sniezynki.pdf

Bajkolandia

Mariola Peisert

Zbliżały się święta Bożego Narodzenia, wystawy

sklepowe ozdobione były bombkami i światełka-

mi, zabawkowe mikołaje wesoło kręciły głowami.

W mroźnym powietrzu unosiła się świąteczna at-

mosfera. Ludzie mjający się na ulicy, uśmiechali się

do siebie życzliwie. Dzieci tęsknie patrzyły w nie-

bo, mając nadzieję, że wkrótce spadnie śnieg.

Jednak Śnieżynki ani myślały ruszać się z przy-

tulnej chmurki, którą łagodnie ogrzewało słoń-

ce, tworząc z niej cieplutką pierzynkę. Kryształki

postanowiły nie opuszczać nieba, tutaj czuły się

szczęśliwe, nie zdając sobie sprawy, jak potrzebne

są na dole, na ziemi. Ktoś musiał z nimi porozma-

wiać. Gdy nastała noc, Gwiazdy zwróciły się do

Księżyca o pomoc.

– Zrób coś! Za dwa dni Święta, a ulice są szare i po-

nure. Prosimy cię, porozmawiaj z nimi.

Srebrny łysek udał się do Śnieżynek.

– Jaki macie powód, by nie opuszczać nieba? – za-

pytał. Najmniejsza z nich wysunęła się na środek.

– Ty i tak nas nie zrozumiesz, jesteś duży i wyglą-

dasz tak dostojnie…

– Wy też wyglądacie ładnie.

– My jesteśmy malutkie i nietrwałe. Kiedy tylko

spadniemy na ziemię, zaraz znikamy i wszyscy

o nas zapominają.

– Nic podobnego! – Księżyc się uśmiechnął, po-

znawszy ich zmartwienie. – Ludzie uwielbiają

kryształki lodu – tak mali, jak i duzi. Robią wam

zdjęcia, malują was, piszą o was poematy, ogląda-

ją pod mikroskopem, twierdząc nawet, że nie ma

dwóch identycznych kryształków.

– Bo nie ma! – zapiszczała radośnie Śnieżynka

– Zachwycają się wami!

– Naprawdę?

– Naprawdę – odpowiedział Księżyc. – Nie trwa-

cie wiecznie, lecz wasz obraz został utrwalony na

zawsze.

– Mnie jednej i tak nikt nie zauważy – stwierdziła

Śnieżynka.

– Mylisz się – odezwała się Gwiazda, która do

tej pory była nieco z tyłu. Lśniła dziś wyjątkowo

pięknie. – Obserwuję ludzi i wiem, że kochają

wszystkie rodzaje Gwiazdek. Jesteśmy podobne

do siebie, gdy jedna z nas świeci, ludzie myślą,

że to przelatujący samolot, dopiero, gdy jesteśmy

w grupie tworzymy gwiazdozbiór, ale nawet naj-

mniejsza z nas jest ważna. Tak jak u was, Śnieżynki

– gdy razem spadacie na ziemię, tworzycie piękną

pokrywę śnieżną.

– Kiedy zbliżają się święta Bożego Narodzenia,

jesteście tak potrzebne, jak Mikołaj. Dzieci nie

wyobrażają sobie Świąt bez śniegu…Śnieżynki

wysłuchały tej opowieści, przyznając Gwiazdom

rację. Jeszcze tej samej nocy wyszły z ukrycia i za-

częły łagodnie opadać w dół. Wiatr, pilnując, aby

wszystkie chmurki zostały opróżnione, delikatnie

nimi potrząsał. Do rana na ulicach było już biało,

a wtedy w niejednym oknie słychać było pełen za-

chwytu okrzyk.

I choć Śnieżynki wiedziały, że przeminą, czuły się

naprawdę wyjątkowe... 

Mariola Peisert – jej kariera zawodowa jest związana z banko-

wością. Publikacje rozpoczęła w portalu poświęconym książ-

kom edukacyjnym, następnie współpracowała z Wydawni-

ctwem Skryba oraz WAM, które wydało jej pierwszą książeczkę

dla dzieci „Renifer Świętego Mikołaja”.

Dwa razy z rzędu otrzymała wyróżnienie w ogólnopolskim

konkursie na scenariusz teatralny, organizowanym przez Kut-

nowski Dom Kultury.

102

bliżej przedszkola  12.111 grudzień 2010

102

bliżej przedszkola  12.111 grudzień 2010

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: