STĄD WZROK MÓJ NA NICH ODPOCZNIE ŁASKAWY, POBŁOGOSŁAWIĘ CODZIENNE ICH SPRAWY.
Każdy człowiek stanowi wielką tajemnicę. Żyje w swoim, często zamkniętym dla innych świecie. Dawniej mówiono, że trzeba z kimś zjeść beczkę soli, by go poznać. Niejednokrotnie rodzice nie znają dobrze swoich dzieci, dzieci rodziców. Nie znają się do końca między sobą ci, którzy żyją razem w takiej czy innej społeczności. Każdy na swój wewnętrzny światek, w którym żyje, pracuje, przebywa.
Każdy też stara się osiągnąć w życiu jakiś cel. Dla dziecka będzie to zabawka, dla ucznia pomyśle zakończenie nauki w szkole, dla studenta ukończenie studiów, dla chłopaka czy dziewczyny szczęśliwa miłość i założenie rodziny, dla ojca rodziny awans w pracy i lepsze zarobki, dla dobrych rodziców zapewnienie dzieciom pomyślnego startu życiowego…
Nasze życie jest jedną wielką nadzieją, jednym wielkim oczekiwaniem, drogą wiodącą do jakiegoś celu. Źle jeżeli nie jest to prosta droga, ale kręte ścieżki i bezdroża. Właśnie, często na naszej drodze napotykamy różne trudności i kłopoty, nieraz zawinione przez nas samych, a czasem od nas niezależne. Zmagamy się z nimi codziennie. Wydaje się nam że walka z nimi przekracza nasze siły i możliwości. Niekiedy się załamujemy. Szukamy pomocy u innych, najczęściej życzliwych nam osób. Ludzie wierzący oczekują też pomocy „z góry”
Zamawiają u kapłana Msze św., prosząc Boga o błogosławieństwo, o zdrowie i potrzebna łaski. Tymczasem Pan Jezus, dając obietnice św. Małgorzacie Marii, myślał także o codziennych kłopotach tych, którzy zaufali Jego Boskiemu Sercu, Jemu się oddali. Przyrzekł w jednej ze swych obietnic: „ Wzrok mój na nich odpocznie łaskawy, pobłogosławię codzienne ich sprawy”.
W naszym życiu przy załatwianiu trudnych spraw szukamy najbardziej wpływowych pośredników, takich, którzy najwięcej mogą.
Tymczasem mamy najwspanialszego Pośrednika, który powiedział: „ Ja jestem drogą, prawdą i życiem „. Zaufajmy więc MU bez reszty i często GO zapewniajmy : „ W Tobie, o Serce Jezusa, mą ufność złożyłem i nie będę zawiedziony na wieki „.
Nag442