Caprylic acid – kwas kaprylowy w lekach i suplementach

Za granicą są produkowane preparaty zawierają w składzie kwas kaprylowy.

Kwas kaprylowy (Acidum caprylicum) jest kwasem tłuszczowym nasyconym, 8-węglowym (kwas oktanowy = octanoic acid); CH3(CH2)6-COOH; gęstość 0,910 g/ml; temperatura wrzenia 237 stopni C; w temperaturze poniżej 16 stopni C krzepnie; temperatura topnienia ok. 16,5 stopni C; w temperaturze pokojowej jest oleistą cieczą i specyficzny zapachu. Występuje w tłuszczach roślinnych (kokosowy, palmowy) oraz zwierzęcych (z łaciny capro – koza, np. w tłuszczu zapasowym (łój) kóz i owiec, w tłuszczu mlekowym królików, kóz, kozic). Nadaje specyficzny zapach serom, podobnie jak inne pokrewne kwasy nasycone:

Kwas kapronowy C6; CH3(CH2)4-COOH

Kwas kaprynowy C10; CH3(CH2)8-COOH

W niektórych suplementach i lekach występuje mieszanina tych 3 kwasów.

Aldehyd kaprylowy CH3(CH2)6-CHO, czyli aldehyd n-oktylowy, oktanal występuje w wielu olejkach eterycznych i ma duże znaczenie w otrzymywaniu aromatów syntetycznych (cytrusowych). W czystej postaci aldehyd kaprylowy jest cieczą o temp. wrzenia 167-170 stopni C.

Kwas kaprylowy ma zastosowanie w przemyśle spożywczym jako środek smakowo-zapachowy do serów, pudingów, lodów, niektórych miękkich cukierków, przekąsek mięsnych, ponadto w piekarnictwie. W wyrobach piekarskich zawartość kwasu kaprylowego nie przekracza 0,013%; w serach do 0,04%, w tłuszczach aromatyzowanych i smakowych 0,005%.

Jak wykazały badania Kabara i in. w 1972 r. kwas kaprylowy w stężeniu do 7,8 umol/l nie wykazuje właściwości przeciwdrobnoustrojowych. Wg Beuchat’a (1980 r.) Najmniejsze stężenie kwasu kaprylowego MIC przy którym działał hamująco na przecinkowca Vibrio parahaemolyticus było na poziomie 100 ug/ml. W stężeniu 0,3% hamował rozwój pałeczki okrężnicy Escherichia coli. Nakamura i Zangar, 1968 stwierdzili, że kwas kaprylowy działa silniej hamująco na Shigella (pałeczka czerwonki) niż kwas propionowy i octowy. Wg nowszych badań kwas kaprylowy działa silniej fungistatycznie i bakteriostatycznie niż kwas propionowy i octowy. Zażywanie kwasu kaprylowego może zapobiegać chorobom bakteryjnym przewodu pokarmowego.

Emulsje i kremy z kwasem kaprylowym nadają się również do zapobiegania grzybicom i infekcjom bakteryjnym skóry oraz błon śluzowych. istnieją leki z kwasem kaprylowym dopochwowe służące do leczenia i zapobiegania grzybicom (Candida) i infekcjom E. coli. Ze swojej strony polecam preparaty recepturowe dermatologiczne i ginekologiczne zawierające 5-15% kwasu kaprylowego.

Kwas kaprylowy wykazuje synergizm z miedzią, cyną, cynkiem, srebrem oraz kwasem undecylenowym i undecylowym w zwalczaniu grzybic i bakterii, szczególnie tych opornych na antybiotyki. Kwas kaprylowy może być doskonałym uzupełnieniem do preparatów antybiotykowych i sulfonamidowych.

Badania na University of Connecticut z 2005 roku (Nair M.K, Joy J., Vasudevan P., Hinckley L., Hoagland T.A., Venkitanarayanan K.S.) wykazały przydatność monokaprylanów i kwasu kaprylowego w profilaktyce i leczeniu zapalenia wymion u zwierząt gospodarskich. Wrażliwość na kwas kaprylowy prezentowały bakterie: Streptococcus agalactiae, Streptococcus dysgalactiae, Streptococcus uberis, Staphylococcus aureus, mniej wrażliwa była Escherichia coli.

Kwas kaprylowy znalazł zastosowanie również w produkcji zwierzęcej. Preparaty kaprylowe dodawane są do pasz w celu ograniczenia rozwoju bakterii i grzybów patogennych w przewodzie pokarmowym. Preparaty kaprylowe dla zwierząt są w postaci płynnej lub sypkiej, rzadziej granulowane i dodatkowo otoczkowane. Kwas kapronowy może być w postaci wolnej lub jako estry z glicerolem (gliceryd). Dodawany jest do pasz w dawce 0,1-0,6%. W dawce powyżej 1% zmienia zapach i smak paszy, przez co zwierzęta niechętnie ją spożywają.

Preparaty kaprylowe dla ludzi stosowane doustnie zawierają kwas kaprylowy w stanie wolnym (wówczas preparat ma intensywny zapach) lub w postaci mono- i (lub) dikaprylanów. W postaci glicerydu nie wydzielają zapachu, są trawione przez lipazy w obecności żółci, a następnie resorbowane. Krótko wówczas oddziałują mikroflorę w świetle jelita. W przypadku leczenia kandydozy, infekcji bakteryjnych bardziej racjonalne wydaje się podawanie wolnego kwasu kaprylowego, najlepiej w postaci kapsułek dojelitowych Przy zażywaniu kwasu kaprylowego mogą wystąpić: odbijanie i uczucie “grzania w brzuchu”. Łój i pot, a także kał zmieniają zapach.

W leczeniu chorób skóry i błon śluzowych działa tylko wolny kwas kaprylowy (glicerydy nie mają właściwości antybakteryjnych), najlepiej pod postacią lotio, maści, kremu. Dopochwowo możliwe jest stosowanie żelu, emulsji lub globulek zawierających kwas kaprylowy.

Dawki kwasu kaprylowego dla ludzi: 300-500 mg 1 raz dziennie. W suplementach jest łączony z solami wapnia, cynku, potasu, magnezu lub tlenkami tych pierwiastków. Działa wówczas dodatkowo przeciwbiegunkowo i przeciwzapalnie, szczególnie w połączeniu z wapniem i cynkiem.

Kwas kaprylowy pobudza regenerację nabłonka jelita grubego i poprawia funkcje absorpcyjne jelit. Przyspiesza gojenie owrzodzeń jelita cienkiego i grubego. Zapobiega zmianom zapalnym w ścianie jelit. Ma zastosowanie w leczeniu zespołu jelita drażliwego, wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, kandydozy jelit, kryptokokkozy i kolibakteriozy.

Istnieją również preparaty zawierające jednocześnie kwas kaprylowy i beta-glukan, które stymulują układ odpornościowy przewodu pokarmowego GALT, MALT i jednocześnie pomagają w zwalczeniu grzybów chorobotwórczych (Candida).

Ciekawy lek produkowany

Przykładowy suplement zawierający kwas kaprylowy.

Kwas kaprylowy działa na komórki bakteryjne dzięki właściwościom lipofilnym. Jak wykazują niektóre badania niskie pH nieznacznie polepszało właściwości antybakteryjne kwasu kaprylowego (Woolford, 1975 r.).

Badania przeprowadzone w Szwajcarii na ETH (Zurich) przez U. L. Jambor de Sousa, M. Arnold, W. Langhans, N. Geary i M. Leonhardt w 2005 r. dowiodły, że podawanie kwasu kaprylowego do żyły wrotnej powoduje spadek spożycia pokarmu u szczurów. Kwas kaprylowy obecny we krwi daje sygnał mózgowiu o sytości. Może to być wykorzystane w przyszłości w leczeniu otyłości wywołanej obżarstwem.  Uczeni szwajcarscy nie stwierdzili zmiany poziomu kluczowych enzymów wątrobowych. Zaobserwowali jedynie wzrost g-glutamyl transferase (transferazy glutamylowej) w osoczu krwi. Świadczy to też o tym, że nadmierne podawanie kwasu kaprylowego do paszy spowoduje spadek spożycia paszy u zwierząt gospodarskich.

W kosmetyce Caprylic/Capric Triglyceride pełni rolę zmiękczacza naskórka, pozostawiającego wrażenie delikatności skóry i korzystnego działania kosmetyku na skórę, bezpieczny; glukozyd kaprylylu i kaprylu (Capryl/caprylyl Glucoside jest związkiem powierzchniowo czynnym, dodawanym do środków myjących, bezpiecznym w stosowaniu i przyjaznym dla skóry; Capryloyl Glycine jest składnikiem stabilizującym, kondycjonującym, podtrzymującym wilgotność kosmetyku i skóry; Caprylyl Methicone – polimer silikonowy zawierający pochodną kaprylu, ma działanie powlekające na skórę; Propylene Glycol Dicaprylate/Dicaprate – środek zmiękczający i chłonący wilgoć, nadający śliskość preparatom, z tego względu, ze zawiera glikol nie należy do związków bezpiecznych dla skóry, zaburza procesy wymiany gazowej i metabolicznej skóry, może wywoływać wypryski i nasilać objawy trądziku. Sam kwas kaprylowy może wchodzić w skład rozmaitych rozpuszczalników złożonych dla innych składników kosmetyków.

3