edytorstwo - 27.04.2009 - aparat krytyczny.pdf
(
39 KB
)
Pobierz
Aparat krytyczny dla zbioru źródeł
a. spis treści – na początku [1]
b. wstęp rzeczowy [2]
i. kontekst historyczny źródła
ii. przybliża źródło początkującemu użytkownikowi
iii. z drugiej strony jest to interpretacja, narzucanie swojej wizji
iv. może być wiele wstępów przy kolejnych częściach wydawnictwa – w
wydawnictwach długoczasowych może być kilka przedmów
dotyczących np. kwerend.
c. przedmowa [3]:
i. po wstępie rzeczowym,
ii. zawsze jest jedna dla całego wydawnictwa źródłowego,
iii. zawiera definicję tematu i uzasadnienie wyboru,
iv. wybór instrukcji wydawniczej – przyjęte standarty edytorskie, stosunek
do instrukcji: odrzucenie, zmodyfikowanie, zastosowanie bez
zastrzeżeń etc.,
v. wcześniejsze wydania lub wydania które mogły zahaczać o te źródła,
vi. ujawnienie „kuchni” edytorskiej,
vii. użytkownik dowie się, czego może szukać w tym źródle,
viii. edytor pokazuje, jakie problemy dostrzega przy wydawaniu,
ix. stan zachowania, postać zewnętrzna,
x. stosuje się paginację rzymską
d. bibliografia
e. wykaz skrótów [6]:
i. użytych w aparacie krytycznym [nazwy archiwów, publikacji etc.],
ii. użytych w źródłach
f. spis treści,
g. zasady transliteracji [jeśli konieczne],
h. ilustracje:
i. jako dodatek – eg. portret Kościuszki przy źródłach z 1794 r.,
ii. jako element aparatu krytycznego, eg. zdjęcie oryginału dokumentu
i. mapy – np. itineraria, szlaki bojowe, zasięgi występowania zjawisk etc.,
j. tabele chronologiczne,
k. drzewa genealogiczne,
l. wykazy urzędników itp.,
m. konkordancja,
n. zestawienie źródeł, które przejrzeliśmy i których nie zaakceptowaliśmy [4],
o. zestawienie instytucji i zespołów archiwalnych [5],
p. zestawienie organizacji, instytucji, czasopism – ciał zbiorowych pojawiających
się w źródłach,
q. słowniki – np. wyrazów obcych, slangowych, gwarowych czy staropolskich
występujących w tekście,
Aparat krytyczny dla zbioru źródeł
1. Ogólny
r. indeksy (skorowidze)
1
– na końcu wydawnictwa:
i. osób – wszystkie miejsca gdzie występuje np. Klement Gottwald lub
jest mowa o nim, nawet gdy nie został wymieniony z nazwiska,
1. numery stron miejsc gdzie dana osoba odgrywa główną rolę
podaje się w druku pogrubionym pismem
2. jeżeli dwie osoby noszą to samo nazwisko i imię możemy
podać:
a. funkcję
b. daty życia
c. pokrewieństwo
ii. nazw geograficznych
iii. rzeczowy – rzadko występuje
iv. mieszany, np. rzeczowo geograficzny, eg:
Paryż
kościoły
mieszkańcy
ulice
v. rozumowany – indeks osobowy rozwinięty o zwięzłe informacje o
osobie. eg:
Dąbrowski, Franciszek, kapitan, z-ca d-cy obrony Westerplatte
Dąbrowski, Jan Henryk, generał, dowódca Legionów Polskich we Włoszech
Dąbrowski, Jarosław, rewolucjonista, uczestnik walk Komuny Paryskiej
2. Dotyczący samego źródła – komentuje konkretne źródło:
a. nagłówek:
i. nr
ii. data
iii. miejsce
iv. nazwa źródła
v. wystawca i odbiorca
vi. regest
b. legenda [„metryka” źródła],
i. forma przekazu [oryginał, kopia, minuta]
ii. technika wykonania [rękopis, maszynopis, druk]
iii. stan zachowania
iv. miejsce przechowywania
v. ew. inne egzemplarze
c. przypisy:
i. rzeczowe
ii. tekstowe
1
dawniej indeksem był spis z prostym podaniem samych haseł, a skorowidz był indeksem rozbudowanym o
dodatkowe informacje – obecnie wyrazy te są synonimami, a indeks uzupełniony dodatkowymi informacjami
nazywamy indeksem rozumowanym (por. w tekście)
Plik z chomika:
Marudziara
Inne pliki z tego folderu:
dzieje książki - wykłady.doc
(54 KB)
A. Naruszewicz, Dyjaryjusz podróży, Warszawa 2008.pdf
(416 KB)
F. Karpiński, Wiersze zebrane, Warszawa 2005.pdf
(981 KB)
K. Benisławska, Pieśni sobie śpiewane, Warszawa 2000.pdf
(675 KB)
Jerzy Starnawski.rar
(11132 KB)
Inne foldery tego chomika:
_ Dzieje literatury polskiej
_ Pisanie prac
_ Polski. Edytorstwo
_ Retoryka
autoprezentacja
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin