Edward Balcerzan - Pobyt.pdf - Balcerzan Edward - wpechowy

Aby rozpocząć lekturę,

kliknij na taki przycisk ,

który da ci pełny dostęp do spisu treści książki.

Jeśli chcesz połączyć się z Portem Wydawniczym

LITERATURA.NET.PL

kliknij na logo poniżej.

EDWARD BALCERZAN

POBYT

Tower Press 2000

Świat wtłacza się w nas,

cokolwiek chcemy wydobyć.

Witold Wirpsza

KRWISTY

Atak furii nie powinien był już nastąpić powtórnie.

Pozostawałem pod wrażeniem krwistego bydlaka, jakim był w swej istocie Mawka. Pod-

dałem go bezwzględnej rewizji, z a w a r ł w sobie, tak pomyślałem, tę przeklętą szablę, któ-

rej obiecał był nie brać. Naturalnie, można nie wierzyć, że ktoś tego wzrostu co Mawka może

nie tylko swobodnie chodzić, ale nawet jeździć na rowerze i tańczyć, nie rozstając się z ukrytą

w spodniach autentyczną ułańską szablą. Przyciskał ją pasem do biodra, a rękojeść zasłaniał

marynarką.

– Teraz będziesz we mnie ordynarnie wmawiał, że nie warto brać szabli – warknął. – Po-

wiesz, że opłaca się sztylet?

Jak go mogłem zbyć kiepskim żartem? Na zły dowcip mieliśmy przecież swój gest czy też

„mig”, ilekroć porozumiewaliśmy się na migi: prawą ręką na wysokości policzka wykony-

wało się ruch kręcenia korbki, podczas gdy lewa dłoń, zachowując kształt szczęki, oddalała

się z wolna od podbródka. Gest oznaczał „wysuwanie brody”, czyli spalony dowcip albo „lut-

kowy kawał”; miał przywodzić na myśl twarz Lutka Hejżesza, chłopca kościstego, bez po-

czucia humoru. – Po co sztylet? – zapytałem. – Kogo byśmy tak chcieli rżnąć?

Sfałdował czoło. Pomyślałem, że z nim trzeba postępować umiejętnie jak z kryształkiem

detektorowym, trzeba długo odczytywać tę twarz w szarym cieniu, by wymacać jak druci-

kiem czuły punkt w załamaniu którejś bruzdy.

– Myślisz, że co? Mało chuliganów? – powiedział Mawka.

Znalazłem sposób. Pochyliłem się nad biurkiem i chwyciłem wargami koniec gumowego

węża, który wystawał ze sterty książek. Wąż, wmontowany tu przed paroma miesiącami,

prowadził zawiłą drogą: pod maszyną do szycia, za regałami do butli na kaflowym piecu. W

butli stało wino porzeczkowe. Piłem, a Mawka stał za moimi plecami, prawdopodobnie śle-

dził falowanie wina. Szydził ze mnie, przygotowywał pokazowe picie.

– W pierwszej turze do ilu? – zapytałem, zanim skończył z winem. – Do stu? – nie miał

czasu na przemyślenie kontrataku, już robiłem przysiady. Oddychał otwartymi ustami, zlizy-

wał z palców wino, liczył moje kucnięcia. A stał bardzo blisko. Szabla w spodniach defor-

mowała kształt jego lewej nogi. – Teraz ty, do stu pięćdziesięciu – powiedziałem. Byłem pe-

wien, że nie zdejmie marynarki. Mawka nawet na boisku, gdy grał w szczypiorniaka, biegał w

swym pomiętym granatowym garniturze. Ale musiał wydostać szablę. Wyniosłem ją do

kuchni. Poprosiłem go, by tymczasem liczył sam swoje przysiady. Zapewniłem go, że wierzę

w jego uczciwość i honor. Mawka lubił terminy zaczerpnięte z etyki. Prowokował rozmowy

na ten temat, odnosiłem wrażenie, że szczególnie łapczywie wychwytuje z moich wypowiedzi

sądy szlachetne i najmniej sprawdzalne. Dziś rano, gdy zrywaliśmy agrest na działce, potem

jedliśmy ogórki z brudną solą, miałem sposobność, by się o tym przekonać. Mawka, w sięga-

jących do kolan spodenkach, stał na dachu budki. Takie spodnie nazywało się w tym czasie,

w którym Mawkę poznałem, „dynamówami”. Mawka sterczał na dachu, widziałem go z krza-

ka agrestu, między dojrzałymi owocami – okruchami tłuczonej cegły w soplach lodu. Naraz

Edward Balcerzan - Pobyt.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: