KAPŁAN.pdf

Kapłan

Młody Ksiądz Karol Wojtyła kilka dni po święceniach, bo 15 listopada wyjechał na studia do

Rzymu, gdzie na Uniwersytecie św. Tomasza z Akwinu Angelicum kontynuował prace

badawcze nad mistyką św. Jana od Krzyża. Pod kierunkiem o. Reginalda Garrigou-Lagrange’a

OP napisał

rozprawę

doktorską na temat

Doctrina de fide apud S. Joannem a Cruce

(tłum. Zagadnienie wiary w dziełach Św. Jana od Krzyża), którą obronił 19 czerwca 1948 r. W

Rzymie nie opublikował jednak tej rozprawy i dlatego nie otrzymał dyplomu doktorskiego.

Dopiero 30 lat później, w 1978 r. Janowi Pawłowi II wręczyli go przedstawiciele

Angelicum.

Po powrocie do Polski

od 28 lipca 1948 r.

jako

wikariusz

podjął pracę duszpasterską

w parafii w Niegowici

. Równocześnie przygotowywał się do egzaminu doktorskiego na Uniwersytecie Jagiellońskim

w Krakowie. 24 listopada 1948 r. na Wydziale Teologicznym obronił pracę magisterską:

Pojecie środka zjednoczenia duszy z Bogiem w nauce św. Jana od Krzyża .

Następnie raz jeszcze (16 grudnia 1948 r.) obronił rozprawę doktorską na temat

Doctrina de fide apud S. Joannem a Cruce

i otrzymał tytuł doktora teologii na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Syntezę doktoratu Karol Wojtyła opublikował w formie kilku artykułów w teologicznych

czasopismach.

17 marca 1949 r. Karol otrzymał dekret przydzielający go do parafii św. Floriana

w Krakowie. Pełnił w niej funkcję wikariusza, sprawując

sakramenty i zajmując się młodzieżą akademicką. W 1950 r. Karol wprowadził

novum

w życie parafii. Zorganizował w kościele św. Floriana kursy dla narzeczonych, w których

uczestniczyły pary studenckie. Prowadził dla studentów rekolekcje. W każdą środę o godz. 6:00

na Mszy św. gromadził wokół ołtarza grupę studentek z Uniwersytetu Jagiellońskiego i

studentów z Politechniki, z której to grupy powstał „chórek”.

Pracował wówczas także naukowo, wiele czytał i pisał. W „Tygodniku Powszechnym” i „Znaku”

m.in. pod pseudonimem Andrzej Jawień ukazywały się jego artykuły i wiersze. 1 września

1951 r. ks. abp Eugeniusz Baziak udzielił ks. Wojtyle dwuletniego urlopu naukowego dla

przygotowania habilitacji. Przeprowadził się na ul. Kanoniczą i mieszkał z ks. prof. I. Różyckim.

Odprawiał wówczas Msze w kościele św. Katarzyny, a następnie w kościele Mariackim. Nadal

jednak zajmował się duszpasterstwem akademickim przy kościele św. Floriana. W każdą środę

1 / 3

Kapłan

od 20:15 do 21:30 wygłaszał dla studentów wykłady z zakresu etyki. W każdy pierwszy piątek o

godz. 8:00 w Kolegiacie św. Anny odprawiał dla nich Mszę z homilią. W dni wolne od zajęć

wyjeżdżał z nimi w góry i na Mazury. Młodzi zwracali się do niego „Wujku”, ponieważ ówczesna

władza zakazywała wyjazdów kapłana z młodzieżą. Podczas tych wypraw każdego wieczora

Wujek zachęcał studentów do dyskusji nad ludzką miłością, cielesnością, seksualnością,

małżeństwem, dzięki czemu dopracowywał pisaną wówczas książkę

Miłość i odpowiedzialność

. Coraz wyraźniej kształtowała się grupa ludzi, która później stworzyła tzw. „środowisko”.

Na przełomie listopada i grudnia 1953 r. ks. dr Karol Wojtyła zakończył przewód

habilitacyjny.

Jego dysertacja

habilitacyjna:

Próba opracowania etyki chrześcijańskiej według systemu Maxa Schelera

została jednogłośnie przyjęta przez gremium profesorów. Prowadził wykłady z katolickiej etyki

społecznej dla studentów trzech seminariów: Krakowskiego, Śląskiego i Częstochowskiego. W

roku 1954 rozpoczął wykłady na Wydziale Filozoficznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego

w Lublinie. Wygłosił następujące wykłady monograficzne: w roku akademickim 1954/1955

Akt i przeżycie

. W roku następnym 1955/1956

Wartość i dobro.

W roku 1956/1957

Norma i szczęście

oraz

Miłość i odpowiedzialność

w roku 1957/1958.

Ks. dr hab. Karol Wojtyła był rzetelnym naukowcem i oddanym duszpasterzem. Prowadził nie

tylko duszpasterstwo akademickie, ale także duszpasterstwo służby zdrowia. Wygłaszał dla

lekarzy cykl konferencji oraz podejmował z nimi etyczne dyskusje. Kilkanaście lat później, jako

Jan Paweł II także będzie prowadził dyskusje z lekarzami i naukowcami, zapraszając ich na

sesje bądź kolokwia. 4 lipca 1958 r. podczas wyprawy kajakowej na Łynie Ks. Karol otrzymał

wiadomość, iż

papież Pius XII mianował go biskupem

pomocniczym archidiecezji krakowskiej

„Uderzyła mnie zbieżność dat: datą nominacji, którą otrzymałem, był 4 lipca, a ten dzień jest

rocznicą poświęcenia Katedry Wawelskiej. Jest to rocznica, którą zawsze nosiłem w sercu.

2 / 3

Kapłan

Zdawało mi się, że ta zbieżność dat coś znaczy. Myślałem też, że może te kajaki są już ostatni

raz. Potem jednak, muszę zraz przyznać, okazało się, że jeszcze wiele razy pływałem,

nabierając sił na kajaku na wodach rzek i jezior Mazowsza. Faktycznie, aż do 1978 roku” (Jan

Paweł II, Wstańcie, chodźmy!, Kraków 2004, s. 17).

Opracowane na podstawie:

- Jan Paweł II, Dar i tajemnica, 1996

- Jan Paweł II, Wstańcie, chodźmy!, Kraków 2004

- A. Boniecki, Kalendarium życia Karola Wojtyły, Kraków 1983, s. 39 – 159

- J. Machniak, Słowo od Redakcji, w: Św. Jan od Krzyża w recepcji Karola Wojtyły – Jana

Pawła II, Kraków 2008, s. 5 – 7, s. 5

3 / 3

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: