Fakty i Mity 02-2007.pdf

KSIĄDZ NAWRÓCONY

Nr 2 (358) 12 – 18 I 2007 r.

FAKTY

KOMENTARZ NACZELNEGO

POLSKA Po 17 latach urzędowania prawie na pewno zostanie

odwołany nuncjusz apostolski abp Józef Kowalczyk. Nie zgłębił

on przeszłości bpa Wielgusa przed jego nominacją na arcybisku-

pa warszawskiego, dzięki czemu ośmieszył papieża Benedykta,

który nominację raz podpisał, a potem – po rozmowie z prezy-

dentem Kaczyńskim – cofnął.

Aby papież nadal mógł pozostać nieomylnym, Wielgus powiedział, że

rezygnuje sam. I znowu skłamał...

Lustracja

na przeczyszczenie

Senat zabrał się do poprawiania budżetu państwa na rok 2007.

Zaczęto od priorytetu – senatorzy PiS z puli przeznaczonej na do-

tację dla ZUS chcą wyszarpać 40 milionów zł i przekazać je na

budowę Świątyni Opatrzności Bożej. Wszystko pod płaszczykiem

wspierania inicjatyw służących ochronie dziedzictwa narodowego.

Wdzięczni emeryci i renciści nie będą teraz wiedzieli, komu dzięko-

wać: senatorom PiS, Opatrzności Bożej czy Glempowi.

Jurek upokorzył Leppera. Po ponadpółrocznej zwłoce nagle wy-

słał on do Trybunału Konstytucyjnego (w którym PiS ma już prze-

wagę) zapytanie, czy Samoobrona miała prawo dyscyplinować

swoich posłów za pomocą weksli. Sprawa skończyła się na wy-

mianie wzajemnych obelg. Z kolei Giertychowi marzy się natych-

miastowe odwołanie Jurka za jego nacisk na abpa Wielgusa, aby

ten zrezygnował z urzędu metropolity Warszawy. Ciekawostką

jest to, że zarówno Giertych, jak i Jurek należą do Opus Dei.

Nie dziwimy się wicepremierom. Jurek nawet świętego by wkurzył.

przed laty błąd. Jeśli mnie przyjmiecie, o co ze

skruszonym sercem Was proszę, będę bratem wśród

Was, który chce jednoczyć, a nie dzielić” – napisał abp

Wielgus do kapłanów i wiernych archidiecezji warszaw-

skiej. Nikt już się nie dowie, jak chce jednoczyć Wielgus,

bo we współczesnym Kościele nie ma miejsca dla hierar-

chów, którzy popełnili błędy, te powszechnie znane. I tak

byłego biskupa płockiego zastąpi „bezbłędny” prymas Glemp,

a wkrótce inny „niepokalany” medialną nagonką kapłan.

Podstawą egzystencji katolickiego Kościo-

ła jest bowiem skrzętne ukrywanie

błędów osób duchownych, przy

jednoczesnym eksponowa-

niu grzechów tzw. prostych

ludzi. Jakżeby inaczej ci

pierwsi mogli pouczać

tych drugich?

Ale oto obserwu-

jemy wyłom w tej

odwiecznej zasadzie

– lustrację po pol-

sku, a dokładnie po

Kaczemu. Kto i w ja-

kim celu mógł pod-

nieść rękę na Ko-

ściół? Tylko ci dwaj

mali, żądni nieograni-

czonej władzy despo-

ci, co to już za młodu

ukradli księżyc, a przy

tym omal nie spalili

Grand Hotelu w Łodzi.

Oto dowody.

„Gazeta Polska” od lat jest tu-

bą PiS-u. „Rzeczpospolita”, która pociągnęła temat i po-

stawiła kropkę nad „i”, jest gazetą rządową, inne lustra-

cyjne tuby to również sama prawica. Kto mógł dać rozkaz

do tak ważnej prowokacji jak spuszczenie Wielgusa, jeśli

nie sami dwaj szefowie prawicy i państwa? Kto wcześniej

czynił zabiegi u prymasa i w samym Watykanie co do ob-

sady i miejsca urzędowania arcybiskupa warszawskiego?

Kto – na zasadzie dziel i rządź – usilnie wspiera i hołubi

tylko jedną, toruńską nogę Kościoła, tę bezkrytyczną wo-

bec PiS-owskiej władzy? Kto przyjął w Belwederze księ-

dza Isakowicza-Zaleskiego, głównego lustratora wśród

duchowieństwa, którego prymas nazwał nadubowcem, a

któremu prezydent RP udzielił pełnego poparcia? Kto przy

tym wielokrotnie (także w samym exposé ) deklarował, że

obecna ekipa rządząca chce silnego Kościoła? Tylko ktoś

bardzo naiwny albo taki, co to nigdy nie oglądał „Ojca

chrzestnego”, mógłby sądzić, że wy-

trawny gracz będzie krytykował lub

straszył kogoś, z kim chce się wła-

śnie rozprawić. Otóż robi się dokład-

nie odwrotnie, z najlepszymi życzenia-

mi i pocałunkiem śmierci włącznie.

O niepohamowanej żądzy władzy

braci Kaczyńskich i ich zakusach do

podporządkowania sobie Kościoła pi-

sałem wielokrotnie, m.in. w komen-

tarzu pt. „Układ”, trzy tygodnie temu.

Przepowiedziałem, że lustracja bę-

dzie batem na krnąbrnych biskupów,

którzy nie zechcą głośno popierać Kaczej dwuwładzy. Wła-

śnie realizują się te scenariusze. Kaczyńscy nie mogli zmar-

nować takiej okazji. Podobnie jak ich idol Piłsudski, dyk-

tator-socjalista, trzymał niepokorny kler na pasku mająt-

ków i przywilejów, tak Bracia straszą biskupów teczkami,

bez strat własnych. Kościół musi wspierać ich rządy, wte-

dy dopiero oni w nagrodę dadzą mu siłę i przywileje. Pi-

sałem, jak kończą się podobne mariaże – otóż zawsze tra-

gicznie dla społeczeństwa i kraju, a także dla Kościoła,

który przyjmuje na siebie odium decyzji i błędów rządzą-

cych. Zyskuje tylko aktualna władza.

Jako nawrócony, były ksiądz i szef

pisma antyklerykalnego mógłbym

mieć pokusę, aby przyłączyć

się do Kaczej nagonki. Otóż

nie mam. Po pierwsze dla-

tego, że jest to nagonka

i oskarżanie na podstawie

pseudodowodów, o czym

pisze w tym numerze wy-

czerpująco Dominika Na-

gel. Po drugie, atak wy-

mierzono w porządnych lu-

dzi, takich jak ks. Czajkow-

ski czy właśnie abp Wiel-

gus. Ten ostatni był dla Ka-

czyńskich wprost wyma-

rzoną ofiarą – z powodu

warszawskiego ingresu. Te-

raz już episkopat wie, że

obecna władza może pokrzy-

żować szyki nawet papieskiej no-

minacji. Po trzecie, lustratorzy nie

walczą z Kościołem jako takim, a w koń-

cowym efekcie doprowadzą nawet do jego oczysz-

czenia i umocnienia – przynajmniej medialnego, czyli sku-

tecznego. Konflikty Kościoła z rządzącymi nigdy temu pierw-

szemu nie szkodziły. Tylko na krótki czas autorytet kleru po

lustracji może podupaść. Ślepo wierzący w swoich idoli

katolicy odzyskali teraz wzrok i zobaczyli Kościół nagi, pe-

łen grzechów i słabości pasterzy. To dobrze, ale przecież

tylko oni mogli sądzić, iż jest inaczej. Za kilka tygodni no-

wy „kryształowy” następca Glempa ogłosi, że wielkie re-

kolekcje lustracyjne w Kościele zakończono. Zrobi to przy

pomocy tych samych koniunkturalnych mediów, które te-

raz polują na kolejnych agentów w sutannach. W Polskę

i świat pójdzie radosna wieść: polscy księża są już zlustro-

wani – wyspowiadani i rozgrzeszeni; tym złym nadano po-

kutę i odsunięto. Pozostali sami dobrzy, godni zaufania i

zaszczytów! Sytuacja zmieni się o 180 stopni na lepsze dla

kleru, a jego autorytet jeszcze bardziej wzrośnie.

Chwieje się pozycja Andrzeja Sośnierza, prezesa Narodowego

Funduszu Zdrowia. Ten polityk PiS dla chleba zmienił przyna-

leżność partyjną. Do Sejmu dostał się z list PO. W USA trwa po-

stępowanie w sprawie podejrzanych transferów z kont amery-

kańskich firm na konto pewnej Sośnierzowej fundacji. Urzędni-

cy USA podejrzewają, że mogły to być łapówki dla ówczesnego

szefa Śląskiej Kasy Chorych.

Oby się wkrótce nie okazało, że „Andrzej S. wyprowadził z kasy NFZ”...

Dymisji Wildsteina chcą (tym razem zgodnie) zarówno politycy

PiS, LPR, jak i Samoobrony. Na czele nielicznych obrońców sta-

nęła Elżbieta Kruk – szefowa KRRiT. Blokuje ona powołanie no-

wych członków Rady Nadzorczej TVP, a bez nich jakakolwiek

zmiana w zarządzie tej firmy nie jest możliwa. Złośliwi sugerują,

iż pani przewodnicząca „sie odwdzięcza”. Właśnie wróciła z luk-

susowej wycieczki do Watykanu, którą zafundowała jej TVP.

W Katolandzie nikt nigdy nie wymyśli bardziej idealnej łapówki od

zafundowania komuś wycieczki do Watykanu.

Po raz drugi w historii Polski może dojść do strajku generalne-

go w oświacie. Trwa w tej sprawie referendum wśród członków

Związku Nauczycielstwa Polskiego. I wcale nie chodzi o obieca-

ne przez Giertycha podwyżki, których „zawrotna wysokość”

oscylować będzie w granicach 4 złotych miesięcznie na nauczy-

ciela. Pedagodzy dość mają szeregu poronionych pomysłów mi-

n i s t r a ,

a ostatnio takiego, że wiceszefem Centralnego Ośrodka Dosko-

nalenia Nauczycieli został wszechpolak Paweł Zanin. Dotychcza-

sowe osiągnięcia Zanina to zadymy podczas debat publicznych

poświęconych polskiej szkole.

A właściwie to dlaczego pensjonariusze poprawczaków nie mieliby

szkolić swoich wychowawców?!

Wiceminister gospodarki Paweł Poncyljusz wezwał związki za-

wodowe działające w kopalniach do strajku generalnego. Zapro-

sił związkowych liderów na konsultacje do Warszawy, po czym

oświadczył im, iż żadnej narady i dyskusji nie będzie, bo doku-

ment jest gotowy i jakichkolwiek poprawek nie przewiduje się.

Nauczyciele, górnicy... Czekamy na strajk księży przeciw lustracji.

Andrzej Lepper postanowił zmienić wizerunek Samoobrony. Ze

swojej partii chce uczynić ugrupowanie kojarzące się... z elitą umy-

słową. W tym celu na rzecznika powołał posła Mateusza Piskor-

skiego. Ten bohater naszych tekstów był nie tak dawno działa-

czem neofaszystowskim i namawiał do chwalenia Hitlera.

To faktycznie elita. Że też taki geniusz chce reprezentować Leppera.

Prezydent Lech Kaczyński wybrał całkiem zdolnego kandydata

na prezesa NBP. Jego wybranek zdołał przez niecały rok zdesta-

bilizować PKO BP – największy bank detaliczny w Polsce. Sła-

womir Skrzypek oświadczył posłom, że jako szef NBP będzie

brał przykład z samego Wima Duisenberga. Były prezes Euro-

pejskiego Banku Centralnego zmarł w 2005 roku...

Czyżby państwowe finanse mógł uzdrowić tylko kontakt z duchami?

Trwa polowanie z nagonką na Leszka Millera. Prokuratura wzno-

wiła postępowanie, chcąc ustalić, czy przypadkiem syn byłego pre-

miera nie uczestniczył w praniu brudnych pieniędzy.

Całą transakcję już wcześniej wielokrotnie badały wszelkie jawne

i tajne służby, nie znajdując cienia podejrzeń.

Jadwiga Szczypiń, podlaska kurator oświaty z nadania PiS i LPR,

upokorzyła tamtejszych prawosławnych, skracając im święta Bo-

żego Narodzenia do jednego dnia wolnego. Drugi kazała odpra-

cować w sobotę. Dotąd – od dziesięcioleci – prawosławni miesz-

kańcy Podlasia mieli zagwarantowane prawo do wolnych dwóch

świątecznych dni.

List pani kurator został opublikowany przez większość rosyjskich

i białoruskich gazet. Oczywiście – ze złośliwymi komentarzami.

POLSKA/BRUKSELA Skrajni narodowcy z Belgii, Austrii, Ru-

munii i Bułgarii postanowili założyć własną frakcję w Parla-

mencie Europejskim. Zaproszenia nie wysłali jednak do euro-

deputowanych LPR.

I słusznie, bo Maciej Giertych i jego koledzy są klasą sami dla sie-

„W yznaję dziś przed Wami popełniony przeze mnie

Nr 2 (358) 12 – 18 I 2007 r.

GORĄCY TEMAT

Na razie jednak jakieś nieznaczne osłabienie wpływu Kościoła

w społeczeństwie po lustracji nastąpi. Tabu „niepokalaności” wyższe-

go kleru, a także „nieomylności papieża” zostało u maluczkich przeła-

mane. Nigdy wcześniej w polskim telewizorze nie słyszałem słów: bi-

skup zachował się arogancko, metropolita łże, arcybiskup kłamie, Ko-

ściół boi się prawdy... Dziś zarzuty te wypowiadają publicyści katolic-

cy, a nawet ( o, tempora! ) sami czupurni zakonnicy i księża. Ale postęp

liberalizmu w polskim Kościele już nazajutrz po śmierci Wojtyły stał się

oczywisty i nieunikniony. Powoduje on stopniowe odchodzenie od prak-

tyk religijnych zarówno części katolickiej elity, jak i wielu zgorszonych,

dotychczas ślepo wierzących. Odejdą też do katakumb ci, którzy ma-

mili łatwowierną gawiedź wizją Kościoła tryumfującego – rozmaite Ry-

dzyki i Głódzie. Po obecnym przeczyszczeniu się lustracją i umocnieniu

za lat kilkanaście Kościół znormalnieje, ale też znacznie osłabnie. Nie

będzie już dla Polaków wyrocznią, choć na osłodę zostaną mu mająt-

ki i małe trzódki klakierów.

To perspektywa nawet nie najgorsza, ale droga do niej mnie oso-

biście nie zadowala. Przede wszystkim dlatego, że instytucja Kościoła

nie zasłużyła sobie ani na grubą kreskę, ani na tak ewolucyjny odwrót

na z góry upatrzone pozycje. Upadek Krk powinien być zupełnie inny

– spektakularny i całkowity. Z Kościołem klerykalnym, władczym i bez-

czelnym, pełnym pychy, obłudy i arogancji – trzeba walczyć. Ale ude-

rzanie w niego lustracją to tylko przytarcie mu nosa i danie okazji, aby

go do reszty wydmuchał. I nic dziwnego, bo Kaczyńskim też ani w gło-

wie walka z Kościołem i nie o obronę przed państwem wyznaniowym

im chodzi, lecz o umocnienie własnej władzy.

Co więcej, oni chcieliby umocnić właśnie tę toruńską, bezczelną

wersję Krk, o ile tylko im będzie powolna.

Kościół katolicki w obecnej postaci może naprawdę upaść wyłącz-

nie z trzech powodów: 1) ze względu na swoją zbrodniczą przeszłość,

2) ponieważ jest antybiblijny, 3) jego fundamentem są kłamliwe do-

gmaty. Krótko mówiąc dlatego, że NIE MA W NIM BOGA. Tylko zde-

maskowanie tej najbardziej skrywanej prawdy o Krk może nas od nie-

go wyzwolić. Tylko w ten sposób – uderzając w ideologiczne podsta-

wy funkcjonowania katolicyzmu (dogmatykę opartą na nieomylności

papieża oraz sprzeczności z Biblią) – protestantyzm w krajach północ-

no-zachodniej Europy zdołał na trwałe wyprzeć wiarę w papieskie cu-

da. Ludzie mieli też wówczas żywo w pamięci zbrodniczy szał inkwi-

zycji, który dziś trzeba przypominać. Lustracja, w której po raz kolej-

ny, tym razem oficerowie z IPN-u, łamią ludzkie sumienia – nie powin-

na być powodem do ataku na kogokolwiek, a najlepiej, gdyby jej w

ogóle nie było. Każdy w sumieniu musi przyznać, że w Kościele – jak

wszędzie – mają prawo być ludzie grzeszni. Czy fakt, że św. Piotr był

słaby i trzy razy zaparł się Jezusa, przekreślił go? A Szaweł z Tarsu,

apostoł narodów, który zanim się nawrócił, mordował pierwszych chrze-

ścijan? Mimo to przyjęto go i przebaczono mu. Podobnie jak zdziercy

– celnikowi Mateuszowi, późniejszemu autorowi Ewangelii.

Takiej szansy nie dostał abp Wielgus. Cóż, czasy się zmieniają.

Arcybiskupa publicznie osądzono i potępiono, choć jak dotąd akurat

w jego przypadku nie ma żadnych dowodów na czynną, czyli faktycz-

ną współpracę ze służbami PRL. Trybunał Konstytucyjny i Sąd Najwyż-

szy orzekły, że sama – choćby własnoręcznie podpisana – deklaracja

współpracy z SB nie jest z nią równoznaczna, a podpisujący ją nie

musi być uznany za agenta. Przyznają to sami inkwizytorzy z komisji

kościelnej, pisząc w specjalnym komunikacie, że „działalność ks. Sta-

nisława Wielgusa mogła wyrządzić szkody różnym osobom” ,

a analiza dokumentów dotyczących jego późniejszej „współpracy”

z wywiadem PRL „ nie pozwala jednoznacznie stwierdzić , że ks.

Stanisław Wielgus wyrządził komukolwiek szkodę” . Inne komisje ba-

dające inne akta podejrzanych o współpracę wielokrotnie stwierdzały,

że gra z bezpieką i zwodzenie jej funkcjonariuszy przez nagabywane i

zastraszane ofiary gróźb i szantażu – to czyny wręcz chwalebne. A prze-

cież tak właśnie robił abp Wielgus. Ci sami oskarżyciele – w tym

dziennikarze katoliccy, teolodzy i księża – którzy nie mają żadnych

wątpliwości co do grzechu i zdrady Wielgusa, jednocześnie umywają

ręce, gdy padają pytania o konkrety. Jeden z nich – prof. Tomasz Wę-

cławski, teolog, w wywiadzie dla „Wyborczej” – na pytanie o wiary-

godność akt SB powiedział: „Nie czuję się kompetentny, żeby oceniać

wiarygodność tych ani innych akt tajnych służb PRL” . Ale czuł się kom-

petentny, wydając wyrok na arcybiskupa: winny!

„Fakty i Mity”, owszem, piszą czasem o księżach agentach, ale tyl-

ko o takich obłudnych moralizatorach, którzy widzą źdźbło trawy w

oku bliźniego, a belki we własnym oku nie dostrzegają. Oni to potępia-

ją innych, zapominając o własnej przeszłości. Przede wszystkim pisze-

my zaś wówczas, gdy nie mamy żadnych wątpliwości co do współ-

pracy i – nauczeni doświadczeniem – nie polegamy w swych ocenach

na „niezależnych historykach” z IPN-u.

zapaść energetyczna – to

konkluzja poufnego rapor-

tu przygotowanego dla

rządu RP. Być może już niedługo

przyjdzie nam przeprosić się ze

świeczkami i lampami naftowymi.

Raport napisany jest skompliko-

wanym językiem techniczno-nauko-

wym, więc dla potrzeb Czytelników

przetłumaczyliśmy go na język pol-

ski. Sprawy mają się tak oto:

Jest w Polsce zgodny (teoretycz-

nie) z normami europejskimi system

zarządzania siecią energetyczną. Za-

rządzanie to ma koordynować firma

Polskie Sieci Energetyczne – Opera-

tor Systemu Przesyłowego. Jest to stra-

tegiczna spółka państwowa i do jej za-

dań należy planowanie wyłączeń

(i włączeń) poszczególnych bloków

energetycznych w rozmaitych elektrow-

niach. Wyłączenia są spowodowane

ce, która ni z gruszki ni z pietruszki

wyłączyła dwa bloki energetyczne, co

załamało nam cały system.

Minister na razie przyjął to tłu-

maczenie za dobrą monetę i jął za-

stanawiać się, za co dyrektora Ostro-

łęki powiesić. Aż tu tymczasem do-

stał specjalne pismo od Polskich Sie-

ci Energetycznych-Operatora , w któ-

rym te prosiły, aby wpłynął na Radę

Ministrów, by wydała rozporządzenie,

które będzie umożliwiać odłączanie

odbiorców od prądu. To nic innego

jak powrót do słynnych „stopni zasi-

lania” z lat 80. epoki słusznie minio-

nej. Są jeszcze tacy, którzy pamięta-

ją, że telewizja takie stopnie ogłasza-

ła co rusz, a po Polsce krążył dowcip,

że jak już nastąpi stopień 22, to bę-

dzie się świecić jedynie czerwona

gwiazda na Pałacu Kultury i Nauki.

Minister zdziwił się więc niezmier-

nie, bo oficjalna wiedza mówiła

za wiele, więc wszczął dogłębne

śledztwo, które wykazało, że awaria

nie nastąpiła w południe 26 czerw-

ca, tylko wiele godzin wcześniej, i to

w dodatku z kompletnie niewiado-

mych przyczyn. Aby ratować w tej sy-

tuacji system energetyczny, PSE-Ope-

rator zaczął wydawać nieskoordyno-

wane, wzajemnie sprzeczne polece-

nia elektrowniom. Prościej mówiąc,

zamiast nakazać włączać się kolej-

nym blokom elektrowni w system, ka-

zał im się wyłączać. Przy okazji wy-

szło też, że PSE-Operator są zupeł-

nie nieprzygotowane do eksportu

energii (brak planów) i zaistnienia

jakichkolwiek sytuacji awaryjnych. In-

nymi słowy – przesyłem energii w

Polsce zarządza grupa ignorantów.

Konkluzja raportu, o którym mo-

wa na wstępie, jest taka:

„Należy natychmiast wprowadzić

zmiany organizacyjne i personalne

Jaśnie ociemniali

choćby koniecznymi remontami.

Firma nadzoruje też

eksport i import prą-

du. W praktyce

wygląda to tak,

że gdy mamy

nadwyżki

energii (np. w no-

cy) to sprzedajemy

ją – głównie do

Szwecji, Niemiec

i Czech. Gdy zaś

prądu brakuje,

kupujemy go obo-

rotno w Szwecji i w

Niemczech. Są jeszcze sy-

tuacje nadzwyczajne: wielkie mro-

zy, powódź, huragan i inne plagi

i to właśnie wówczas Operator Sys-

temu Przesyłowego ma największe

pole do popisu. Do jego zadań na-

leży wtedy zlecanie elektrowniom

produkowania dodatkowej energii

elektrycznej. To powinno działać

w sposób stabilny. Powinno, ale...

Aby zrozumieć, jak rzecz się ma

cała, musimy cofnąć się do 26 czerw-

ca 2006 roku. Tego dnia w południe,

nagle, ni z tego ni z owego, zabrakło

prądu w Warszawie i w północno-

-wschodniej części Polski. Zamilkło

radio, wyłączyła się telewizja (nawet

TRWAM), stanęły pociągi, metro,

windy, o żarówce u Kowalskiego już

nie wspomnimy.

Ponieważ nastąpił totalny para-

liż stolicy (szlag trafił komputery w

ministerstwach i u Kaczyńskich na

biurkach), rozeźlony minister gospo-

darki zatelefonował (specjalną rządo-

wą linią) do Polskich Sieci Energe-

tycznych-Operatora i grzecznie zapy-

tał:

mu, że z polskich elektrowni można

wycisnąć 33 tysiące megawatów, a fak-

tyczne zapotrzebowanie to 19–20 ty-

sięcy megawatów. „Gdzie więc, do

cholery, podziewa się nasz prąd, i to

w czasie, gdy budujemy IV RP?!”

– zdumiał się dygnitarz. Zapytał,

ale żadnej odpowiedzi nie uzyskał,

więc powołał specjalny zespół do zba-

dania fenomenu. Czas go naglił, bo

wściekli się Szwedzi, krzycząc na unij-

nym forum, że Polska nie dotrzymu-

je umów i nie dostarcza energii, za

którą oni zapłacili.

Ministerialny speczespół udał się

tedy do Polskich Sieci Energetycz-

nych-Operatora w celu rozwiązania

zagadki, ale tu spotkała go nie lada

niespodzianka. Oto państwowe PSE-

-Operator odmówiły państwowym

kontrolerom wysłanym przez państwo-

wego ministra udostępnienia jakich-

kolwiek danych i dokumentów.

Ministrowi szczena opadła. Pełen

najgorszych przeczuć zatelefonował

do rzeczonej elektrowni Ostrołęka,

a tam poinformowano go, że... żad-

nej awarii nigdy u nich nie było,

a bloki wyłączono na polecenie – uwa-

ga! – PSE-Operator.

Noo, tego już było ministrowi

w zarządzie PSE-Operator, przywra-

cające zdolność wypełniania przez nie-

go obowiązków nałożonych przez Pra-

wo energetyczne”.

Jeżeli minister (jego zespół)

stwierdził, że należy „przywrócić zdol-

ność wypełniania obowiązków”, to

rozumowaliśmy logicznie, że takiej

zdolności dotąd nie było. Zwrócili-

śmy się zatem z pismem, czy mini-

ster gospodarki złożył wniosek do

ministra skarbu o niezwłoczne prze-

prowadzenie zmian kadrowych

w energetyce. Odpowiedziano nam,

że nie ma takiej konieczności. No

to drążyliśmy temat, kierując kolej-

ne pismo do ministra skarbu, czy,

a raczej kiedy ignoranci wylecą

z roboty na zbity pysk. Ministerstwo

Skarbu Państwa odparło, że to nie

leży w jego kompetencjach i ode-

słało nas z powrotem do ministra go-

spodarki. Zapytaliśmy więc, czy ukry-

wanie dokumentów przed państwo-

wą kontrolą jest zgodne z prawem.

Odpowiedziano nam, że... owszem.

Reasumując: wszystko wskazu-

je, że całością polskiego prądu kie-

rują ludzie, którym nikt przy zdro-

wych zmysłach nie powierzyłby wy-

miany bateryjki w latarce. Mają za

to jedną wielką zaletę: są z PiS!

JONASZ

– Co wy tam... taka wasza mać,

wyprawiacie?

W odpowiedzi usłyszał: – My nic

a nic nie jesteśmy winni, tylko winna

jest ta durna elektrownia w Ostrołę-

PS À propos ilustracji: kogut może oznaczać zarówno zdradę lub

przebudzenie, jak i pożar, czyli zniszczenie...

P olsce grozi dramatyczna

Z NOTATNIKA HERETYKA

Nr 2 (358) 12 – 18 I 2007 r.

ŚWIAT WEDŁUG RODANA

Uderzyć z buta!

trenerów, prezesów klubów, a Polski

Związek Piłki Nożnej wciąż bagate-

lizuje sprawę. Dlaczego? O tym się

mówi, i wcześniej czy później wyj-

dzie na jaw, że zagłębiem „Fryzjera”

byli najbardziej prominentni działa-

cze centrali warszawskiej. I to dopie-

ro będzie wejście świni do jaskini.

Polska reprezentacja w piłce noż-

nej udowodniła, że nie jest już dru-

żyną do sparingów i nabijania punk-

tów przez innych, ale potrafi naj-

lepszych uderzyć z buta. Biegali jak

ping-pong, a strzelali celnie jak Ja-

mes Bond. Chłopcy, przybijcie piąt-

kę, dalej liczymy na was!

Czego życzę naszym sportow-

com w tym roku? Chciałbym, aby

powróciła era triumfów naszych

„Złotek”. Polska reprezentacja na-

rodowa w pływaniu niech dalej pły-

nie na fali zwycięstw. Jestem także

przekonany, że nasi piłkarze będą

w czołówce rankingu za rok 2007,

a Leo Beenhakker zdobędzie tytuł

najlepszego trenera. Natomiast pre-

zesowi PZPN Michałowi Listkie-

wiczowi życzę, aby wziął przykład

z arcybiskupa Wielgusa .

ANDRZEJ RODAN

Prowincjałki

Pewna pani nie zmieściła się swoim au-

tkiem na jezdni i ścięła kilkanaście słup-

ków oddzielających drogę od chodnika. Policyjny alkomat wykazał, że pirat-

ka miała blisko 2 promile alkoholu. Dociekliwi policjanci stwierdzili nie bez

zdumienia, że Izabela R. jest... sądową kuratorką, zajmującą się w Mysz-

kowie patologiami alkoholowymi właśnie. Ale to jeszcze nie wszystko. Pa-

ni kurator pracuje w swoim fachu nadal, bo jej przełożeni orzekli, że odno-

śna ustawa wśród kilkunastu powodów usunięcia kuratora nie przewiduje

spowodowania po pijanemu wypadku drogowego. Kary za odpalenie wielo-

głowicowej rakiety nuklearnej pewnie też w ustawie nie ma. MarS

Minął rok, także ten sportowy.

Na przekór działaczom nasze uta-

lentowane młode wilki udowod-

niły, że sport nie jest zesłaniem

na tortury.

Jak było do przewidzenia, Oty-

lia Jędrzejczak została już po raz

trzeci najlepszą polską sportsmen-

ką. Tylko Adam Małysz trzykrot-

nie zdobywał ten zaszczytny tytuł,

a przed wojną – Stanisława Wa-

lasiewiczówna (złoty medal w bie-

gu na sto metrów na olimpiadzie

w Los Angeles 1932 r. oraz srebr-

ny na igrzyskach w Berlinie, 1936

roku). Popularna „Oti” wyprzedzi-

ła Roberta Kubicę , pierwszego

polskiego kierowcę w Formule 1,

oraz Sebastiana Świderskiego ,

lidera siatkarskich wicemistrzów

świata. Chyba zbyt nisko ocenio-

no Euzebiusza Smolarka (szó-

sty), który w rankingu „Kickera”

został uznany za trzeciego napast-

nika Bundesligi, a z pewnością mie-

ści się w pierwszej dwunastce eu-

ropejskiej. Trudno, zjazd czarow-

nic z PZPN nie takich zawodni-

ków olewał. Sebastian Świderski

oraz Raul Lozano (najlepszy tre-

ner 2006 r.) jak najbardziej zasłu-

żyli na laury, co prorokowaliśmy

już w felietonie „Prezes dostał

w dziób” („FiM” 49/2006). Nasi

sportowcy uderzyli z buta i świat

o nich usłyszał. Cóż poza tym wy-

darzyło się ciekawego w światku

sportowym w 2006 roku?

Największym wicem ubiegłego

roku był kontrakt, który podpisał

Janusz Filipiak , prezes MKS Cra-

covia, z trenerem Wojciechem Sta-

wowym . Kontrakt podpisano na...

dziesięć lat. Po kilku tygodniach Sta-

wowy został... zwolniony! Najwyż-

szym kontraktem ubiegłego roku po-

chwalić się może Andrij Szewczen-

ko . Po transferze do Chelsea Lon-

dyn za 30 milionów funtów Szew-

czenko został najdroższym piłkarzem

Premiership. Która scena finałów

mistrzostw świata w piłce nożnej by-

ła najczęściej pokazywana? Gole?

Finał? Najpiękniejsze dryblingi?

Wcale nie! Najczęściej pokazywano,

jak Zinedine Zidane walnął z by-

ka Marco Materazziego .

Największą aferą, jaka wstrząsnę-

ła futbolową Polską, była afera tzw.

Listy „Fryzjera”. Siedzi w pierdlu

już ponad 60 sędziów piłkarskich,

Puławscy policjanci zatrzymali Henryka M.

do rutynowej kontroli. Okazało się, że ma

we krwi blisko 2 promile alkoholu. Kierowca usilnie prosił, żeby mu daro-

wać i nikomu o tym nie mówić, a brak prawa jazdy tłumaczył tym, że zo-

stało mu ono zabrane za... jazdę po pijanemu.

Nieopodal Komendy Miejskiej Policji przy

ul. Północnej w Lublinie złapano podczas

jazdy „na podwójnym gazie” 46-letniego Dariusza K. Miał ponad 2 promile

alkoholu i stopień starszego aspiranta. Był bowiem policjantem. Piszemy

„był”, bo mamy taką nadzieję...

Janusz S. z Kraśnika wybełkotał na poli-

cji, iż podczas libacji w jakimś mieszkaniu

nieznani mu (sic!) współbiesiadnicy, trzymając za ręce jego kuzyna, 85-let-

niego Józefa B. , zrabowali znalezione w jego kieszeni 200 zł. Ponieważ we

krwi staruszka płynęła już krew z domieszką procentów, nie był w stanie

się bronić. Zgłaszający sprawę kuzyn – również nawalony jak stodoła – też

nie był w stanie pomóc krewniakowi ani nawet podać policjantom adresu,

pod jakim zdarzenie miało miejsce.

Późnym popołudniem w świetlicy szkolnej

w Karpaczu pojawiła się kobieta, żeby ode-

brać swojego synka. Do domu już razem nie dotarli, bowiem świetliczanka

– zaniepokojona wonią alkoholu, który wyczuła od mamusi – zadzwoniła po

policję. Badanie wykazało we krwi 31-latki 2,6 promila alkoholu. Chłopiec

trafił do ojca, a mamusia do aresztu.

MYŚLI NIEDOKOŃCZONE

bardziej konserwatywne i prokościelne gazety

w Polsce na pierwszych stronach będą obrzucać

wyzwiskami katolickiego arcybiskupa, nie wymy-

śliłby nawet najbardziej zakręcony i naćpany autor

scenariuszy komediowych.

Do redakcji „Faktów i Mitów” dzwonią w ostatnich

dniach rozbawieni Czytelnicy i zwiastują nam, pół żar-

tem, pół serio, rychłe ban-

kructwo. „Jeśli nadal w ta-

kim tempie katoprawica bę-

dzie wykańczać hierarchów

Kościoła, to wkrótce misja

»FiM« dobiegnie końca. Bo

nie będzie ani autorytetu

Kościoła do podważenia, ani klerykałów u władzy, ani ni-

czego watykańskiego już tu nie będzie. Katooszołomy zabi-

ją się własną pięścią” – zapowiadają Czytelnicy.

My w redakcji nie jesteśmy aż takimi optymistami

(lub pesymistami, jeżeli chodzi o los naszego miejsca

pracy...), ale trzeba przyznać, że sytuacja jest komicz-

na. Oto najbardziej konserwatywna i katolicka część

polskiego świata politycznego, która obecnie jest

u władzy, rozkręciła z błogosławieństwem Kościoła spi-

ralę lustracyjnej histerii. Jej motorem była nienawiść do

„czerwonych” i chęć zemsty na dawnych przeciwnikach

politycznych oraz ich tajnych współpracownikach. Do

akcji opartej na niskich pobudkach dziennikarze, inte-

lektualiści i Kościół dorobili ewangeliczną ideologię

– o tym, że „poznacie prawdę i prawda WAS wyzwoli”.

Gdyby Chrystus, któremu przypisuje się te słowa, po-

zostawał w grobie, to niewątpliwie przewróciłby się

w nim na wieść, że jego wzywanie do nawrócenia

będzie mottem służącym do wzajemnego moralnego wy-

kańczania się przez jego wyznawców.

Teraz walec rewolucji lustracyjnej powoli miażdży

tych, którzy jego uruchomieniu pobłogosławili. Kościół

katolicki przeżywa najgorszy okres od nagonki, jaką roz-

pętał przeciwko hierarchom Władysław Gomułka po

słynnym liście do biskupów niemieckich („Przebaczamy

i prosimy o przebaczenie”). Nie ma wątpliwości, że na-

gonkę na Wielgusa roz-

kręcili dziennikarze me-

diów związanych ze środo-

wiskiem Kaczyńskich

– wystarczy popatrzeć, któ-

re gazety najzacieklej nań

ujadały: „Gazeta Polska”,

„Fakt”, „Dziennik”, „Rzeczpospolita”, „Wprost”. Tak

środowisko wyniesione do władzy przy poparciu Kościo-

ła (Radio Maryja!) gryzie ręce swoich mocodawców.

Wszystko to piszę bez najmniejszej sympatii dla ar-

cybiskupa Wielgusa. Pamiętam, gdy jako wykładowca na

KUL ze śmiechem na ustach dowodził, że inkwizycja nie

była taka straszna, bo zabijała motywowana troską o zba-

wienie swoich ofiar. Mordowała ich z miłości! Wraca-

łem po tym wykładzie (jeszcze jako gorliwy katolik)

z potwornym niesmakiem. Pamiętam też jego histerycz-

ne, niezwykle napastliwe antyaborcyjne filipiki, wygła-

szane w kościele akademickim. Później, już jako płocki

biskup, atakował współczesny, demokratyczny świat

– „cywilizację śmierci”. Jest typowym konserwatystą

w Wojtyłowym stylu. Nie żal mi Wielgusa, gdy jako

pasterz jest rozszarpywany przez własne, sfanatyzowane

przez siebie samego owce. Zaprawdę, prawda go wyzwo-

liła. Od wszystkiego.

Z tych ludzi, którzy mają być dziennikarzami, porobiły się jakieś szwa-

drony śmierci; ci ludzie najpierw oskarżają kogoś, kogo chcą, biorą na

odstrzał, czy to będzie ksiądz, czy biskup, czy dobry katolik. Biorą ta-

kiego i najpierw oskarżają, potem ci sami osądzają i wreszcie wydają

wyrok. Wyrok śmierci moralnej. Ilu już biskupów tak ocenili, »załatwi-

li«, ilu księży, ilu porządnych ludzi? (...) Jest potrzeba lustracji dzienni-

karzy, właścicieli mediów. To mnie niepokoi, że księdza arcybiskupa wła-

śnie telewizja publiczna atakowała. Jakim prawem? Kto tam pracuje,

jacy ludzie? Ci sami, co byli przedtem, ci sami agenci.

(o. Tadeusz Rydzyk)

RZECZY POSPOLITE

Komedia pomyłek

Musimy z tego wyjść, musimy bardziej intensywnie uświadamiać narodo-

wi, kto tutaj był ofiarą, a kto był katem, i trzeba tymi katami się zająć.

(Jarosław Kaczyński)

Kościół to religijny absolutyzm, a państwo to absolutyzm polityczny. Nic

zatem dziwnego, że prowadzą one dialog i zawierają kompromisy, bo je-

śli wrogowie nie prowadzą dialogu, walczą ze sobą na oślep.

(Emanuele Severino, włoski filozof,

w odniesieniu do kontaktów abpa Wielgusa z SB)

W testach na inteligencję wypadam bardzo źle, więc nie lubię testów.

(Jan Rokita)

Nie mogłam się rozwieść z Donaldem Tuskiem, bo musiałabym się z nim

ożenić. A ja wybrałam Jana Rokitę, bo zasługuje na małżeństwo ze mną.

(Nelly Rokita o swoim odejściu z PO)

Dziś wystarczy siedzieć na sofie i bluzgać, by być gwiazdą. Beknąć, pierd-

nąć, kogoś obrazić i już jest popularność.

(Andrzej Rosiewicz)

Wybrała OH

ADAM CIOCH

KURATORKA

CICHO SZA!

KRES ASPIRACJI

DELIRKA

MAMA NA GAZIE

T ego, że ledwie w rok po śmierci papieża naj-

Nr 2 (358) 12 – 18 I 2007 r.

NA KLĘCZKACH

POWTÓRKI

Z ROZRYWKI

STOSUNEK

DO ŁÓŻKA

Stewardesa nazwała ten krok dys-

kryminacją religijną. Przedstawiciel

BMI wyjaśnił, że chodziło o to, by

nie denerwować obywateli krajów

islamskich. Kilka miesięcy temu na

lotnisku Heatrow zawieszono jedną

z pracownic, ponieważ nie chciała

schować krzyżyka zawieszonego na

szyi. Sprawę rozdmuchano, zaanga-

żował się w nią nawet sam premier,

a zwierzchnik Kościoła anglikańskie-

go zagroził British Airways wyco-

faniem zainwestowanych 15 mln eu-

ro.

Oj, wysypało nam agentami w su-

tannach, wysypało... Gdy spadła już

głowa abpa Wielgusa , pojawił się bi-

skup Jerzy Dąbrowski , alias Igna-

cy (odkrycie tygodnika „Wprost”),

oraz zacny ksiądz infułat Janusz

Bielański , pseudonim Waga (skalp

zdjął „Dziennik”). Żurnaliści pilnie

pracują nad dalszymi newsami, więc

tylko z kronikarskiego obowiązku

przypominamy, że już w czerwcu

ubiegłego roku napisaliśmy („Lista

Zaleskiego” – „FiM” 24/2006)

NASI DRODZY

EMIGRANCI...

świątyni przy ulicy Pomorskiej kosz-

tował ratusz 50 tys. zł, a niedługo

oświetlony zostanie również kościół

garnizonowy przy ul. Jerzego. O zu-

żywanym prądzie, za który płacą po-

datnicy, nie wspominamy, by nie

wnerwiać ludzi ledwo wiążących ko-

niec z końcem.

W Czerminie koło Pleszewa

zmarł pewien ksiądz, a jego śmierć

jest dla sądów nie lada kłopotem.

Pośród wielu dóbr doczesnych księ-

żulo pozostawił bowiem po sobie gi-

gantyczne łoże marki IKEA. Łóżko

nie jest hebanowe (cheba stare też

nie jest), a mimo to spór spadkowy

przed sądem toczy o nie rodzina ka-

nonika. O prawo do łożnicy familia

spiera się z... gospodynią kanonika,

niejaką Bronisławą P. „Mebel ma

dla nas wartość pamiątkową” – prze-

konują wysoki trybunał braciszko-

wie księdza.

Po pięciu latach kosztownego pro-

cesu Temida skłania się do przyzna-

nia łóżka pani Bronisławie, słusznie

rozumując, że dla niej łóżko może

być pamiątką jeszcze ważniejszą, do

której ma „stosunek” sentymentalny.

Słowo „stosunek” wzięliśmy w cudzy-

słów nieprzypadkowo.

Z okazji 16 Dnia Migranta Epi-

skopat Polski wystosował list skie-

rowany do rodaków, coraz częściej

czmychających z najbardziej katolic-

kiego kraju świata.

Biskupi zauważyli na wstępie, że

emigracja zarobkowa stała się po-

ważnym problemem. Jednak pomy-

słu na ulżenie doli biednych roda-

ków w kraju czy za granicą niech

nikt od biskupów się nie spodzie-

wa. Biskupi apelują jedynie, by ro-

dacy na obczyźnie zachowali godną

postawę „chrześcijanina, katolika

i Polaka”.

W liście są oprócz tego napo-

mnienia do wierności małżeńskiej

i pamięci o rodzinach pozostawio-

nych w kraju. Ale ojcowie narodu

koncentrują się najbardziej na... ka-

siorze, oczywiście! Miliony dewiz za-

rabianych przez utracone owieczki

muszą spędzać im sen z oczu. Pod-

kreślają bowiem, że w przeszłości je-

dyną siłą, która pozwoliła przetrwać

Polakom na emigracji, był Kościół

właśnie (bez mszy i modłów pewni-

kiem by wszyscy pomarli). To dla

NIEGO emigranci „na emigracji bu-

dowali kościoły i kaplice, troszczyli

się o sprowadzenie i utrzymanie ka-

płanów”. I wszystko jasne. A

ŚW. INWESTOR

W IV RP wszystkim dobrze się

powodzi, a już zdecydowanie najle-

piej emerytom. Komuś, kto powąt-

piewa w prawdziwość tych słów, spie-

szymy przedstawić osobę Zygmun-

ta G. – pensjonariusza Domu Po-

mocy Społecznej w Łodzi. Dżentel-

men ów postanowił otóż za własne

pieniądze ufundować pomnik Jana

Pawła II. Inwestycja ma kosztować

około 30 tysięcy złotych, a monu-

ment już wkrótce stanie na placyku

przed DPS.

REWOLUCJA

FRANCUSKA

Francuskie czasopismo „Le

Monde des Religions” ogłosiło wy-

niki sondażu na temat religijności

Francuzów. I tak połowa z nich uwa-

ża się za katolików (20 lat temu by-

ło to jeszcze 75 proc. społeczeństwa),

ale większość wierzących nigdy nie

bywa w kościele, nie licząc sytuacji

okazjonalnych, takich jak ślub, po-

grzeb lub chrzest. 81 proc. osób de-

klarujących wyznanie katolickie uwa-

ża, że obowiązkowy celibat jest zbęd-

ny, 79 proc. natomiast widzi po-

trzebę wyświęcania kobiet na księ-

ży.

MarS

OŁTARZ NA ZŁOM

LOS WYNALAZCY

Mieszkańcy Pratulina nad Bu-

giem są niepocieszeni. Największa

atrakcja tej podlaskiej wsi – ołtarz,

na którym Jan Paweł II w 1999 ro-

ku odprawił mszę – został zburzo-

ny. Olbrzymich rozmiarów konstruk-

cja przyozdobiona łanem złotych kło-

sów z rur poliwinylowych oraz trzy-

dziestometrowym krzyżem zwieńczo-

nym napisem „Bóg jest miłością” na-

wiązywać miała do męczeństwa pod-

laskich unitów. Decyzję o likwidacji

ołtarza podjęła siedlecka kuria, po-

nieważ ustawiony na podmokłym te-

renie obiekt nie wytrzymał upływu

czasu i znalazł się w opłakanym sta-

nie, a na finansowanie jego utrzyma-

nia i konserwacji nie znaleźli się chęt-

ni. Metalową konstrukcję pocięto na

kawałki, a stal przekazano do huty.

Betonowe słupy rozbito ciężkim

sprzętem, a (święte) miejsce po oł-

tarzu zrównano z ziemią. AK

W Gdańsku chyba nie lubią sło-

wa drukowanego. Do takiego wnio-

sku można dojść, śledząc historię

pokaźnej figury Jana Gutenber-

ga . Stała sobie ona spokojnie od

wieku XIX na skwerku we Wrzesz-

czu, aż tu nagle ktoś ją podpieprzył.

Kto? Można się domyślać, bo mo-

nument wykonany był w całości

z brązu. No to w miejsce dawnego

postumentu ustawiono nowego Gu-

tenberga – wykonanego ze specjal-

nej żywicy. – Czegoś takiego nikt

nie ukradnie, bo i po co! – zakła-

dali włodarze miasta i mieli rację.

Ukraść się nie dało, ale... doszczęt-

nie spalić – jak najbardziej. Gdańsz-

czanie nie dali jednak za wygraną

i ustawili nowy pomnik. Stoi na

razie, jednak ktoś dla odmiany ob-

lał go niezmywalną farbą. Jak nic

– zemsta księdza prałata na pisma-

kach!

o „licznych popijawach, podczas któ-

rych bezpiekę reprezentował gen.

Zenon Płatek i płk Adam Pietrusz-

ka , a prymasa Józefa Glempa –

jego najbliższy współpracownik bp

Jerzy Dąbrowski”. W tym samym ar-

tykule ujawniliśmy przyczyny na-

głego odsunięcia od władzy

w 1984 r. ordynariusza płockiego,

64-letniego zaledwie biskupa Bog-

dana Sikorskiego (przekraczająca

już wszelkie granice zażyłość z puł-

kownikiem Zbigniewem J. ) oraz że

„pseudonimem Waga bezpieka okre-

ślała pozostającego »na kontakcie«

kapitana Bogdana Podolskiego , 67-

letniego księdza infułata Bielańskie-

go, proboszcza i kustosza katedry na

Wawelu”. W posiadaniu redakcji

„FiM” są również nieciekawe kwity

na biskupa Pieronka , tego Pieron-

ka („FiM” 41/2006).

Koleżankom i kolegom z tzw.

opiniotwórczych mediów serdecznie

dziękujemy i przypominamy o tym

Sikorskim...

PRAWICA

PROGEJOWSKA

W Europie Zachodniej skrajnie

prawicowe ugrupowania polityczne

podobne do naszego PiS-u czy LPR

przeżywają zdumiewającą metamor-

fozę poglądów. Postfaszystowski

Alians Narodowy (współrządził Wło-

chami wraz z Berlusconim ) – ku

zdumieniu Kościoła – postanowił

wesprzeć inicjatywę centrolewicy le-

galizującą związki partnerskie. Po-

dobne oświadczenie sprzyjające pra-

wom mniejszości seksualnych złoży-

ła córka przywódcy francuskiego

konserwatywnego Frontu Narodo-

wego, eurodeputowana Marine Le

Pen , zrywając z dotychczasowym,

prokatolickim kursem swojej partii.

Jak tak dalej pójdzie, Watykan bę-

dzie mógł liczyć w Europie tylko na

Kaczyńskich z Giertychem . No,

chyba że Kaczory znajdą teczkę Rat-

zingera dokumentującą jego współ-

pracę z enerdowską Stasi... MK

EKSTRAFACHOWCY

Szef Rady Nadzorczej ZUS, zna-

ny z występów przed kamerami TV

Robert Gwiazdowski , bez mrugnię-

cia okiem zaakceptował po 38 tys.

złotówek nagrody dla 3 członków

zarządu Zakładu Ubezpieczeń Spo-

łecznych: Wandy Pretkiel , Irene-

usza Fąfary i Sylwestra Rypiń-

skiego . Za co? Za „organizowanie,

koordynowanie i nadzorowanie pra-

cy ZUS”, czyli wypełnianie tych obo-

wiązków, za które ww. i tak biorą

olbrzymią kasę (prawie 134 tys. pen-

sji plus sekretarka, plus samochód

służbowy, plus bezpłatna komóra).

Według Gwiazdowskiego „fachow-

cy w zarządzie powinni dobrze za-

rabiać”. Wypasione nagrody otrzy-

mali również szefowie firmy w tere-

nie.

MarS

BIBLIA JAK BOMBA

FAŁSZYWA BOMBA

Brytyjskie Linie Lotnicze British

Midlands International (BMI) za-

kazały swojej stewardesie zabrania

egzemplarza Biblii na pokład samo-

lotu lecącego do Arabii Saudyjskiej.

2 stycznia anonimowy telefon

o bombie podłożonej w kościele

postawił na nogi całą policję w Hru-

bieszowie. Ponieważ informator nie

sprecyzował, w którym kościele na-

leży szukać ładunku wybuchowego,

policjanci na wszelki wypadek mu-

sieli sprawdzić wszystkie, czyli trzy-

dzieści (sic!) obiektów tego rodza-

ju znajdujących się na terenie po-

wiatu. W stan gotowości została też

postawiona straż pożarna, pogoto-

wie ratunkowe i energetyczne.

Alarm na szczęście okazał się fał-

szywy, a efektem całej akcji było

znalezienie w jednym z kościołów

podejrzanego foliowego pakunku,

wewnątrz którego, jak się okazało

po zdetonowaniu, były śmieci. Te-

raz trwają poszukiwania autora głu-

piego dowcipu.

WYTRYSK KACZORA

Czy zastanawialiście się kiedyś,

ile to jest trzy i pół miliona złotych?

Otóż dokładnie tyle, ile potrzeba na

remont pałacowej fontanny. I nie cho-

dzi tu akurat o sułtana Brunei. Jego

na takie ekstrawagancje zwyczajnie

nie stać. Za to stać jak najbardziej

prezydenta Lecha Kaczyńskiego .

Okrągłe 3,5 dużej bańki zaplano-

wała właśnie prezydencka kancelaria

na odnowienie (rok temu wyremon-

towanego) pałacowego zdroju.

Teraz Kaczyńskiemu brakuje już

tylko słonia w karafce, bo zegarek

z wodotryskiem już prawie ma.

MarS

JAŚNIE OŚWIECENI

W samym śródmieściu Łodzi

straszą całkowicie zrujnowane do-

my, w których gnieżdżą się tysiące

rodzin. Prawicowe władze z bogo-

bojnym prezydentem Jerzym Kro-

piwnickim na czele, deklarujące

bezustannie troskę o mieszkańców,

mają głęboko w zanadrzu los naj-

biedniejszych i zasłaniają się bra-

kiem kasy. Tymczasem w brudnym

i biednym mieście nie brakuje pie-

niędzy na oświetlanie kolejnych ko-

ściołów. Sam projekt iluminacji

INNY PUNKT WIDZENIA

Nr 2 (358) 12 – 18 I 2007 r.

drogi, także na płaszczyź-

nie religijnej, to natural-

ne dążenie człowieka.

Postanowiliśmy sprawdzić, jak

różne wyznania odnoszą się do

życiowych problemów człowieka

XXI wieku – szczególnie dylema-

tów najbardziej kontrowersyjnych.

wspierani, by mogli prowadzić nor-

malne życie. Podobnie uważają świad-

kowie Jehowy oraz prawosławni.

Buddyzm w tej kwestii próbuje

pogodzić moralność z praktyką

w myśl zasady, że życie ludzkie

przede wszystkim musi mieć sens.

Jeśli więc człowiek leży przez rok

nieprzytomny, można poddać go

domeną związku małżeńskiego mię-

dzy mężczyzną i kobietą. Przez bap-

tystów wszelkie tego typu praktyki

są traktowane jako grzech. Stano-

wisko luteran jest w tym względzie

złożone – bywa, że wewnątrzkościel-

ne grupy mają skrajnie różne po-

dejście, można się więc spotkać

z podejściem bardzo liberalnym

na rozwód – żadne wytyczne nie

zmuszają wiernych do życia u bo-

ku kogoś, kto ich krzywdzi. Cho-

ciaż przysięga małżeńska jest do-

zgonna, nie trzeba żyć ze sobą

w cierpieniu. Rozwody są więc do-

puszczalne w każdej sytuacji, jed-

nak ponowny ślub jest możliwy tyl-

ko wtedy, kiedy pierwszy związek

złe. Zgoła inne stanowisko mają Ad-

wentyści Dnia Siódmego, u których

dopuszcza się stosowanie wszystkich

środków antykoncepcyjnych oprócz

wczesnoporonnych. Wynika to z te-

go, że duży nacisk kładzie się tutaj

na kontrolę urodzin, aby wyelimino-

wać bezmyślne „produkowanie” dzie-

ci; ważniejsze jest, aby zapewnić im

Cudzego nie znacie

Aborcja , a więc celowe, przed-

wczesne zakończenie ciąży, to pro-

blem prawie we wszystkich religiach

i wyznaniach traktowany podobnie

– jako grzech i czyn moralnie nie-

dopuszczalny. Występują jednak

drobne różnice. Według Kościoła

katolickiego, kobieta absolutnie nie

może poddać się aborcji. Jest to czyn

określany jako zło moralne – bez

względu na to, z jakiego powodu

chciałoby się podjąć taką decyzję.

Za to „przestępstwo przeciw ludz-

kiemu życiu” Kościół nakłada karę

ekskomuniki.

Baptyści traktują przerywanie

ciąży jako wykroczenie przeciw

przykazaniu: „Nie zabijaj”. Podob-

nie zielonoświątkowcy i świadko-

wie Jehowy.

Nieco odmiennego zdania są

metodyści. Chociaż wyrażają głębo-

kie przekonanie o świętości niena-

rodzonego życia, to starają się jed-

nocześnie respektować dobro mat-

ki. Z tego powodu w uzasadnionych

przypadkach Kościół metodystycz-

ny dopuszcza przerwanie ciąży. Pol-

ski Autokefaliczny Kościół Prawo-

sławny dopuszcza aborcję tylko wte-

dy, gdy istnieje zagrożenie życia lub

zdrowia matki. W takiej sytuacji ze-

zwalają na przerwanie ciąży także

Adwentyści Dnia Siódmego, którzy

zezwalają także na usunięcie ciąży,

jeśli jest ona następstwem gwałtu

bądź kazirodztwa.

Według buddyzmu, umysł rodzi

się w momencie zapłodnienia – z po-

łączonej energii męskiej i żeńskiej.

Z tego względu buddyści wyznają za-

sadę, że lepiej oddać dziecko do ad-

opcji, jeśli jest niechciane, aniżeli

poddawać się aborcji.

~~~

Eutanazja jako za-

danie śmierci osobie

nieuleczalnie chorej

(które jest motywowa-

ne skróceniem cier-

pień) Katechizm Ko-

ścioła katolickiego

określa jednoznacznie

jako działanie moral-

nie niedopuszczalne,

gdyż „osoby, których

sprawność życiowa jest

ograniczona lub osła-

biona, domagają się

szczególnego szacunku” ,

zaś chorzy lub upośle-

dzeni powinni być

eutanazji, by skrócić cierpienie. Kie-

dy pacjent jest świadomy tego, co się

z nim dzieje, ma też prawo odmó-

wić leczenia. Adwentyści Dnia Siód-

mego nie dopuszczają eutanazji

w formie holenderskiej, czyli tzw. eu-

tanazji czynnej, która polega na po-

daniu zastrzyku na życzenie. Jeśli jed-

nak chory wegetuje i podtrzymuje go

przy życiu wyłącznie aparatura, wte-

dy decyzja o odłączeniu aparatu-

ry jest akceptowana, bo skoro da-

no ludziom Bożą obietnicę wiecz-

nego bytowania na odnowionej

ziemi, nie muszą trzymać się roz-

paczliwie ostatnich chwil życia.

Jeśli więc opieka medyczna po-

lega jedynie na podtrzymywa-

niu funkcji organizmu bez na-

dziei na przywrócenie pacjento-

wi świadomości, ze spokojnym

sumieniem może zostać zanie-

chana. Niemal bliźniacze stano-

wisko zajmują metodyści.

~~~

Homoseksualizm jest potę-

piany właściwie przez wszystkie

omawiane tu wyznania. Kościół

katolicki głosi, że sama skłon-

ność nie jest grzechem, choć

uznaje się ją za dewiację, ale już

wszelkie praktyki to ocieranie się

o krawędź piekła – stosunki homo-

seksualne są sprzeczne z prawem

naturalnym, bowiem taki akt płcio-

wy wyklucza dar życia. Z tego wła-

śnie względu nigdy nie mogą zo-

stać zaakceptowane. Podobne sta-

nowisko mają świadkowie Jehowy

i zielonoświątkowcy. Dla adwenty-

stów oraz prawosławnych sama

skłonność nie jest grzechem, a do-

piero praktyka i związki, bowiem

seksualna intymność jest wyłączną

i niezwykle konserwatywnym. Me-

todyści nie akceptują związków ho-

moseksualnych, zaś ceremonie ich

zawierania nie mogą się odbywać

w ich kościołach.

Buddyści twierdzą, że homosek-

sualizm nie jest problemem, a Bud-

da nie zaglądał nikomu pod kołdrę.

Orientacja i aktywność płciowa jest

prywatną sprawą każdego człowieka.

rozpadł się w wyniku zdrady fizycz-

nej. Wyjątek stanowi sytuacja,

w której jeden z byłych małżon-

ków zdecyduje się na ponowny zwią-

zek – w ten sposób otwiera swe-

mu byłemu współmałżonkowi

drogę do ponownego ślubu ko-

ścielnego. Sytuację, w której

dwoje ludzi postanawia zerwać

związek małżeński, dopuszczają

prawosławni, pod warunkiem że

powody tej decyzji są rzeczywi-

ście istotne, np. przemoc, zdra-

da, wieloletnie opuszczenie.

Baptyści uważają, że rozwód

jest niezgodny z wolą Bożą, a moż-

liwy jest tylko w przypadku, gdy

powodem jest dopuszczenie się

nierządu. Odejść może również

małżonek niewierzący, jednak po-

wtórne małżeństwo tego wierzą-

cego jest możliwe dopiero po

śmierci współmałżonka. Wszelkie

związki pozamałżeńskie są grzesz-

ne. Podobne stanowisko mają zie-

lonoświątkowcy. Metodyści

traktują rozwód jako pożałowa-

nia godną alternatywę w sytuacji

rozłamu małżeństwa (podobne

stanowisko zajmują luteranie).

Rozwód nie wyklucza jednak po-

nownego zawarcia związku mał-

żeńskiego.

Buddyści są zdania, że jeśli

nawet małżeństwo ma dziecko,

to lepiej, żeby było tydzień ze

szczęśliwą matką i tydzień ze

szczęśliwym ojcem. Jeśli coś nie

działa, jeśli między ludźmi się

nie układa, to nie ma sensu te-

go ciągnąć.

Świadkowie Jehowy żyją wy-

łącznie w związkach małżeńskich,

również w kwestii rozwodów trzy-

mają się wytycznych biblijnych

– jedyną podstawą do rozwodu

jest zdrada małżeńska.

~~~

Antykoncepcja . Kościół ka-

tolicki nie dopuszcza stosowania żad-

nych środków antykoncepcyjnych in-

nych niż naturalne (kalendarzyk

małżeński, metoda termiczna czy

metoda Billingsów – obserwacja ślu-

zu), bowiem tylko one szanują cia-

ło małżonków. Wszystkie inne są

byt i godne życie. Identycznie jest

u baptystów i zielonoświątkowców,

luteran i prawosławnych. Buddyści

natomiast – oprócz tego, że dopusz-

czają antykoncepcję – uważają ją

za zbawienną dla ludzkiego życia,

szczególnie w XXI wieku. – Ktoś,

kto głosi, że nie można w dzisiej-

szym świecie, przy tak dużym zagro-

żeniu chociażby AIDS, używać pre-

zerwatyw, ma krew na rękach – mó-

wi Karol Ślęczek , buddysta.

Z kolei świadkowie Jehowy pre-

zentują stanowisko, że Biblia nie po-

tępia regulacji urodzin, a więc de-

cyzja w tej sprawie należy do mał-

żonków, a wybór środków antykon-

cepcyjnych jest sprawą osobistą. Na-

leży się jednak wystrzegać takich,

które powodują śmierć już rozwija-

jącego się dziecka.

~~~

Współcześnie chyba największym

wyzwaniem dla różnych Kościołów

i wyznań jest dostosowanie swej dok-

~~~

Rozwody i wolne związki to

kolejna dziedzina ludzkiego życia,

której Kościół katolicki nie akcep-

tuje. Zresztą nie on jeden. W pozo-

stałych omawianych tu wspólnotach

rzecz wygląda bardzo podobnie, z tą

tylko różnicą, że niektóre dostrze-

gają bezsens ludzkiej udręki. Kościół

katolicki uznaje, że bez względu na

to, jak źle układa się między ludź-

mi, powinni być wierni raz złożonej

przed ołtarzem przysiędze, zaś

„małżeństwo zawarte i dopeł-

nione nie może być rozwiąza-

ne żadną ludzką władzą i z żad-

nej przyczyny, oprócz śmier-

ci” . A jeśli już zdarzy się tak,

że małżonkowie jednak się

rozwiodą, pod żadnym pozo-

rem nie wolno im ponownie

się wiązać, bowiem dzięki nim

osoba, z którą się zwiążą, po-

pełnia publiczne i trwałe cu-

dzołóstwo. Z tego też powo-

du katolicy nie powinni żyć

w wolnych związkach. Związ-

ków pozamałżeńskich nie ak-

ceptują też adwentyści, mają

jednak trochę inne spojrzenie

tryny do codziennego życia, real-

nych potrzeb, dylematów i proble-

mów społeczno-etycznych, przed

którymi stają wierni. Jak widać, jed-

nym udaje się lepiej, innym – tro-

chę gorzej.

WIKTORIA ZIMIŃSKA

P oszukiwanie właściwej

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: