Wedlug_twojej_wiary_tom14_numer6.pdf

Światło

Życia

Światło

Życia

Według twojej wiary

Tom 14, Numer 6

W numerze:

Strona 2: Złe i niewierne serce

Andrew Murray

Strona 3: Grzech niewiary

Mike Barton

Strona 9: Ostrzeżenie przed niewiarą

F.B. Meyer

Strona 16: Przewaga wiary

Willam Gurnall

Strona 21: Funkcja wiary

Evan H. Hopkins

Strona 23: On jest mocen

Daily Light

„ Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu; kto bowiem przystępuje do Boga, musi

uwierzyć, że On istnieje i że nagradza tych, którzy go szukają. ” -Hebrajczyków 11:6

Światło

Życia

Według twojej wiary

Złe i niewierne serce

złym sercu niewiary. Serce jest to organ, który Bóg

stworzył w człowieku, aby tam mieć z nim społeczność. Wiara jest jego pierwszą

naturalną funkcją; przez wiarę i miłość żyje ono w Bogu. Ucho słyszy głos Boży,

oko widzi Jego i niewidzialny świat; możliwość poznawania i otrzymywania

wszystkiego, co Bóg chce zakomunikować. Rozpoczyna się to od zaufania

wypowiadanemu słowu; rozwija się w społeczność z Osobą, która mówi; owocem

jest przyjmowanie wszystkiego, co Bóg chce nam dać.

Grzech odwrócił serce od niewidzialnego w stronę widzialnego, od Boga do

samego siebie i wiara w Boga straciła miejsce, jakie miała zajmować i stała się

wiarą w świat widzialny i jego dobra. Teraz więc niewiara, bez względu na to czy

otwarcie czy bardziej skrycie i nieświadomie jest wielkim znakiem złego serca,

wielkim dowodem grzechu, wielką przyczyną wiecznej ciemności i potępienia.

Żadne ostrzeżenie nie powinno brzmieć głośniej dla świata chrześcijańskiego,

niż to, które jest zapisane w Liście do Hebrajczyków:

Baczcie, żeby nie było czasem w kimś z was złego, niewierzącego serca,

które by odpadło od Boga żywego.

Andrew Murray (1894)

Wielu myśli i mówi o niewierze jako o słabości; chcą oni wierzyć, ale uważają,

że nie potraﬁ ą. Mówią, że ich wiara jest za słaba. Oczywiście nie mają poczucia

winy czy wstydu w związku z tym; to że nie są w stanie nic zrobić uważają za

wystarczające usprawiedliwienie, żeby tego nie robić. Jednak Bóg myśli inaczej.

Duch Święty mówi o

Według twojej wiary

Grzech niewiary

„Baczcie, bracia, żeby nie było czasem w kimś z was złego, niewierzącego serca,

które by odpadło od Boga żywego” (Hebr. 3:12).

Znaczna część zachodniego społeczeństwa obecnie doznała poważnej szkody

z powodu zastosowania się, nawet w dobrej wierze do zniekształcenia, które w

znacznym stopniu podkopało demokratyczne społeczeństwo. To zniekształcenie

nosi taki przyjemny tytuł „polityczna poprawność.”

Ja się urodziłem i wychowałem w Anglii. W okresie mojego ﬁ zycznego i

umysłowego rozwoju byłem dumny, że należę do narodu, który podtrzymuje

fundamentalne prawa wolności słowa. Dla mojego młodego umysłu „wolność słowa”

była najbardziej znaczącym punktem wszystkiego, co obejmuje w sobie określenie

„demokracja”. Możliwość swobodnego wyrażania moich poglądów to był dla mnie

ideał, za który warto było walczyć.

Polityczna poprawność właściwie walczy przeciwko prawu do wolności słowa.

Stwarza również rozdzielność pomiędzy prawdą i fałszem w ten sposób, że zmienia

prawdę. Kilka lat temu spotkałem pewną młodą kobietę, która straciła wzrok w

okropnym wypadku. Powiedziała mi, że dla niej polityczna poprawność jest tylko

nonsensem. Na publicznym spotkaniu ktoś przedstawił ją jako bardzo utalentowaną,

chociaż jest „optycznie wyzwolona”.Ona w odpowiedzi powiedziała wyraźnie, że to

nie jest prawda, a właściwie jest to kłamstwo. Powiedziała, że nie jest wcale „optycznie

wyzwolona”, bo jest niewidoma i kłamanie na jej temat nic jej nie pomoże.

Polityczna poprawność posunęła się już poza wszelki rozsądek. Ludzie są

wyrzucani z pracy, albo szczuci przez media tylko dlatego, że mówią prawdę. Te

naciski poważnie szkodzą wolności słowa, która jest częścią dziedzictwa prawdziwej

demokracji. W Anglii dochodzi do tego, że nie możemy już mówić prawdy na

wiele tematów; w ten sposób prawda została zmieniona z rzeczywistej prawdy na

politycznie poprawną prawdę. Wymyślono całą masę określeń, które zmieniają

prawdę na coś innego, co nie będzie gorszyło. Zamieniliśmy prawdę na kłamstwo i

nazywamy kłamstwo prawdą.

Smutne jest to, że to kłamstwo zostało wprowadzone do prezentacji i

zrozumienia niektórych trudniejszych fragmentów Słowa Bożego. Używa się innych

słów i określeń, żeby łatwiej było przyjąć niektóre rzeczy. Metoda osiągania celu,

jakim jest dostosowanie chrześcijaństwa, żeby było akceptowane przez dzisiejsze

społeczeństwo polega na tym, żeby usuwać zgorszenie poprzez zamianę „Bożej

prawdy” na „prawdę opracowaną według naszego upodobania.”

Pozwólcie, że spróbuje trochę zilustrować to, o czym mówię. Niedawno temu

podczas otwartej dyskusji wśród wierzących pojawił się temat wierzenia. Odpowiedź

na jedno z pytań spowodowała to, że odniosłem się do naszego tekstu „Baczcie,

Według twojej wiary

Grzech niewiary

bracia, żeby nie było czasem w kimś z was grzesznego , niewierzącego serca, które

by odpadło od Boga żywego.” Kiedy zacytowałem ten fragment Słowa Bożego,

niektórzy z obecnych byli tym bardzo zaniepokojeni. Kilku z obecnych tam uważało,

że w obecnym społeczeństwie chrześcijanie nie mogą powiedzieć, iż niewiara jest

„grzechem” i że używanie tego „staromodnego” określenia może spowodować

niepotrzebne zgorszenie. Tak więc ci uprzejmi ludzie poważnie sugerowali, że

chrześcijanie powinni zmienić Słowo Boże i zamienić prawdę na kłamstwo.

Oczywiście moja odpowiedź była echem Apostoła Pawła, który powiedział wiele

razy „Oby tak sie nigdy nie stało.”

Znaczenie niewiary i „niewierzącego”

W Biblii „niewiara” jest wyrażona przez dwa greckie słowa. Po pierwsze jest to

negatywny rzeczownik apistia „pragnienie wiary i zaufania.”

Apistia jest to stan

apistia apeitheia . Jest to praktyczne

wyrażenie tego stanu umysłu apistia . Oba te słowa mają w sobie znaczenie

nieposłuszeństwa.

Niewiara ( apistia ) jest ogólnie przedstawiana jako brak zaufania dla Boga, ale

nie wynikający z wątpiącego serca, lecz z powodu odrzucenia . Wiara i zaufanie

powoduje osobistą jedność z Bogiem przez Chrystusa; podczas gdy niewiara

dosłownie powoduje oddzielenie od Boga. Właściwie w tych dwóch słowach są dwa

powody dlaczego Izraelici nie weszli do Bożego odpocznienia. Brakowało im wiary

( apistia ) – Hebrajczyków 3:19 i 4:6. Dlatego też Apostoł kierował to napomnienie

do Hebrajczyków dotyczące duchowego odpocznienia w formie przykazania, żeby

w nikim nie było grzesznego, niewiernego serca; gdyż konsekwencją takiej grzesznej

niewiary byłoby odwrócenie się od Boga żywego.

„Napisałem wam w liście, abyście nie przestawali z wszetecznikami; ale nie

miałem na myśli wszeteczników tego świata albo chciwców czy grabieżców, czy

miałem na myśli wszeteczników tego świata

bałwochwalców, bo inaczej musielibyście wyjść z tego świata. Lecz teraz napisałem

wam, abyście nie przestawali z tym, który się mieni bratem, a jest wszetecznikiem lub

chciwcem, lub bałwochwalcą, lub oszczercą, lub pijakiem, lub grabieżcą, żebyście z takim

nawet nie jadali. Bo czy to moja rzecz sądzić tych, którzy są poza zborem ? Czy to

nie wasza rzecz sądzić raczej tych, którzy są w zborze? Tych tedy, którzy są poza nami,

Bóg sądzić będzie. Usuńcie tego, który jest zły, spośród siebie ” (1 Kor. 5:9-13).

Wielu ludzi ma naprawdę mętlik odnośnie tego tematu kto to jest niewierzący.

Na przykład w tym fragmencie z 1 Kor. jest wskazówka, aby z miłością zastosować

konieczne posunięcia w odniesieniu do powagi „wierzącego”, czyli tego który

uważa się za cząstkę Bożej rodziny w Chrystusie, ale nadal wydaje grzeszny owoc

niewierzącego serca. To działanie ma na celu doprowadzenie grzesznika do uznania

swojego błędu, pokuty i w końcu odnowienie. Nie jest tu powiedziane „Nie miejcie

społeczności z tymi, którzy nadal trwają w niewierze, gdyż jeszcze nie uwierzyli

umysłu. Drugie słowo blisko związane z apistia to słowo

Według twojej wiary

z jakiegoś powodu, albo którzy mają szczere wątpliwości, których jeszcze nie

rozpracowali.”

Ogólne określenie „niewierzący” może się odnosić do wszystkich, którzy jeszcze

nie zaufali Bogu przez Chrystusa Jezusa. Niewiara związana z nieświadomością jest

zawsze otwarta na wspaniałe możliwości otworzenia oczu, żeby „zobaczyły” prawdę

Bożą w Chrystusie – prowadzącą do nawrócenia, przebaczenia i odnowienia relacji

z Bogiem przez wiarę.

To nie o tych ludziach mówi Hebr. 3:12. W tym wersecie niewiara jest związana

bezpośrednio z odstępstwem, odejściem od Boga. Kiedy Apostoł mówi: „Baczcie

bracia, żeby nie było czasem w kimś z was”, to podkreślone jest to, iż tak się może

stać, nawet wśród braci, którzy są wierzący. Ta prośba jest skierowana do „kogoś

z was”. Jest to wyraźnie skierowane do każdego indywidualnie, włączając w to w

obecnym czasie każdego umiłowanego w Chrystusie, gdyż nadal istnieje możliwość

popadnięcia w grzech niewiary. Dlatego jest to tak ważne, abyśmy dobrze zrozumieli

dlaczego w Hebrajczyków jest napisane, iż niewierzące serce jest grzeszne.

Konsekwencje niewiary

Ten okropny stan niewiary nie jest niczym nowym. Jest to podstępna infekcja, która

szerzy się szybko jak wirus AIDS. Kiedy patrzymy na naród Izraelski i niesamowity

pokaz Bożej mocy podczas wyprowadzania z Egiptu, to nie możemy nie zwrócić

uwagi na wspaniałą głębię wiary Hebrajczyków. Ta wiara była demonstrowana

przez ich ﬁ zyczne pójście za Mojżeszem w posłuszeństwie, kiedy ich prowadził z

niewoli Egipskiej dalej poprzez rozdzielone wody Morza Czerwonego do wolności.

Ta demonstracja ich wiary i ufności była oparta na Bożej obietnicy, Jego Słowie.

Taka wspaniała wiara wyzwoliła ich z niewoli – ale wkrótce ta zła choroba

niewiary wdarła się do ich serc. Popadli w rezultacie w grzech. Spodziewali się, że

zobaczą przed sobą kraj opływający mlekiem i miodem, ale Bóg sprawdzał ich serca,

gdyż chciał, aby trwali w wierze i ufności, a nie według tego, co widzą ich oczy. Zamiast

żyznej ziemi ich marzeń widzieli gołe suche piaski pustyni. Ich serca zwątpiły.

Wierzę, że właśnie tu Izraelici stracili swoją wiarę i przestali ufać Bogu. Ziarno

niewiary zaczęło swoje podstępne działanie i po zaledwie trzech dniach drogi popadli

w grzech. Konsekwencją tej niewiary było to, że zostali doprowadzeni do „gorzkiej”

wody, która nie mogła zaspokoić ich pragnienia i zaczęli szemrać przeciwko Bogu

i Mojżeszowi. Pan w miłości dał im zachętę i znak; gorzkie wody stały się słodkie.

Jaka niesamowita zachęta dla wiary i ufności!

Chociaż zostali wyprowadzeni z niewoli Egiptu, to nadal musieli być oczyszczani

z pożądliwości Egiptu w ich sercach. Pomimo tej zachęty od Boga, nadal

manifestowali niewiarę podczas wędrówki po pustyni i to się szybko przerodziło

w szemranie i narzekanie i nieuchronnie w bałwochwalstwo. Nawet Mojżesz przy

wodach Meriba w Kadesz wreszcie się załamał w wierze w Boga przed Izraelitami

na pustyni Sin (4 Mojż 20:1-13).

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: