288. Willingham Michelle - Obca.pdf - Harlequin Romans Historyczny - Templariusz1978

Michelle Willingham

Obca

Waleczni bracia MacEgan 02

Słownik terminów irlandzkich użytych w książce

a chara - moja miła

a chroí - kochanie

a ghrá - ukochana

a stór - moja droga

bodhrán - krótka pałeczka do wystukiwania rytmu

brat - wełniany szal noszony wokół ramion, zarówno przez

kobiety, jak i przez mężczyzn

brehons - sędziowie rozpatrujący sprawy sporne

cailín - dziewczyna

léine - długa suknia spodnia noszona przez kobiety lub krótka

koszula noszona przez mężczyzn

minn óir - ceremonialny diadem, symbol władzy

rath - twierdza

Rozdział pierwszy

Anglia , 1170

Isabel de Godred zmagała się z narastającym niepokojem. Rozumiała, że

powinna być posłuszna ojcu, ale schodząc po drewnianych schodach zamkowego

donżonu i miętosząc w dłoniach brzeg szkarłatnej jedwabnej sukni, nie potrafiła się

powstrzymać od ukradkowego zerkania na stajnie. Nawet gdyby udało jej się

wydostać poza granice posiadłości, ojciec natychmiast wysłałby za nią wojów.

Wszystko musiało się odbywać zgodnie z rozkazami Edwina de Godreda; biada

temu, kto próbował im się sprzeciwić.

Może to małżeństwo nie będzie takie złe, pomyślała z nadzieją Isabel, a

narzeczony okaże się życzliwym, przyjaznym mężczyzną, i zajęty doglądaniem dóbr

zostawi żonie sporo wolności. Wiedziała o przyszłym mężu tylko tyle, że jest Ir-

landczykiem i przywódcą.

- Czy jesteś gotowa, pani? - zapytała sługa Clair i dodała z konspiracyjnym

uśmiechem: - Sądzisz, że on jest przystojny?

- Na pewno nie.

- Ale z pewnością...

- Clair, skoro ojciec nie chciał się zgodzić, bym go poznała podczas ceremonii

zaręczyn, to on musi wyglądać jak demon.

- Słyszałam, że jest irlandzkim naczelnikiem. Na pewno jest bogatszy, niż

można sobie wyobrazić. Gdybym mogła, chętnie zamieniłabym się z tobą -

powiedziała z rozmarzonym uśmiechem Clair.

- Chętnie bym ci go oddała.

Niestety, to nie wchodziło w rachubę. Wyobraźnia Isabel rysowała obraz

potwora. Wiedziała, że nie powinna wydawać osądów przedwcześnie, lecz

oczekiwała najgorszego.

- Będziesz panią, żona naczelnika.

To sprawiało, że myśl o małżeństwie stawała się jeszcze trudniejsza do

zniesienia. Nie miała nic przeciwko temu, by opuścić rodzinną posiadłość, ale czego

mogła się spodziewać od irlandzkiego naczelnika? Czy był dobrym człowiekiem,

czy okrutnikiem?

- Czy on już tu jest? - zapytała ojca, wiodąc wzrokiem po twarzach

zgromadzonych.

Edwin poprowadził córkę w stronę kaplicy.

- Spotkasz go wkrótce. Moi ludzie zauważyli jego orszak.

- Szkoda, że nie zobaczyłam go podczas zaręczyn.

Isabel czuła się coraz bardziej samotna. Brakowało jej wsparcia sióstr; ojciec

nie pozwolił im uczestniczyć w ceremonii. Zauważyła dobrze ubranego mężczyznę,

który stał na dziedzińcu i rozmawiał z księdzem. Był prawie całkiem łysy, tylko

wianuszek śnieżnobiałych włosów otaczał czubek jego głowy.

- Czy to on? - zapytała.

Ojciec nie odpowiedział. Starszy mężczyzna rozejrzał się dokoła, jakby kogoś

szukał. Isabel poczuła, że policzki jej płoną. Proszę Cię, Boże, uchroń mnie przed

tym małżeństwem, modliła się w duchu. Poczuła dłoń ojca na przegubie i w chwilę

później do jej uszu dotarł stuk kopyt zbliżającego się konia. Łysy mężczyzna

dołączył do innych gości. A więc to nie był pan młody, pomyślała z ulgą. Tętent

kopyt stawał się coraz głośniejszy.

Przed gośćmi pojawił się samotny jeździec. Jego strój przypominał łachmany,

płaszcz pokryty był zaschniętym błotem, jechał jednak na smukłym czarnym

ogierze, a w ręku trzymał obnażony miecz, jakby zamierzał powalić każdego

mężczyznę, który ośmieliłby się stanąć mu na drodze. Goście rozsuwali się

pośpiesznie na boki, kobiety piszczały. Isabel serce podeszło do gardła, ale trzymała

się prosto i nie wydała żadnego dźwięku; schroniła się tylko za plecami jednego z

wojów ojca, uzbrojonego w łuk.

- Zróbcie coś! - wykrzyknęła.

Jeździec zatrzymał konia i schował miecz. Przypominał barbarzyńcę, śmiałego

i nieulękłego. Miał na sobie dziwny strój - długą błękitną tunikę sięgającą kolan,

nogawice i podarty szkarłatny płaszcz, spięty żelazną broszą. Złote bransolety na

ramionach świadczyły o jego wysokiej randze. Fakt, że jej ojciec spokojnie przyjął

przybycie nieznajomego, mógł oznaczać tylko jedno: barbarzyńca był jej

narzeczonym.

- Isabel, to jest Patrick MacEgan, władca Laochre - przedstawił Edwin.

Nie uwierzyła ojcu. Choć koń i miecz sugerowały, że przybysz to wielmoża,

on sam wyglądał, jakby przyjechał prosto z pola bitwy. Gdzie był jego orszak,

słudzy? To wszystko wydawało się jej coraz bardziej podejrzane. Rycerz zsiadł z

konia. Isabel nie spuszczała wzroku z wierzchowca. A gdyby tak uciec i poszukać

schronienia w opactwie? Może udałoby jej się tam dotrzeć.

- Czy jesteś lady Isabel de Godred? - zapytał przybysz z dziwnym akcentem.

- Tak. Czemu, przybywając na ślub, sprawiasz wrażenie, jakbyś chciał

pozabijać gości?

- Isabel! - rzekł ostro Edwin.

Rycerz przypatrywał się jej bez emocji.

- Zróbmy, co mamy do zrobienia - powiedział.

Isabel nie zamierzała do tego dopuścić. Rzuciła się w stronę konia MacEgana i

chwyciła za siodło, próbując się dźwignąć, ale męskie ramiona odciągnęły ją na bok.

Naczelnik podniósł ją do góry, jakby nic nie ważyła, i przycisnął do piersi. Sięgała

mu zaledwie do ramienia.

- Nie mogę za ciebie wyjść - powiedziała śmiało.

288. Willingham Michelle - Obca.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: