Greene Jennifer - Narzeczony dla Czerwonego Kapturka.pdf - Greene Jennifer - LadyHenrietta

JENNIFER GREENE

Narzeczony dla

Czerwonego

Kapturka

Oryginalny tytuł: ,, A groom for Red Riding Hood”

PROLOG

Mary Ellen Barnett zatrzasnęła drzwi samochodu, podwinęła do kolan ślubną suknię i

wbiegła po schodkach do kuchni. Nie zatrzymując się nawet dla nabrania tchu, zamknęła drzwi

na klucz, zaciągnęła zasłony, otworzyła piekarnik i włączyła gaz.

Samobójstwo jest dla tchórzy, lecz to jej nie przeszkadzało. Od lat była mistrzynią w

tchórzostwie. Szczerze mówiąc, bardziej miała ochotę na morderstwo niŜ samobójstwo, ale to

teŜ było bez znaczenia. Miała juŜ dość. Naprawdę. To, co ją spotkało dzisiaj - została porzucona

przy ołtarzu - to nie pierwszy raz, kiedy zrobiła z siebie idiotkę, ale w końcu ostatni.

Mdląco słodkie opary gazu szybko wypełniły niewielką kuchnię. Za szybko. Niech to licho,

zaczynały ją dławić. Nie potrafi się tak zabić. Prędzej zwymiotuje.

Niecierpliwie zamknęła dopływ gazu, zatrzasnęła piekarnik i wypadła na zewnątrz.

Musi być jakiś inny sposób. Zerwała długi biały welon, przysiadła na stopniu i zaczerpnęła

świeŜego powietrza.

Od wybrzeŜy Georgii płynęła aromatyczna bryza. Piękno tego cholernego wieczoru zapierało

niemal dech w piersiach. Normalnie w święta BoŜego Narodzenia było zimno, mokro i ponuro,

ale nie w tym roku. Podmuch wiatru, delikatny jak pieszczota i cichy jak szept, rozwiewał jej

włosy. Na aksamitnym niebie błyszczały gwiazdy i srebrny księŜyc.

Noc była tak diabelnie cudowna, Ŝe Mary Ellen prawie nie mogła się skupić na

samobójstwie. Jednak niedoszła panna młoda była wściekle i uparcie zdeterminowana. Ile juŜ

razy popełniła kłopotliwe, haniebne, poniŜające pomyłki? Miliony. Wady jej charakteru były nie

do naprawienia. Bóg wiedział, Ŝe próbowała. I chociaŜ jej godność i szacunek dla siebie

praktycznie nie istniały, nie brakło jej wyobraźni. Sztuka polegała na tym, by zaprząc ten

płodny umysł do poszukiwania skutecznych metod samobójstwa.

Podparła brodę. Mijały minuty. Choć posępnie i uparcie skupiała się na morderczych

myślach, samobójstwo okazywało się nie takie proste.

Gaz odpadał. Wypadek samochodowy teŜ. Zbyt wielkie było ryzyko, Ŝe kogoś zrani. A jeśli

nie zginie, moŜe skończyć jako ludzka roślina, podłączona do masy urządzeń, którymi ktoś

będzie musiał się zajmować. Wykluczone. Powiesić się, to jeszcze gorzej - ktoś odnajdzie jej

makabryczne zwłoki. Uświęcona tradycją metoda podcinania sobie Ŝył miała tę samą wadę.

Zresztą Mary Ellen nienawidziła, naprawdę nienawidziła, widoku krwi.

Skoncentrowała się bardziej.

Trucizna wydała się jej wspaniałym pomysłem, ale sama myśl o wypiciu płynu do

czyszczenia kanalizacji była zbyt odraŜająca. Najłatwiej byłoby połknąć tabletki nasenne, lecz

ten sposób teŜ stwarzał pewne problemy. Zawsze miała końskie zdrowie. Jedynym lekiem, jaki

miała pod ręką, była aspiryna.

Utopienie się było pewnym rozwiązaniem, ale niezwykle trudnym. Pływała jak ryba.

Umrzeć z głodu? Mary Ellen wzniosła oczy ku niebu. To się jej nie uda. Zawsze miała wilczy

apetyt. Jeśli znajdzie coś do jedzenia, z pewnością nie zdoła się powstrzymać.

Zmarszczyła czoło. PrzecieŜ musi istnieć jakiś sposób.

Jakaś efektywna metoda samobójstwa. Coś czystego i wyglądającego na wypadek. Wszyscy

w mieście wiedzieli, Ŝe jest załamana po dzisiejszej panicznej ucieczce z kościoła, więc wypadek

w wyniku nieostroŜności będzie zrozumiały. Nie chciała, by ktoś obwiniał o to siebie. Nikogo w

Ŝyciu świadomie by nie skrzywdziła.

Ale, niech to diabli, nie przychodziło jej na myśl nic, co spełniałoby te kryteria.

Im dłuŜej myślała, tym pewniejszy wydawał się nieprzyjemny wniosek, Ŝe jednak, do diabła,

musi pozostać przy Ŝyciu.

Ledwie dotarła do niej ta posępna myśl, gdy na jej miejscu pojawiła się alternatywa. MoŜe

uciec. Jeśli była takim tchórzem, by myśleć o samobójstwie - a była - nie powinna się wahać

przed ucieczką od swoich kłopotów. Nikt za nią nie zatęskni, a wszyscy odetchną z ulgą. Od

przyjścia na świat była głównym problemem dla wszystkich, których kochała. A łatwiej zdoła

przeŜyć to ostatnie fiasko i poniŜenie, jeśli sama usunie się ze sceny.

Pomysł ucieczki coraz bardziej się jej podobał. To moŜe zrobić. Zniknie. Stanie się kimś

innym. Wyjedzie tam, gdzie nikt jej nie zna i nie ma pojęcia o tym, co zrobiła ze swoim

Ŝyciem.

Najlepiej, gdyby to było miejsce bez męŜczyzn. Po raz ostatni zrobiła z siebie idiotkę wobec

jakiegokolwiek faceta. Ale ten drobny szczegół stanowił raczej wyzwanie niŜ problem. Na

ogromnych połaciach Stanów Zjednoczonych z pewnością istnieje miejsce bez męŜczyzn.

Po prostu musi je znaleźć.

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Steve Rawlings pchnął drzwi do knajpy Samsona i otrzepał śnieg z butów. Światło

zakłuło go w oczy. Ściągnął rękawice, czapkę i odruchowo skierował się do stolika w tyle sali.

Tak jak się spodziewał, przy barze było tłoczno. Ludzie nie mieli nic do roboty w mroczną,

śnieŜną, poniedziałkową noc w Eagle Falls. Mogli tylko pić i dyskutować głośno o meczu.

Na ekranie czarno-białego telewizora nad barem szalały Lwy. Obraz był nieostry; nie

najlepszy odbiór to rzecz zwykła w tym odizolowanym zakątku Półwyspu Michigan. Równie

zwykła jak płynące szerokim strumieniem piwo. Kilku ludzi obejrzało się na przechodzącego

Steve'a. Nikt nie skinął mu głową, nie poprosił, Ŝeby się przysiadł. Pewnie przewróciłby się z

wraŜenia, gdyby ktoś spróbował. Jego praca dawała mu popularność roznoszącej zarazę piranii.

Był do tego przyzwyczajony. Jak dotąd, chłopcy obchodzili go z daleka, lecz nie okazywali

wrogości. Do licha, bywał juŜ w miejscach, gdzie ludzie witali go dubeltówką.

Chuchając w dłonie, usiadł na wytartej sosnowej ławie. Na zewnątrz panował mróz.

Pracował na dworze prawie sześć godzin. Buty pokrył mu lód, palce zdrętwiały, a w

brzuchu burczało z głodu. Niezgrabnie rozpiął i zsunął z ramion kurtkę. Schylił głowę i wtedy

usłyszał miękki kobiecy głos. Podniósł wzrok.

Oczywiście, były kobiety w Eagle Falls, tyle Ŝe w niewielkiej liczbie. Mieszkało tutaj

najwyŜej kilkuset ludzi. Letnie domki i myśliwskie chatki o tej porze roku były zabite

deskami. Nawet tartaki zamykano na zimę. Stałych mieszkańców było niewielu. Ten region

przyciągał miłośników pustkowi, samotników i niektóre rodziny. Nie było tu samotnych kobiet,

a to z oczywistego powodu, Ŝe niewiele rzeczy mogło tu zainteresować samotną kobietę.

A zwłaszcza młodą kobietę, taką jak ona.

WyróŜniała się niczym róŜa wśród chwastów. Na twarzy nie miała ani jednej zmarszczki -

musiała być poniŜej trzydziestki - i mierzyła jakieś metr sześćdziesiąt pięć. Krótko ścięte i

proste jasnobrązowe włosy lśniły jedwabiście. Trudno było ją nazwać klasyczną pięknością,

raczej miłą i uroczą dziewczyną. Miała zadarty nosek, dołki w brodzie i ciemne brwi nad

wielkimi, zdumiewająco niebieskimi oczami. Małe usta o kształcie luku były pozbawione

szminki i róŜowe jak płatek peonii.

