Anonim - Ksiega bez tytulu.pdf - Anonim - bogaty1

POD ņ ADNYM POZOREM NIE CZYTAJ KSI Ħ GI BEZ TYTUŁU

KSIĦGA BEZ

TYTUýU

ANONIM

Szanowny Czytelniku,

Tylko ludzie o czystym sercu mog Ģ zajrze ę na karty tej ksi ħ gi. Ka Ň da przeczytana

strona, ka Ň dy kolejny rozdział przybli Ň y Ci ħ do ko ı ca.

Nie wszystkim uda si ħ przebrn Ģę przez cało Ļę . Zawiło Ļ ci akcji oraz bogactwo

stylów mog Ģ oszołomi ę i zam Ģ ci ę w głowie.

Próbuj Ģ c dociec prawdy, b ħ dziesz j Ģ miał pod samym nosem. Zapadnie ciemno Ļę ,

a z ni Ģ nadejdzie wielkie zło.

Ci za Ļ , którzy doczytaj Ģ t ħ ksi ħ g ħ do ko ı ca, by ę mo Ň e nigdy ju Ň nie ujrz Ģ Ļ wiatła.

Anonim

Tego samego autora

Pod pseudonimem „Anonim” wydano przez stulecia niezliczone ksi ĢŇ ki.

Wymienianie ich tutaj byłoby i niemo Ň liwe, i bezcelowe.

Rozdział pierwszy

Sanchez nie znosił w swoim barze obcych. Podobnie zreszt Ģ jak stałych

klientów, tych jednak obsługiwał ch ħ tnie, a to z tego prostego powodu, Ň e ich si ħ bał.

Wyproszenie bywalca byłoby równoznaczne z podpisaniem na siebie wyroku Ļ mierci.

Opryszkowie odwiedzaj Ģ cy Tapioc ħ stale szukali okazji, Ň eby si ħ sprawdzi ę ; wła Ļ nie

tutaj, w tym barze, bo dzi ħ ki temu cały Ļ wiatek przest ħ pczy by si ħ o tym dowiedział.

Tapioca bezsprzecznie miała styl. ĺ ciany były Ň ółte, ale nie w miłym dla oka

odcieniu, raczej w kolorze plam z nikotyny. Nic w tym dziwnego, bo jedna z wielu

niepisanych zasad baru głosiła, Ň e je Ļ li ju Ň kto Ļ tu przychodził, to musiał pali ę . Cygara,

fajki, papierosy, skr ħ ty, nargile, cygaretki, fajeczki z trawk Ģ … dozwolone było wszystko

z wyj Ģ tkiem niepalenia; to akurat nie wchodziło w rachub ħ . Nieu Ň ywanie alkoholu tak Ň e

uchodziło za grzech, ale najwi ħ kszym grzechem było pojawienie si ħ obcego. Tutaj nikt

nie lubił obcych. Obcy zapowiadali kłopoty. Nie wolno było im ufa ę .

Dlatego kiedy wszedł m ħŇ czyzna w długim czarnym płaszczu, z kapturem

nasuni ħ tym nisko na głow ħ , i usiadł na drewnianym stołku przy ladzie w k Ģ cie baru,

Sanchez nie przypuszczał, Ň eby go Ļ ciowi udało si ħ opu Ļ ci ę lokal w jednym kawałku.

Ze dwudziestu bywalców siedz Ģ cych przy stołach przerwało rozmowy i

po Ļ wi ħ ciło chwil ħ na ocen ħ m ħŇ czyzny w kapturze. Sanchez zwrócił uwag ħ , Ň e pi ę te Ň

przestali. Niedobrze. Gdyby akurat grała muzyka, po wej Ļ ciu obcego z pewno Ļ ci Ģ tak Ň e

by umilkła. Teraz słycha ę było jedynie uporczywy furkot wielkiego wentylatora na

suficie.

Sanchez demonstracyjnie zignorował nowego klienta, udaj Ģ c, Ň e go nie zauwa Ň ył.

Ale gdy tamten si ħ odezwał, nie mógł ju Ň dłu Ň ej nie zwraca ę na niego uwagi.

- Barman! Daj pan bourbona.

Facet nawet na niego nie spojrzał. Zamówił kielicha tak, jakby Sanchez w ogóle

nie istniał, a Ň e nie opu Ļ cił kaptura skrywaj Ģ cego twarz, trudno było powiedzie ę , czy

wygl Ģ da równie wrednie, jak wrednie brzmi jego głos, tak chropowaty, Ň e mo Ň na by nim

heblowa ę deski. (W tych stronach wredno Ļę człowieka oceniano po tym, jak bardzo

chrapliwy był jego głos). Maj Ģ c to na uwadze, Sanchez wzi Ģ ł wzgl ħ dnie czyst Ģ szklank ħ

do whisky i podszedł do klienta. Postawił szklank ħ na lepkim drewnianym kontuarze

przed nosem obcego i zaryzykował przelotny rzut oka na ukryt Ģ pod czarnym kapturem

twarz. Jednak gł ħ boki cie ı nie pozwalał dostrzec rysów nieznajomego, a barman

roztropnie wolał si ħ nie gapi ę .

- Z lodem – mrukn Ģ ł m ħŇ czyzna, ledwie dosłyszalnie. Wła Ļ ciwie był to ochrypły

szept.

Sanchez jedn Ģ r ħ k Ģ si ħ gn Ģ ł pod lad ħ i wyci Ģ gn Ģ ł na wpół pełn Ģ br Ģ zow Ģ butelk ħ z

napisem „Burbon” na nalepce, a drug Ģ wzi Ģ ł dwie kostki lodu. Wrzucił je do naczynia i

zacz Ģ ł nalewa ę trunek. Napełnił szklank ħ do połowy, po czym schował butelk ħ pod bar.

- Trzy dolary – powiedział.

- Trzy dolary?

- No.

- To lej pan do pełna.

Po wej Ļ ciu obcego rozmowy ucichły, ale teraz panowała wr ħ cz grobowa cisza.

Oczywi Ļ cie pomijaj Ģ c wentylator na suficie, który jakby furkotał coraz gło Ļ niej. Sanchez,

który unikał ju Ň kontaktu wzrokowego ze wszystkimi, znów wzi Ģ ł butelk ħ i napełnił

szklank ħ po brzegi. Obcy rzucił mu banknot pi ħ ciodolarowy.

- Reszty nie trzeba.

Barman odwrócił si ħ i wło Ň ył pieni Ģ dze do kasy. Nagle ponad te ciche d Ņ wi ħ ki

wybił si ħ czyj Ļ głos, równie Ň tak chrapliwy, jak to tylko mo Ň liwe. To Ringo, jeden z

najbardziej paskudnych klientów lokalu, zapytał za plecami Sancheza:

- Hej, nieznajomy, co ci ħ przywlokło do naszego baru? Masz tu jaki Ļ interes?

Ringo siedział z dwoma kompanami przy stoliku usytuowanym zaledwie kilka

Kraków za obcym. Był to kawał gnidy – zwalisty, tłusty i nieogolony jak wi ħ kszo Ļę

m ħ tów w tym barze. Podobnie jak inni, miał w kaburze u pasa rewolwer i tylko czekał na

byle pretekst, Ň eby zrobi ę z niego u Ň ytek. Stoj Ģ cy za kas Ģ przy barze Sanchez odetchn Ģ ł

gł ħ boko i przygotował si ħ na nieuchronn Ģ rozrób ħ .

Ringo był osławionym bandyt Ģ , winnym wszelkich przest ħ pstw, jakie tylko mo Ň na

sobie wyobrazi ę . Miał na swoim koncie gwałty, morderstwa, podpalenia, kradzie Ň e,

zabójstwa policjantów… pełny katalog zbrodni. Nie było dnia, Ň eby nie dokonał czego Ļ

nielegalnego, co zapewniłoby mu dłu Ň sz Ģ odsiadk ħ . Dzisiejszy dzie ı niczym nie ró Ň nił

si ħ od innych. Ringo zd ĢŇ ył ju Ň obrabowa ę trzech m ħŇ czyzn, przystawiaj Ģ c im luf ħ

rewolweru do głowy, teraz za Ļ , przepu Ļ ciwszy wi ħ kszo Ļę łupu na piwsko, szukał okazji

do zwady.

Kiedy Sanchez odwrócił si ħ i spojrzał na sal ħ , przekonał si ħ , Ň e obcy nawet nie

drgn Ģ ł, nie tkn Ģ ł te Ň swojej szklanki. Mało tego – przez kilka przera Ň aj Ģ co długich sekund

nie odpowiedział na pytanie. Sanchez na własne oczy widział kiedy Ļ , jak Ringo

przestrzelił komu Ļ kolano tylko dlatego, Ň e ten nie odpowiedział mu dostatecznie szybko.

Dlatego odetchn Ģ ł z ulg Ģ , gdy nieznajomy, tu Ň przed tym, zanim bandyta miał powtórzy ę

pytanie, zdobył si ħ na odpowied Ņ .

- Nie szukam kłopotów.

Ringo wyszczerzył z ħ by w złowró Ň bnym u Ļ miechu.

- Ha! – warkn Ģ ł. – Kłopoty to ja i co Ļ mi si ħ widzi, Ň e wła Ļ nie mnie znalazłe Ļ .

Człowiek w kapturze nie zareagował. Siedział na stołku jakby nigdy nic i

wpatrywał si ħ w swoj Ģ szklank ħ . Ringo wstał z krzesła i podszedł do niego. Nachylił si ħ

nad kontuarem, wyci Ģ gn Ģ ł r ħ k ħ , brutalnie zdarł kaptur z głowy przybysza… i ukazała si ħ

wyrazista, cho ę nieogolona twarz jasnowłosego m ħŇ czyzny niewiele po trzydziestce. Jego

przekrwione oczy Ļ wiadczyły o tym, Ň e albo ma kaca, albo za wcze Ļ nie obudził si ħ z

pijackiej drzemki.

- Chc ħ wiedzie ę , co tu robisz! – warkn Ģ ł Ringo. – Chodz Ģ słuchy, Ň e rano

przyjechał do miasta jaki Ļ obcy. Uwa Ň a si ħ za twardziela. A mo Ň e ty te Ň uwa Ň asz si ħ za

twardziela?

- Nie jestem twardzielem.

- To wkładaj płaszcz i wypierdalaj! – Jak wi ħ kszo Ļę rozkazów, tak Ň e i ten miał

swoje minusy, bo nieznajomy nie zdj Ģ ł przecie Ň płaszcza.

Blondyn przez chwil ħ zastanawiał si ħ nad propozycj Ģ oprycha, po czym pokr ħ cił

głow Ģ .

Anonim - Ksiega bez tytulu.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: