez całą noc. Wówczas

też można odprawiać ją uroczyściej

– w najładniejszym pokoju, przed

przybranym kwiatami obrazem. Ale

również osoby samotne mogą spra-

wować wyznaczoną przez siebie jed-

ną godzinę w swoim pokoju. Waż-

ne, by adoracji nie odprawiać w łóż-

ku (z wyjątkiem całkowitej niemoż-

liwości zachowania innej pozycji),

lecz w duchu pokuty, klęcząc i przy-

ciskając do serca krzyż. AK

JEZIORO JPII

Włocławskie Forum Rozwoju

chce ożywienia życia społecznego

i kulturalnego regionu leżącego

na peryferiach woj. pomorsko-ku-

jawskiego. Zdaniem działacza

WFR, Waldemara Nowakowskie-

go (były poseł Samoobrony), wo-

jewództwo powinno mieć trzy sto-

lice, w tym właśnie Włocławek. Ko-

lejny pomysł promocji wiąże się

z zamianą nazwy Zalewu Włocław-

skiego na Jezioro Jana Pawła II.

Problem w tym, że wspomniany za-

lew jest sztucznym zbiornikiem,

a nie naturalnym akwenem, czyli

jeziorem.

W Dzierżawach koło Poddębic,

w pobliżu autostrady A2, stanąć ma

jeden z najwyższych w Polsce krzy-

ży. Na taki pomysł wpadł tamtej-

szy proboszcz, ks. Marian Kili-

chowski , który w ten sposób pra-

gnie uczcić półwiecze parafii. Krzyż

ma być wzorowany na tym z Gie-

wontu (15 metrów), jednak prze-

wyższy go o 10 metrów. Podświe-

tlony na zielono, będzie widoczny

nawet z odległości kilku kilome-

trów. To szósty pod względem wy-

sokości monumentalny krucyfiks

w naszym kraju, a wielkością ustą-

pi jedynie krzyżom w Szczawnie-

-Zdroju (45 m), Limanowej (37),

Zabrzu (33), Starej Wsi w Beski-

dach (31,5) i Żywcu (29). PS

NOSIŁ WILK RAZY...

Grupa kilkudziesięciu działaczy

lewicowych wdarła się do pałacu

Jorge Urosa – arcybiskupa Cara-

cas, znanego z napastliwych wypo-

wiedzi pod adresem prezydenta Hu-

gona Cháveza . Niezapowiedziani

„goście” odczytali w pałacu odezwę,

w której potępili obojętność kleru

Wenezueli na los ubogich i potępi-

li działania Kościoła przeciwko le-

galnej władzy. „Kościół musi stać

przy boku ubogich, jak Chrystus,

a nie żyć jak kupiec” – krzyczeli

do arcybiskupa. Sam Chávez odciął

się od tej akcji.

KOŚCIOŁA

NIE BĘDZIE

CZEGO SIĘ BOISZ,

GŁUPIA?

Z roku na rok powstaje coraz

więcej inicjatyw mających na celu

naganianie kobiet do Kościoła.

Dobry sygnał z Jarosławia. Ko-

ściół bezprawnie wznoszony z pie-

niędzy publicznych przez niesław-

nej pamięci byłego rektora Państwo-

wej Wyższej Szkoły Zawodowej

– prof. Antoniego J. (czeka w anc-

lu na kolejne procesy) kościołem

nie będzie. Władze uczelni zade-

cydowały, że stojący bezużytecznie

od ponad dwóch lat obiekt będzie

służył studentom, między innymi ja-

ko sala dydaktyczno-audytoryjna.

Do pełni szczęścia niezbędna jest

jeszcze zgoda ministerstwa. Jad

MaK

ZŁOTA PAŁA 2007

Tym razem ostatecznym laure-

atem plebiscytu Internetowego Fo-

rum Policyjnego na największy ab-

surd w polskiej policji („FiM”

3/2008) został zastępca komendan-

ta komendy powiatowej w Woło-

minie. Przypomnijmy, że podwład-

ni nominowali go po tym, jak za-

żądał od nich pisemnego wyjaśnie-

nia, dlaczego psy służbowe szcze-

kają w kojcach...

„Liczymy, że odpowiedź na nur-

tujące pytania już się odnalazła. Ma-

my również nadzieję, że zwieńcze-

niem tej naszej akcji nie będzie po-

stępowanie dyscyplinarne wszczęte

MIOTŁĄ I WODĄ

WIĘCEJ ŚWIATŁA

Pół miliona długu i złe wspo-

mnienia pozostawił po sobie były pro-

boszcz parafii św. Tekli w Dobrzycy

(pow. pleszewski, woj. wielkopolskie)

ks. Andrzej Sz .

Parafianie, zamiast kropidłem,

żegnali go wodą i miotłą, mówiąc,

Rzeszów zafunduje doświetlenie

siedzibom najbogatszych instytucji

w mieście – kurii rzymskokatolickiej

i oddziału Narodowego Funduszu

Zdrowia. Magistrackie luksy będą

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: