DYREKTYWA RADY
z dnia 12 grudnia 1991 roku
w sprawie odpadów niebezpiecznych
(91/689/EWG)
RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
biorąc pod uwagę Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, a szczególnie art. 130s tego Traktatu,
biorąc pod uwagę projekt Komisji[1],
biorąc pod uwagę opinię Parlamentu Europejskiego[2],
biorąc pod uwagę opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego[3],
zważywszy, że w dyrektywie Rady 78/319/EWG z dnia 20 marca 1978 roku w sprawie odpadów toksycznych i niebezpiecznych[4] ustanowiono zasady Wspólnoty dotyczące usuwania odpadów niebezpiecznych; zważywszy, że w celu uwzględnienia doświadczenia zyskanego w czasie wprowadzania w życie tej dyrektywy przez państwa członkowskie konieczna jest zmiana zasad i zastąpienie dyrektywy 78/319/EWG niniejszą dyrektywą;
zważywszy, że uchwała Rady z dnia 7 maja 1990 roku w sprawie polityki w zakresie odpadów[5] i program działania Wspólnot Europejskich w dziedzinie ochrony środowiska, który był przedmiotem uchwały Rady Wspólnot Europejskich i przedstawicieli rządów państw członkowskich spotykających się na forum Rady, z dnia 19 października 1987 roku w sprawie kontynuacji i wprowadzania w życie polityki Wspólnoty Europejskiej i programu działania w dziedzinie ochrony środowiska (na lata 1987 do 1992)[6] przewidują działania Wspólnoty mające na celu poprawę warunków, w jakich odpady niebezpieczne są usuwane i zagospodarowywane;
zważywszy, że ogólne zasady stosujące się do gospodarowania odpadami, które zostały określone dyrektywą Rady 75/442/EWG z dnia 15 lipca 1975 roku w sprawie odpadów[7] ze zmianami wprowadzonymi przez dyrektywę Rady 91/156/EWG[8] stosują się także do gospodarowania odpadami niebezpiecznymi;
zważywszy, że właściwe gospodarowanie odpadami niebezpiecznymi narzuca konieczność dodatkowych, surowszych zasad aby uwzględnić szczególny charakter takich odpadów;
zważywszy, że jest konieczne, aby w celu poprawy skuteczności gospodarowania odpadami niebezpiecznymi we Wspólnocie używać precyzyjnej i jednolitej definicji odpadów niebezpiecznych, opartej na doświadczeniu;
zważywszy, że konieczne jest zapewnienie, by usuwanie i operacje odzyskiwania odpadów niebezpiecznych były kontrolowane w możliwie najpełniejszy sposób;
zważywszy, że dostosowanie postanowień niniejszej dyrektywy do postępu naukowego i technicznego musi być możliwie szybkie; zważywszy, że komitet ustanowiony przez dyrektywę 75/442/EWG musi być także upoważniony do dostosowania postanowień tej dyrektywy do takiego postępu,
PRZYJĘŁA NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Artykuł 1
1. Celem niniejszej dyrektywy, opracowanej zgodnie z art. 2 ust. 2 dyrektywy 75/442/EWG, jest zbliżenie aktów prawnych państw członkowskich w sprawie kontrolowanej gospodarki odpadami niebezpiecznymi.
2. Z zastrzeżeniem postanowień niniejszej dyrektywy, dyrektywa 75/442/EWG będzie się stosować do odpadów niebezpiecznych.
3. Określenie "odpadów" i inne terminy użyte w niniejszej dyrektywie będą określeniami z dyrektywy 75/442/EWG.
4. Dla potrzeb niniejszej dyrektywy "odpady niebezpieczne" oznaczają:
– odpady znajdujące się w wykazie, który ma być przygotowany zgodnie z procedurą określoną w art. 18 dyrektywy 75/442/EWG na podstawie załączników I i II do niniejszej dyrektywy, nie później niż sześć miesięcy przed wprowadzeniem w życie niniejszej dyrektywy. Odpady te muszą się charakteryzować jedną lub więcej właściwościami wyszczególnionymi w załączniku III. W wykazie tym zostaną uwzględnione pochodzenie i skład odpadów oraz, w razie konieczności, dopuszczalne wartości stężenia. Wykaz ten będzie poddawany okresowemu przeglądowi i, w razie konieczności, w drodze takiej samej procedury zmieniany[9],
– wszelkie inne odpady, co do których państwo członkowskie uważa, że wykazują którąkolwiek z cech wyliczonych w załączniku III. O takich przypadkach należy powiadomić Komisję, przy czym będą one poddawane przeglądowi zgodnie z procedurą określoną w art. 18 dyrektywy 75/442/EWG w celu dostosowania tego wykazu.
5. Odpady bytowe będą wyłączone z zakresu tej dyrektywy. Rada ustanowi, na projekt Komisji, konkretne zasady uwzględniające szczególny charakter odpadów bytowych nie później niż do końca 1992 roku.
Artykuł 2
1. Państwa członkowskie podejmą konieczne działania w celu wprowadzenia wymagania aby odpady były rejestrowane i identyfikowane w każdym miejscu, gdzie odbywa się składowanie (zatapianie) odpadów.
2. Państwa członkowskie podejmą konieczne działania w celu postawienia wymogu, aby zakład lub przedsiębiorstwo, które usuwa, prowadzi operacje odzyskiwania, zbiera lub transportuje niebezpieczne odpady, nie mieszały różnych kategorii odpadów niebezpiecznych lub by nie mieszały odpadów niebezpiecznych z odpadami, które nie są niebezpieczne.
3. Przez derogację ust. 2, mieszanie odpadów niebezpiecznych z innymi odpadami niebezpiecznymi lub innymi odpadami może być dozwolone tylko tam, gdzie są przestrzegane warunki określone w art. 4 dyrektywy 75/442/EWG, a w szczególności dla potrzeb poprawy bezpieczeństwa podczas usuwania lub odzyskiwania. Operacja taka będzie przedmiotem pozwolenia, o którym mowa w art. 9. 10 i 11 dyrektywy 75/442/EWG.
4. Odpady, które zostały już zmieszane z innymi odpadami, substancjami lub materiałami, winny być rozdzielone, jeżeli jest to technicznie i ekonomicznie wykonalne i gdzie jest to konieczne, by przestrzegać art. 4 dyrektywy 75/442/EWG.
Artykuł 3
1. Derogacja, o której mowa w art. 11 ust. 1 pkt (a) dyrektywy 75/442/EWG, dotycząca wymogu pozwolenia dla obiektów lub przedsiębiorstw, które prowadzą usuwanie odpadów we własnym zakresie, nie będzie stosować się do odpadów niebezpiecznych objętych niniejszą dyrektywą.
2. Zgodnie z art. 11 ust. 1 pkt (b) dyrektywy 75/442/EWG państwa członkowskie mogą uchylić art. 10 tej dyrektywy dla obiektu lub przedsiębiorstwa, które prowadzi operacje odzysku odpadów objętych niniejszą dyrektywą, jeżeli:
– państwo członkowskie przyjmie ogólne zasady wyszczególniające rodzaj i ilość odpadów i określające konkretne warunki (wartości dopuszczalne dla zawartości substancji niebezpiecznych w odpadach, wartości dopuszczalne emisji, rodzaj działalności) a także inne konieczne wymogi prowadzenia różnych form odzyskiwania
oraz
– rodzaje i ilości odpadów oraz metody odzyskiwania są takie, że warunki wyszczególnione w art. 4 dyrektywy 75/442/EWG są spełnione.
3. Obiekty lub przedsiębiorstwa, o których mowa w ust. 2, zostaną zarejestrowane przez kompetentne władze.
4. Jeśli państwo członkowskie zamierza wykorzystać postanowienia ust. 2, to zasady, o których mowa w tym ustępie, zostaną przesłane Komisji nie później niż trzy miesiące przed ich wejściem w życie. Komisja przeprowadzi konsultacje z państwami członkowskimi. W świetle tych konsultacji Komisja zaproponuje, by zasady te zostały ostatecznie uzgodnione zgodnie z procedurą określoną w art. 18 dyrektywy 75/442/EWG.
Artykuł 4
1. Artykuł 13 dyrektywy 75/442/EWG będzie się także stosować do wytwórców odpadów niebezpiecznych.
2. Artykuł 14 dyrektywy 75/442/EWG będzie się także stosować do wytwórców odpadów niebezpiecznych oraz do wszystkich zakładów i przedsiębiorstw transportujących odpady niebezpieczne.
3. Rejestry, o których mowa w art. 14 dyrektywy 75/442/EWG, muszą zostać zachowane na okres co najmniej trzech lat, z wyjątkiem przypadku zakładów i przedsiębiorstw transportujących odpady niebezpieczne, które muszą przechowywać takie rejestry przynajmniej przez 12 miesięcy. Dokumentacja dowodowa przeprowadzenia działań w zakresie zagospodarowania musi być dostarczona na żądanie kompetentnych organów władzy lub też poprzedniego posiadacza.
Artykuł 5
1. Państwa członkowskie podejmą wszystkie konieczne działania, by zapewnić odpowiednie opakowanie i oznakowanie odpadów w trakcie zbierania, transportowania i tymczasowego magazynowania, zgodnie z obowiązującymi normami międzynarodowymi i normami Wspólnoty.
2. W przypadku odpadów niebezpiecznych kontrole dotyczące operacji zbierania i transportowania, przeprowadzane na podstawie art. 13 dyrektywy 75/442/EWG, będą w większym stopniu obejmować pochodzenie i miejsce przeznaczenia takich odpadów.
3. Jeżeli odpady niebezpieczne są transportowane, będzie im towarzyszyć formularz identyfikacyjny zawierający szczegółowe informacje wyszczególnione w części A załącznika I do dyrektywy Rady 84/631/EWG z dnia 6 grudnia 1984 roku w sprawie nadzoru i kontroli na obszarze Wspólnoty Europejskiej transgranicznego przesyłania odpadów niebezpiecznych[10], z ostatnimi zmianami wprowadzonymi przez dyrektywę 86/279/EWG[11].
Artykuł 6
1. Jak przewidziano w dyrektywie 75/442/EWG, kompetentne władze opracują, oddzielnie lub w ramach ich ogólnych planów gospodarowania odpadami, plany gospodarowania odpadami niebezpiecznymi oraz udostępnią te plany do publicznej wiadomości.
2. Komisja porówna te plany, a w szczególności metody usuwania i odzyskiwania. Komisja udostępni te plany tym kompetentnym władzom państw członkowskich, które się o nie zwrócą.
Artykuł 7
W przypadku nadzwyczajnego zagrożenia lub poważnego niebezpieczeństwa, państwa członkowskie podejmą wszelkie konieczne działania, w tym także, jeśli to odpowiednie, czasowe derogacje od niniejszej dyrektywy, aby zapewnić, że z odpadami niebezpiecznymi postępuje się w ten sposób, by nie stanowiły one zagrożenia dla ludności lub dla środowiska. Państwo członkowskie poinformuje Komisję o wszelkich takich derogacjach.
Artykuł 8
1. W kontekście sprawozdania przewidzianego w art. 16 ust. 1 dyrektywy 75/442/EWG oraz na podstawie kwestionariusza przygotowanego zgodnie z tym artykułem państwa członkowskie prześlą Komisji sprawozdania na temat wprowadzania w życie niniejszej dyrektywy.
2. Oprócz raportu zbiorczego, o którym mowa w art. 16 ust. 2 dyrektywy 75/442/EWG, Komisja będzie przekazywać co trzy lata Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat wprowadzania w życie niniejszej dyrektywy.
3. Ponadto, do dnia 12 grudnia 1994 roku, państwa członkowskie prześlą Komisji następujące informacje odnośnie każdego obiektu lub przedsiębiorstwa, które przeprowadza usuwanie i/lub odzyskiwanie odpadów niebezpiecznych, zasadniczo na rzecz osób trzecich i które mogą tworzyć część zintegrowanej sieci, o której mowa w artykule dyrektywy 75/442/EWG:
– nazwa i adres,
– użyta metoda obróbki odpadów,
– rodzaje i ilości odpadów, które mogą zostać poddane obróbce.
Raz w ciągu roku państwa członkowskie będą informować Komisję o wszelkich zmianach tych informacji.
Komisja udostępni te informacje na żądanie kompetentnym władzom w państwach członkowskich.
Forma, w której informacje zostaną przedstawione Komisji zostanie uzgodniona zgodnie z procedurą określoną w art. 18 dyrektywy 75/442/EWG.
Artykuł 9
Zmiany konieczne, by dostosować załączniki do niniejszej dyrektywy do postępu naukowego i technicznego oraz aby zmienić wykaz odpadów, o którym mowa w art. 1 ust. 4 zostaną przyjęte zgodnie z procedurą określoną w art. 18 dyrektywy 75/442/EWG.
Artykuł 10
1. Państwa członkowskie wprowadzą w życie ustawy i inne akty normatywne oraz decyzje administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy przed dniem 12 grudnia 1993 roku. Powiadomią o tym niezwłocznie Komisję.
2. Kiedy państwa członkowskie przyjmą te działania, będą one zawierać odsyłacz do niniejszej dyrektywy lub będzie im towarzyszyć taki odsyłacz w chwili ich oficjalnego opublikowania. Sposoby sformułowania takiego odsyłacza zostaną określone przez państwa członkowskie.
3. Państwa członkowskie przekażą Komisji teksty przyjętych przez nie regulacji prawnych w ustawodawstwie krajowym dotyczących niniejszej dyrektywy.
Artykuł 11
Niniejszym uchyla się dyrektywę 78/319/EWG, z mocą od dnia 12 grudnia 1993 roku.
Artykuł 12
Niniejsza dyrektywa jest adresowana do państw członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 12 grudnia 1991 roku.
W imieniu Rady
Przewodniczący
J.G.M. ALDERS
ZAŁĄCZNIK I
Kategorie lub rodzaje odpadów wymienione według ich charakteru lub działalności, wskutek której powstały[12] (odpady mogą mieć postać cieczy, szlamu lub mogą występować w stanie stałym)
ZAŁĄCZNIK I.A
Odpady wykazujące którąkolwiek z właściwości wyszczególnionych w załączniku III i składające się z:
1. Substancji pochodzenia anatomicznego, odpadów szpitalnych i innych odpadów klinicznych.
2. Środków farmaceutycznych, leków i związków stosowanych w weterynarii.
3. Środków do konserwacji drewna.
4. Biocydów i środków fitofarmaceutycznych.
5. Pozostałości substancji stosowanych jako rozpuszczalniki.
6. Substancji chlorowcoorganicznych nie stosowanych jako rozpuszczalniki z wyjątkiem obojętnych materiałów polimeryzowanych.
7. Soli do odpuszczania zawierających cyjanki.
8. Olejów mineralnych i substancji olejowych (np. szlamy z obróbki skrawaniem).
9. Mieszanin olej/woda, węglowodór/woda, emulsje.
10. Substancji zawierających PCB i PCT (np. dielektryki itp.).
11. Materiałów smolistych powstających wskutek rafinowania, destylacji oraz jakiejkolwiek obróbki pirolitycznej (np. pozostałości podestylacyjne itp.).
12. Tuszów, barwników, pigmentów, farb, lakierów, pokostów.
13. Żywic, lateksu, plastyfikatorów, klejów/spoiw.
14. Substancji chemicznych powstających w wyniku badań naukowych i działalności rozwojowej oraz działalności dydaktycznej, które nie są zidentyfikowane i/lub są nowe, i których skutki działania na człowieka i/lub środowisko są nieznane (np. pozostałości laboratoryjne itp.).
15. Środków pirotechnicznych i innych materiałów wybuchowych.
16. Chemikaliów stosowanych w fotografii oraz materiałów do obróbki.
17. Wszelkich materiałów zanieczyszczonych dowolną pochodną polichlo- rowanego dwubenzofuranu.
18. Wszelkich materiałów zanieczyszczonych dowolną pochodną polichlo- rowanej dwubenzo-p-dioksyny.
ZAŁĄCZNIK I.B
Odpady, które zawierają którykolwiek ze składników wyliczonych w załączniku II i mają którąkolwiek z właściwości wyliczonych w załączniku III, i składające się z:
19. Mydeł, tłuszczów, wosków pochodzących ze zwierząt lub roślin.
20. Niechlorowcowanych substancji organicznych nie używanych jako roz- puszczalniki.
21. Nieorganicznych substancji nie zawierających metali lub związków metali.
22. Popiołów i/lub żużli (hutniczych).
23. Gleby, piasku, gliny, w tym urobku z pogłębiania.
24. Soli hartowniczych nie zawierających cyjanków.
25. Pyłu metalicznego, proszków.
26. Zużytych materiałów katalitycznych.
27. Cieczy lub szlamów zawierających metale lub związki metali.
28. Pozostałości z operacji usuwania zanieczyszczeń (np. pyły z filtrów workowych itp.), z wyjątkiem (29), (30) i (33).
29. Szlamów ze skruberów.
30. Szlamów z zakładów uzdatniania wody.
31. ...
strikerlg