Steve roztarł zmarznięte ręce i uwaŜnie ją obserwował. Była ubrana w luźną flanelową

koszulę narzuconą na czarny golf i dŜinsy. Rzeczy wyglądały na nowe: dŜinsy wciąŜ były

sztywne, a buty błyszczące. Materiał spodni ciasno opinał ładną pupę. MęŜczyzna musiałby być

teŜ jednocześnie ślepy i głupi, Ŝeby nie zauwaŜyć, jak przepiękne piersi okrywał golf.

Nie miał pojęcia, co ona moŜe tu robić.

Samson, właściciel baru, był juŜ stary i cierpiał na artretyzm. Steve rozumiał, dlaczego ten

sknera wynajął kogoś do pomocy, tyle Ŝe nie miał pojęcia, skąd wzięła się ta dziewczyna.

MoŜliwe, Ŝe pracowała juŜ jako barmanka lub kelnerka, ale czemuś w to wątpił. Marszcząc

brwi, obserwował, jak niezgrabnie niesie cięŜką tacę. Niezdarne Ŝonglowanie kuflami piwa

sugerowało całkowity brak doświadczenia w wykonywanym zawodzie.

Fred Claire wykorzystał fakt, Ŝe miała zajęte ręce, i klepnął ją w pośladek, mrugając przy tym

do kolegów. Rumieniec pokrył jej policzki. Kufel przewrócił się i popłynęło piwo. Taca

stuknęła o stół.

Steve podrapał się po brodzie. Szóstym zmysłem wyczuwał kłopoty. Pielęgnacja tego

zmysłu była w jego pracy warunkiem koniecznym. W tym przypadku nie wyczuł niczego.

Dziewczyna nie zachowywała się prowokacyjnie, lecz jeśli sądziła, Ŝe w takim miejscu nie

będzie zwracała na siebie uwagi, musiała być niepoprawną marzycielką. Większość męŜczyzn

była w średnim wieku, spora ich część miała Ŝony, raczej Ŝaden nie był typem Don Juana, ale

do licha, nowa, młoda i ładna kobieta podwyŜszyła ich poziom testosteronu. To, Ŝe chłopcy będą

ją zaczepiać, było równie pewne jak konflikty na Bliskim Wschodzie.

Od zatłoczonego stolika przy drzwiach rozległ się rubaszny śmiech. Fred i jego kumple,

najwyraźniej pili juŜ od kilku godzin i teraz robili zamieszanie z powodu rozlanego piwa.

Rumieniec na policzkach dziewczyny gwałtownie pociemniał.

WciąŜ wzburzona, uniosła głowę i wtedy go dostrzegła. Gdy tylko wymknęła się od

tamtego stolika, podeszła i otworzyła bloczek.

- Przepraszam, Ŝe musiał pan czekać. Co podać?

- Kawę. I parę steków, jeśli Samsonowi jeszcze jakieś zostały. Krwiste.

Zanotowała zamówienie.

- Parę steków? - powtórzyła, podnosząc nagle głowę.

- Parę. To znaczy dwa - potwierdził.

Wtedy przyjrzała mu się uwaŜnie. Kiedy siedział, nie mogła dostrzec, Ŝe ma prawie metr

dziewięćdziesiąt wzrostu, lecz jej wzrok przesunął się po szerokich ramionach i klatce

piersiowej. Nie była pierwszą kobietą, która tak na niego patrzyła. To nie wina Steve'a, Ŝe

zwracał powszechną uwagę. Jego wzrost i budowa futbolisty sprawiały, Ŝe trudno by mu było

ukryć się w tłumie. Włosy miał kruczoczarne, oczy niebieskie, gładką zaróŜowioną skórę, a

wszystko to w kłopotliwy sposób zwracało uwagę kobiet. Ale nie jej. Zerknęła tylko na jego

twarz i ramiona, po czym spuściła wzrok. Szybko. Zapisała pilnie „dwa" i podkreśliła.

- Widzę, Ŝe niełatwo będzie pana nakarmić. DołoŜę kilka ziemniaków i sądzę, Ŝe na

zapleczu znajdzie się jeszcze kawałek jabłecznika...

- Wspaniale.

- Kawę czarną czy ze śmietanką?

- Czarna wystarczy.

- W porządku. Zaraz podaję.

Odwróciła się, nie patrząc na niego. On jednak miał dość czasu, by przyjrzeć się tej kobiecie z

bliska. Kiedy z jej policzków zniknął rumieniec, ujrzał skórę bladą jak kość słoniowa.

Greene Jennifer - Narzeczony dla Czerwonego Kapturka.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: