Bog_Sprawuje_Kontrole__Tom_12_Numer_5.pdf

Bóg sprawuje kontrolę

Tom 12, Numer 5

W numerze:

Strona 2: Ufność w Nim

Chrystus przyszedł, aby pokazać nam Ojca i zapewnić nas, że możemy

Mu zaufać w każdej sytuacji, dobrej czy złej.

Strona 3: Według Jego Boskiego planu

Pokój może przyjść jedynie wtedy, jeżeli są wypełniane Boże wieczne cele. Jest to

dla nas wyzwaniem, aby starać się poznawać i chodzić w Bożej woli i Bożymi

drogami dla nas i dla Jego ludu.

Strona 6: Zachowani w konkretnym celu

Bóg zachował Swój lud, aby był żywym świadectwem w obliczu doświadczeń i

ucisku. Czy odpowiemy i wypełnimy Jego cel dla nas w naszych czasach?

Strona 14: „Wzdychania” i „pełna ufność”

Wśród kłopotów i niebezpieczeństwa radujemy się, gdyż wiemy, że Bóg jest

suwerennym Panem nad wszystkim.

Strona 17: Patrząc na Jezusa

Prawdziwy pokój znajdujemy jedynie w zrozumieniu pełni Osoby Chrystusa.

Przestańcie i poznajcie, żem Ja Bóg, Wywyższony między narodami, Wywyższony na ziemi!

Pan Zastępów jest z nami, Warownym grodem jest nam Bóg Jakuba.— Psalm 46:11,12

Bóg sprawuje kontrolę

Ufność w Nim

„Niechaj się nie trwoży serce wasze;wierzcie w Boga i we mnie wierzcie!”— Jana 14:1

W języku greckim jest trochę niejasność. To samo słowo przetłumaczone jako

„wierzcie” i „wierzyć” może być albo trybem rozkazującym, albo informującym.

Ogólnie jesteśmy skłonni przyjmować oba te miejsca w trybie rozkazującym: „Niechaj

się nie trwoży serce wasze; wierzcie w Boga i we mnie wierzcie!”

Z języka Jezusa wywnioskowali, że przybliżała się jakaś straszna godzina.

Pobudzenie umysłu, które wyraża się w gorliwym proteście czyjejś nieustraszoności jest

dowodem dla oka przenikającego serce, że w godzinie doświadczeń będzie wahanie się i

ucieczka. Problem, jaki jest tu wyrażany polega na tym, że jest on niespójny z wiarą.

Implikuje to pokonanie wiary. On musi być pokonany przez wiarę.

Chrystus nie chce, żeby Jego lud miał być nękany. Niech to głęboko utkwi w twoim

umyśle. Chrystus często działa w taki sposób, który wygląda na pół uważnego widza tak,

jakby miał zamiar nękać i wprawiać w zamieszanie jego duszę. Jedna strzała za drugą,

wypuszczane z tronu, który się nazywa tronem łaski dosięga go i wysysa jego krew

życia. Czy ja w ten sposób muszę pozostać znakiem dla strzał Wszechmocnego, a nie

martwić się tym? Kim jestem, aby się nie martwić uderzeniami boskiej Opatrzności?

Jeżeli uderzy mnie ziemski przyjaciel, to jestem zaskoczony i zaszokowany; a czy mam

to uważać za coś mało ważnego, kiedy Pan panów wylewa na mnie Swój gniew?

Miejcie wiarę, a te uderzenia wam nie zaszkodzą. Odłóżcie wiarę, a będą one bardzo

szkodliwe. Jakie to ma znaczenie, jeżeli będziesz wezwany, aby iść poprzez deszcz

piorunów, jeżeli równocześnie będziesz wyposażony w tarczę wykonaną w tej samej

zbrojowni, w której były wykuwane te pioruny—tarczę, na którą padają nie wyrządzając

żadnej szkody? Ten, który posyła grozę, wysyła również rozkaz: „Niechaj się nie trwoży

twoje serce.” Weź tarczę wiary i idź bez strachu. Skąd byś wiedział, że masz taką tarczę,

gdyby nie były wypuszczane na ciebie żadne pociski? Po tym poznają, że jesteście

uczniami Jezusa—poprzez spokój i wolność od strachu, z jakimi możesz stawiać czoła

burzom życia. Są niezliczone problemy, ale ty, jako wierzący masz powierzone

tajemnice, przez które te problemy stają się dla ciebie niczym. Jakie problemy może

mieć wolny umysł? Jeżeli jesteś zjednoczony z Chrystusem poprzez niezwyciężoną

wiarę, wtedy ucisk, rozczarowanie, prześladowanie, głód, nagość, niebezpieczeństwo,

czy miecz stanowią tylko nową możliwość dla wiary, aby zamanifestowała się i

uwielbiła Pana.

„Wierzcie w Boga i we Mnie wierzcie.” Dziwne połączenie, jeżeli Chrystus był tym,

jak niektórzy myśleli. Pismo Święte w setkach fragmentów mówi, że wiara w

kogokolwiek poza Bogiem jest wyrzeczeniem się Boga. On nie odda Swojej chwały

nikomu. Jest to wielki grzech ludzkości, uwielbianie tak jak Boga, tego co nie jest

Bogiem. Ale Bóg w Chrystusie świat z Sobą pojednał. Doprowadzenie człowieka, aby

Mu zaufał było jednym z największych zadań Bożego nawiedzenia na ziemi w Osobie

Jego Syna.

George Bowen (1892)

Bóg sprawuje kontrolę

Według Jego Boskiego planu

Większość z nas zna historię Jonasza. Bóg miał plan dla Jonasza i miał też plan

dla zgubionych ludzi w Niniwie. Po to, żeby Niniwa mogła usłyszeć poselstwo o

sądzie Bożym razem z Jego ofertą łaski i przebaczenia, Jonasz musiał być

posłuszny Bożemu powołaniu i pójść do Niniwy; ale zamiast tego popłynął on to

Tarszysz, aby uciec od Pana (Jonasz 1:3).

Kiedy Jonasz był na statku, Pan posłał wielki wiatr i powstał gwałtowny

sztorm. Miało to taką siłę, że żeglarze bali się o bezpieczeństwo okrętu. Biblia

mówi, że żeglarze się bali i każdy wołał do swojego boga . Ale wydawało się, że

to wszystko na nic. Wreszcie kapitan statku poszedł i znalazł Jonasza, który spał

i powiedział mu, żeby się modlił do swojego Boga.

Poprzez rzucanie losów i, jak sobie wyobrażam, dosyć szczegółowe pytania

stwierdzono, że Jonasz był przyczyną problemu. Biblia mówi, że Jonasz im

powiedział, iż jego bunt przeciwko prawdziwemu Bogu był przyczyną sztormu.

„Jestem Hebrajczykiem i czczę Pana Boga, który stworzył morze i ziemię” (1:9).

To objawienie odnośnie Jahve przeraziło załogę statku. Wiedzieli już z kim

mają do czynienia i jak poważna jest ta sytuacja. Próbowali wszystkiego co było

w ich mocy, aby dopłynąć do lądu, ale nie mogli. Czym więcej podejmowali

ludzkich wysiłków, morze coraz bardziej się burzyło. Wreszcie, wyznając

swoimi ustami zło, jakie mieli zaraz popełnić, wyrzucili Jonasza za burtę, a

wtedy morze się uspokoiło.

Reszta tej historii mówi nam, że Bóg dalej się zajmował Jonaszem, Jonasz

pokutował, udał się do Niniwy, zwiastował poselstwo jakie Bóg mu dał i widział

wypełnienie pragnienia, jakie Bóg żywił do ludzi Niniwy. Oni pokutowali i

odwrócili się od swoich bezbożnych dróg, zgodnie ze Słowem Pana.

Chcę tu uwypuklić ten prosty punkt, że najważniejszą rzeczą był tu Boży plan

i był on o wiele ważniejszy niż posłuszeństwo Jonasza, jak to pokazuje ostatni

rozdział Jonasza. Kiedy wiatry i fale biły ze wszystkich stron, to jestem pewny,

że początkowo marynarze nie mieli na uwadze określenia suwerennego planu

Bożego w tym wszystkim. Właściwie to oni wszyscy zaczęli wołać do swoich

bogów—z niewielkimi rezultatami.

Ta sytuacja jest paralelą obecnej sytuacji naszego świata. Widać wyraźnie jak

zbierają się chmury burzowe. Wiatry i fale podnoszą się i są coraz bardziej

dokuczliwe. Większość ludzi reaguje w ten sposób, że zaczynają wołać do

swoich bogów. Właściwie jesteśmy zachęcani do takiego postępowania. Mówią

nam, że to nie ma wielkiego znaczenia do którego boga wołamy, jeżeli tylko

wołamy do jakiegoś boga. Obawiam się, że rezultaty będą takie, jakie miała

załoga tego statku na którym był Jonasz—„morze burzyło się coraz bardziej”.

Według Jego Boskiego planu

Jedyna rzecz, jaka uciszy obecny sztorm jest tą samą rzeczą, która uciszyła

burzę w kryzysie Jonasza Najpierw nastąpiło objawienie prawdziwego Boga

nieba, ziemi i morza. Potem następowało wypełnianie Jego boskiego planu. W

tym punkcie morze się uspokoiło.

Ufność i pokój w środku sztormu

Apostoł Paweł również przeżywał czas burzy na morzu. To również było

procesem oglądania wypełniania Bożego planu. Paweł składał świadectwo przed

Sanhedrynem w Jerozolimie odnośnie ewangelii, którą głosił i jego nadziei w

Mesjaszu Jezusie. To powodowało takie okropne wzburzenie, że żołnierze

Rzymscy musieli wyprowadzić Pawła z tego spotkania, bojąc się o jego

bezpieczeństwo. „Następnej nocy przystąpił do niego Pan i rzekł: Bądź dobrej

myśli; bo jak świadczyłeś o mnie w Jerozolimie, tak musisz świadczyć i w

Rzymie ” (Dz. Ap. 23:11). To było Boży plan dla Pawła.

Ta podróż, która prowadziła Pawła do wypełnienia tego planu obejmowała

kilka lat więzienia, doświadczenia, próby zabicia, ukąszenie węża, szalejący

sztorm i czas spędzony w otwartym morzu. Ile razy Paweł mógł zwątpić w Boże

możliwości dokończenia Jego celu dla Pawła. Ile razy musiał się zastanawiać

czy może gdzieś zszedł ze ścieżki Bożego prowadzenia dla jego życia. Ale

wśród sztormu potrafił utrzymać ufność, że jest to Boża droga i Boża wola dla

niego i w odniesieniu do rzeczy wiecznych.

Kiedy sztorm, który ogarniał Pawła szalał już kilka dni, załoga nie chciała nic

jeść i stracili wszelką nadzieję. W tym czasie Paweł stanął i zwrócił się do

całego statku: „Lecz mimo obecnego położenia wzywam was, abyście byli

dobrej myśli; bo nikt z was nie zginie, tylko statek. Albowiem tej nocy stanął

przy mnie anioł tego Boga, do którego należę i któremu cześć oddaję i rzekł: Nie

bój się, Pawle; przed cesarzem stanąć musisz i oto darował ci Bóg wszystkich,

którzy płyną z tobą. Przeto bądźcie dobrej myśli, mężowie; ufam bowiem Bogu,

że tak będzie, jak mi powiedziano. Będziemy wyrzuceni na jakąś wyspę” (Dz.

Ap. 27:21-26).

Paweł otrzymał jasne zrozumienie Bożego planu dla jego życia jeszcze w

Jerozolimie. Pomimo tego, że wydarzyło się wiele rzeczy—które niektórzy by

dzisiaj nazwali niedopuszczalnym opóźnieniem—Paweł miał nadal ufność, że

jego Bóg doprowadzi Swój boski plan do wypełnienia. Bóg rzeczywiście spełnił

obietnice dane Pawłowi i nawet w obliczu rozszalałego morza, jadowitych węży,

Bóg sprawuje kontrolę

gorliwych żołnierzy i antagonistycznych przywódców religijnych, Paweł dotarł

do Rzymu, „głosząc Królestwo Boże i nauczając o Panu Jezusie Chrystusie

śmiało, bez przeszkód” (Dz. Ap. 28:31).

Według Jego Boskiego planu

Boży ostateczny cel będzie wykonany

I znowu jest tu dla nas proste zastosowanie. Bóg dał nam wielką nadzieję

dotyczącą Jego wiecznych planów dla nas w Chrystusie Jezusie. Te plany będą

wykonane . Żyjemy w czasach, kiedy odwieczne Boże plany zbliżają się do

ostatecznego wypełnienia. Ja nie próbuję przepowiadać czasów i chwil, ale jest

oczywiste, że zbliżamy się do tego wyznaczonego czasu. Jego Słowo to

oznajmia, jak również wydarzenia wokół nas ciągle nam przypominają, że

jesteśmy w czasach bólów porodowych, kiedy zaczynają się dziać rzeczy, które

powinny powodować to, żebyśmy „podnosili nasze głowy do góry”, gdyż zbliża

się nasze odkupienie (Łukasz 21:28).

Tak jak z Jonaszem, każdy człowiek woła do swojego boga, ale jakoś to nic

nie pomaga. Sytuacja na Środkowym Wschodzie, szczególnie dotycząca Izraela i

Jerozolimy jest coraz bardziej napięta; ludzie są w strachu z powodu mnogości

dowodów na kruchość naszego świata—socjalnie, politycznie, ekonomicznie,

religijnie, środowiskowo—w każdej dziedzinie. „Wszystkie drogi prowadzą do

boga” okaże się pustym frazesem, kiedy sztorm będzie przybierał na sile i

wrogości. Tylko objawienie Boga Jahve, Pana nieba i ziemi i Jego uwielbionego

Syna Jezusa Chrystusa przychodzącego w pełni Swojej chwały, uciszy szalejące

sztormy.

Tak jak to było z Pawłem i my możemy czasami spotykać trudne chwile.

Nasza ufność i wiara będą wystawione na próbę, ale Bóg jest suwerenny i On

może. To, co On powiedział, to też wykona. Do każdego z nas jest dzisiaj

kierowane wezwanie, abyśmy mieli oczy skierowane na Niego i pracowali i

modlili się, aby poznać i zrozumieć Jego wieczny plan—boski cel, do którego to

wszystko nas prowadzi. Ten cel będzie wypełniony w chwale i cudach

wiecznego panowania naszego uwielbionego Pana Jezusa.

Nic z tego co się działo w przeszłości czy co się stanie w przyszłości nie

wykracza poza Bożą suwerenność. On ma wszystko pod kontrolą i „Bóg

współdziała we wszystkim ku dobremu z tymi, którzy Boga miłują, to jest z

tymi, którzy według postanowienia jego są powołani” (Rzymian 8:28). Kiedy

chodzimy z Nim w posłuszeństwie dla Niego, wtedy „pokój Boży, który

przewyższa wszelkie zrozumienie będzie strzegł naszych serc i myśli w

Bóg sprawuje kontrolę

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: