Księga 01 K. Emmerych.pdf

Ksi´ga I

Stworzenie Âwiata

Grzech i jego skutki

z ca∏oÊci

˚YWOT I BOLESNA M¢KA

PANA NASZEGO

JEZUSA CHRYSTUSA

I NAJÂWI¢TSZEJ

MATKI JEGO MARJI

wraz

Z TAJEMNICAMI STAREGO PRZYMIERZA

WED¸UG WIDZE¡ ÂWIÑTOBLIWEJ

Anny Katarzyny Emmerich

wg. zapisków

KLEMENSA BRENTANO

wydanie czwarte wznowione w roku 2002 przez

Katolickie Publikcje

“POWRÓT DO NATURY”

80-345 Gdaƒsk-Oliwa

ul. Pomorska 86/d

tel. (048-58) 556-3332

Ksi´ga I

˚YWOT I BOLESNA M¢KA

JEZUSA CHRYSTUSA

WST¢P

nna Katarzyna tak opowiada∏a o tym, co widzia∏a podczas zachwy-

cenia, b´dàc jeszcze ma∏ym dzieckiem: “Rozwa˝ajàc w piàtym czy

sóstym roku ˝ycia pierwszy artyku∏ Sk∏adu Apostolskiego: “Wierz´

wBoga Ojca Wszechmogàcego, Stworzyciela nieba i ziemi”, ró˝ne

obrazy ró˝ne obrazy o stworzeniu nieba i ziemi stan´∏y mi przed

oczyma. Widzia∏am upadek anio∏ów, stworzenie Êwiata i raju, Ada-

ma i Ewy, oraz grzeszny tych˝e upadek. Sàdzi∏am, ˝e ka˝dy cz∏o-

wiek widzi to tak samo, jak wszystkie inne przedmioty, i dlatego te˝

opowiada∏am o tym Êmia∏o rodzicom, rodzeƒstwu i przyjació∏kom;

wreszcie jednakowo˝ spostrzeg∏am, ˝e si´ ze mnie Êmiano, pytajàc

mnie, czy posiadam mo˝e ksià˝k´, w której to wszystko jest opisane.

Wtedy ani s∏ówkiem wi´cej o tych rzeczach nie wspomina∏am, sà-

dzàc, ˝e nie godzi si´ zapewne o tym mówiç. Miewa∏am te widzenia

wnocy i we dnie, w polu, w domu, chodzàc, pracujàc, wÊród rozma-

itych zatrudnieƒ. Kiedy razu pewnego, bez najmniejszego podst´pu,

o Zmartwychwstaniu Pana Jezusa inaczej mówi∏am, tj. z pewnoÊcià

iwprzekonaniu, ˝e ka˝dy inny tak samo t´ tajemnic´ pojmowaç

musi, jako ja jà pojmowa∏am, nie wiedzàc wcale, ˝e ten sposób poj-

mowania szczególnym jest moim przywilejem; inne dzieci, dziwujàc

si´ temu, wyÊmia∏y mnie i oskar˝y∏y przed nauczycielem, który

mnie surowo upomnia∏, bym sobie w przysz∏oÊci podobnych urojeƒ

nie robi∏a. Miewa∏am jednakowo˝ te wizje dalej, a patrza∏am na nie

jak dzieci´, które przypatruje si´ obrazom i je sobie t∏umaczy na

swój sposób, nie troszczàc si´ o to, co ten lub ów obraz przedstawia.

Poniewa˝ zaÊ cz´Êciej widzia∏am, ˝e te same przedmioty na

obrazach Âwi´tych w PiÊmie Âwi´tym Êwi´tym by∏y przedstawiane

w najrozmaitszy sposób, lecz bez najmniejszego uszczerbku dla wiary mojej, wi´c uwa˝a∏am te wizje mo-

je za ksià˝k´ z obrazkami, a przypatrujàc si´ tej ksià˝ce, jak najspokojniej, wzbudza∏am nast´pujàcà do-

brà intencj´; wszystko na wi´kszà chwa∏´ Bo˝à. W sprawach duchowych wierzy∏am jedynie w to, co Pan

Bóg objawi∏ i przez KoÊció∏ Swój Êwi´ty do wierzenia podaje, czy tam wyraênie napisane lub nie napisa-

ne. Nigdy te˝ w to, co w zachwyceniu widzia∏am, nie wierzy∏am tak, jak widzia∏am. Patrzy∏am na wszyst-

ko tak samo, jak przypatrywa∏am si´ rozmaitym ˝∏óbkom, które jakkolwiek by∏y rozmaite, wcale mi nie

przeszkadza∏y; w ka˝dym bowiem ˝∏óbku czeÊç oddawa∏am tej samej Boskiej Dziecinie. Tak samo te˝

rzecz si´ mia∏a z owymi obrazami, przedstawiajàcymi stworzenie nieba i ziemi i cz∏owieka; patrzàc na

nie, oddawa∏am czeÊç Panu Bogu Wszechmogàcemu, Stwórcy nieba i ziemi.

1. Upadek anio∏ów

Najpierw widzia∏am przestwór pe∏en Êwiat∏oÊci; a w tym przestworze, jako kul´ jeszcze bardziej lÊnià-

cà, podobnà do s∏oƒca i le˝àcà w s∏oƒcu, widzia∏am - tak mi si´ zdawa∏o - jednoÊç w Trójcy. Nazwa∏am to

wszystko zgodà, a widzia∏am z niej jakoby skutek; wtem powsta∏y pod owà kulà jakoby w sobie le˝àce ja-

sne ko∏a, pierÊcienie i chóry anio∏ów, niezmiernie jaÊniejàcych, pot´˝nych i pi´knych. To morze Êwiat∏oÊci

le˝a∏o jakoby s∏oƒce pod owym wy˝szym s∏oƒcem.

Z pozczàtku wszystkie te chóry wychodzi∏y z owego wy˝szego s∏oƒca jakoby w zgodzie i mi∏oÊci. Naraz

spostrzeglam, ˝e jedna cz´Êç tych wszystkich kó∏ si´ zatrzymala, zatapiajàc si´ we w∏asnà pi´knoÊç. Czu-

∏y w∏asnà rozkosz, widzia∏y ca∏à swà pi´knoÊç, zastanawia∏y si´, tylko sobà by∏y zaj´te.

Najpierw wszystkie, przej´te uwielbieniem dlaBoga, nie posiada∏y si´ od rozkoszy i radoÊci; nagle jed-

na cz´Êç, nie myÊlàc ju˝ o Bogu, zapatrzy∏a si´ we w∏asnà istot´. W tej chwili widzia∏am, jak owa ca∏a

cz´Êç chórów jaÊniejàcych upada∏a na dó∏ i si´ zaçmi∏a, widzia∏am, jak inne chóry ich miejsca zaj´∏y; nie

widzia∏am jednakowo˝, czy ich Êciga∏y, wychodzàc z formy obrazu. Tamte sta∏y spokojnie, zaj´te sobà

i spad∏y na dó∏; zaÊ te, które si´ nie zatrzyma∏y, wstàpi∏y w ich miejsce, a to wszystko nastàpi∏o od razu.

Po ich upadku widzia∏am na dole tarcz cienistà, jakoby ta tarcz by∏a ich pomieszkaniem; poznalam, ˝e

wpad∏ywe form´ niecierpliwà. Przestrzeƒ, którà odtàd zajmowa∏y, by∏a daleko mniejszà, od tej, którà b´-

dàc u góry zajmowa∏y, dlatego te˝ wydawa∏y mi si´ daleko wi´cej ÊciÊnione.

Od chwili, kiedy b´dàc dzieckiem, widzia∏am ˝e owe chóry spad∏y, we dnie i w nocy balam si´ ich dzia-

∏alnoÊci, mniemajàc zawsze, ˝e Êwiatu wiele szkodzà. Zawsze oko∏o Êwiata krà˝à, dobrze, ˝e nie majà cia-

∏a, inaczej bowiem zaçmi∏yby s∏oƒce i patrzelibyÊmy na nie jako na çmy s∏oƒca, a to by∏oby strasznie.

Zaraz po upadku widzia∏am, ˝e duchy pozosta∏e wÊród kó∏ lÊniàcych, korzy∏y si´ przed ko∏em Bo˝ym,

b∏agajàc, by to, co by∏o upad∏o, znowu by∏o naprawione. Potem widzia∏am poruszenie i dzia∏anie w w ca-

∏ym kole Êwiat∏a Bo˝ego, które dotàd sta∏o spokojnie i jak czu∏am,na t´ proÊb´ czeka∏o.

Po tej akcji chórów anielskiech przekonalam si´, ˝e odtàd mocnymi pozostaç i ju˝ wi´cej rozlecieç si´

nie mia∏y. Pozna∏am te˝, ˝e taki przeciwko nim zapad∏ wyrok odwieczny: walka mia∏a trwaç dopóty, do-

póki chóry upad∏e nie b´dà przywrócone. A ten czas wydawa∏ si´ duszy mojej niezmiernie d∏ugim, prawie

niemo˝liwym. Walka mia∏a byç na ziemi, zaÊ tam u góry, ˝adnej nie mia∏o byç wi´cej walki, tak On po-

stanowi∏.

Po takiej pewnoÊci nie mog∏am ju˝ wi´cej mieç litoÊci z szatanem, albowiem widzia∏am, ˝e z w∏asnej

z∏ej woli gwa∏tem upad∏. Tak˝e na Adama nie mog∏am si´ gniewaç; zawsze te˝ litowa∏am si´ nad nim, al-

bowiem sàdzi∏am, ˝e to wszystko by∏o przewidziane.

2. Stworzenie Êwiata

Zaraz po proÊbie pozosta∏ych chórów anielskich i po poruszeniu Bóstwa widzia∏am, jak oko∏o tarczy

cienistej na dole, po prawej stronie, ciemna powsta∏a kula.

Teraz oczy zwróci∏am bardziej ku tej ciemnej kuli na prawo od tarczy cienistej, i zdawa∏o mi si´, jako-

by si´ coraz bardziej powi´ksza∏a; widzia∏am te˝ jaÊniejàce kropki wychodzàce z masy i pokrywajàce jà,

a tu i ówdzie wyst´pujàce w szerszej, jasnej p∏aszczyênie; zarazem widzia∏am postaç odgraniczajàcego si´

làdu od wody. Potem widzia∏am na jasnych miejscach poruszenie, jakoby w nich si´ coÊ o˝ywia∏o. Widzia-

∏am te˝, jak na làdzie wyrasta∏y roÊliny, a wÊród tych roÊlin widzia∏am ˝ywe rojowisko. Poniewa˝ by∏am

dzieckiem, wi´c sàdzi∏am, ˝e te roÊliny si´ porusza∏y.

Dotychczas wszystko by∏o szare, teraz stawa∏o si´ coraz jaÊniejsze, podobne do wschodu s∏oƒca. By∏o

tak, jako si´ na ziemi nad ranem i jakoby wszystko ze snu si´ budzi∏o.

Wszystko inne z obrazu znikn´∏o. Niebo by∏o lazurowe, a s∏oƒce na nim przechodzi∏o. Widzia∏am tylko

jednà cz´Êç ziemi oÊwieconà s∏oƒcem, a ta cz´Êç by∏a bardzo pi´knà, wi´c sàdzilam, ˝e to raj.

Wszystkie zmiany na owej ciemnej kuli wydawa∏y mi si´, jakoby wyp∏ywajàce z owego najwyêszego

ko∏a Bo˝ego.

Kiedy s∏oƒce stan´∏o wy˝ej, wszystko wyglàda∏o jak nad ranem, gdy si´ ze snu budzimy; by∏ to pierw-

szy poranek, o czym ˝adna nie wiedzia∏a istota. By∏y, jakoby ju˝ istnia∏y od wieków, by∏y niewinnymi.

Gdy s∏oƒce sz∏o wy˝ej, spostrzeglam, ˝e i drzewa i roÊliny coraz wy˝ej wyrasta∏y. Woda by∏a jaÊniejszà

i Êwi´tszà, wszystkie inne kolory by∏y czystsze i jaÊniejsze wszystko by∏o niezmiernie przyjemnym; nie

by∏o te˝ ˝adnego Êladu stworzeƒ takich jakie sà dzisiaj. Wszystkie roÊliny, kwiaty i drzewa inaczej wyglà-

da∏y; teraz wszystko wyglàda jakby spustoszone i poprzekr´cane, jakby wyrodnione.

Cz´sto patrzàc w naszym ogrodzie na roÊliny i owoce, które w krajach pólnocnych wydawa∏y mi si´

wielkie, szlachetne i smaczniejsze, jak np. aprykozy, myÊlalam sobie; czym te nasze owoce sà s w porów-

naniu z owocami krajów pó∏nocnych, tym owoce krajow pólnocnych a nawet jeszcze gorsze, sà w porówna-

niu z owocami raju. Widzia∏am te˝ ró˝e bia∏e i czerwone, sàdzàc ˝e one oznaczajà m´k´ Paƒskà i zbawie-

nie. Tak˝e widzia∏am drzewa palmowe i wielkie, szerokie drzewa, rzucajàce cieƒ na wzór dachu.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: