MAX FREEDOM LONG - Dążenie ku światłu Huna.pdf - HUNA - barbara1964

DAZENIE KU SWIATLU

MAX FREEDOM LONG

[Wydawnictwo Meduim, 1995, Tytul oryginalu: „Growing into Light”, 1955] Dazenie

ku swiatlu to drugi tom poswiecony starozytnemu systemowi wiedzy zwanemu Huna

(Tajemnica). Autor pomaga Czytelnikowi przeniknac nauke Huny, poznac jej najglebsze

tajniki i odnalezc droge wiodaca ku Swiatlu. Kahuni polinezyjscy, twórcy Huny, nie

zapisywali swoich sekretów, podobnie jak ci, których nauczali. Jednak ze szeroko

rozpowszechnili swoja wiedze i podzielili sie nia z medrcami wielu krajów. Dzieki temu

ich podstawowe idee odnajdujemy wszedzie tam, gdzie dotarly one do wielkich badz

prostych ludzi o glebokich umyslach. Autor, poslugujac sie aforyzmami, afirmacjami i

cwiczeniami wywiedzionymi z tradycji Huny, prowadzi Czytelnika do odkrycia nowego,

lepszego swiata i daje mu narzedzie sluzace do rozwiazywania problemów dnia

dzisiejszego. Prezentowane tu zasady i proponowane cwiczenia maja nau czyc nas, w jaki

sposób najlepiej wykorzystac zdobyta wiedze. Od wiekszosci ludzi beda one wymagaly

dni, tygodni i miesiecy wytezonej pracy. Ale rozwój wewnetrzny wart jest kazdego

wysilku, a po drodze czeka nas wiele gratyfikacji. Wejdzmy wiec na te droge,

zapoznajmy sie z tajemnicami szczesliwego, twórczego zycia!

WSTEP

Ksiazka ta powstala, by zaspokoic specyficzna, a zarazem raczej powszechna potrzebe

tych czytelników, którzy pragna zastosowac w praktyce niedawno odkryta wiedze

starozytnego systemu „Huny". Potrzebe te tak dobrze wyrazil jeden z listów, który

otrzymalem, ze go tutaj przytocze: Szanowny Panie Long! Z wielkim zainteresowaniem

sledze to, co Pan pisal w miare postepów w odkrywaniu starozytnej wiedzy Huny. W

1948 przeczytalem Pana podstawowa ksiazke Magia cudów (The Secret Science Behind

Miracles). Od tej pory otrzymywalem wszystkie biuletyny wydawane przez

Towarzystwo Badan Huny, a w 1953 dostalem i przeczytalem Panska prace The Secret

Science at Work („Wiedza tajemna w dzialaniu"), która opisywala wszystkie nowsze

odkrycia i badania, jakie poczyniliscie Pan i Panscy koledzy, oraz uzyskane wyniki.

Wielokrotnie postanawialem uporzadkowac moje bardzo wypelnione zycie i poswiecac

codziennie kilka minut na rozmyslanie o Hunie i praktykowanie jej. Ale wydaje sie, ze

nie potrafie zorganizowac sobie lektury ani rozpoczac praktyki. Potrzeba mi

kierownictwa i pomocy. Czy nie móglby Pan napisac dla mnie i ludzi mi podobnych

prostej ksiazki z tekstami przeznaczonymi do codziennego czytania? Czy nie móglby Pan

zbudowac jej tak, abym kiedy znajde wolna chwile, mógl usiasc, otworzyc ksiazke w

miejscu, w którym stanalem poprzedniego dnia, i poczytac troche dalej? Potrzebuje

czegos, co stale odswiezaloby mi pamiec o Hunie i jej zastosowaniach. I czy móglby Pan

zamiescic w ksiazce pare prostych cwiczen, które wedlug Pana pomoglyby nam wrosnac

w Hune? Wydaje mi sie, ze wszyscy potrzebujemy Elementarza Huny - czegos bardzo

prostego, a zarazem czegos, co zrobi takie wrazenie na umysle, ze zapamieta on coraz

wiecej starodawnych prawd i z kazdym uciekajacym dniem bedzie z nich coraz lepiej

korzystal. Niech to bedzie mala ksiazka, w której swobodnie przemawia Pan do

czytelnika, wiedzac, ze przeczytal Panskie pozostale ksiazki i znana jest mu wiedza

Huny. Kiedy bedzie Pan musial cos wyjasnic, aby miec po prostu pewnosc, ze nowy

czytelnik sie nie zagubi, bedzie to prawdopodobnie dobre powtórzenie dla nas

wszystkich. Prosze podzielic sie z nami prostymi, drobnymi sprawami, które dzien po

dniu byly dla Pana pomoca i inspiracja w czasie dlugich lat badan i studiów; studiów,

którym zawdziecza Pan tak gleboki wglad w Hune i przeswiadczenie o slusznosci i

praktycznym zastosowaniu jej wierzen. Prosze otworzyc dla nas swoje serce i umysl.

Niech Pan mówi, cokolwiek podyktuje Mu serce. Pragniemy podzielic z Panem to, co tak

dlugo podsycalo tak jasny plomien Panskiej wiary. Prosze pomóc nam „dazyc ku

swiatlu". M. W. T. Przez pewien czas myslalem nad ta sprawa, po czym wyslalem

odpowiedz. W liscie napisalem: Szanowny Panie M. W. T.! Rozumiem, ze to, o co Pan

mnie poprosil, jest bardzo potrzebne. Jestesmy wszyscy tak zajeci i wszyscy tak bardzo

podlegamy nawykom, ze mamy tendencje do zeslizgiwania sie ponownie w rutyne

starych mysli i wierzen, zapominajac, byc moze, to, czegosmy sie nauczyli, i popadajac

znowu w dawny bezowocny tryb niezorganizowanego zycia wewnetrznego. Sadze, iz

potrzebuje Pan tego, czego predzej czy pózniej potrzebuje wiekszosc z nas w podejsciu

do Huny. Jest to cos, co ma dzien po dniu utrzymac nasze nizsze, a takze srednie Ja w

sposobie myslenia coraz to blizszym Hunie. Oznacza to wchlanianie wielkich prawd i

stopniowe wdrazanie ich do dzialania, tak ze w czasie kilku miesiecy staja sie one czescia

nas samych. Tak, z radoscia podziele sie z wami myslami i ideami, które pomogly mi

wrosnac w Hune. Podam wam cwiczenia i afirmacje, które stosowalem, i postaram sie

takze jak najprosciej wyrazic to, co mam do powiedzenia - ale bedzie to trudne. Tylko

bardzo wielkim ludziom udalo sie osiagnac prostote - a ja do nich nie naleze. Niemniej

jednak nauczylem sie, ze kiedy spotykam zaslone dymna z dlugich slów, argumentów i

pretensji do wyzszej madrosci, to mam do czynienia z pisarzem, który mial smialosc

wyznaczyc siebie na nauczyciela innych, choc nazbyt czesto jest daleki od bycia wielkim.

Nielatwo jest w prostych slowach oddac wielkie idee, które pozostawili nam w spadku

oswieceni medrcy czasów starozytnych. Nawet najmadrzejsze powiedzenia maja zwykle

podwójne badz potrójne znaczenia. Sa zakodowane; powierzchniowe znaczenie

przeznaczone jest dla ludzi o bardzo prostych umyslach. Ale moze istniec takze

znaczenie wewnetrzne - dla umyslów bardziej rozwinietych. I calkiem czesto ono

wystepuje, zawoalowane i tak gleboko ukryte, ze i bardziej zaawansowane osoby

zmuszone sa do uzycia wszystkich mocy swego umyslu i intuicji, by je wydobyc i

zrozumiec. Niewatpliwie pozostalo jeszcze mnóstwo ukrytych znaczen, których do tej

pory nie odgadlem. Stale postepuje naprzód praca poszukiwawcza, której sie

poswiecilem. Ale uczynie, co w mojej mocy, aby podzielic sie wiedza, jaka juz mam, nie

zachowujac dla siebie rozwiazan, które postrzeglem z ledwie czesciowa jasnoscia, ale

które mimo to przyprawily mnie o ów wewnetrzny dreszcz wzruszenia, bedacego

zródlem inspiracji. Podziele z wami moje nadzieje i radosci najlepiej, jak potrafie, a jesli

zmecze was spekulacjami, które wkradna sie w to, co pisze, zrozumcie i wybaczcie mi.

Poprosze was tylko o jedno: abyscie pamietali, ze nie jestem nauczycielem i ze to, co

teraz uwazam za bez watpienia wlasciwe rozumienie, moze zmienic sie w przyszlosci, w

miare postepów w badaniach. Max Freedom Long

Rozdzial 1

POLEROWANIE LUSTRA WIARY

Slowa madrosci odziedziczone po starozytnych medrcach czesto nazywamy aforyzmami.

Rozsiane sa w wielu miejscach w Biblii, a takze w Koranie i w licznych tomach „pism

natchnionych", które wypelniaja nasze pólki. W Indiach wiele wieków temu panowal

zwyczaj zbierania aforyzmów medrców i przechowywania ich w formie pisemnej, czesto

wraz z komentarzami dodawanymi w róznych okresach. W poszukiwaniu zrozumienia i

inspiracji przejrzalem wszystkie takie zródla pod katem tych krótkich aforystycznych

stwierdzen i zebralem pomysly i slowa, zapisujac je pod tytulem „Aforyzmy kahuny

Nui". Oczywiscie kahuni polinezyjscy, czyli „Straznicy Tajemnicy", nic nie zapisywali,

nie pisali tez ci, których uczyli. Z tego powodu mamy niewiele, albo wcale, aforyzmów

otrzymanych bezposrednio od nich. Ale poniewaz rozniesli oni swoja wiedze po calym

swiecie i podzielili sie nia z medrcami wielu krajów, odnajdujemy podstawowe idee

Huny wszedzie tam, gdzie wymawiali aforyzmy wielcy i prosci ludzie o glebokim

umysle i gdzie zostaly one zapisane i przechowane przez ich uczniów. Przedstawie zaraz

te aforyzmy, przypisujac je fikcyjnemu medrcowi „kahunie Nui", i nie dziwcie sie, jesli

zawierac one beda slowa wielkich nauczycieli róznych epok, poniewaz kazdy z nich byl

zaprawde „Straznikiem Tajemnicy". AFORYZM I (Z zebranych „Aforyzmów kahuny

Nui"): Nie mozna pojac natury Pierwszej Przyczyny. Wszystko, czego mozemy sie o

Niej dowiedziec, pochodzi z obserwacji rzeczy przez Nia stworzonych. Stworzyla Ona

ciebie, CZLOWIEKU, zatem obserwuj siebie i ucz sie JA poznawac. Byl kiedys mlody

nowicjusz, który wkrótce po rozpoczeciu nowicjatu nalegal na spotkanie z opatem w

bardzo waznej sprawie natury duchowej. Uzyskawszy audiencje u swego starego, bardzo

zajetego przelozonego, powiedzial z wielka powaga: - Ojcze, brat Ambrozy jest

obowiazany mnie uczyc, a tymczasem odmawia odpowiedzi na pytanie, które przyszlo

mi do glowy. Wydaje mi sie, ze chyba sprawa, o której pragne mówic, zostala

przeoczona przez Ojców Kosciola juz na samym poczatku. - Nic nie zostalo przeoczone -

odparl opat. - Odpowiem na twoje pytanie, mój synu. O co chodzi? - Chodzi o to, na

czym stal Bóg, kiedy stwarzal ziemie. Brat Ambrozy powiedzial, ze byc moze unosil sie

w powietrzu albo stal na chmurze. Ale ja twierdze, ze musial na czyms stac, zanim

jeszcze stworzyl niebiosa, na które z pewnoscia skladaly sie powietrze i chmury. Stary

opat zamknal oczy i przesunal palcami po paciorkach rózanca, a kiedy znów spojrzal na

mlodego nowicjusza, dostrzegl, ze blysk w jego oczach jeszcze bardziej sie rozpalil, a

mlodzieniec spoglada na niego z triumfem. - Tak to jest - powiedzial opat. - Kiedy

osiagniesz juz stan doskonalosci duchowej, w którym potrafisz stworzyc swiat, i bedziesz

musial to zrobic, wówczas zdolasz dokladnie pojac, jak to sie robi, albowiem Bóg daje

nam zrozumienie wedle naszej wiary i potrzeb. Jalowe spekulacje to nie tylko pycha, ale

takze strata czasu, a jest tak duzo do roboty. Jednakze przeznacze dla ciebie troche czasu,

bys zadowolil swoja zachcianke, kiedy mi powiesz, ze zakonczyles wszystkie swoje

fizyczne i duchowe obowiazki i pomogles ostatniej duszy w poblizu ciebie, która

potrzebowala pomocy. Kiedy opat przerwal, nowicjusz wygladal na przygnebionego.

Stary czlowiek przygladal mu sie przez chwile, a potem wycelowal wen palcem. - Co

wiecej, nie uszlo mojej uwadze, ze wczoraj ukradles bratu Ambrozemu sandaly. Maja mu

byc natychmiast zwrócone. Udzielona ci teraz zostanie wiedza, jak stworzyc sandaly dla

wszystkich braci twymi wlasnymi rekoma. I bedziesz przestrzegal tygodnia ciszy, modlac

sie o dobro swej duszy. Gautama, znany jako Budda, kiedys powiedzial: „Nie zanurzaj

sznura umyslu w to, co nie zglebione. Kto tak czyni, bladzi". Najpewniej dostrzegl to, co

zauwazylo i wielu innych od jego czasów: ze ci, którzy poswiecaja wiekszosc czasu na

spekulacje dotyczace niewytlumaczalnych zjawisk, rzadko zdobywaja sie na korzystanie

z prostych prawd, które wszyscy potrafia zrozumiec i które sa „drogocennymi perlami".

Inteligencja poza lub w materialnym swiecie wokól nas wydaje sie zyc, poruszac sie i

podlegac uporzadkowanym zasadom, które mozemy nazwac „prawem". Zadna rzecz

trwalej wagi nie jest pozostawiona chaotycznemu biegowi wydarzen. Wszystkie rzeczy,

widzialne i niewidzialne, dotykalne i niedotykalne, dzieja sie wedlug okreslonych praw,

które nigdy sie nie zmieniaja. Poruszaja sie w granicach czasu i przestrzeni. Wszystko

jest ladem. Wszystko jest niezmienne i niezawodne. Nad ta niezawodnoscia calego

stworzenia i rzadzacymi nim prawami trzeba sie zastanawiac, medytowac, utwierdzac sie

w niej i tak czy inaczej uczynic ja czescia naszego obrazu Boga i Jego Stworzenia.

Musimy dojsc do wewnetrznego, jak równiez zewnetrznego przekonania, ze mozemy

polegac na niezmiennosci Boga i Jego praw. Musimy dazyc do tego, by w jak

najjasniejszym swietle ujrzec, ze poza nami i poza wszelkim stworzeniem stoi cos

nieskonczenie madrzejszego, potezniejszego i bardziej kochajacego od jakiejkolwiek

ludzkiej istoty. Musimy myslec o tym tak dlugo, az zdamy sobie sprawe, ze pory roku

przychodza i mijaja w uporzadkowany sposób, nawet jesli pogoda kazdego dnia moze, w

granicach rzadzacego prawa, byc rózna. Musimy uswiadomic sobie, ze nasz marsz od

narodzin do smierci przebiega pod tak calkowitym kierownictwem i kontrola, jak pory

roku, nawet jesli wydarzenia dnia ukladaja sie w nieskonczona liczbe wzorów. Z chwila

gdy odczujemy trwala i niezawodna stalosc ukryta we wszystkich rzeczach, poza nimi i

poza wszelkimi prawami, stanelismy na fundamencie, na którym mozemy budowac

niezachwiana WIARE w lad zycia. Wiekszosc z nas ma wiare w jakims stopniu, lecz

rzadko towarzyszy jej dosc zrozumienia, by ostala sie niewzruszona, kiedy zdarza sie

rzeczy dla nas niepojete. Wiara wiekszosci ludzi wzrasta i maleje zaleznie od dobrych

albo zlych wydarzen, które sie nam przytrafiaja. Mozna powiedziec, ze wiara jest jak

starozytne srebrne lusterko, które zasniedzieje i sciemnieje, jezeli nie bedzie codziennie

uzywane i polerowane. Jesli lustro wiary nie odbija Swiatla wewnetrznej, czyli

intuicyjnej wiedzy, gubimy sie w ciemnosciach. Polerowanie naszych luster, tak aby

odbijaly ku nam jasna idee Boga dzialajacego we wszechswiecie; jest pierwszym z wielu

kroków, które powinnismy teraz poczynic. Oczyszczanie naszej idei Boga to praca

polegajaca glównie na odrzucaniu nie udowodnionych i nie dajacych sie udowodnic idei,

przekazanych nam przez przodków. Tworza one bledne pojecia i przesady, które sa

niczym innym jak dogmatycznymi i nie uzasadnionymi twierdzeniami wymyslonymi

przez ludzi, a nie Boga. W dziecinstwie uczono nas zapewne akceptowania pewnych

nauk religijnych przekazywanych nam z boskiego zródla - czegos przeznaczonego do

przyjecia bez zastrzezen; w istocie czegos, w co watpic bylo wielkim grzechem. Kazda

religia ma swoje dogmaty i bez wzgledu na to, w jakim Kosciele nas uczono, konieczne

jest zrewidowanie podstawowej koncepcji Boga i sprowadzenie jej do formy najprostszej

i najbardziej nadajacej sie do przyjecia. Musi ona pasowac do rzeczywistosci zycia, a nie

do dotyczacych go nieprawdziwych teorii. Przyjrzyjmy sie naukom wczesnych Zydów,

które opisywaly Jahwe wylacznie jako Boga ich ludu i zadnego innego. Byl On

zazdrosnym i msciwym Bogiem, który przychodzil karac zlych, czyli tych, którzy zlamali

przykazania dane przez Niego Mojzeszowi, jak utrzymywali kaplani plemienia. Szukajac

przykladu, nie musimy nawet siegac tak daleko w przeszlosc, bo jest wiele religii we

wspólczesnym swiecie, które propaguja takie wierzenia. Ten zbiór dogmatycznych nauk

nie zgadza sie z tym, co widzimy w swiecie dookola nas. To, ze Bóg jest zazdrosny albo

msciwy, jest jeszcze jednym bezpodstawnym wierzeniem. Stwórca nie ma wybranego

narodu. Sprawia, ze slonce swieci jednakowo dla wszystkich, przychodzi deszcz i uprawy

rosna i dojrzewaja dla kazdego z nas. Slonce swieci tak samo jasno na zlych jak i na

dobrych. I z tego nie mozemy wyciagnac wniosku innego niz ten, ze Bóg wypelniony jest

miloscia dla calosci stworzenia - nieustajaca, stala i wszechogarniajaca miloscia. Kazde

dogmatyczne wierzenie, bez wzgledu na to, kto pierwszy stwierdzil, ze jest ono „jedyna

prawda", nalezy odrzucic, jesli pogwalca owo swiadectwo Boskiej milosci, jakie

wszedzie wokól widzimy. Starozytne religie oferowaly wiele dróg „zbawienia". Jesli

nakazywaly zycie w milosci, wzajemna pomoc i dobroc, byly wlasciwe. Ale gdy

nauczaly, ze Bóg wyklucza wszystkich, którzy nigdy nie slyszeli o gloszonej przez nie

drodze do „zbawienia" albo sa zbyt niegodziwi, by ja przyjac, to dogmatyczna natura

takiej nauki staje sie oczywista. Wszystkie rzeczy sa czescia wszechswiata, a latem

czescia pelnego ladu Boskiego stworzenia. Jezeli nie zyjemy tak, jak powinnismy, aby

rozwijac sie i czynic zgodne z porzadkiem Bozym postepy - jesli jestesmy niegodziwi, zli

i przynosimy szkode - nie jest to znakiem, ze nasz Stwórca juz wiecej o nas nie dba, ze

nie chroni nas Jego niezawodne prawo albo ze nas nie kocha tak jak reszty stworzenia.

Kiedy juz zrobimy przeglad krepujacych i dogmatycznych koncepcji, które, jak moze sie

okazac, holubilismy jako dziedzictwo pokrytych kurzem wieków, i kiedy je odrzucimy,

zaczniemy tworzyc w umysle obraz Boga zbudowany wedlug skali pór roku, które

zmieniaja sie niezawodnie stulecie po stuleciu. Dostrzezemy, ze postep, który czynimy

jako ludzkie istoty, moze byc zmienny. Zawieraja sie w nim czasy dobre i zle, czasy

marszu naprzód i zeslizgiwania sie do tylu; ale zawsze Boskie Prawo Kosmiczne

gwarantuje, ze ostatecznie nauczymy sie lekcji i osiagniemy wyzszy stopien rozwoju. We

wszechswiecie nie istnieje nic, co nie byloby na swoim miejscu, nic nie zostaje utracone

MAX FREEDOM LONG - Dążenie ku światłu Huna.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: