Publiusz Korneliusz Tacyt Publius (albo Gaius - imi� niepewne) Cornelius Tacitus, czyli Tacyt (oko�o 55-120) jeden z najs�ynniejszych historyk�w rzymskich. By� rodowitym Rzymianinem, ale urodzi� si� prawdopodobnie w Galii. Uczy� si� retoryki u Kwintyliana. W 77 roku o�eni� si� z c�rk� konsula Agrykoli, kt�ry podbi� Brytani� i zosta� jej namiestnikiem. Tacyt by� homo novus, czyli pierwsz� osob� w rodzie, kt�ra obj�a wy�sze urz�dy i wesz�a do senatu. By� kwestorem, pretorem, prokonsulem w Azji. Urz�dy te odci�ga�y go od pracy historyka, kt�r� podj�� po �wiadomym zrezygnowaniu z funkcji m�wcy (w Dialogu o m�wcach wyja�nia, �e w czasach niedostatecznej swobody s�owa zaw�d m�wcy nie mo�e by� dobrze wykonywany). Dialog w czasie terroru wprowadzonego przez Domicjana by� rozpowszechniany anonimowo. Prawdopodobnie za cesarza Trajana wyda� ju� pod swoim nazwiskiem prac� De vita et moribus Iulii Agricolae (�ywot Juliusza Agrykoli). By�a to praca po�wi�cona te�ciowi, ale maluj�ca jego �ycie na szerokim tle historycznym. Nast�pnie napisa� pierwsz� monografi� etnograficzn� obcych plemion - Germani�. W dziele tym uderza rzetelno�� i obiektywizm autora. Kilka wzmianek odnosi si� do plemion zamieszkuj�cych ziemie dzisiejszej Polski (lud Lugi�w i Wenet�w). G��wnymi ksi��kami Tacyta s� Dzieje i Roczniki. W pierwszej pracy Tacyt opisuje rz�dy Domicjana i Wespazjana. W drugiej - dzieje dawniejsze od Tyberiusza do Nerona. Autor stara� si� by� w tych dzie�ach obiektywny. Pisa� sine ira et studio (bez gniewu i stronniczo�ci), umiej�tnie korzysta� ze �r�de�.
irris2