Palmer Diana - Mezalians.pdf - romanse - Leni33

DIANA PALMER

MEZALIANS

Naprawdę nazywała się Eleonora Madowe, ale wszyscy

nazywali ją Nora. To zdrobnienie było bardziej naturalne -

pozbawione sztuczności. Taka też była Nora. Urodziła się w

epoce wiktoriańskiej, w Richmond, w Wirginii, i tam też się

wychowała. Miała, nietypowe dla młodej damy, zamiłowanie

do przygód. Bywała impulsywna i czasem lekkomyślna, a jej

niespokojny charakter stanowił przyczynę ciągłego niepokoju

rodziców.

Jako dziecko omal nie utopiła się podczas wyprawy

jachtem; gdy podglądała ptaki w czasie wakacji w

Lynchburgu, w Wirginii, spadła z drzewa i złamała rękę. W

prywatnej szkole była prymuską i dostała się do jednej z

najlepszych szkół średnich. Po ukończeniu dwudziestu lat

uspokoiła się nieco, dzięki bogactwu rodziny zaś stała się

osobą liczącą się w kręgach towarzyskich. Zjeździła całe

wschodnie wybrzeże, Karaiby, a także Europę. Była

wykształcona, dobrze wychowana i „bywała”. Jej

awanturnicza żyłka znów dała znać o sobie podczas podróży

do Afryki.

Na safari do Kenii pojechała razem z trzema żonatymi

kuzynami oraz pewnym apodyktycznym pretendentem do jej

ręki, który sam się na tę wyprawę zaprosił. Na polowaniu był

Theodore Roosevelt, który starał się w owym czasie o

stanowisko wiceprezydenta w ekipie prezydenta Williama

McKinleya, zabiegającego o ponowny wybór.

Podczas gdy mężczyźni rozbijali obóz nad rzeką, Nora,

podniecona zbliżającym się polowaniem, przebywała wraz z

innymi kobietami w eleganckiej rezydencji.

Jej wyjątkowo wytrwały adorator, Edward Summerville,

nie mógł znieść tego ciągłego stanu euforii. Nora miała

reputację kobiety o chłodnym sercu, natomiast on uchodził za

kochliwego. Jej obojętność podsycała zapały Edwarda i

sprawiała, że zwielokrotniał swoje wysiłki, by ją zdobyć. Do

bezpośredniego ataku przystąpił, gdy kiedyś znaleźli się sami

nad rzeką. Ale jego pieszczoty wywołały w niej panikę.

Próbując wyrwać się z jego objęć, rozdarła bluzkę i cieniutką

siateczkę chroniącą skórę przed moskitami, nie ustrzegła się

więc kilku ukąszeń.

Jeden z jej krewkich kuzynów pobił Summerville’a i

wyrzucił go z obozu. Ten jednak, zanim odjechał, oskarżył

Norę o kokieterię i poprzysiągł zemstę. Kłamał i wszyscy o

tym wiedzieli, ale urażony w swej godności chciał jakoś

zranić Norę. Jego gniew był jednak ostatnią rzeczą, która

zaprzątała jej uwagę.

Nora wiedziała, jak bardzo niebezpieczne mogą być

ukąszenia moskitów, ale gdy minęły trzy tygodnie, a ona czuła

się wciąż wyśmienicie, zapomniała o wszystkim. Dopiero po

powrocie z Afryki, w miesiąc od incydentu nad rzeką, dostała

niezwykle wysokiej gorączki. Lekarz domowy stwierdził

malarię i zalecił chininę.

Lekarstwo miało zapobiegać infekcjom. Na samą malarię

nie było lekarstwa. Wracała już do zdrowia, gdy doktor

ostrzegł ją, że nie wyklucza możliwości okresowych

nawrotów choroby jeszcze przez parę lat, a może nawet do

końca życia.

Marzenia Nory o domu i rodzinie rozwiały się.

Mężczyźni nie pociągali jej fizycznie, ale chciała mieć dzieci.

Teraz wydawało się to niemożliwe. Jak mogłaby

wychowywać dziecko będąc ofiarą choroby, której nawrót

pewnego dnia mógłby okazać się fatalny w skutkach?

Skończyły się marzenia o przygodach. Chciała kiedyś

wyruszyć do źródeł Amazonki, zobaczyć piramidy w Egipcie,

ale wiedząc o niebezpieczeństwie, nie mogła ryzykować tak

długich wypraw. Przez cały następny rok wiodła więc

przykładne życie, snując opowieści o afrykańskiej przygodzie.

Jej relacje były mocno przesadzone, ale zyskała sobie sławę

nieustraszonej podróżniczki. Schlebiało jej to.

Była uważana za kobietę nowoczesną. Zapraszano ją do

wygłaszania odczytów na wiecach sufrażystek i herbatkach

stowarzyszeń charytatywnych. Spoczęła już na laurach, gdy

nieoczekiwanie zaproszono ją na zachód, o którym wiele

czytała i który zawsze chciała zobaczyć. Była to ziemia

równie dzika jak Afryka. Napady gorączki nie pojawiały się

już od kilku miesięcy, wyjazd nie wydawał się zatem aż tak

ryzykowny i przy pewnej dozie szczęścia Nora mogła w

zdrowiu odbyć tę podróż. Zobaczyłaby legendarny Dziki

Zachód, a może nawet udałoby się jej upolować bizona i

zobaczyć prawdziwego desperado lub Indianina.

Stała, drżąc z podniecenia, przy osłoniętym

koronkowymi firankami oknie salonu w Wirginii, podziwiając

późnoletni pejzaż i mnąc w palcach list od ciotki Heleny. We

wschodnim Texasie mieszkali jej krewni: wuj Chester, ciotka

Helena oraz dwoje kuzynów, Colter i Melissa. Colter był na

wyprawie na biegun północny. Melissa czuła się osamotniona

od czasu, gdy jej najlepsza przyjaciółka wyszła za mąż i

wyjechała. Ciotka Helena zapraszała Norę do spędzenia kilku

Palmer Diana - Mezalians.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: