Johannes Fiebag - Inni. Spotkania z pozaziemską inteligencją.pdf - ● F - bmu23

Inni

Spotkania z pozaziemską inteligencją

Autor: Johannes Fiebag

Wydawnictwo Prokop, Warszawa 1995

Tytuł oryginału: Die Anderen. Begegnungen mit einer außeridischen Intelligenz

München 1993

Johannes Fiebag studiował geologię, paleontologię i fizykę

na uniwersytecie w Würzburgu. Tam również uzyskał doktorat

z planetologii. Od lat zajmuje się problematyką związaną z

pojawianiem się na naszym globie nieznanych istot. Jest też

autorem wielu publikacji na ten temat.

Spotkania z przedstawicielami pozaziemskich cywilizacji –

a może są to istoty z innych światów, niedostępnych dla nas –

zdarzały się ludziom od zawsze, od zarania dziejów.

Autor „Innych”, po przestudiowaniu niezwykle obszernego

materiału źródłowego, próbuje usystematyzować nie dające się

wyjaśnić przypadki pojawiania się w naszej rzeczywistości

tych tajemniczych istot – „innych”, „obcych” – nierzadko

ingerujących w życie ludzkie, niekiedy nawet w bieg historii.

Niestety, naukowcy wciąż ignorują ten coraz poważniejszy

problem, choć wiadomo, że porywanie ludzi przez „innych” i

przeprowadzanie na nich różnych, często bolesnych badań,

przybrało już, na przykład w USA, rozmiary epidemii...

„W innym znaczeniu jest to Universum uczestniczące.

To, co zwykliśmy określać mianem »rzeczywistości fizycznej«,

wydaje się być tylko powstałym z papier-mache

wytworem naszej wyobraźni,

nagromadzonym pośród żelaznych filarów naszych obserwacji.

Obserwacje te konstytuują jedyną rzeczywistość.

Dopóki się nie dowiemy, dlaczego Universum zbudowane jest

właśnie tak, nie zrozumiemy jego istoty.

Jak proste jest Universum, zrozumiemy dopiero wówczas,

gdy ogarniemy rozumem, jak jest odmienne”.

John Wheeler

„Pragnę, abyśmy coraz bardziej tracili zaufanie

do tego, co wydaje nam się, że myślimy,

i tego, co uważamy za pewne,

abyśmy wciąż przypominali sobie, że jest jeszcze

do odkrycia coś nieskończonego”.

Antoni Tápies

Dla Gertrudy, Tobiasza i Daniela

Spis treści:

Wstęp

„Przypadek stulecia”

1. Nocne spotkanie

Świetliste olbrzymy nad Jeziorem Bodeńskim

2. Przerażające panopticum

Załogi UFO dziś

3. Było to w czasach przed naszą erą

Wróżki i elfy, skrzaty i gnomy, inkuby i sukkuby

4. „Nader przerażające znaki”

Bitwy niebieskie i inne dziwy

5. Magonia

Uprowadzenia do UFO w średniowieczu

6. Na skrzydłach nocy

Statki powietrzne

7. Przybysze znikąd

Kim byli „władcy przestworzy”?

8. Wyśnione statki

Tajemnicze katastrofy – kiedyś i dziś

9. Kurioza

Yeti, bigfooty, ludzie-smoki... i inne nieprawdopodobne postacie

10. Podróż do środka

Co dzieje się w czasie „uprowadzenia do UFO”

11. Absurdy

Kto kłamie – obserwator czy obserwowany?

12. Mipuikria

Działalność inteligencji pozaziemskiej

Aneks

Podziękowanie

Rozmowa z Rimą Laibow

Kolorowe ilustracje

Wstęp

Przypadek stulecia

Manhattan, Nowy Jork. Jest 30 października 1989 roku. W mieszkaniu na dwunastym piętrze

wysokościowca u boku męża śpi spokojnie Linda Cortile. W pokoju naprzeciw śpią ich dwaj

synowie. Koło trzeciej nad ranem zaczyna się dziać coś dziwnego.

Linda budzi się nagle, ale nie może nawet drgnąć. Jest jak porażona. Z przerażeniem patrzy, jak

trzy szare istoty z wielkimi głowami, o czarnych skośnych oczach, wchodzą do jej pokoju. Mąż

leży bez ruchu. Panią Cortile przeszywa lęk o dzieci. Co z nimi będzie, co z nią będzie?

Dotyk istot sprawia, że kobieta zaczyna lewitować. Przez chwilę unosi się nad łóżkiem tak, jak

spała – skulona, w pozycji embriona. Potem razem z milczącymi istotami wylatuje na dwór, przez

zamknięte okno. Błękitne światło zalewa cztery, jakże odmienne postacie: kobietę i szare skrzaty z

innego świata. Wznoszą się ku świetlistej tarczy wiszącej nad domem. Cała czwórka wlatuje do

środka.

Później Linda przypomni sobie, jak przez mgłę, co zaszło: leży na jakimś stole. Dookoła

osobliwe przyrządy. Ostre światło. Dziwne istoty. Ani śladu współczucia, żadnych emocji. Coś

wwierca się jej w nos. W głowie wybuch bólu.

A potem znów jest w domu. Leży w łóżku, otwiera oczy. Szarpie męża, ale on się nie rusza. A

dzieci, co z dziećmi?

Linda Cortile biegnie do pokoju synów. Nieruchomi leżą w łóżkach bez czucia. Pani Cortile jest

przerażona. Nie żyją?

Po chwili przerażenia spostrzega, że – jakby na niesłyszalną komendę – zaczynają oddychać. Ze

śmiertelnej drętwoty wracają do normalnego, głębokiego snu.

Nazajutrz rano Linda Cortile telefonuje do Budda Hopkinsa. Hopkins jest jednym z

najsłynniejszych amerykańskich ufologów. Linda opowiada mu, co zaszło tej nocy i jeszcze tego

samego dnia poddaje się hipnozie, aby powtórnie przeżyć tę niesamowitą sytuację.

Dla Lindy nie było to ani pierwsze, ani ostatnie uprowadzenie na pokład UFO. Incydenty tego

rodzaju robią się coraz częstsze. Według szacunków przedstawionych na konferencji dotyczącej

syndromu uprowadzeń, zorganizowanej przez Massachusetts Institute of Technology, liczba

obywateli Stanów Zjednoczonych twierdzących, że zostali wzięci na pokład UFO, sięga już 3,7

miliona. Niewiarygodne!

A sprawa Lindy Cortile? Jej ciąg dalszy był jeszcze bardziej niewiarygodny.

Pół roku po tym incydencie Budd Hopkins dostaje list podpisany przez dwóch agentów służb

specjalnych. Z jego treści wynika, że rankiem 30 października 1989 roku widzieli oni coś

mrożącego krew w żyłach, a ponieważ nie potrafili sobie tego wyjaśnić w żaden racjonalny sposób,

postanowili zwierzyć się ze wszystkiego słynnemu ufologowi.

Mniej więcej tak badano Lindę Cortile na pokładzie UFO. Niewielkie, obce istoty o szarej skórze

uprowadziły ją z nowojorskiego mieszkania – zdarzenie to widziało niezależnie od siebie wielu

świadków.

Tego dnia wieźli samochodem na nowojorskie lądowisko śmigłowców ONZ ważną osobistość ze

świata polityki. Nagle silnik ich samochodu zgasł. Zgasły też silniki innych samochodów

znajdujących się naprzeciw mostu Brooklyńskiego. Jeden z agentów spojrzał przypadkiem w niebo.

I odjęło mu mowę.

Nad dwunastopiętrowym budynkiem unosiło się okrągłe UFO otoczone błękitnym światłem.

Obiekt spostrzegł także drugi agent oraz polityk. Z bagażnika wyjęli lornetkę. Ogromny przedmiot

znajdował się dokładnie nad ulicą. Bez wątpienia przygotowywał się do jakiejś akcji, coś tam się

działo...

I wtedy się zaczęło. Mężczyźni nie wierzą własnym oczom: przez okno na dwunastym piętrze

wyfruwa skulona kobieta w białej koszuli nocnej i „trzy najobrzydliwsze postacie, jakie

kiedykolwiek widzieliśmy”. Jedna leci przodem, dwie za kobietą. Agenci widzą dokładnie przez

lornetkę błękitne światło obejmujące i przenoszące całą grupę w kilka sekund do UFO. Talerz

błyskawicznie wystrzela w górę i odlatuje bezgłośnie. Potem staje, opada, a wreszcie zanurza się w

rzece Hudson. Przez chwilę kręgi na wodzie i zawirowania świadczą, że zdarzyło się tu coś

niezwykłego. Przy wynurzaniu się statku, kilka godzin później, nie ma żadnych świadków.

Po paru tygodniach Hopkins dostaje kolejny list – od kobiety, której auto stanęło na pobliskim

moście Brooklyńskim, a która widziała opisywane porwanie równie dobrze. Świadkowie tego

zdarzenia ani się nie znali, ani nie znali Lindy Cortile. Ale wszyscy, niezależnie od siebie, wplątali

się niejako w tę niewiarygodną historię, zapierającą dech w piersi.

Sprawa ma jeszcze jeden osobliwy aspekt. Podczas regresji hipnotycznej Linda Cortile

przypomniała sobie, że w tę straszną noc wszczepiono jej w nasadę nosa jakby sondę.

Wprowadzenie wszczepu przez lewą dziurkę w nosie ku górze było potwornie bolesne. Tego

samego dnia Linda zrobiła prześwietlenie czaszki. To, co zdawało się nieprawdopodobne, okazało

Johannes Fiebag - Inni. Spotkania z pozaziemską inteligencją.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: