Wszystkie pisma św. Klary z Asyżu (tylko tekst).pdf

PISMA ŚW. KLARY Z ASYŻU

REGUŁA ŚW. KLARY DZIEWICY

P OCZĄTEK BULLI : Biskup Innocenty sługa sług Bożych, zasyła pozdrowienie

i błogosławieństwo apostolskie umiłowanym w Chrystusie córkom, opatce Klarze i innym

siostrom klasztoru św. Damiana w Asyżu.

Stolica Apostolska przychyla się zwykle do pobożnych pragnień proszących i udziela

łaskawego poparcia ich słusznym prośbom. Zwróciłyście się do nas z pokorną prośbą,

abyśmy wzmocnili naszą powagą apostolską waszą regułę, według której macie żyć wspólnie

w duchowej jedności, zachowując ślub najwyższego ubóstwa. Regułę tę daną wam przez

świętego Franciszka i przez was dobrowolnie przyjętą, nasz czcigodny brat, biskup Ostii

i Velletry, uznał za godną zatwierdzenia, jak o tym mówi jasno list tegoż biskupa.

Przychylając się więc do waszych pełnych szacunku próśb, aprobujemy decyzją tegoż

biskupa, potwierdzamy powagą apostolską i mocą niniejszego pisma obwarowujemy. Treść

tego listu przytaczamy tu dosłownie, brzmi on tak:

„Rainald, z miłosierdzia Bożego biskup Ostii i Velletry, najdroższej w Chrystusie

matce i córce, Pani Klarze, opatce klasztoru św. Damiana w Asyżu, i jej siostrom, tak

obecnym jak przyszłym, zasyła pozdrowienie i ojcowskie błogosławieństwo.

Umiłowane córki w Chrystusie, wzgardziłyście przepychem i przyjemnościami świata

i wstępując w ślady samego Chrystusa i Jego najświętszej Matki wybrałyście życie

w klauzurze i w ubóstwie, aby wolnym sercem służyć najwyższemu Panu. Dlatego my,

polecając Panu wasze święte postanowienia, pragniemy udzielić waszym świętym

pragnieniom łaskawego poparcia z całą ojcowską życzliwością.

Przychylając się do waszych pobożnych próśb, sposób życia w świętej jedności

i najwyższym ubóstwie, który podał wam święty wasz Ojciec Franciszek, powagą Ojca

świętego i własną wam wszystkim w tym klasztorze przebywającym i tym, które po was

przyjdą, niniejszym pismem zatwierdzamy na zawsze.

Oto tekst reguły:

[R OZDZIAŁ 1]

W I MIĘ P AŃSKIE ZACZYNA SIĘ REGUŁA ŻYCIA SIÓSTR UBOGICH

1Oto jest reguła życia zakonu sióstr ubogich, założonego przez świętego Franciszka:

2zachowywać świętą Ewangelię Pana naszego Jezusa Chrystusa, żyjąc w posłuszeństwie, bez

własności i w czystości.

3Klara, niegodna służebnica Chrystusa i roślinka świętego Ojca Franciszka, przyrzeka

posłuszeństwo i szacunek papieżowi Innocentemu i jego prawnym następcom, jak również

Kościołowi Rzymskiemu. 4I jak na początku swego nawrócenia wraz ze swymi siostrami

przyrzekła posłuszeństwo świętemu Franciszkowi, tak też obiecuje zachowywać je

nieskazitelnie wobec jego następców. 5Również inne siostry są zawsze zobowiązane do

posłuszeństwa następcom świętego Franciszka, Siostrze Klarze i innym opatkom prawnie po

niej wybranym.

[R OZDZIAŁ 2]

K ANDYDATKI I SPOSÓB ICH PRZYJMOWANIA

1Jeśli jaka osoba za Bożym natchnieniem przyjdzie do nas, chcąc przyjąć nasze życie,

opatka jest zobowiązana zapytać wszystkie swoje siostry o zgodę; 2jeśli większość sióstr się

zgodzi, może ją przyjąć, po uzyskaniu pozwolenia kardynała protektora. 3Przed przyjęciem

niech ją sama wybada lub komu innemu każe wybadać z zakresu wiary katolickiej

i sakramentów Kościoła.

4Jeśli kandydatka wierzy w to wszystko i chce wiernie wyznawać i zachowywać

wytrwale aż do śmierci; 5jeśli męża nie ma albo – jeśliby miała – ten wstąpił już do zakonu

z upoważnienia biskupa diecezjalnego i złożył ślub czystości; 6jeśli także podeszły wiek lub

słaby stan zdrowia albo tępota umysłu nie przeszkadza jej w zachowaniu naszego życia,

7wtedy należy jej wyłożyć starannie zasady naszego życia.

8Jeśli kandydatka się nadaje, trzeba jej powiedzieć słowa świętej Ewangelii, aby poszła

i sprzedała wszystko co ma, i starała się rozdać to ubogim (por. Mt 19, 21). 9Jeśli nie może

tego uczynić wystarczy jej dobra wola.

10Ani opatka, ani inne siostry nie powinny się zajmować dobrami doczesnymi

kandydatki, tak, żeby mogła ona swobodnie nimi rozporządzać zgodnie z natchnieniem, jakie

otrzyma od Pana. 11Gdyby jednak prosiła o radę, należy ją posłać do jakiś osób roztropnych

i bojących się Boga (por. Dz 13, 16), aby za ich poradą rozdała swe dobra ubogim. 12Potem,

po obcięciu włosów i zdjęciu ubrania świeckiego, opatka da jej trzy tuniki i płaszcz. 13Od tej

pory nie wolno jej wychodzić z klasztoru bez pożytecznego, rozumnego, wyraźnego

i wiarygodnego powodu. 14Po roku próby niech będzie dopuszczona do posłuszeństwa,

przyrzekając zachowywać na zawsze życie i regułę naszego ubóstwa.

15W czasie próby żadna nie powinna otrzymać welonu. 16Siostrymogą nosić fartuchy

dla schludności i ułatwienia w pracy i w posługiwaniu. 17Opatka niech roztropnie zaopatruje

je w odzież według osobistych potrzeb, miejsca, pory roku i klimatu, jak tego konieczność

będzie wymagała.

18Młodym dziewczętom, które zostały przyjęte do klasztoru przed osiągnięciem

przepisanego wieku, należy obciąć włosy 19i po zdjęciu ubrania świeckiego nałożyć suknię

podobną do zakonnej, według uznania opatki. 20Po dojściu zaś do odpowiedniego wieku,

niech otrzymają tunikę jak inne i złożą profesję.

21Dla nich i dla innych nowicjuszek opatka starannie wybierze mistrzynię, spośród

roztropniejszych sióstr całego klasztoru, 22aby je pilnie uczyła świętości życia i dobrych

obyczajów zgodnie z naszą profesją.

23Ten sam sposób należy zachować przy badaniu i przyjmowaniu sióstr usługujących

poza klasztorem; siostry te mogą jednak nosić obuwie.

24Żadna kobieta nie może mieszkać z nami w klasztorze, jeśli przedtem nie została

przyjęta w sposób zgodny z naszą profesją.

25Przez miłość Najświętszego i Najmilszego Dzieciątka, owiniętego w bardzo biedne

pieluszki i złożonego w żłóbku (por. Łk 2, 7. 12), oraz przez miłość Jego Najświętszej Matki,

upominam, proszę i zachęcam moje siostry, aby zawsze nosiły ubogie odzienie.

[R OZDZIAŁ 3]

O FICJUM B OSKIE , POST , SPOWIEDŹ I K OMUNIA ŚW .

1Siostry umiejące czytać niech odmawiają Boskie oficjum według zwyczaju braci

mniejszych, ale nie śpiewając; dlatego mogą mieć brewiarze. 2A gdyby które z nich, dla

słusznego powodu, nie mogły niekiedy odmówić godzin, mogą jak inne siostry, odmówić

Ojcze nasz (Mt 6, 9-13). 3Te zaś, które nie umieją czytać, niech odmawiają za jutrznię

dwadzieścia cztery Ojcze nasz, za laudesy pięć, 4za prymę zaś, tercję, sekstę i nonę, za każdą

z tych godzin po siedem; za nieszpory dwanaście; za kompletę siedem. 5Za zmarłych niech

mówią na nieszpory siedem Ojcze nasz i po każdym Ojcze nas – Wieczny odpoczynek (por.

Ezd 2, 34-35), na jutrznię dwanaście, 6podczas gdy siostry umiejące czytać mają obowiązek

odmówić oficjum za zmarłych. 7Gdy zaś umrze siostra z naszego klasztoru, odmówią

pięćdziesiąt Ojcze nasz.

8Siostry powinny pościć zawsze. 9Jednak w święto Bożego Narodzenia, w

jakikolwiek dzień ono przypadnie, mogą się posilić dwa razy. 10Siostry bardzo młode i słabe

oraz pracujące poza klasztorem może opatka według swego uznania od postu miłosiernie

zwolnić. 11W razie oczywistej konieczności siostry nie są obowiązane do postu cielesnego.

12Przynajmniej dwanaście razy w roku powinny siostry się spowiadać za

pozwoleniem opatki. 13I niech nie mówią wtedy rzeczy, nie należących do spowiedzi i

zbawienia duszy. 14Siedem razy niech siostry przyjmują Komunię św., mianowicie: w Boże

Narodzenie, w Wielki Czwartek, w Wielkanoc, w Zielone Świątki, we Wniebowzięcie

Najświętszej Maryi Panny, w uroczystość świętego Franciszka i Wszystkich Świętych.

15Wolno kapelanowi odprawić Mszę św. w klauzurze dla udzielenia Komunii św. siostrom

zdrowym lub chorym.

[R OZDZIAŁ 4]

W YBÓR I URZĄD OPATKI , KAPITUŁA , SIOSTRY PIASTUJĄCE OBOWIĄZKI I RADNE

1Przy wyborze opatki siostry są zobowiązane zachowywać kanoniczny sposób

wyboru. 2Niech się postarają zawczasu, aby był obecny minister generalny lub prowincjalny

zakonu braci mniejszych, 3który słowem Bożym zachęci je do przeprowadzenia wyboru

w całkowitej zgodzie i ku ogólnemu pożytkowi. 4Tylko profeska może być wybrana. 5Gdyby

zaś została wybrana lub w jakiś sposób ustanowiona nieprofeska, nie należy jej słuchać, aż

złoży profesję, zobowiązując się do zachowania reguły naszego ubóstwa. 6Po śmierci opatki

mają nastąpić wybory nowej opatki.

7Gdyby kiedyś ogół sióstr uznał, że opatka nie nadaje się do posługi i wspólnego

pożytku wszystkich, 8niech siostry w sposób wyżej wymieniony wybiorą sobie jak najprędzej

inną na opatkę i matkę.

9Wybrana niech rozważa, jaki ciężar wzięła na siebie i komu ma zdać rachunek (por.

Mt 12, 36; Hbr 13, 17) za powierzone sobie owieczki. 10Niech się stara innym

przewodniczyć bardziej cnotami i świętymi obyczajami niż urzędem, aby siostry pociągnięte

jej przykładem słuchały raczej z miłości niż z bojaźni.

11Niech się wystrzega osobistych przywiązań, aby kochając bardziej niektóre nie

gorszyła całości. 12Niech pociesza smutne. Niech będzie również ostatnią ucieczką dla

strapionych (por. Ps 32, 7), bo jeśli one nie znajdą u niej skutecznego lekarstwa, może je

ogarnąć rozpacz.

13Niech we wszystkim zachowuje życie wspólne, a zwłaszcza w kościele, w sypialni,

w refektarzu, infirmerii i w odzieży; 14tak samo powinna to zachowywać wikaria.

15Przynajmniej raz w tygodniu powinna opatka zwoływać siostry na kapitułę, 16aby

i sama, i one wyznały pokornie swoje wspólne i publiczne wykroczenia i zaniedbania,

17a także by razem omówić sprawy dotyczące pożytku i dobra klasztoru. 18Często bowiem

Pan mniejszemu objawia to, co jest lepsze.

19Nie wolno zaciągać poważnego długu bez wspólnej zgody sióstr i bez wyraźnej

konieczności; należy to robić za pośrednictwem prokuratora. 20Niech opatka ze swymi

siostrami nie przyjmuje żadnego depozytu do klasztoru, 21z tego bowiem powodu powstają

często kłopoty i zgorszenia.

22Dla zachowania jedności, wzajemnej miłości i pokoju wszystkie siostry na

ważniejsze obowiązki klasztoru powinny być wybierane za wspólną zgodą wszystkich sióstr.

23W taki sam sposób trzeba również wybrać przynajmniej osiem sióstr radnych, opatka

zawsze powinna się ich radzić w sprawach, których wymaga sposób naszego życia. 24Siostry

także mogą a nawet powinny, jeśli to uznają za pożyteczne i stosowne, odsunąć pełniące

obowiązki i radne, i na ich miejsce wybrać inne.

[R OZDZIAŁ 5]

M ILCZENIE , ROZMÓWNICA I KRATA

1Siostry niech zachowują milczenie od komplety do tercji; przepis ten nie obowiązuje

sióstr posługujących poza klasztorem. 2Niech milczą zawsze w kościele, w sypialni

i w refektarzu w czasie posiłku. 3W infirmerii wolno roztropnie rozmawiać, jeśli to służy

wytchnieniu i posłudze chorych. 4Zawsze i wszędzie mogą się siostry porozumieć w rzeczach

koniecznych krótko i głosem przyciszonym.

5Nie wolno siostrom rozmawiać w rozmównicy lub przy kracie bez pozwolenia opatki

lub jej wikarii. 6Te, które mają pozwolenie, mogą jednak rozmawiać w obecności dwóch

sióstr. 7Do kraty zaś mogą się zbliżyć tylko w obecności co najmniej trzech sióstr

wyznaczonych przez opatkę lub jej wikarię, spośród owych ośmiu sióstr wybranych przez

wszystkie siostry na radne opatki. 8Przepis powyższy obowiązuje również opatkę i jej

wikarię. 9Rozmowy przy kracie niech się odbywają jak najrzadziej, przy bramie nigdy.

10Krata powinna mieć od strony wewnętrznej zasłonę, którą można odsunąć tylko

wtedy, gdy jest głoszone słowo Boże, lub gdy jakaś siostra ma z kimś rozmawiać. 11Powinna

mieć również drzwi drewniane dokładnie zabezpieczone dwoma różnymi zamkami

żelaznymi. 12Drzwi należy zamykać na oba klucze zwłaszcza na noc; jeden klucz niech ma

opatka, a drugi zakrystianka; 13drzwi niech będą zawsze zamknięte, chyba że się słucha

Boskiego oficjum lub zachodzą przyczyny wyżej wymienione.

14Żadna siostra nigdy nie może z nikim rozmawiać przy kracie przed wschodem

słońca i po zachodzie. 15Zasłony zaś w rozmównicy nie należy zdejmować, niech ona zawsze

tam wisi. 16W okresie czterdziestodniowego postu św. Marcina i w okresie Wielkiego Postu

żadna siostra niech nie rozmawia w rozmównicy, 17chyba że z racji spowiedzi lub z innej

oczywistej konieczności; sąd o tym pozostawia się roztropności opatki lub jej wikarii.

[R OZDZIAŁ 6]

O BIETNICE ŚWIĘTEGO F RANCISZKA ; WYRZECZENIE SIĘ POSIADANIA

1Gdy najwyższy Ojciec niebieski raczył oświecić moje serce swoją łaską, abym

czyniła pokutę za przykładem i według nauki świętego naszego Ojca Franciszka, niedługo po

jego nawróceniu przyrzekłam mu wraz z moimi siostrami dobrowolne posłuszeństwo.

2Święty zaś Ojciec, widząc, że nie obawiałyśmy się ani ubóstwa, ani pracy, ani

trudów, ani poniżenia, ani pogardy świata, że uważałyśmy je raczej za rozkosz, powodowany

miłością napisał nam taką regułę życia:

3”Ponieważ z natchnienia Bożego zostałyście córkami i służebnicami najwyższego

i największego Króla, Ojca niebieskiego i zaślubiłyście się Duchowi Świętemu, wybierając

życie według doskonałości Ewangelii świętej, 4pragnę i przyrzekam osobiście – i przez moich

braci – otoczyć was, tak jak ich, serdeczną troską i szczególnym staraniem”. 5Dopóki sam

żył, wypełniał sumiennie tę obietnicę i chciał, aby bracia ją wypełniali.

6Abyśmy zaś nigdy nie odstąpiły od przyjętego ubóstwa, ani my, ani siostry, które po

nas przyjdą, jeszcze raz, na krótko przed śmiercią, napisał nam ostatnią swoją wolę tymi

słowami: 7”Ja, maluczki brat Franciszek, pragnę naśladować życie i ubóstwo Najwyższego

Pana naszego Jezusa Chrystusa i Jego Najświętszej Matki, i wytrwać w nim aż do końca (por.

Mt 10, 22). 8I proszę was, moje panie, i radzę wam, abyście zawsze trwały w tym

najświętszym życiu i ubóstwie. 9I strzeżcie się bardzo, abyście nigdy żadnym sposobem nie

odstąpiły od niego pod wpływem czyjejś nauki lub rady”.

10I tak jak ja z moimi siostrami starałam się przestrzegać świętego ubóstwa,

przyobiecanego Panu Bogu i świętemu Franciszkowi, 11tak również opatki, które po mnie

obejmą urząd i wszystkie siostry są zobowiązane nienaruszenie je zachowywać aż do końca,

mianowicie: 12ani osobiście, ani za pośrednictwem innej osoby nie przyjmować i nie mieć

posiadłości lub własności, 13ani czegokolwiek, co można by rozumnie nazwać własnością,

14chyba tylko tyle ziemi, ile wymaga stosowne życie w odosobnieniu klasztornym; 15ziemia

ta ma być uprawiana tylko jako ogród, na potrzeby sióstr.

[R OZDZIAŁ 7]

P RACA

1Siostry, którym Pan dał łaskę, że mogą pracować, niech po tercji sumiennie

i pobożnie oddają się pracy uczciwej i pożytecznej dla wspólnoty, 2tak, aby oddaliwszy

lenistwo, jako nieprzyjaciela duszy, nie gasiły w sobie ducha (por. 1 Tes 5, 19) świętej

modlitwy i pobożności, któremu powinny służyć wszystkie sprawy doczesne.

3Opatka lub jej zastępczyni powinna na kapitule, wobec wszystkich wyznaczyć pracę

ręczną. 4Tak samo należy postąpić, jeśli jacyś dobrodzieje przyślą ofiarę na potrzeby sióstr,

aby się wspólnie za nich modliły. 5Wszystkie otrzymane dary niech opatka lub jej wikaria za

radą sióstr radnych obraca na pożytek wspólnoty.

[R OZDZIAŁ 8]

S IOSTRY NIE POWINNY NICZEGO NABYWAĆ NA WŁASNOŚĆ ; ZBIERANIE JAŁMUŻNY ;

SIOSTRY CHORE

1Siostry niech niczego nie nabywają na własność: ani domu, ani ziemi, ani żadnej

rzeczy, 2lecz jako pielgrzymujące i obce (por 1 P 2, 11) na tym świecie, służąc Panu

w ubóstwie i pokorze, niech z ufnością posyłają po jałmużnę. 3I nie powinny się tego

wstydzić, bo Pan dla nas stał się ubogim na tym świecie. 4W tym jest dostojeństwo

najwyższego ubóstwa (por. 2 Kor 8, 2), że ono ustanowiło nas, moje najdroższe siostry,

dziedziczkami i królowymi królestwa niebieskiego, uczyniło ubogimi w rzeczy doczesne,

a uszlachetniło cnotami. 5Ono niech będzie waszym udziałem i prowadzi do ziemi żyjących

(por. Ps 142, 6). 6Do niego, najdroższe siostry, całkowicie przylgnijcie i dla Imienia Pana

naszego Jezusa Chrystusa i Jego Najświętszej Matki nie chciejcie nigdy niczego innego na

ziemi posiadać.

7Bez pozwolenia opatki nie wolno żadnej siostrze wysyłać listów i niczego

przyjmować lub wydawać z klasztoru. 8I tylko to wolno posiadać, co da lub na co zezwoli

opatka. 9Jeśli zaś siostrze przyślą coś rodzice lub inni ludzie, niech opatka każe jej to dać.

10Siostra zaś może tej rzeczy używać, jeśli jej potrzebuje, w przeciwnym razie niech

z miłością da to potrzebującej. 11A jeśli jej przyślą pieniądze, niech opatka za radą sióstr

radnych zaopatrzy ją w rzeczy potrzebne.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: